Ísafold - 28.01.1888, Síða 2

18
sem höfðu með sjer miklar heljarbirgðir og
bjuggu yfir verstu stórræðum.
Fkakkland. |>að hefir nú rætzt, sem
aðdragandi þótti til kominn í nóvember-
frjettunum : Frakkland hefir fengið nýjan
ríkisforstjóra. Hai.ti heitir Sadi Cornot,
góður og ráðfastur skörungur, og sonarson
þess Carnots, sem var mesti hjálpvættur
hins fyrsta þjóðveldis Frakka, og kom
skipun á her þeirra á byltingarárunum,
þegar þeir áttu mest í vök að verjast. —
Sadi Carnot er hugvitsvjelameistari og
hefir menntazt í fjöllistaskóla Frakka.
Hann var í ráðaneytinu 1880—81, og stóð
fyrir mannvirkjagerð af ríkisins hálfu. I
stríðinu við þjóðverja var hann settur til
forræðis yfir þremur fylkjum til að ráð-
stafa landvörnum. Við kosninguna í Ver-
sailles voru þeir í öndverðu fáir, sem ætl-
uðu honum heiðurinn, því þeir Ferry og
Freycinet þóttu standa næstir, en með því
að hik komst á flokka þeirra, er við upp-
reist og 3tórtíðindum mátti búast í París,
ef Ferry yrði kosinn, þá munu þeir hafa
beiðzt undan, og við það fjekk Carnot 616
atkvæði af 833.
Grévy vjek nauðugur úr forsetasætinu,
en hlaut að fara, er enginn vildi skipa
honum nýtt ráðaneyti. Hann varð líka ó-
fyrirsynju riðinn við falsbrjefaskript Wil-
sons tengdasonar síns. Lögreglustjórinn
hafði sent honum tvö brjef frá Wilson, sem
fundust í hirzlum annarar kvennlæðunnar,
sem fyrir sökum voru hafðar. Karl varð
bálreiður og kastaði þeim í ofninn, og við
það tók Wilson það til úrræðis, að skrifa
ný brjef eptír minni. Að Wilson hafa
fleiri og fleiri bönd borizt um fjefanga-
brögðin (mútur fyrir útveganir krossa og
virðinga m. fl.), en rannsóknum ekki lokið
að svo komnu.
Tirard heitir sá, sem stendur fyrir ráða-
neytinu nýja (og fjármálum), og hefir ver-
ið í ráðneyti Ferrys, en af hinum skal að
eins nefna Flourens, sem fer með utanríkis-
mál, og nú þykir reyndur að ráðsnild og
varhygð. Carnot og ráðherrar hans full-
yrða, sem fleiri, að höfuðáform sitt sje
að gera allt þjóðafriðnum til tryggingar.
Nýlega deildakosning af staðin til öld-
ungadeildarinnar, og náðu af 82 við liana
61 þjóðveldismanna sætum, en 21 af liði
einveldis- og klerkasinna, en af þeim þrem-
ur sætum undan hinum fyrnefndu. Talað
um endurkosningar, og kann við það hall-
inn að jafnast.
þann 10. des. veitt Jules Ferry bana-
tillræði í forsal þingsins, en sakaði lítið
eitt, þó hleypt væri á hann þrem kúlum.
Tilræðismaðurinn talinn ekki með fullu
viti.
þízKALAND. Keisarinn lasinn öðru hverju,
en hann verður líka, ef hann lifir 22. marz,
91 árs að aldri. En þar þykir fleirum en
þjóðverjum góð fregn flutt, er síðustu
rannsóknir læknanna gefa góðar vonir um
bata krónprinzins. Allir vænta hins bezta
af honum, ef honum auðnast að taka við
tign og ríki föður síns, því hann er mesta
göfugmenni og mannúðarfullur, er afbuga
styrjöld og vill styðja að bróðerni og vin-
áttusambandi þjóðanna.
Italía. Búizt við að her Itala við Bauða-
haf taki til sókna á hendur Abessyníu-
mönnum. f>eir hafa rúmar 20 þús. til vígs,
en sagt að Jóhannes konungur, eða hers-
höfðingi hans Bas Abula, standi til móts
við 80 þúsundir. Englendingar sendu menn
til konungs að leita meðalgöngu, en hann
tók öllu sem þverast, og fóru þeir við svo
búið; er um þær leiðír að sækja, að þeir
urðu því fegnir að eiga heilum vagni heim
að aka. Mörgum þykir, að Italir færist
hjer meira í fang, en til sje vinnandi, en
þeir (stjórnin) segja, að sæmd Italíu liggi
við, er ófara sje að hefna (ósigursins við
Massófa). Sumir ætla líka, að her þeirra
eigi að keyptu að komast, ef sigri sætir,
því lið hinna á nú að vera góðum hand-
vopnum biiið.
