Ísafold - 21.02.1888, Blaðsíða 1

K.emur út á miðvikudags-
morgna. Verð árgangsins
(60 arka) 4 kr.; erlendis 5 kr.
Borgist fyrirmiðjan júlímán.
ÍSAFOLD.
Uppsögn (skrifl.) bundin við
áramót, ógild nema komin sje
til útg. fyrir I.okt. Afgreiðslu-
stofa i Isafoldarprentsmiðju.
XV 9.
Reykjavik, miðvikudaginn 21. febr.
1888.
33. Innlendar frjettir (tiðarfar, ,,brennumáliða).
34. Fiskimannasjóðurinn (áskorun um samskot).
35. „Prestur strokinn“. Hitt og þetta.
36. Auglýsingar.
Forngripasafnið opið hvern mvd. og ld. kl. I—'1
Landsbankinn opinn hvern virkan dag kl. I—2
Landsbókasafnið opið hvern rúmhelgan dag kl. I"!—2
útlán md„ mvd. og ld. kl. 2—3
Söfnunarsjóður Rvíkur opinn I. mánud. i
hverjum mánuði kl. 4—5
Veðurathuganir í Reykjavik, eptir Dr. J. Jónassen
FebrJ Hiti (Cels.) Lþmælir Veðurátt.
inóttujumhád. fm. | em. fm. | em.
M. 1S 0 -t 2 29,9 29,9 0 d jSv h d
F. 16 -r- 5 -j- 2 29,8 3°. Sv hv d Sv hv d
F. 17 -e- 3 + I 3°, 2 30,2 0 d 0 d
L. 18 0 + 2 30,3 30,2 0 d 0 d
S. 19 + 1 + 5 29.9 30, Sa h d -10 d
M. 20 -r- 1 + 1 3°, • 30,3 0 b jO b
í*. 21 +- 3 + 3 30.3 3°>3 Sa h d iSa h d
Hægð mikil hefur verið á veðrinu þessa vikuna;
að eins h. 16. var hjer veður hvasst á úts. með
jeljum allan daginn, siðan optast logn og við og
við nokkurt regn, svo hjer er nú alauð jörð. í dag
21. hægur landsynningur, dimmur og regnlegur.
Beykjavík 21. febr. 1888.
Tíðarfar er sagt ágætt hjer um bil úr
öllum áttum uú með póstum.
Dalasýslu 6. febr.: »Hjeðan er fátt að
frjetta utan allt hið bezta. Tíðin hefir
verið ágæt og nóg jörð í allan vetur það
sem af honum er og fjenaðarhöld góð.
Nú þarf maður varla að kvíða horfelli í
vor, því alstaðar eru hjer mikil og góð
hey. Svo var lagt hjer dálítið í forðabúr
í þessum hreppi (Saurbæjarhr.)«.
Barðastra.ndarsýslu sunuanverðri 6. febr.:
»Veðurátt hin bezta það af er veturinn.
Síðan skömmu eptir nýjárið, að ha/ís rak
inn á Húnaflóa, svo að fjarðafyllir varð á
Ströndum, hefir hann verið þar á reki
eptir vindum og straumum, en haldið að
ísinn sje ekki mikill úti fyrir. —
Heldur ískyggilegt ástand almennings
hjer, eins og víðar mun vera, með efnahag,
og slæmt útlit með bjargræði fyrir fólk í
vetur, og stafar það af kaupstaðarskuldum,
sem fólk var að reyna að minnka með
frálagskindum í haust, svo að enginn varð
skurður og kornvara lítil upp á veturinn,
því ekkert er nú lánað. Að eins er betri
útsjón með fjölgun sauðfjár, ef ekki verð-
nr því lakari tíð seinni part þessa vetrar
og í vor, þvf öll lömb voru nú á vetur
sett«.
Isafjarðarsýslu 1. febr.: »Hjeðan er ekki
að frjetta annað en heill manna og höld
fjár. Tíðin ómuna-góð. Fisklaust sem
stendur. Verzlunarokið illbært, og sveit-
arþyngslin óbærileg. Framfarukeppni með
daufasta móti. Enda fara hjer flest fyrir-
t&ki á höfuðið«.
Húnavatnssýslu 6. febr.: »Vetrarfar ágætt,
það af er, þó nokkuð umhleypingasamt nú
um tíma, enda er hafísinn vitanlega í
nánd, og fyrir skemmstu rak hann tals-
verðan hjer inn á Húnaflúa. Kaupstað-
irnir fátækir af matvöru, skuldir manna
þungar, enda talsverður kvíði fyrir skort
á matbjörg þegar fram á kemur, nema
sigling komi því fyr hingað norður, sem
ávallt er valt að vona á, þar sem ísinn
er jafn-þrálátur gestur.
