Ísafold - 23.06.1877, Blaðsíða 4

52
Nikulás Runólfsson gullsmiður, en til Skotlands
Hollendingarnir G. Verschuur og J. C. Greive jr.
og Englendingarnir Charles Belk og David Morton,
cr allir liöfðu ferðazt til Geysis.
Skipakoma. Til Reykjavfkur 18. þ. m. „Ronat;
(67, Johnston) frá Glasgow með Medows laxakaup-
mann eptir laxi á Brákarpoll; s. d. „Marie Christi-
neu (61, Hansen) frá Liverpool með salt til konsúl
Smiths og Magnúsar í Bráðræði. Til Kefiavíkur um
mánaðamótin síðustu „Waldemaru (89, Heintzelmann)
frá Khöfn með ýmsar vörur til Fischers verzlunar
þar og i Reykjavik, og „Lynau (234, Zakariasen)
frá Liverpool með salt til sömu verzlunar. Til Hafn-
arfjarðar ,,Möenu (74, Stagstrup) frá Kliöfn með
ýmsar vörur til Knudtzons verzlunar, rNancyu (116,
Svendsen) frá Khöfn með ýmsar vörur til Christen-
sens og Linnets, og til Fischers verzlunar í Rvík.
Rafurmagns-skuggsjá (Electroscop) heit-
ir áhald eitt merkilegt, er „Budstikken“
segir að frægur vísindamaður einn í
New York i Vesturheimi, er eigi vill
láta sfn getið fyrst um sinn, hafi hugs-
að upp fvrir skemmstu. í skuggsjá
þessari getur hver, sem vill, sjeð undir
eins og hann lítur í hana menn, skepn-
ur og hluti i fjarlægum löndum, að
kalla hvar sem er um heim allan.
Reynist áhald þetta vel, þarf eigi á
fijettaþráðum að halda framar; það
verður miklu betra. f>annig getur t. a.
m. kaupmaðurinn sýnt með skuggsjá
þessari varning sinn eða sýnishorn af
honum skiptavini sínum hinum megin
á jarðarhnettinum, ef hann hefir sams
konar spegil. Stroknir bandingjar og
glæpamenn geta þekkzt í speglinum
hvert á land sem þeir fara. Myndasmiðir
geta sýnt gripi sína f öllum stórborgum
heimsins í senn, þótt munirnir standi
kyrrir heima hjá þeim. Vísindamenn
geta setið heima hjá sjer og lesið í hvaða
bók eða handriti sem þeir vilja f fræg-
ustu bókasöfnum heimsins; þeir þurfa
ekki annað en biðja bókavörðinn að
leggja opnuna, sem þeir vilja líta á,
inn í áhald það, er fylgir þessari merki-
legu töfraskuggsjá. í stað þess að
breyta verður nú hverjum staf, sem
sem senda skal með hraðfrjettaþræði,
í hraðfrjettaletur, auk margvíslegrar
annárar fyrirhafnar, er því fylgir, get-
ur sá, sem rafurmagns-skuggsjána hefir,
íesið brjefið, sem hann á að fá, í höndun-
um á þeim, sem skrifarþað, þótt hvor
þeirra sje staddur á sínum heimsendanum.
við það sem hann ætlaði að segja, sáu
þeir fjelagar, hvar eldfluga sendist upp
í loptið og hvarf lengst upp í þokuna.
— „Bað er merki!“ mælti skipstjóri.—
„Hver djeskotimr1 segir Crockston; „og
það hlýtur að vera úr kastalanum“.
Að vörmu spori sást önnur og síðan
hin þriðja eldflugan sendast upp í sömu
átt og hin fyrsta, og bráðum var sams
konar merki gjört góðum spöl fyrir
framan bátinn. „það kemur frá Sumters-
kastala“ mælti Crockston, „og þýðir,
að bandingi er blaupinn á burt. Róið
eins og þið getið! það er komið upp
um allt saman!“. — „Já, herðið þið ykk-
ur, piltar!“ hrópaði skipstjóri. „Eld-
flugurnar hafa lýst fyrir mjer, svo að
jeg er búinn að eygja „Höfrung“; það
eru ekki nema svo sem 4 hundruð faðm-
ar að honum. Og nú heyrum við lfka
i skipsbjöllunni! Róið þið, eins og þið
getið; þið skuluð fá 20 pund sterl., ef
við verðum komnir út í skipið áður fimm
mínútur eru liðnar11.
