Ísafold - 12.10.1878, Page 4

100
ÍSAFOLD.
vant á meðal vor; víðast eru kýr hjer
á landi vel fóðraðar, og stöndum vjer i
því tilliti öðrum þjóðum sízt á baki, er-
um enda frændum vorum Norðmönnum
miklu fremri, því þeir beita víða kúnum
út á vetrardag. En fjós vor eru víðast
bæði of þröng og of dimm. Birtan heldur
skepnunni glaðri og ánægðri; myrkrið
leiðir af sjer þunglyndi og deyfð, og
því fylgja ýmsir kvillar, sem spilla bæði
þeim gagnsmunum og þeirri ánægju,
sem skaparinn hefir ætlazt til að mann-
eskjan af henni hafi. Áríðandi er að
þrífa vel kúna, sem ávallt er inni,
kemba henni og halda henni hreinni,
er til þess gott að hafa gamla ullar-
kamba, þar á móti er, eins og hjer
viðrar á vetrum, óvíst hvort hentugt er
að kemba hestum fyr en um það þeir
fara úr hárum. þeir þrífa sig vel sjálf-
ir, ef hús eru hrein, og þeim daglega
hleypt út; en vilji lús kvikna á þeim
undir faxi, er gott, að bera saltpækil í
blettinn. Aldrei skal klippa hesta nje
afraka. Að klippa þá í nárum, er gott,
til þess að þeim slái eptir harða reið
á vetrardag, en ekki til annars. Sjeu
hesthús loptgóð og mátulega köld,
verður þeim ekki of heitt, þó þeir haldi
öllum þeim hárum, sem veturinn lætur
þeim í tje.
En — eitt er höfuðpartur við alla
skepnu meðferð, og það er þetta, að
þeir sem skepnurnar hirða, sjeu náttúr-
aðir með skepnur, þyki vænt um þær,
hafi gott af þeim, eins og sá hefir til
ætlazt, sem trúað hefir manneskjunni
fyrir dýrunum. Sá sem ekki hugsar
um annað, en peninga-arðinn af þeim,
en ekki hefir gaman af þeim, á aldrei
vænar og fallegar skepnur. Aptur á
móti hefi jeg margsinnis tekið eptir
því, hversu vel þær blessast í höndum
þeirra, sem hafa skemmtun af þeim og
það sem því fylgir, undir eins vit á
þeim. Góðir sauðamenn eiga vænst
fje, og gefaþvíþó opt minna en aðrir;
góðir hestamenn eiga vænsta hesta, og
kosta þó ekki meira upp á þá, en aðr-
ir, sem þeir lánast síður. Kýmar
blessast bezt þar sem húsmóðir og
mjaltakonur eru nákvæmar. Er t. d.
mikið í það varið, að sami kvennmað-
ur mjólki kúna, sýni henni gott atlæti
og fari vel að henni. Kýrin er minn-
ug og greind, eins og allar skepnur,
og veit vel hvað að henni snýr. Ber
það til að kýr vill ekki selja, ef ný
mjaltakona fer hranalega að henni.
Slæ jeg því að þessu sinni í botninn
með því, að mest er áríðandi fyrir
bóndann upp á skepnu meðferð, að
hann hafi góðan og nákvæman smala,
gæfar og mjúklyndar mjaltakonur, en
sjálfur verður hann að ganga til hrossa
sinna, því eins og orðtakið segir: „hús-
bóndans auga hestinn elur“. það er
ekki þar með sagt, að hann eigi ekki
að líta eptir öðrum skepnum sínum.
jþað er sjálfsagt bezt, ef hann hefir
kringumstæður til þess, en því hagar
ekki ætíð svo. Yð'ar.
— Póstskipið „Phonix11 hafnaði sig
hjer io. þ. m. Með því komu skóla-
kennari Jón Sveinsson, kand. Indriði
Einarsson, þorgrímur barnaskólakenn-
ari Guðmundssen, og yngisstúlka Ste-
phania Melsteð í Klausturhólum.
— Heyrzt hefir að hinn fyrverandi
sýslumaður í Árnessýslu, sem nú hefir
eptirlaun, muni þjóna sömu sýslu fram-
vegis fyrst um sinn, sjálfsagt með hálf-
um launum að minnsta kosti. Alltsvo
er hann enn þá fær um að þjóna em-
bættinu.
— Búið er að skipta Álptaneshreppi
í tvö sveitarfjelög eptir sóknum.
— Frú Sigríður pórðardóttir, ekkja
síra Tómasar heitins Sæmundssonar og
Olafs justisráðs Stephensens í Viðey er
nýdáin eptir stutta legu. Hún var dótt-
ir merkismannsins þórðar kansellíráðs
Bjarnarsonar í Garði.
Hitt og þetta.
— J>au merkilegustu dýr í heimi eru eflaust þessi:
skáldskapargæðingarnir og flughestarnir; [hippogry-
phos og Pegasus], gátudýrið egiptska [Sfinx], orm-
urinn í Lagarfljóti, og — Katanesdýrið. f>etta síð-
ast nefnda er það einastaaf tjeðum skrímslum, sem
bæði hefir átt að vinna og sem málaferli hafa or-
sakast út af. Vjer munum ekki til þess, að reynt
hafi verið til, að bana hinum; en duglegasta skytt-
an í Borgarfjarðarsýslu var fengin til að skjóta
Katanesdýrið; hann skaut það ekki, en það kostaði
96 krónur að skjóta það ekki; hvað mundi hafa
kostað að skjóta það? Hlutaðeigandi hreppsnefnd
þótti þetta dýrt; undirdómaranum þótti það sann-
gjarnt; en yfirdómnum þótti það „ómerkt“. Von-
andi er að málið komi fyrir hæstarjett. Líkast til
má búast við öðru máli til út úr þessu dýri; það
er að minnsta kosti víst, að tveir menn flugust á
út úr þrætu um það, hvað róan á dýrinu væri löng.
