Ísafold - 17.03.1888, Page 1

Kemur út á miðvikudags-
morgna. Verð árgangsins
(60 arka) 4 kr.; erlendis S kr.
Borgist fyrirmiðjan júlímán.
ÍSAFOLD.
Uppsögn (skrifl.) bundin við
áramót, ógild nema komin sje
til útg. fyrir I.okt. Afgreiðslu-
stofa i ísafoldarprentsmiðju.
XV 13.
Reykjavik, iaugardaginn 17. marz.
1888.
49. Innl. frjettir. Útl. frjettir.
51. Sauðþrá. Verðlaunadómur. Ysulóðin (niðurl ).
62. Auglýsingar.
Reykjavík 17. marz 1888.
Póstskipið Laura (kapt. Christian-
sen) hafnaði sig hjer í morgun. Með því
kom aptur konsúll W. G. Spence Pater-
sou, læknaskólakandídat Oddur Jónsson
og kaupm. C. Knudsen frá Newcastle.
Verzlunarfrjettir frá Khöfn, dags.
28. febr. Saltfiskur. Afli mikill í Nor-
egi til þessa, og fiskur talsvert vænni en
í fyrra um sama leyti. Ekki mikið óselt
af fiski hjer (o: 1 Khöfn). Vestfirzkum fiski
óhnakkakýldum, hinum bezta, er haldið í
60 kr., en ekki boðnar nema 55. Sunn-
lenzkum hnakkakýldum haldið í 52 kr.,
boðnar 50. Hálfverkaður hnakkakýldur
fiskur, sern kom með síðasta póstskipi,
seldist á 44 kr. skippundið.
Ull. Hvít vorull sunnlenzk og vestfirzk
í 58 a., og norðlenzk í 62. Haustull í 46 a.
Lýsi. Fyrir ljóst og hreint hákarlslýsi
grómlaust má fá 35—36 kr., dökkt 28—30.
Harðfiskur er boðinn f.yrir 64 kr. skip-
pundið, en hann er hjer um bil hættur að
seljast til annara landa. Lítur illa vít með
sölu á því sem koma kynni á þessu ári.
Sundmagar í 65—68 a. eptir gæðum.
Hrogn. Vegna mikils fengs af þeim í
Noregi má bvíast við lágu verði á þeim.
I Noregi er uppkveðið 19 kr. verð á tunn-
unni fyrir nr. 2, er samsvarar íslenzkum
hrognum.
Sauðakjöt á 45—50 kr. tunnan, auk í-
látsins.
Biigur 3 kr. 80 a. til 3 kr. 90 a. 100 pd.
Evvgmjöl 4 kr. 45 a. Bankabygg kr.6,80—
7,00. Kaffi 60—65 a., lœkkandi. Kandís
22 a. Hvítasykur 19 a. Brennivín 13—
14 a. pt. 8°.
Brauð veitt. Hinn 14. þ. m. hefir
landshöfðingi veitt Kolfreyjustað síra Jón-
asi Hallgrímssyni á Skorrastað, hjeraðs-
prófasti í Suðurmúlasýslu, samkvæmt kosn-
ingu safnaðarins á fundi 21. jan. þ. á., með
44 atkv. af 58, er á kjörfund komu, en 68
höfðu kosningarrjettí sókninnialls, karlarog
konur. Af konum þeim 5 í sókninni, er kosn-
ingarrjett höfðu — búandi ekkjur —, komu
á á kjörfund, og kusu allar síra Jónas.
Ný lög. Staðfest 10. f. m. þessi lög
frá síðasta alþingi:
20. Lög um Söfnunarsjóð Islands.
21. Lög um veitingu og sölu áfengra
drykkja. (Isaf. f. á. bls. 147).
Lagasynjan. Tvennum lögum frásíð-
asta alþingi synjað staðfestingar : um stofn-
un lagaskóla, og tölu þingmanna í efri og
neðri deild.
Útlendar frjettir.
Khöfn 29. febr.
Evrópa (veðráttufar og tíðinda). Vetr-
arveðrinu lítið enn brugðið, netna í syðstu
löndum álfu vorrar, og harðindakennt held-
ur á öllurn uorðurhluta hennar og hinum
eystri. Víða sagt af snjóskriðum, sem hafa
orðið bygðum og járnbrautum að spelli.
