Ísafold - 18.07.1888, Page 2

130
Verzlun. Með »Copeland« frjettizt, að
það sem kom með Laura til Khafnar snémma
í þ. m., 600 skpd. af saltfiski, seldist þar
á þessa leið: góður vestfiskur fiskur ó-
hnakkakýldur 42—50 kr., hnakkakýldur
42—43 kr., smáfiskur 38 kr. Hafði hann
lækkað talsvert frá því að Thyra kom,
hálfum mánuði áður; því sá fiskur 3eldist
á 50—55 kr. vestf. óhnakkakýldur en 47
hnakkakýldur vestfirzkur og sunnlenzkur,
og smáfiskur 42—40 kr., og ýsa 38 til 35
kr. Óselt var í Khöfn í mánaðarlokin
300 skpd. Fyrir lýsi var þá gefið 34 kr.,
fyrir ljóst hákarlalýsi gufubrætt, og pott-
brætt 31-J, en dökkt hákarls- og þorska-
lýsi 26—29 kr. Fvrir sundmaga boðið
45—50 a., en farið fram á 65.
Saltfiskur frá Norvegi er sagt að nemi
þetta ár nál. 300,000 skpd., og er það 30/«
meira en í fyrra. þar af var búið að senda
um 40,000 skpd. til Spánar um mánaða-
mótin, og hafði það hleypt niður verðinu
þar um 15°/». Hæsta boð þar í júlífarma
40 rm. (tæpl. 36 kr.), og í ágústfarma vænt-
anlega 36 rm. (= 32 kr.).
Á Englandi hafa selzt nokkrir farmar af
Spánarfiski frá suður- og Yesturlandi, hinir
sunnlenzku á 16 £ smálestin (=46 kr.skpd.)
af stórum fiski og 15 £ (=43 kr. skpd.) af
smáum, en vestfirzkur 17 (49 kr.) og 16 £,
að meðtöldum öllum kostnaði þangað. En
nú ekki búizt við meiru en 14 £ (=
40 kr. skpd.) fyrir smáfisk þar og 12 £ (=
344 kr. skpd.) fyrir ýsu.
Hjer í Kvík halda kaupmenn áfram með
38 kr. fyrir saltfiskinn, eins eptir sem fyrir
15. júlí, nema einn (J. O. Y. J.) gefur 40.
Sama verð er í Keflavík og Hafnarfirði
(nema þ. E. þar 40). A Akranesi gefa
aptur allar verzlanir nú 40 kr., nema við
Thomsens verzlun að eins 38 látnar uppi.
í Borgarnesi eru viðstöðulaust gefnar 40,
og þar eru allar matvörur með lægra verði
en í Keykjavík eða á Akranesi.
Mannalát. Síra Sveinn Skúlason,
prestur að Kirkjubæ í Hróarstungu, and-
aðist 21. maí þ. á. Hann var fæddur 12.
júní 1824, útskrifaður úr Reykjavíkurskóla
1849, sigldi samsumars til háskólans og
stundaði þar lög nokkur ár, var um tíma
skrifari í íslenzku stjómardeildinni, kom
hingað til lands aptur 1856 og tók að sjer
ritstjórn »Norðra» á Akureyri og forstöðu
prentsmiðjunnar þar, er hann hjelt til 1862.
þá fluttist hann til Keykjavíkur og dvald-
ist til 1868, er hann tók prestsvígslu 14.
júní, samkvæmt konungsleyfi 2. ágúst 1865,
þótt hann hefði eigi géngið á prestaskól-
ann. Hann þjónaði Staðarbakkabrauði
1868—1884, og Kirkjubæ síðan til dánar-
dægurs. Hann var alþingismaður fyrir
Norður-þingeyjarsýslu á þingunum 1859—
1867. Hann var kvæntur Guðnýju Ein-
larsdóttur, systur H. E. Helgesen skóla-
stjóra ; missti hana fyrir nokkrum árum.
Eptir þau lifa 3 börn, einn sonur (ískóla)
og tvær dætur.
Síra Sveinn sál. var gáfumaður góður og
vel að sjer. Blaðamennska fór honum vel
úr hendi, og á þingi þótti hann allvel máli
farinn og tillagagóður.
Einar pórðarson prentari andaðist 11.
þ. m., að Hálsi í Kjós. Hann var nær sjö-
tugur, fæddur 23. des. 1818, að Skildinga-
nesi við Reykjavík, sonur þórðar bónda
Jónssonar. Hann var forstöðumaður lands-
prentsmiðjunnar í 24 ár, frá 1852—1876.