Hásetarnir hertu róðurinn eins og þeir
höfðu orku til, og lá við að báturinn
„flytti kerlingar“ eptir öldunum. Allir
Stóðu á öndinni, Aflt í einu sást ríða
„Hinn helgi gunnfáni spámannsins", sem
„drottinn rjetttrúaðra manna“, Tyrkja-
soldán, ætlar nú að láta bera fyrir liði
sfnu gegn „hinum vantrúuðu“, Rússum,
er dökkgrænn á lit, um tvær álnir á
lengd og hálf önnur á breidd, og var
upphaflega dyratjald fyrir herbergi, er
uppáhaldskona Múhameds spámanns,
Ajescha, svaf f; í því herbergi skildi
og spámaöurinn sjálfur við. þegar hann
lá banaleguna, kom einn af undirforingj-
um hans, sem ætlaði af stað í leiðangur
gegn einhverjum heiðingjum, að kveðja
hann, og fekk spámaðurinn honum þá
duluna, og sagði honum að hafa hana
fyrir fána, til þess að „hinir trúuðu“
minntust þess jafnan, að þeir væru að
berjast fyrir guð og spámanninn. Ept-
ir þetta varð það siður, að „kalífarnir“
ljetu bera þetta merki fyrir sjer, er
þeir fóru í hernað; en sfðar var svo
fyrir mælt, að þenna hinn helga dóm
skyldi eigi hafa í herför, nema þegar
barizt væri um trúna. En vitaskuld er,
að hver „kalífi“ (Tyrkjasoldán er jafn-
framt ,,kalffi“) getur kallað hverja styrj-
öld trúar-ófrið. Merki þetta var og haft
í umsátinni um Vín 1683, og einsibar-
daganum hjá Zenta 1697, þótt f hvorugt
skiptið væri verið að berjast um sjálfa
trúna. það sem veitir merki þessu töfra-
mátt þann, er það þykir hafa, er sú trú
Tyrkja, að hver sem nær að berjast í skjóli
þess og falla, deyi píslarvættis-dauða; og
standi hlið himnanna opin fyrir honum.
Auglýsingar
„ÍSAF0LD“ kosta 5 kr. 50 a. dálkurinn,
með hvaða letri sem er, hálfur dálkur 3
kr., þaðan af minna 60 a. þumlungurinn,
en engin auglýsing minna en 20 a. Sá
sem augiýsir svo mikið i einu, að nemi
heilli blaðsíðu, fær fjórðungs-afslátt, og sá
sem auglýsir svo mikið samtals um árið,
fær sjöttungs-afslátt.
Tilvisanir (þ. e. auglýsingar fremst i
blaðinu) kosta þriðjungi meira.
Kvennaskólinn í Reykjavik. Forstöðu-
nefndin auglýsir hjer með\ að' nœstkom-
andi vetur (frd 1. okt, 1877 til 14. maí
1878^ er áformað, aðtilsögn vcrðihald-
af fallbyssuskot í þeirri átt, sem borgin
var, og Crockston heyrði fremur en sá,
að eitthvað skauzt fram hjá fáeina faðma
frá bátnum. f>að hlýtur að hafa verið
kúla.
Bjöllunni á „Höfrungi“ var hringt á-
kaft, báturinn nálgaðist og eptir fáein
árartog nam hann við skipssíðuna. Fá-
einum sekúndum síðarvar Jenny kom-
in í fangið á föður sínum.
Báturinn var óðara undinn upp og
James Playfair stökk upp á þilfarið.
