Ísafold - 01.10.1884, Blaðsíða 3

155
Dáinn 1. ágúst þ. á. að Klausturhc < am
Grímsnesi eptir langa legu Brynjúlýur 2L ’lsteð, i
souur Jóns prófasts Melsteðs (f 1872) og íitein-1
unnar Bjarnadóttir (amtmanns), fæddur 23.
nóv. 1857. Hann var bezta mannsefni, gleði og
stoð móður sinnar, hugljúíi allra þeirra er hann
þekktu. *
Laxaklak.ð á Reynivöllum. Skrifað það-
an 27. f. m.: Hinn 23. þ. m. kom laxveiða-
maðurinn sænski hingað; í gær og í fyrra dag
var verið að búa til kassann til að geyma lax-
inn í. Hann er 3 álnir á lengd, 2 á hæð og
1 s/4 á dýpt, og alstaðar þumlungsbil á milli
borðanna nema í lokinu, svo vatnið geti runn-
ið gegn um hann. f>á er búið var í gærdag
að setja liann út í ána og festa hann vel, var
reynt að draga á, og fengust 5 laxar: 3 hrygn-
ur og 2 hængar, og var það laxamanninum
mikill gleðifengur, enda er nú skilyrði fyrir
klakinu fengið. Á mánudaginn kemur verður
byrjað á klakhúsinu, sem fljótt verður svo í
standi, að nota megi, enda er tíminn nógur,
þvi laxamaðurinn segir, að hrygnur þær, sem
fengnar eru, verði eigi gotfærar fyr en í októ-
ber seint. Ef klakið lánast, sem jeg vona, væri
óskandi að menn vildu kynna sjer lijer aðferð-
ina. j>cg:ii' veður leyfir, verður haldið áfram
að reyna að veiða laxa, þangað til fengnar eru
minnst 20 hrygnur.
Gjörræói póstskipsformanns. ísafold er
skrifað nýlega af áreiðanlegum manni í Skaga-
firði eitt þess konar dæmi, eins og hjer segir:
Gott væri ef þjer vilduð geta þess í blaöi
yðar, hvernig Thyra fór með okkur hér síðast.
Hún kom hingað miðvikud. 6. ágúst kl. 8 f. m.
Var þá stinningskaldi á norðaustan og nokkur
sjógangur, því í 3 undanfarandi daga hafði
gengið drif, sem nú var óðum að ganga niður
og báruna að lægja. fegar er Thyra varlögst,
kom stýrimaður að vanda í land með póstbrjef-
in; en í stað þess að afhenda pokann sjálfur,
og taka um leið á móti póstbrjefum hjeðan,
rjettir hann poka með brjefum og bögglum
upp á bryggjuna, heldur síðan aptur til skips-
ins, áu þess að hafa stigið hjer fæti á land, og
að vörmu spori er akkerum ljett á Thyru og
hún komin á rás út fjörð. Ekki gaf stýrimað-
ur sjer einu sinni tima til að biðja þá, er við
pokanum tóku, að koma honum til póstaf-
greiðslumannsins.
Hjer á pósthúsinu lá fjöldi af brjefum og
bögglum, þar á meðal um 2000 krónur í pen-
ingum, var það fje að mestu ætlað fyrir pant-
aða muni, sem koma áttu með þessari síðustu
póstskipsferð frá Höfn; liefði það verið ómet-
anlegt tjón fyrir marga, ef brjef þessi og böggl-
ar hefðu ekki komizt nú, og því tók póstaf-
greiðslumaður hjer það ráð, að senda með póst-
inn norður á Akureyri, og er vonandi, að gufu-
skipafjelagið verði látið borga póststjórninni
þá ferð.
Kaupmaður Popp, sem manna mest hefir not-
að Thyru í sumar, stóð hjer albúinn með far-
angur sinn, og auk þess 8 naut og 80 ullar-
balla, m. fl., sem fara átti með skipinu; varð
hann nú að bregða við og ríða norður-á Akur-
eyri. Pjetur kaupmaður Sigurðsson hafði látið
reka liesta norður, sem fara áttu með skipjnu
þaðan, eu alt heyið lianda þeiin lá hjer og átti
að flytja hjeðan i skipið;varð I.ann nú líka t')
ríða norður til að útvega sjer hey.
Hjer voru auk lierra Popp nokkri' . sem beð-
ió höfðu í 2 daga eptir skipmu og fara ætluðu i
með því austur og norður, en urðu nú að hætta
við ferðina; líka hafði eitthvað af farþegjum
verið á skipinu, sem fara ætluðu hjer í land,
en urðu nú að fara í land á Siglufirði og Ak-
ureyri.
|>etta athæfi skipstjóra og stýrimanns þykir
okkur hjer óþolandi, og skiljum vjer ekki
hvernig á þvi hefir staðið, að þeir skyldu fara
svona að ráði sínu í þetta skipti, því þeir hafa
báðir kynnt sig hjer mikið vel, komið lipurt
fram og ljúfmannlega. Ekki verður veðri um
kennt; því, eins og áður er sagt, var drifið
auðsjáanlega að ganga niður og sjó að lægja,
enda var orðið ládautt um kvöldið; loptþyngd-
armælirinn var líka farinn að hækka er skipið
kom, svo ekki var sýnilegt að nein hætta væri
fyrir þá að tefja hjer dálítið lengur. Ekki var
heldur verra í sjóinn, er Thyra kom, en svo, að
auðvelt var, að áliti allra, er vit hafa á, ekki
að eins að skipa fram ullinni og heyinu um
daginn, heldur og líka nautunum.