»Friður á jörðu !« hefir um tíma verið
texti Bismarcks og bandamanna hans (Kal-
nokýs, Tirzu og Crispís), og má vera, að
svo hrífi á sem látið. Til aó eyða tortryggni
manna gagnvart þýzkalandi og Austurríki,
ljet hann birta fyrir skömmu þann sam-
bandssáttmála, sem gerðist með þeitn ríkj-
um 7. október 1879. Hjer reyndar allt
sjer í lagi stílað á móti friðrofi og árásum
af Kússlands hálfu, en síðan Italía varð
þriðji þáttur friðarreipsins, má nærri geta,
að nú sje varnagli sleginn á móti Frakk-
landi. Bandamenn segja : »Allir geta nvt
sjeð, að ekkert er ráðið nema af forsjálni
og friðarást, ekkert til að hnekkja annara
rjettindum eða bera þeirra hlut fyrir borð«.
Hinum (Bússum og Frökkum) þykja sjer
þó heldur getsakir gerðar fyrir sakleysi;
en Rússar bæta við, að sjer mundi ekki
orsakalaust, að gruna suma um gæzku í
Bolgaramálinu, þó Bismarck margvitni til
hreinskilni sinnar gagnvart Eússlandi í því
máli. Bæði þeir og fleiri segja, að bráð-
um skuli sjást, hver hugur fylgir viualeg-
um ummælum Bismarcks til Rússa og
keisara þeirra; því svo er nú sagt, að
Rússar hafi beiðzt að vita, hvernig stór-
veldin vilja gegna kröfum Rússaveldis á
Bolgaralandi, þeim er standa á stofni Ber-
h'narsáttmálans. Hvað þeir láta sjer lynda,
veit enginn að svo stöddu; en fyrst og
fremst munu þeir krefjast, að Ferdínandi
fursta verði vísað út úr landinu. Nóg er
eptir af ágreiningsefnunum þar eystra,
þó þetta hyrfi. Að sínu leyti vita Frakk-
ar, að sambandið við Ítalíu er beinast sjer
á nvóti, eða sem bandamenn kalla það : á
móti friðrofi af Frakklands hálfu. Flest-
um er kunnugt, að Bismarck þykir sem
þýzkaland megi aldrei um frjálst höfuð
strjúka fyr en Frakkar hafa gefið upp
þjóðhefndirnar eða endurvinningu land-
anna, sem þeir misstu 1871. »Og svo eru
þjóðhefndamenn og sumir garparnir vinstra
megin farnir að daðra við Rússann !«, segja
þýzku blöðin. 1 þessu er mikið hæft, og
það bætir ekki um. Allt um það heldur
Bismarck, að friðurinn haldist þetta áriðv
og, ef til vill, eitt eða tvö á eptir, því í
raun og veru sje engir fullbúnir til styrj-
aldar—nema þjóðverjar, svo sje guði fyrir
að þakka. Að svo komnu þurfi engin þjóð
við þá að reyna ; þeir hafi tvær miljónir
hermanna til taks, aðra mót auatri, hina
mót vestri, en hina þriðju afgangs, ef vel
sje fyrir hugað og í fleiri horn verði að
líta. Um þetta fræddi hann landa sína
fyrir skömmn á alríkisþinginu, þegar hann
beiddist leyfis að lána 280 miljónir marka
til nýs herauka (700,000 manna). Fram-
lögurnar veittar mótmælalaust, já með
fagnaðarópi þingsins. Frönsk og Rúss-
nesk blöð hafa, sem nærri má geta, and-
æpt stæringaryrðum Bismarcks, og sagt
að hann hafi ekki skotið neinum þann
skelk í bringu, sem þjóðverjar haldi. Hins-
vegar talið sjálfsagt, að nú verði þó fleiri
að hyggja svo fyrir ráði sínu og frið-
inum, sem þjóðverjar. þess skal þó geta,
að ónafngreindur maður — súmir geta til,
að það sje greifinn af París — hefir nýlega
í tímaritinu tBevue des deux Mondest beðið
landa sína í hamingjunnar nafni, að gjalda
varhuga við ófriði og ófriðarsambandi við
Rússa.
Danmörk. Allir spyrja : »Til hvers dreg-
ur með fjárlögin, til samkomulags með
þingdeildunum eða til sömu endileysu og
fyrirfarandi ár?« Vinstri menn segjast
hafa seilzt það lengsta þeir gátu, þó víða
væri drjúgt sniðið af kröfum frumvarpsins,
og við þriðju umræðu var enn í mörgu
slakað til við stjórnina. En það eru gjör-
ræðisverk stjórnarinnar — «próvísóríin» —,
eða fjárkvaðirnar, er af þeim stafa, sem á
milli standa; því þeim hefir stjórnin skotið
inn í fjárlagafrumvarpið. það er þessi
ásteytingarsteinn, sem landsþingsdeildin
muti enn eins ófús til að taka úr götu og
áður.
í langan tíma þingstapp og deilur f
blöðum og á fundum um allt land út af