„Er fullkynnt undir vjelinni, stýrimað-
ur?“ mælti hann. — „Já, herra skip-
stjóri“. — „Látið þá höggva akkeris-
strenginn, og af stað svo fljótt sem fram-
ast verður“. — Fám mínútum eptir
keyrðu skrúfurnar knörinn fram hjá
Sumters-kastala, enda var eins hollt að
vera ekki of nærri honum lengur en
þurfti. „Við megum ekki hugsa tilað
halda fram Súllívans-sund“ sagði skip-
stjóri við stýrimanninn. ,.þá yrðum við
að vaða beint í gegnum skoteldinn Sunn-
anmanna. þ>að er bezt að halda sem
næst syðra landinu, og eiga undir kasti
í Drottins nafni, þó að við fáum kveðju-
sending frá virkjum Norðanmanna. Er
ið áfratn í skólanum eins og undanfarna
3 vetnr, og verður móttaka veitt nokkr-
um ungum, siðþrúðum, konfirmeruðum
stúlkum. Tilsögnin, sem cr innifalin í
ýmsu kvennlegu námi til munns og handa
og par á mcðal í söng, verður cnn eins
og áður ókeypis fyrir sveitastúlkur,
en pœr, setn eiga heimili í Reykjavík,
verða að greiða 20 krónur hver urn sig
fyrir kennsluna vetrarlangt.
þeir, sem vilja koma dœtrurn sínum í
skólann, eru beðnir að snúa sjer, fyrir
loknæstkomandi ágústmánaðar,
til undirskrifaðrar fióru Mclstcð,
er veitir skólakcnnslunni forstöðu, og
gcfur frekarivísbendingar um pefta efni.
Reykjavik, 4. dag júnimánaðar 1877.
Olufa Finsen, Ingileif Melsteð,
Thora Melsteð.
Til að komast hjá þeim misskilningi
að farþegar geti í fari sinu tekið alls-
konar muni, hverju nafni sem nefnast,
t. a. m. þorskhöfuð, smjörkvartil, mat-
væli, rúmstæði og aðra búshluti, ef það
einungis ekki er meira en 100 kr., aug-
lýsist hjer með, að farþegar einungis
megaífari sínu flytja koffort, ferðatösk-
ur, reiðtygi og aðra smávegis hluti, sem
þeir óumflýjanlega verða að nota á ferð-
um sínum.
Póstgufuskipið Díana i júni 1877.
C F Wandely
skipstjóri.
2W" í norsku verzluninni
fæst til kaups:
Sherry (3 tegundir),
Portvín (3 tegundir),
Taragona,
Rauðvín,
Champagne,
Cognac (2 tegundir),
Rom (2 tegundir),
Whisky (fínt),
Kristíaníubjór (á flöskum),
Brúslimonaðe.
Gamalostur,
Sveizerostur.
Ritstjóri: Björn iónsson, cand.pliilos.
Prentsmiðja „Ísafoldar“. — Sigm. Guðmundsson.
áreiðanlegur maður við stýrið?“ — „Já,
herra skipstjóri“. — „Látið þá slökkva
á öllum skriðljósunum. það er nóg birt-
an úr vjelinni og of mikil raunar, en
það er núekki hægt að gjöra við því“.
J>að var nú afskapleg ferð á „Höfr-
ungi“. En af því að hann þurfti að
komast þjett undir syðra landið, mátti
hann til að halda gegnum örmjótt sund
eitt, þar sem leiðin færðist nær Sumters-
kastala aptur. Hann var staddur tæpa
hálfa mílu enska frá þeim voða-dólg,
er allt í einu eldi hroðalega úr öll-
um vígskörðunum, og í sömu svipan
dundi feikileg stórskotadrífa í sjóinn
með ógurlegum gauragangi.
„Of snemma, klaufarnir ykkar, of
snemma!“ mælti James Playfair, oghló
við. „í>jer verðið að kynda betur, vjel-
meistari! Við lendum hjer í úlfakreppu“.
Voru nú drjúgum auknir eldarnir,
unz skipið nötraði undan átökum vjel-
arinnar, eins og það ætlaði að liðast
sundur í þúsund mola. í því bili heyrðist
nýr hvellur, og fylgdi honum önnur skúr.
in, engu minni en hin, en lenti nú fyrir
aptan skipið.
(Xiðurl. í n4'sta bl.).