Ísafold - 19.02.1879, Blaðsíða 2

18
norður og vestur um land. Sjö sinnum
kemur það við á Seyðisfirði, á Eskifjörð
kemur það einum tvisvar sinnum; frá
Seyðisfirði og norður um land tilReykja-
víkur kemur það við á io höfnum (5
sinnum á sumum); prisvar er það látið
pjóta fram hjá Berufirði, en aldrei koma
við á Djúpavogi. það er oss hjer eystra
alveg óskiljanlegur leyndardómur, hvern-
ig á þessari tilhögun stendur. þeir
voru þó tímarnir, að Djúpivogur (Beru-
fjörður) var í heiðri hafður. þá þótti
sjálfsagt, að póstskipið kæmi við á Djúpa-
vogi næst því að koma við í Reykja-
vík sjálfri. En nú, eptir að landið hefir
fengið sitt eigið strandferðaskip, er það
látið fara fram hjá Berufirði hvað ept-
ir annað, án þess að koma þar við. —
Kann ske þetta komi afþví, að Djúpi-
vogur er almennt talin einhver hin
tryggvasta höfn á landinu ? eða af því,
að þar eru tvær bryggjur, er hafskip
geta legið bundin við, nálega hvernig
sem veður er ? eða af því, að innsigl-
ingin til Berufjarðar frá Papey til Streit-
ishvarfs er eigi nema hálf þriðja vika
sjávar á breidd, svo póstduggan kann
ske kemst þar eigi inn? eða af því,
að stjórnin óttast þokuna hans Holms
sæla (en hún hætti þó að gjöra mein
þá er Holm ljezt) ? eða af því, að menn
geta á öllum ársins tímum sótt á Djúpa-
vog á hestum, bæði að sunnan og aust-
an, úr Skaptafellssýslum og úr Hjeraði,
þar sem hinar háu heiðar, er liggja að
Eskifirði og þá einkum að Seyðisfirði,
opt eru ófærar yfirferðar með hesta
langt fram á sumar, og verða það eins
snemma á haustum ? eða af því, að opt
verður eigi komizt inn á Seyðisfjörð
vegna hafísa, þótt inn á Berufjörð verði
komizt? eða þá loksins af þvi, að eigi
eru nema rúmar 80 vikur sjávar frá
Reykjavík til Djúpavogs, svo stjórninni
hafi þótt sá áfangi allt of stuttur, og
því viljað bæta einum 20 mílum við,
svo að sá áfanginn yrði alls nærri helm-
ingurinn af allri leiðinni í kring um
landið, þá er siglt er beina leið fyrir
annes öll? Já, hvernig svo sem á þessu
fyrirkomulagi stendur, þá er oss hjer
það alveg óskiljanlegt. — Oss virðist
þvert á móti sjálfsagt, að Djúpivogur
sje látinn vera aðal-endastöðvar strand-
ferðaskipsins. Hvað hefir Seyðisfjörð-
ur svo til síns ágætis, að hann skuli
vera valinn fyrir endastöðvar póstskips-
ins hjer eystra fremur en bæði Eski-
fjörður og Berufjörður? þótt fleiri þorsk-
ar kunni að vera í Seyðisfirði en í Beru-
firði, þá ætti það lítil áhrif að hafa á
þetta mál. það ætti þó að ríða bagga-
muninn, að Djúpivogur liggur næst
hinum mikla hafnlausa kafla af strönd-
um landsins. Náttúran sjálf setur þar
takmörk fyrir strandsiglingarnar; og
þeir, er búa á hinum mikla landfiáka
milli Reykjavíkur og Berufjarðar, eiga
sannarlega nógu örðugt með að nota
sjer ferðir póstskipanna, þótt þeim sje
eigi gjört enn erfiðara fyrir með þvi
að láta þá þurfa að rekast allar götur
norður á Seiðisfjörð til að ná í þau.
I Reykjavík og á Djúpavogi ættu póst-
skipin að koma við í hverri ferð, svo
þau væri sem optast að hitta á báðum
þeim höfnum. Auðvitað er, að þau
ættu og a/j koma við á hinum öðrum
höfnum l^ndsins eins opt, og því verð-
ur við komið. Vjer ætlum eigi hjer að
stinga upp á neinni ferðaáætlun fyrir
póstskipin; það mundi hvort sem er
hafa litið upp á sig. En þó viljum vjer
benda á ágæta grein, er var að lesa í
„ísafold“ í fyrra (u/io-77)- Áætlun sú,
er þar stendur, virðist oss taka ferða-
áætlun þingsins fram í mörgu tilliti. —
Annars felum vjer mál þetta góðgjarnri
forsjá þings og stjórnar, og vonum, að
þetta verði síðasta árið, er Berufjörður
verður látinn fara hallloka af póstskips-
ferðunum.
f>á er annað mál, nátengt þessu,
er vjer biðjum yður, herra ritstjóri, að
vekja athygli hlutaðeigandi yfirvalda
á. — það er alkunnugt, að brjef þau,
er frá útlöndum hafa komið hingað
með strandferðaskipinu, hafa verið látin
fara alla leið með því til Reykjavíkur.
