Ísafold - 29.04.1876, Page 3

39
kr. a.
Fluttar 113640 64
e. landfógetanum .... 1000 »
f. póstmeistaranum . . . 600 »
g. borðfje handalandshöfðingj-
anum ...................... 2000 »
h. þóknun fyrir endurskoðun
reikninga...................1600 »
i. þóknun handa landfógetan-
um vegna mislalningar á
póstávísunum . . . 200 »
j. sams konar þóknun handa
póstmeistaranum . . . 200 »
k. þóknun handa fyrsta dóm-
anda 1 yfirrjettinum fyrir
að leggja út dómsgjörðir
á dönsku.................... 500 »
l. þóknun fyrir læknisverk við
lærða skólann (100 kr.) og
við hegningarhúsið (60 kr.) 160 •
m. þóknun fyrir prestsverk við
lærða skólann (45 kr.), og
við hegningarhúsið (100 kr.) 148 »
n. loks þykir rjettast að telja
hjerhúsaleigustyrkinn handa
lyfsalanum 1 Reykjavík, þótt
hann sje ekki embætti*-
maður....................... 300 »
o. og enn má telja þóknuniua
handa umsjónarmanni forn-
gripasafnsins . . . • 100 11
samtals 120,448 64
Til eptirlauna og styrktar-
fjár er á þessu ári ætlað 21,000 »
Má þá kalla, að embætti
landsins og sýslanir kostilands-______
sjóðinn þetta ár . . . 141,448 64
og er það rjett að kalla helmingur af
öllum útgjöldum landssjóðsins (sbr.
ísafold II 27).
t»ó eru hjer ótalin laun hinna settu
hjeraðslækna, af því að þau eru eigi
talin útgjaldamegin í fjárlögunum, held-
ur dregin frá tekjunum af læknasjóðn-
um.
maður jafnan uppi fræðandi viðræðum
við lærisvein sinn, líkt og siður var
hinna fornu spekinga. f>ví dáðist stú-
dentinn að, hvílik mannást lýsti sjsr i
öllu tali hins gamla manns. Alit, sem
hann hugsaði eða talaði um, var svo
fagurt og veglegt; allt ófagurt og lítil-
mannlegt var honum viðurstyggð. Mesta
yndi hafði hann, að hugsa fram á þá
Stund, er hann yrði þess megnugur að
uganga um kring og gjöra gott»,
hjálpa snauðum, hugga hrelida; er
hann gæti bæði lagt á ráðin til að gjöra
eymd og örbirgð ræka úr manniegu
fjelagi, ásamt allri þeirri mæðu og
öllum þeim glæpum, er örbirgðinni
fylgja, og komið þessum ráðum fram.
Aldrei hefir neinn komið með mikil-
fenglegri bollaleggingar um jarðneska
auðlegð og fullsælu handa öllu mann-
kyni, en þelta örsnauða gamalmenni (
hinum mosavöxnu hallarrústum.
Anlonio hlýddi hugfanginn á tal
hins gamla manns. f>ó má vera, að
annað hafi meðfram dregið hann til að
vera honum svo fylgispakur á þessum
kvöldgöngum. Hann varð semsje stund-
um var við Inez á ferii um sama leiti
Ólalin eru l(ka launin handa meira
en helming hinna nýju læknaembætta,
sem enn eru óveitt, og kennaralaunin
við læknaskólann, með því að óvíst er,
hvað mikið af þessum embættum verð-
ur veitt á þessu ári eða hvenær; en
líklega veitist þó svo mikið af þeim,
að nemi þvf sem á vantar, að kostnað-
urinn til embætta vorra sje fullur helm-
ingur af öllum útgjöldum landssjóðsins.
Þá eru enn ótalin nokkur hlynnindi,
sem fylgja sumum af framannefndum
embættum eða sýslunum, og ekki eru
metin til peninga, svo sem að lands-
höfðinginn hefur ókeypis húsnæði og
afnot jarðarinnar Arnarhóls, a ð land-
fógetinn hefir afnot af jörðinni Örfir-
isey, a ð 3 af hjeraðslæknunum er
lögð embættisjörð, a ð rektor hins lærða
skóla hefir ókeypis húsnæði 1 skólan-
um, o, s. frv.
Að frá dregnum eptirlaunum og
styrktarfje er hinn eiginlegi kostnaður
til embætta og sýslana, eins og áður
er sagt, rúmlega 120,000 kr. En þar
af vinna 9 feitustu embættin upp rúm-
an helminginn, að liðugt 61,000 kr., og
eru það: Kr. A.
1. Landshöfðingjaembættið 12,400 »
2. Biskupsembættið . . 8,174 »
3. Amtmannsembættið sunnan
og vestan............... 7,666 66
4. Amtmannsembættið norðan
og austan............... 7,200 »
5. Forstjóraemhættið 1 lands-
yfirrjettinum .... 5,974 »
6. Landfógetaembættið . . 5,833 33
7. Fyrra dómaraembættið í
landsyfirrjettinum . . 4,932 »
8. Forstöðumannsembættið við
preslaskólann . . . 4,666 66
9. Landlæknisembæltið . 4,588 66
alls 61,435 31
— (Fjárframtal Grímanesinga). Herra rit-
stjóri! í 5. blaði «ísafoldar» 17. f. m.