þá keypti hann prentsmiðjuna og hjelt
henni til þess um vorið 1886, að hann
seldi hana aptur og hætti prentiðn fyrir
elli sakir og heilsubrests; hafði þá ftngizt
við það starf í 50 ár, frá því 1836, er
hann komst fyrst í læri í Viðeyjarprent-
srniðju. Hann var mörg ár í bæjarstjórn
Reykjavíkur, og annar stofnandi handiðna-
mannafjelagsins í Reykjavík. þríkvæntur
var hann; missti síðustu konuna vorið
1882. Fjögur börn hans eru á lífi.—Hann
var jarðaður hjer í Rvík í dag.
Einar heit. prentari var fjörmaður og
atorkumaður mikill, meðan hann naut sín
heilsunnar vegna, kappsamur, kjark-
mikill og framgjarn. Hann komst í góð
efni, en varð öreigi síðustu ár æfi sinnar,
enda mjög þrotinn á sál og líkama.
f Einar þórðarson prentari.
(Úr grafskript hans).
Hann stóð í broddi lífsins með sterkum
framahug
var stórvirkur og framgjarn og sýndi þrek
og dug,
og gæfan honum brosti, hann safnaði auði’
og seim
og sigurópi fjöldans og virðing hjer í heim.—
Hann stóð á aptni lífsins sem einstæðing-
ur ber,
með æfifjörið þrotið og harm að baki sjer:
hans lífs-strit varð allt gagnslaust, hans
auður öskufok,
og ellimóður horfði’ hann á gæfu sinnar lok.
Svo varð hann barn eitt aptur, sem æsku
fyrstu stund,
með angurværan svipinn og veika bernsku
lund,
meðraunastimpil lífsins á sálarkraptinn sinn,
með sólglatt bros og tárin á víxl nm elli-kinn.
Og svo kom loksins dauðinn með fegins-
friðinn sinn,
og felldi markið bleika á öldungsbarminn
þinn,
hann slökkti kyndil lífsins og lokaði aug-
um hljótt,
og ljetti öllum raunum og sagði: Hvíldu rótt.
Nú sumarblíðan unga sinn hlýja breiðir
hjúp,
um helgan kirkjureitinn; þar bíður gröfin
djúp.
Nú tekur mjúkri hendi í mildi-sælan rann
vor móðurfoldin góða hinn þreytta, gamla
• mann.
G. P.
Stjórnarskrármálið.
Eptir
pórarinn Böðvarsson.
III.
Hvað d nú að gera í stjórnarskrármálinu ?
(Niðurlag).
A samt að byrja nýja stjórnarskrárdeilu ?
Er þá von um sigur, er nokkur von um
ávinning að svo stöddu ? Hjer er að ræða
um frumvarp í sömu stefnu og það, sem
samþykkt var á þinginu 1885. Um frum-
varp þetta hefir konungurinn í konunglegri
auglýsingu frá 2. nóvember 1885 lýst yfir
því, að hann muni með engu móti geta
staðfest það, af því Island verði með því
leyst úr öllu sambandi við ríkið, eins og
þegar hafi verið tekið fram í konunglegri
auglýsingu frá 23. maí 1873, en það fari í
bága við hina gildandi skipun ríkisins ; af
því, að ef frv. yrði staðfest, þá mundi það
verða til að efla þá röngu skoðun, er hið
ráðgefandi alþingi (meiri hlutinn) hjelt fram
1871, að stöðulögin 2. jan. 1871 væru eigi
bindandi fyrir ísland ; af því hans hátign
með auglýsing 14. febr. 1874 hafi látið í
Ijós, að hann áliti, að með stjórnarskránni
5. jan. 1874 (sem verið er að ræða um
breytingu á) sje stjórnarskipunarmál lands-
ins að fullu og öllu til lykta leitt, og að
í stjórnarskránni sje tekið það tillit til óska
landsbúa, sem frekast megi verða og sam-
rýmzt geti hinni gildandi stjórnarskipun rík-
isins ; og ræður hans hátign að síðustu frá,
að eyða tíma, kröptum og fje landsins í á-
rangurslausa stjórnardeilu og endurnýjaða
baráttu til að koma fram kröfum, sem sjeu
gagnstæðar einingu ríkisins, en býður að
hinu leytinu hvöt og aðstoð til að vinna
að því, sem landinu er til blessunar. Er
það skynsamlegt, að tala og breyta eins
og þessi orð frá þeim, sem öll hefir ráðin,
sjeu að engu hafandi? Lýsir það heil-
brigðri skynsemi, að ætla, að hinn sami
konungur fog sami ráðgjafi segi, og það
innan skamms : við játum nú, að þetta,
sem við sögðum 2. nóv. 1885 er ekki
nema rugl ? Menn segja : það eru þó sumir
valdsmenn stjórnarinnar á þessu, og munu