Heyskorti kvíða menn þar ú móti al-
mennt ekki, og er vouandi, að skepn-
ur gangi nú vel - undan; því hefði
aldrei út af því borið, engir Ameríku-
flutningar verið og bændur einhuga stund-
að bú sín og losað sig við skuldir á góðu
árunum, í stað þess að safna þeim, og svo
skuldlausir byrjað á pöntun og fylgzt að
sem unnt var, til að dreifa sem minnst
vörumagninu, og ef verkandi eptirlit hefði
verið að vorinu og sumrinu með atvinnu
og aðdugnaði þeirra, sem annara leið-
beininga þurfa við, þá væri nú engiun sult-
ur, litlar skuldir, engin þörf á hallæris-
lánum og minni ástæða til að láta sig
langa af landi burt heldur en nú hrikt-
ir í«.
Suðurmúlasýslu 15. jan.: »Veðrátta hefir
mátt heita í vetur frostvæg mjög og fram-
ur stillt, þó að snjóasamt hafi verið í
meira lagi, svo að í sumum sveitum er nú
hagskarpt mjög eða jafnvel haglaust«.
„Brennumálið”, þeir bræður Guð-
mundur og Jóhannes Pálssynir og kona Jó-
hannesar Elizabet Snorradóttir, er kærð voru
fyrir að hafa lagt eld í hús þeirra hjóna
»Bjargastein« í Evík 11. nóv. f. á., voru
dæmd fyrir aukaf jetti Reykjavíkur 16. þ. m.,
Jóhannes í 2 ára betrunarhúsvinnu, Guð-
mundur 1 árs betrunarhúsvinnu, og Elíza-
bet í 4x5 daga fangelsi við vatn og
brauð — með tilliti til þess, »að enginn
bjó í húsi því, er þau ætluðu að brenna,
og að það virðist lítt hugsanlegt, að eld-
urinn hefði getað útbreiðzt til annara
húsa, með því að veður var hið stilltasta
þá nótt, sem glæpurinn er framinn, og
að húsið er með steinveggjum og járn-
þaki«.
Að öðru leyti segir svo frá málavöxtum
í dómsástæðunum :
þegar hinn ákærði Jóhannes Pássor. byggdi
hús það, sem hjer um ræðir, fjekk hann 1200kr.
lán hjá Hákoni bónda Eyjólfssyni i Stafnesi, og
setti húsið að veði fyrir. Lán þetta var fallið
í gjalddaga í fyrra vetur og fjekk Hákon þá
mann til að krefja lánið inn, ef þörf gjörðist
með því að selja húsið. En Jóhannes gat þá
ekki borgað, og eptir að hann hafði gert ýms-
ar áraungurslausar tilraunir til að fá peninga-
lán eða veð fyrir peningaláni, fór hann á fund
Hákonar, og fjekk enn frest með borgunina
með því að telja lánardrottni trú um, að hann
ætti kost á kaupanda að húsinu innan skamms,
Jóni nokkrum Jónssyni norðan úr Eyjafirði.
þessa sögu um kaupanda, sem Jóhannes hafði
skrökvað upp til að fá borgunarfrest á láninu,
sagði hann ýmsum öðrum, og fjekk meðákærða,
öuðmund, til að skrifa brjef til sín um hús-
kaupin undir nafni Jóns Jónssonar frá Akureyri,
í þeim tilgangi, að hafa það til sönnunar sögu
sinni. þetta brjef þykist hann þó ekki hafa
sýnt neinum. Leið svo fram á sumarið, að
Jóhannesi tókst ekki að selja húsið og ekki að
fá lán til að borga skuld sína til Hákonar i
Stafnesi; sá hann fram á, að það mundi kom-
ast upp, að hann hafði skrökvað til um kaup-
anda þann, er hann þóttist eiga von á að norð-
an. Honum datt þá í hug, til að komast hjá
þessu, að brenna húsið, og fastrjeð hann þetta
þegar með sjer. tiuðmundur bróðir hans var
þá farinn í kaupavinnu, og hafði Jóhannesekki
orð á áformi sínu við neinn fyr en um haustið,
þegar Guðmundur var kominn aptur; þá gerði
hann Guðmundi uppskátt áform sitt og svo
konu sinni, meðákærðu Elízabet Snorradóttur.
Tóku þau fyrst tregt í það; sagði Elízabet að
það væri vitleysa, og Guðmundur vildi ekki
vera við það riðinn, en reyndi að koma sjer
fyrir annarstaðar til þess að vera ekki bendl-
aður við þetta fyrirtæki bróður síns. Honum
tókst þó ekki að fá annan samastað, og varð
það úr, að hann Ijet tilleiðast fyrir fortölur
Jóhannesar að vera með honum að brennunni.
Konu sína Elízabet fjekk Jóhannes einnig með
fortölum til að samþykkja fyrirætlun sina.
Nokkru siðar en hin ákærðu voru orðin ásátt
um að brenna húsíð, fluttu þau sig úr því með
allt sitt í bæ þar skammt fyrir ofan, sem á-
kærði Jóhannes á ; en auk þess tók hann úr
húsinu og flutti upp í bæinn 3 hurðir og
nokkrar þiljur, sem til samans hefir verið met-
ið á 42 krónur ; ætlaði hann að nota það i bæ
sinn, sem ekki var fullgjör. Stóð húsið eptir