þar í garðinum. En aldrei varð hún
samferða þeim fjelögum ; hún mætti
þeim stundum óvörum, roðnaði og flýtti
sjer fram hjá.
það var eitt kvöld, að stúdentinn
var venju fremur seint á ferli ásamt
kennara sín'um. Veður hafði verið
nokkuð motlulegt um daginn, en
kvöldið var fagurt og skemmtilegt, og
loptið í aldingarðinum þýltog svalandi.
Hinn gamli maður sat á gömlum líkn-
eskjustalla, engu líkari til að sjá, en
væri hann partur af hinum hrunda
minningarvarða. Hann var að miðla
lærisvein sínum speki sinni um stjörn-
urnar, er blöktuðu eins og logandi
blys á hinu dökkbláa, suðræna himin-
hvolfi. Hann var mætavel að sjer i
stjörnufróðleik þeirrar aldar, og kunni
glögg skil á valdi himintunglanna yfir
jarðneskum verum og áhrifum þeirra
á hagi mannanna sona.
Máninn reis upp og varp fógru
Ijósbliki yfir lundinn. Antonio virlist
hlusta með kappsamlegu athygli á spek-
inginn, en eyra hans var raunar að
teyga í sig hljómfegurðina í rödd Inez-
ar, er sat undir runni skammt þaðan
19. blaðsiðu stendur skýrsla um fund-
inn að Hraungerði 26. febrúar, og er
þess meðal annars getið, «að fnndar-
menn þættust geta sagt, að fjártala
Grimsnesinga væri vilanlega röng, og
að sýslumaður Árnesinga, sveitungi
Grímsnesinga, hefði verið því samþykk-
ur». þetla má nú misskilia, enda
hafa og sumir gjört það. Það sem
eg miðaði við, þegar einhver fundar-
manna skoraði á mig að segja mina
meiningu, var fjártala manna eptir
búnaðartöflunni vorið 1875; við þá
fjártölu sagðist jeg hjerumbil hiklaust
þora að bæta þriðjungi fleira, hvort
sem hún hefði verið meiri eða miuni,
en aðaltölu fjárins hafði je« eigi sett
á mig, og mundi ekki heldur, en þeg-
ar jeg var heim kominn og að gætti
haDa, reyndist ætlun mín um, að þrið-
jungur hefði verið ótalinn og þó nokk-
uð fram yfir, vera öldungis rjett; liku
mun vera að skipta í mörgnm byggðar-
lögum lands þessa, svo tranðlega virð-
ist þurfa að ásaka einn hrepp fremur
mörgum öðrum um slíka synd. Að
miða við þá tölu fjárins, sem skýrslur
skoðunarmanna f vetur kunna að hafa
leitt í Ijós, datt mjer alls ekki f hug,
því um hana var mjer að öllu leyti ó-
kunnugt. — þessar linur bið jeg hinn
heiðraða ritstjóra ísafoldar að lála
prenta f næsla blað sittt.
Iíiðjabergi, 8. apríl 4876.
Með virðingu
P. Jónsson,
sýslumaður Árnesinga.
— (Hallæri á Vestmannaeyjum). Herra
ritstjóri! Yðar heiðraða blað ísafold
hefir 12. janúar þ. á. grein nokkra
meðferðis með yfirskript «hallæri á
Vestmannaeyjum*. í greininni segir
meðal annars, að sú lausafregn hafi
borizt auslan úr Landeyjum, að þar
hafi rekið flösku með brjefmiða í frá
mjer, og á miðanum hafi staðið, að
öll björg mundi að viku liðinni þrotin
hjer á eyju. í tilelm af fregu pessan
vil jeg fyrst lýsa yfir því, að jeg eigi
hefi sent neina brjef-flösku til lands
síðan ( hitt eð fyrra, og í annan stað
geta þess, að þótt mjög hart hafi ver-
ið hjer manna á milli í vetur, og
það svo, að hjer var farið að stórsjá
á mörgum manni sökum báginda, þeg-
ar björg fór fyrst að fást úr sjó [
með gígju sína og söng undir. Hinn
gamli maður var búinn með það sem
hann var að talaum og horfði í hljóðri
draurnværð á hina dýrðlegu himinfest-
ingu. Ántonio gat ekki stillt sig um að
laumast til og freista, ef hann mætti
líla ásjónu hinnar feimnu meyjar, er
fór þannig í felur og gjörði sig að
næturgala. Hann læddist burt frá karl-
inum og gekk á hljóðið. Söngnum var
hætt og honum þótti sem hann heyrði
mannamál. Hann gekk fyrir hornið á
kjarrviðarrunna, er hafði skyggt á dá-
lítinn, grænan rjóðurgeira, prýddan fag-
urri gosþró af marmara. Par var glaða
tunglskin, og gat hann að líta, hvar lnez
slóð, og frammi fyrir henni lá hinn ó-
kunni riddari, er hafði verið að flytja
henni mansönginn um nóttina forðum.
Hann hjelt á henui hendinni og var að
kyssa á hana með mikilli áfergju; en
er hann sá Antonio, spratt hann upp
og hálfdró sverð sitt úr slíðrum. Varð
Inez þá laus og flýði í skyndi heira að
húsinu.
(Framh. síðar).