Ísafold - 18.03.1887, Blaðsíða 2

60
lögin, en er nú ljettur á voginni, þegar
um rjettan skilning þeirra ræðir — já,
næstum í falskennara tölu kominn.
Á seinustu tímum hafa komizt upp ekki
fáir fjeprettir. Mest kveður að þeim, sem
uppgötvuðust í bankanum »Privatbanken«,
og tveir menn — en hvor í sínu lagi —
höfðu framið, og námu rúmlega hálfri
miljón króna. Báðir gegndu þar embættis-
störfum. Nýlega uppgötvaðist, er skil
skyldu gerð í dánarbúi eptir einn mála-
færslumann, að ungur kontórmaður, sem
hinn látni (Vilh. Rode, valinkunnasti mað-
ur) hafði allt gott gert og stutt til frama,
hafði ráðið undir sig með falsi 35 þúsund-
ir af því sem til búsins heyrði, eða nálega
allan arf ekkjunnar.
Veðráttan hin bezta, frostlítið og snjó-
laust.
Nobegub og Svíabíki. I báðum ríkjum
tekið til þingstarfa. I Noregi koma líklega
nýmæli um safnaðaráð og kviðdóma (?) til
umræðu, og á þingi Svía munu helzt verða j
kappdeilur um ný tollalög. Af þingmálum
beggja þá hægt meira að segja, þegar lengra j
sækir fram.
I Gautaborg var það til tíðinda fyrir |
skömmu, að maður nokkur tók þá vitfirr-
ing, að hann þóttist eiga móti öllum líf sitt j
og peninga að verja. Hann gekk með,
marghleyping, og þar kom, að hann bjó
um sig til varna í loptherbergi, Iæsti að j
sjer og bannaði öllum aðgöngu. Hann hafði
þar nóg af kúlum og púðri, en hirti ekki:
um matarforðann. Af þeim föngum ekki
annað en brauðhleifar og ein ölflaska. f>eg- i
ar að honum skyldi gengið ljet hann skot- j
in ríða, og í þeim viðskiptum fjekk einn |
maður bana, en tveir særðust til muna.
Eptir það hjeldu löggæzlumenn vörð um
húsið þar til að hann ljet ginnast til á
fjórða eða fimmta degi að taka við vatns-1
könnu til að svala þorsta sínum, og var þá
höndlaður.
Ófbiðae-dimman. Regnið ekki komið, en
sama þykkni í lopti. |>að má nú segja um
ríkin, sem Eggert Ólafsson kveður um dýr-
in (með vorinu), að þau nfjargviðrast1 stór
og smá«. 011 í óðaönn að búa her sinn og
varnir; jafnvel hin griðvörðuðu: Sviss og
Belgía. í Belgíu hefir þingið samþykkt
framlögur 20 miljóna (franka) til hers og
kastala. Bæði ríkin vilja girða eptir föng-
um fyrir herstraumana frá Frakklandi og
þýzkalandi, að löndin verði ekki að vígvelli
þeirra ef til ófriðar dregur. Rúmenía hefir
sama varann á sjer, og þingið í Bucharest
1) Orðið þýðir ekki það sem ónefndur maður
ætlaði: aö stynja undir byröi, heldur að styrma
(nú stumra), varast, eiga annsamt.
hefir nýlega veitt 30 miljónir til herbúnaðar. j
Um stórveldin þarf ekki að tala, og þau
hafa nú öll—Englendingar líka(I)—bannað
hestasölu út úr landi. Hverjar ýkjur blöð-
in hafa heyrt, eða hverjar ofsjónir hafa j
borið frjettariturum þeirra fyrir augu, er j
ekki hægt að vita, en sögurnar ganga svo, j
að bæði Frakkar og þjóðverjar hafi þegar
fært mikinn hersæg nær landamærunum, og
hið sama er sagt um Austurríkismenn og |
Rússa. f>ýzku blöðin segja, að Frakkar hafi
dregið saman 80 þús. manna á austurjaðr-
inum, auk þess liðs sem í kastölum situr,
og láti það liggja í nýjum búðum, en timbr-
ið til þeirra flutt þangað um nýjársleitið.
Stundum tína blöðin saman olíulauf friðar-
ins, flytja smáfregnir til huggunar, t. d. að
Moltke greifi hafi verið í heimboði hjá
sendiboðanum franska (Herbette), og þeir
hefðu átt tal saman í mesta bróðerni, eða,
að Herbette hafi verið í hirðveizlu
hjá keisaranum, og enginn hafi notið svo
kurteisi hansoghlíðu, sem kona sendiherr-
ans. En þetta er ekki annað en rof í ský-
um, sem hverfur von um bráðara.