I árslokin stórkostlegt hátíðahald í Bóma-
borg í 50 ára júbílminningu þess, að Leó
páfi söng fyrstu messuna (30. des. 1837 ;
prestvígður 24. s. m.). Hann var borinn
til Pjeturskirkjunnar með mikilli fylgdar-
prýði, en messan hin dýrðlegasta, ogeng-
inn gat annað sagt, en að hjer kæmi fram
geysimikill og kempulegur maður. Af ræðu
hans til hins mikla safnaðar í kirkjunni
mátti glöggt finna, að hann lítur sömu
augum á afstöðu páfastólsins gagnvart kon-
ungsríki Itala og Píus níundi, og honum
þykir páfadómurinn óhæfilegu ofríki beitt-
ur, unz öllu því verður aptur skilað, sem
frá honum hefir verið hrammsað. Inni í
kirkjunni voru 40—50 þús. manna. Úr
mannsægnum fyrir utan, einkum frá út-
lendum pílagrímum, heyrðust köll, þegar
páfann bar fram hjá, um lausn Bóma-
borgar og endurreisn páfaríkisins. Fátt
var áður milli páfastólsins og ríkisins, en
nú er allt óvænlegra um samkomulagið.
í páfahöllinni miklu (Vatikaninu) eru
þær stórgjafir sýndar, sem komu til Leós
páfa frá öllum löndum og álfum, frá kristn-
um og ókristnum höfðingjum (t. d. Persa-
konungi, keisurum Japans og Sínlands, og
svo frv.). Hverjir dýrðarmunir hjer eru
saman komnir má af því ráða, að til sýn-
ingarinnar er kostað 1J millíón franka, en
sjálf brunatrygging munanna varð 60 millí-
ónir. Meiri virðing og rausnaratlot hefir
Bómabiskupi aldrei verið sýnd á veldis-
dögum pófadómsins frá öllum heimi, og þó
kalla kaþólskir klerkar hann »bandingjann
■ í Bómaborg«.
Balkanslöndin. Serbakonungur hefir
skipt um ráðherra og vikið Bistic, forustu-
manni Bússavina frá stjórnarforstöðunni;
tekið aptur í staðinn Garasjanin, sem held-
ur í sambandið við Austurríki.—Búmenar
halda ákaft á herbúnaði og hafa nýlega
veitt fje til, sem stjórnin beiddist. Ný-
lega freistað að vekja uppreisn á Bolgara-
landi hjá Burgas við (við Svartahaf), en
þeir urðu þar apturreka, en margir drepn-
ir, sem rjeðust til uppgöngu. Af land-
varnarliðinu höfðu 8 ménn bana.
Nokðuk-Amekíka I þingboðan forsetans
dvalið helzt við fjárhag ríkisins, og boðað-
ar breytingar á toll-lögum ; niðurhleyping
og afnám tolla á mörgum nauðsynjavörum,
en þeim skal haldið á tóbaki, víni og á-
fengari drykkjum.
Stórkostlegs verkfalls freistað af þeim
sem hafa atvinnu við járnbrautir og kola-
námur ems hlutveltufjelags í Fíladelfíu, en
síðustu frjettir segja, að hjer hafi sem opt-
ar hinir lægri hlotið að lúta. Fjelagið
stýrir 200 millíónum dellara. — Los sagt
komið á það fjelagssamband verkmanna,
sém kallast »riddarar vinnunnar«.
Sínland. Látinn sagður Kung prins,
faðir keisarans. Hann stóð lengi á móti
mökum og viðskiptum við Evrópumenn,
en ljet undan upp á síðkastið eptir for-
tölum Lé-Hung-Sjangs.
Um niðurjöfnun fátækragjalda.
Eptir
Einar hreppstjóra Jochumsson.
I.
f>að er mikið talað urn sívaxandi sveitar
þyngsli, og taldar helztu orsakir þeirra: harð-
æri og jafnframt óhagkvæm sveitarstjórnar-
lög, oflítið að hald og of mikið sjálfræði allra
þurfamanna. þetta mun satt vera ; en
hitt mun líka satt vera, að þau lög, sem
til eru um niðurjöfnun fátækragjalda, munu
víða, ef ekki alstaðar, misskilin, og af því
rauglega beitt.
|>að er því almenn kvörtun um ójöfnuð
á fátækragjöldum ; að gjaldið sje ranglátt,
og heimskulega lagt á menn ; og opt tekst
að leiða rök að því, að svo sje.
Jeg, sem er í hreppsnefnd, finn til þess,
hversu torvelt og næstum ómögulegt er,
að jafna gjaldi á menn, eins og það er
almennt gert, án þess að hafa neina fasta
reglu, eða fastan mælikvarða — án þess
að hafa nein reikningslega aðferð.
Gjaldið verður því opt óþolandi ójafnað-
argjald,—optast óviljandi, en stundum vilj-
andi, þegar hlutdrægir og óvandaðir menD
fá sæti í hreppsnefndum, og koma þar sín-
um vilja fram. Ef að er gætt, leynir það
sjer ekki, að ójöfnuðurinn kemur optast