— í>eir þjófar, sem stela frá einstökum mönnum,
eru settir í járn og dýflissu, en þjófar á opinberu
fje klæðast pelli og purpura.
C a t o.
— Allar ýkjur draga úr, í stað þess að herða á.
Pigault Lebrun.
— Ef mögulegt væri að sjá hina miklu viðburði
sögunnar fyrir, myndu þeir aldrei koma fram.
D i c h o n .
Edinburgh 4. sept. 1878.
Góðir skólabræður!
Jeg hefi yður að færa þau tíðindi,
sem jeg veit að öllum yður muni sorg
að heyra, og þau eru, að kennari vor
Gfsli Magnússon andaðist hjer í Edin-
burgh 24. ágústmánaðar. Jeg veit eigi,
hvort yður sýnist svo sem mjer, að vjer
lærisveinar hans fáum stein reistan til
að marka staðinn, þar sem moldir hans
hvíla hjer fjarri fósturjörðu hans og
vor. En þess er jeg fullviss, að þjer
eruð mjer samdóma um það, að hann
verðskuldi allan þann sóma, sem vjer
getum sýnt honum. Að vísu snertir
það hann eigi sjálfan, hvað vjer gjör-
um í þessu efni; en mjer finnst það
viðkunnanlegra fyrir sjálfa oss, að sá
staður gleymist ekki þegar með öllu,
þar sem hann er lagður. Lærisveinar
Gísla eru nú svo margir orðnir, að lag-
legan bautastein mætti reisa, þótt litið
eitt væri, er hver legði til.
Herra Jón porkelsson rektor og
herra Magnús Stephensen yfirdómari
taka við samskotum til þessa minnis-
varða.
Jón A. Hjaltalín.
Auglýsingar.
Settur prófastur síra Lárus Halldórs-
son á Valþjófsstað hefir sent mjer ávís-
un til Kaupmannahafnar, að upphæð
1000 krónur, sem er samskotafje úr
Fljótsdal til nauðstaddra manna við
sjávarsíðuna hjer syðra. Fje þessu verð-
ur ekki útbýtt að sinni; en jeg mun
seinna, lofi Guð, gjöra grein fyrir því.
Hinum veglyndu gefendum flyt jeg
hjer með innilega þökk fyiir þessa
stórgjöf.
Reykjávík, 3.’okt. 1878,
P. Pjetursson.
Eptir að jeg samkvæmt fyrirmæl-
um Cancellf-brjefs 19. nóvember 1839,
hefi leitað um það samþykkis amtsins,
hefir amtið fallizt á að fyrirskipanir
þær um sölu áfengra drykkja f sölu-
búðum hjer í bænum, og um, nær loka
skuli á kvöldin veitingahúsum bæjarins
og hætta þar veitingum, sem innihald-
ast f 2 auglýsingum hins setta bæjar-
fógeta dags. 11. júní þ. á., skuli fram-
vegis standa f óhögguðu gildi, hvað eð
hjer með auglýsist.
Skrifstofu bæjarfógeta í Reykjavík, 5. október 1878.
E. Th. Jónassen
Með þessari ferð póstskipsins hefi
jeg fengið nýjar byrgðir af
ýmsurn fatnaði,
sem stendur til boða lysthafendum.
Reykjavík, 11. okt. 1878.
F. A. Löve.
Gtislav Torst, bóksali í Kaupmanna-
höfn, tekur að sjer útsölu á íslenzkum
bókum (nýjum).
Á Flóaijettadaginn 27. f. m. týnd-
ist einhvers staðar á svæðinu frá hóln-
um fyrir austan Skaptholtsrjettir vestur
fyrir almenninginn peningapyngja með
4 tíukróna peningum í gulli, og 9 kr.
f silfri og nokkrum aur. Auk þess
var í henni vigtarseðill. Sá, sem kann
að hafa fundið pyngju þessa, er beðinn
að halda henni til skila gegn ríflegum
fundarlaunum til
Jóns Jónssonar á Hruna.
Rauðblesóttur hestur, með mark-
inu stýft hægra, blaðstýft aptan vinstra
biti aptan, hvarf úr gæzlu hjer í Reykja-
vfk hinn 29. f. m. Sá sem kann að
finna hest þennan, er beðinn að halda
honum til skila annaðhvort til Sigurð-
ar ráðsmanns Jónssonar í Reykjavík,
eða þá að Gilsbakka í Borgarfirði.
p. t. Reykjavík, 5. dag októberm. 1878.
Grímur Jónsson.
Tryppi tvævett, rautt, með marki
standfjöður aptan hægra, er strokið frá
Bjamastöðum á Álptanesi. Sá, sem
finnur, erbeðinn, að halda því til skila
gegn hæfilegu endurgjaldi til
Magnúsar Oddssonar.
Ritstjóri: Grímur Tbomsen, doctor ph.il.
Prentsmiðja „ísafoldar11. — Sigm. Guðmundsson.