Ein vonartaugin var fest í kosningarnar
nýju á þýzkalandi, eða sigur stjórnarinnar
á mótstöðuflokkunum, eða þeim, sem tregð-
uðust við framlögunum til heraukans í sjö
ár. f>au hafði Bismarck sjálfur sagt bezt
af öllu fallin til að tryggja friðinn. Nú er
sá sigur fenginn, en friði engu nær en áð-
ur, þaðblöðin þykjast vita. Nei, nú syngja
þau ný Darraðarljóð, og inntak þeirra er
svolátandi: f>að er kominn apturkippur í
þakkarþel Rússa (við Bismarck), lymsku-
ríkir eins og þeir eru ; þeir láta nú sem
sjer sje lítið um Bolgaraland gefið, en blða
eptir hverju fram vindur fyrir vestan.
Með Bolgaramálið sjálft gerir hvorki að
reka eða ganga. |>að er nú komið til
I Miklagarðs, ásamt sendinefndinni úr ferð-
j inni erindislausu, og hjer þýtur í skjám
úr öllum áttum. Rússar segja: »Við
þekkjum hann Bismarck; hvað vingjarn-
lega sem hann lætur, býr ekki annað und-
ir en óleiksráð gegn Rússlandi. Nei, nú
er bezt að bíða, og sjá hvað honum tekst
móti Frökkum, en það skal hann reyna,
að hann fær ekki að leika við þá eptir
vild sinni eins og 1870—71, og láta svo
þýzkaland dansa öllum þjóðum Evrópu á
hálsi á eptir«. Nokkuð í þennan veg var
á málum tekið í blaðinu »Le Nord», sem
haldið er út í Bryssel á kostnað stjórnar-
innar í Pjetursborg. I sama streng tekið
í blaði Katkoffs í Moskóvu, »varakeisar-
ans«, sem hann kallast í þýzkum blöðum.
Nærri má geta, að hinir standa ekki að-
gerðalausir, og það sem blöðin hafa sein-
ast af þeim sagt, er þetta, að bandalag
sje ráðið með Itab'u, Austurríki og þýzka-
landi, og svo fyrir skilið, að Italir haldi
kyrru fyrir, þó Rússland ráðist á Austur-
r.ki, en hlaupi í Frakka, ef þeir rjúfa frið-
inn við þjóðverja. þessi fregn kom frá
Rómaborg. það er svo sem auðvitað, að
það verða Frakkar, sem friðrofið verður
um kennt, ef ný styrjöld kemur, og þó
lætur hict eigi fjarri, sem sum blöð segja
(einkum hin rússnesku): »Bismarck vill
þeim fyrst bisa og snúa sjer svo austur á
bóginn, ef Austurríki hefir ekki við. Sum-
ir koma Englendingum inn í hið rnikla
bandalag, en um það er bezt meira að
heyra«. Frönsku blöðin fara um allt fæst-
um orðum, svo að það verður ekki annað
sjeð, en að Frakkar haldi bezt sínu »gefnis-
geði«.
þÝZKALAND. Bismarck gat ekki vænzt
eða óskað sjer betri kosningasigurs en þess,
sem hlotnazt hefir. Fullkosið í 337 kjör-
dæmum, og þaðan eru yfir 200 nýmælum
hans sinnandi. Endurkjósa verður f 60
kjördæmum. þeir, sem verst hefir farið
fyrir að svo stöddu, eru Bismarcks verstu
fjendur, »frelsis- og framfaramenn«, og
sósíalistar eða »sósíaldemókratar«. Hinir
fyrnefndu komnir niður í 14, og hinir nið-
ur í 6 (úr 67 og 25). Miðflokkurinn (hinir
kaþólsku) sundraður, en »þjóðernis- og
frelsismenn« mjög efldir að liði. Sósíalist-
um hefir til þessa vegnað bezt á Sax-
landi, en nú fengu þeir þar engu fram-
gengt. Nokkra, en litla uppreisn kunna
þeir og hinir þó að fá við eptirkosningarn-
ar. Annars var Bismarck hjer ekki einn
í leiknum, en hlaut lið af Leó páfa, sem
ljet boð berast til biskupanna kaþólsku á
þýzkalandi með uppörfun og áminningum
að styðja mál stjórnarinnar. þeir einu,
sem enn hafa storkað Bismark, eru þegn-
arnir nýju í Elsass og Lothringen. þaðan
| koma enn 15 (allir) af »mótmælendum« eða
«ríkisfjendum«.
England. Hjeðan fátt til fregna. Ráð-
herrann nýi, Goschen, sem tók við af
Churchill, átti að komast um leið í þing-
mannssæti í neðri málstofunni, en varð
apturreka við kosningu í Liverpool, en náði
síðar fulltráakjöri fyrir háskólann í Ox-
ford.
Á þinginu ekki öðru aflokið en umræð-
unum um andsvör þess gegn þingseturæðu
drottningarinnar, en nú skal tekið til ný-
mæla um þingskapabreyting, en hún á að
leggja hömlur á það frelsi, sem opt hefir
verið veitt til að lengja umræðurnar og tálma
framgöngu málanna. þessu sjerí lagi mið-
að móti úrræðum íra.
Frá írlandi aptur sögur af leyndarsam-
tökum og ódáðaverkum þeirra samsæris-