þ>ar eru brjefin' lesin í sundur, og svo
send út um landið með skipinu, þá er
það fer aptur frá Reykjavík. Brjefin
koma því eigi i hendur viðtakendum,
fyrr en póstskipið er alfarið frá landinu
í þeirri ferð. þetta kemur mönnum,
eins og nærri má geta, mjög illa, og
öll brjefaviðskipti við menn erlendis
verða þannig að nærri engum notum.
— Um þetta verður þó naumast hinni
erlendu stjórn vori kennt. — Oss virðist
nú mjög hægt að gjöra við þessu, með
því að láta póstafgreiðslumanninn á
þeirri höfn, er strandferðaskipið kemur
fyrst að hjer, frá útlöndum, lesa brjefin
í sundur. það mundi varla þurfa að
taka meir en þrjá klukkutíma í hvert
skipti, og svo lengi stendur þó skipið
ætíð við á hverri höfn. — Auðvitað er,
að sá póstafgreiðslumaður, er þessi starfi
kæmi á, yrði að fá nokkuð ríflegri þókn-
un fyrir ómak sitt, en þá, er hann hafði
að undanförnu, en þess kostnaðár væri
eigi að geta í samanburði við gagn það,
er tilhögun þessi mundi gjöra alþýðu.
Að gjöra fleiri umlcvartanir yfir
póststjórn vorri, mun lítið hafa upp á
sig. En það væri þó líklega með sann-
girni af henni heimtandi, að hún hjeldi
eigi ár eptir ár pósta, sem eru svo mikl-
ir óreglumenn, að þeir eru opt dögum
saman eigi ferða færir fyrir ofdrykkju
sakir. l/n- 78.
(S—n) -f (x—y).
Austanvjerar.
Herra ritstjóri!
Jeg hefi allt af verið að vonast
eptir, að þjer mynduð víkja nokkrum
orðum að póstmálefnum vorum, sem
eru mjög þurfandi endurbóta í mörg-
um greinum, en að líkindum virðist yð-
ur — og því er jeg samdóma — þau
þurfa meir en nokkur orð. Jeg skal
heldur ekki að þessu sinni leggja út í,
að rita um þau í heild sinni, en þar á
móti víkja fáum orðum að einu atriði,
sem búið er að innlima í þau, en sem
þó í sjálfu sjer er þeim öldungis óvið-
komandi og póstafgreiðslunni í Reykja-
vík til mikils ógagns, sem er gufuskips-
afgreiðslan. Frá þvi fyrsta að hjervar
skipaður póstmeistari, hefir hann haft
þetta starf á hendi, og víst er um það,
að þótt þetta alla tið hafi verið óvið-
felldið, þá var það fyrstu árin póstaf-
greiðslunni til lítils hnekkis, en eptir
því sem póst- og vörusendingar aukast,
er það hverjum manni skiljanlegt, að
þetta hlýtur að skerða þau not, er hver
einstakur hefir rjett til að óska sjer
bæði af póstinum og gufuskipinu.
Sem sönnun fyrir því, hversu ó-
hagfellt þetta fyrirkomulag er, virðist
nægilegt að geta þess, að aðalpóstgufu-
skipið leggur ætíð af stað frá Reykja-
vik um miðjan dag, en þeir, er vilja
senda peninga eða aðrar póstsendingar
með því, verða að vera búnir að skila
þeim á pósthúsið og fá hleðsluseðla
með vörum, er sendast eiga, fyrir kl.
12 á hádegi deginum áður, og liggur
skipið þannig að minnsta kosti 24 stund-
ir eptir að mönnum síðast gefst kostur
á að hafa not af því, nema hvað ein-
föld brjef snertir, þeim getur maður
komið svo lengi sem skipið liggur, í
stað þess, ef póstmeistarinn ekki hefði
afgreiðslu skipsins með höndum, gæti
hann tekið á móti peningum og öðr-
um póstsendingum, að minnsta kosti
þangað til 3 stundum áður en skipið
legði af stað; og sama er að segja um
þann, er hefði skipsafgreiðsluna, hann
gæti gefið út hleðsluseðla með vörum
til sama tíma.
þ>á er þetta fyrirkomulag ekki síð-
ur óþægilegt fyrir þá, er fá vörusend-
ingar með skipinu, þær eru fluttar í
land hingað og þangað með bátum
kaupmanna. Eina ráðið fyrir þá er því
— þótt það sje dýrt spaug — að hafa
mann á hverri bryggju, er bátur geng-
ur frá, vilji þeir fá sendingar sínar
strax, annars eru þær látnar inn í
geymsluhús kaupmanna ásamt vörum
þeirra, og liggja þar stundum þangað
til skipið er farið. f>etta kemur fyrir á
hverju ári og stundum fleirum sinnum.
Hefði gufuskipsfjelagið einhvern annan
umboðsmann, er ekk.i hefði öðru að
sinna, ljeti hann flytja allar vörusend-
ingar á einn stað, þar sem hver gæti
gengið að sínu.
Afþessu, sem þannig er sagt, get-
ur hver sá, er líta vill á mál þetta
hlutdrægnislaust, sjeð hversu óhagan-
legt þetta fyrirkomulag er fyrir al-
menning, og hvergi í heiminum mun
slíkt eiga sjer stað, og því óbærilegra
er þetta, þegar þess er gætt, hversu
póstferðir og samgöngur eru strjálar
og ófullkomnar hjá oss, og að rjer