Vetrarhugvekja.
Hrakspár engar þurfa þó,
því að uafnið vetur
Til aðvörunar ærið nóg
Öllum þjenað getur.
Nafnið vetur ætti að hafa mikið gildi, til
aðvörunar, að menn hjer á landi búi sig sem
bezt að kostur er á undir þenna harða og
hættulega tíma ársins, ekki einungis hvað
hina næstu þörf áhrærir, það er fæði og
klæði, heldur á líka nafnið vetur að halda
mönnum vakandi að tryggja sem bezt þá
hluti, sem gefa fæði og klæði, og framleiða
hjá oss brauðið úr jörðinni.
Hve nær er þá meiri þörf en-nú að nafnið
vetur hljómi fyrir eyrum vorum og haldi oss
vakandi, þar sem nú má telja um garð
gengið, hvað heyafla snertir, eitt hið þrauta-
mesta sumar hjer sunnanlands, og sem ein-
ungis er af hinum langvinnu úrkomum og
þerrileysi, en hvorki af veikindum eða gras-
leysi.
|>að sem oss sveitabændum ætti að vera
mest um hugað, af tímanlegum hlutum, næst
lífi og heilsu sjálfra vor og heimilismanna
vorra, er líf og heilsa, vöxtur og viðgangur
húsdýra þeirra, er vjer höfum undir hönd-
um, því þar á byggist líka að meira eða
minna leyti velvegnan vor, já, meira að
segja líf og heilsa.
Fátæktin er svo bezt heiðarleg, að hún
sje ekki sjálfsköpuð vfti, ekki sprottin af
eyðslusemi, iðjuleysi, eða óráðþægni við sjer
betri menn, og slíkum er það rjett, að þeir
sjeu sviptir fjárforræði, og missi af borgara-
legum rjettindum. Dæmi eru til, að menn
út úr vafsi og fjárskortihafafallið enn dýpra
og komizt á bekk sakamanna, auk þéss að
þó að hæfilegleikar sjeu, þá gætir þeirra lítt
þegar fullur fjeskortur er kominn.
það er því siðferðisleg skylda hvers manns,
að varðveita fyrst mannorð sitt og svo fjár-
forræði eða fjárhag, svo hann verði ekki
öðrum háður, því eins og það er aðalskil-
yrði fyrir vexti og þrifnaði þjóðanna, eins er
það fyrir hvern einstakan mann. Maður-
inn er settur yfir dýrin til þess að gera sjer
þau á skynsamlegan og heiðarlegan hátt
undirgefin og arðsöm, en ekki til að mis-
þyrma þeim eða drepa þau úr hor, því þar
mun þó eitt sinn koma, þó ekki væri annað, að
Allar skepnur með einni raust
Áklaga sekan vægðarlaust.
Nú höfum vjer fengið lög um horfelli á
skepnum ; vaki nú hreppstjórar og hrepps-
nefndir, áminni og aðvari, og vökum allir
eptir mætti, svo að voru tímanlega gagni sje
borgið og vjer sleppum við ábyrgð hjer og
síðar meir.
þeir munu fáir, sem hafa efni á að kaupa
kornfóður til muna. Bina ráðið verður því
fyrir allan þorra manna að skera nú f haust
nokkuð djarft og skera hyggilega. Sauði og
roskið fje ætti að spara til skurðar, það sem
er á góðum aldri, en skera gamalær, lömb
og gamalkýr, eptir hvers kringumstæðum.
Sama er að segja um gamalhross. þau lifa
ekki á litlu og ljelegu. Gott er að sauma
fyrir veturgamlar gimbrar. Með því þurfa
þær hálfu minna fóður á útmánuðum en
lembdar ær, og betra að eiga þær geldar en
lambgotur eða máske horfallnar. það er
von að mönnum þyki sárt að skera bjargar-
gripinn eða lömbin. En gætum hins gamla
málsháttar : Hollur ér haustskurður. Höf-
um engar hrakspár; búumst við meðalvetri;
en til að þola hann, mun allur fjöldinn þurfa
að brýna hnífinn optar en einu sinni. Er
því ráð að
Búast um hið bezta
Og brynja allt sitt lið,
því seint er frið að festa
þá fjendur ríða’ um hlið:
það er harðindi, hungur og hordauði.
Kotkakl.
f þórður prófastur þórðarson.
Mjer glatt á hvarmi titrar tár,
er trautt þó vœtir kinn,
pví pórðarson er pórður nár,
og það var vinur minn.
líann fjekk að deyja: fógnum þvt,
að fallvalt lífið er;
hans líf var þraut,—og lífi í
hann lifði eigi sjer.
I
\