Ísafold - 20.07.1889, Blaðsíða 3

231
í>ingsályktunartillögur. f>essar eru
enn fremur samþykktar og afgreiddar frá
þinginu :
3. Áskorun frá neðri deild um, «að sjá
svo um, að kostnaður af heimflutningi skip-
verja af gufuskipinu «Miaca» árið 1888, sem
greiddur hefirverið úr jarðabókarsjóði, verði
tjeðum sjóði endurgoldinn úr ríkissjóði, eða
af öðrum rjettum hlutaðeigendum, og að
samningurinn («Declarationen») milli Dan-
merkur og Svíaríkis-Noregs, frá 10. ágúst
1883, ekki eptirleiðis leggi neina byrði á
landssjóð».
4. Áskorun, frá báðum deildum, til lands-
stjórnarinnar, um að gefa Lundarbrekkukirkju
kost á, að skuld sú, er kirkjan er í við við-
lagasjóðinn við árslok 1889, ávaxtist og end-
urborgist frá þeim tima með 6f á ári í 28
ár.
í siðasta bl,, var samþykkt við 3. umr. í
neðri deild í dag með 14 atkv.
Búseta fastakaupmanna. Samþykkt
í dag við 3. umr. í neðri d. frv. um »rjettindi
kaupmanna búsettra á Islandi». f>eir, sem
ekki eru búsettir hjer, mega að eins selja í
stórkaupum, fyrir 100 kr. minnst af hverri
víntegund í hvert skipti, að viðlögðum 100—
1000 kr. sektum. Undanþegnir þessum lög-
um eru þeir, sem nú reka verzlun hjer á
landi.
Smjörtollur. Samþ. við 3. umr. í neðri
d. í dag með 14 : 5 atkv. 10 aura tollur af
| aðfluttu smjörlíki (margarin), og bann gegn
innflutningi þeirrar vöru, nema hún sje auð-
kennd með ákveðnu vörumerki. Sektir allt
að 500 kr.
Uppboðsauglýsing.
Eptir kröfu Kristjám bónda Jónssonar á
Núpi, og að undangenginni fjárnámsgjörð 10.
þ. m., verður jörðin SuSur-Hamar á Hjarðar-
nesi í Barðastrandarhre.ppi innan Barðastrand-
arsýslu, 12,4 hndr. að dýrleika að nýju mati,
tilheyrandi herra Jóhanni Einarssyni, með
öllu, sem eign þessari fylgir og fylgja ber og
með öllum ástandandi húsabyggingum, með
hliðsjón af fyrirmœlum í opnu brjefi 22. april
1811 og samkvæmt liigum 16. desember 1885,
seld við 3 opinber uppboð, sem haldin verða
2 hin fyrstu á skrifstofu sýslunnar 14. og 28.
ágúst næstkomandi, og hið 3. á eigninni sjálfri
11. september ruest á eptir, til lúkningar veð-
skuld, að upphæð 2550 kr., auk vaxta og
kostnaðar.
Uppboðin byrja kl. 12 á hádegi nefnda
daga, og verða söluskilmálar fyrir fram birtir
á uppboðsstöðunum.
Skrifstofu Barðastrandarsý^lu, I . júlí 1889.
A. L. E. Fischer.
Eríingj ainnköllun.
Hjer með innkallast til þess innan 30. des-
cmbr. næstkumandi að gefa sig fram fyrir
undirrituðum skiptarjetti erfingjar Olafs þor-
steinssonar frá Beinárgerði í Vallahreppi hjer
í sýslu, er varð úti 8. janúar þ. á., og sanna
erfðarjett sinn eptir hann.
það er ekki kunnugt annað um erfingja
hans, en að móðir hans heiti Aðalbjörg og hafi
verið á þorvaldsstöðum á Langanesströndum
árið 1887, og að hann muni hafa átt systur,
að nafni Matthildur.
Skiptarjettur Suðui-Múlasýslu á Eskifirði 13. júni 1899.
Jón Johnsen.
Skiptafundarinnköllun.
Skiptafundur verður holdinn í dánarbúi
Magnúsar sál. Magnússonar frá Eydölnm á
skrifstofu Suður-Múlasýslu á Eskifirði þann
30. november 1889. Verður þar tekin ráð-
stöfun um, hvort höfða skuli mál gegn fiski-
fjelagi Vallamanna, en Magnús heitinn var
ráðinn forstjóri nefnds fjelags áður en haun
dó, og var i þess þjónustu ár, en Valla-
menn vilja ekki borga dánarbúinu kaup Magn-
úsar.
Ný frumvörp. f>essi hafa viðbætzt frá
því síðast :
46. Um viðauka við lög um vegi 10. nóv.
1887. Sigurður Jensson.
47. Um sameining Dala- og Strandasýslu.
Fjárlaganefndin.
48. Um breyting á póstlögunum—hækkun
á burðareyri undir pÓ3tböggla á vetrarferðum.
Fjárl.nefndin.
49. Um afnám amtmannaembættanna og
stofnun fjórðungsráða. Sig. Stefánsson og
Sig. Jensson.
50. Um brauðaskipunarbreyting — að
koma Klippstaða-prestakalli 1 samt lag og
áður. f>orv. Kjerúlf.
51. Um stofnun ullarverksmiðju. Jón
Jónsson, N.-þing.
Tollmálið. Tollfrumvörpin (kaffi, sykur,
tóbak) eru nú komin alla leið gegn um neðri
deild, með góðum byr, svo sköpuð sem frá
er skýrt í Isaf. 13. þ. m. að nefndin vildi
hafa þau. Á móti kaffitollinum (10 aura)
voru : Gunnar Halldórsson, J. Jónassen, -Jón
f>órarinsson, Olafur Pálsson, Sveinn Eiríksson
og f>ór. Böðvarsson ; móti sykurtolli hinir
sömu og enn fremur Sig. Jensson. En tó-
bakstollshækkunin var samþykkt í einu hljóði í
neðri d.
Launamálið. Frv. það, er frá var skýrt
Til hr. dr. Finns Jónssonar.
Yfirlýsing dr. Finns Jónssonar i Isafold XVI. 57
vil eg anza þessu.
Eg trúi eg bafi aldrei sagt, að hr. dr. Finnur
hafi „lært nokkra velsærai í rithætti“, svo að það
var óþarfi fvrir hann að vera að bera af sjer þessi
ósannindi. En skyldi eg hafa sagt það, vil eg
gjarna hafa það oftalað, úr þvj honum er svo mikil
mótgerð í því, að menn ætli honum að kunna að
rita sæmilega.
Efnið í seinni hluta yfirlýsingarinnar er hjer um
bil þetta hjá hr. dr. Einni: Eg undirskrifaður hr.
dr. Pinnur Jónsson er reyndar neyddur til að
játa, að eg hef á röngu að standa, eu það gerir
ekkert til, því að eg hef eins rjett fyrir mjer fyrir
því. Af þvi að flestir munu hafa vit á að meta
slík rök, þarf hjer ekki frekari svara við.
P. t. Reykjavík, 20. júli 1889. .Jón porkelsson
AUGLYSINGAR
í samfeldu máli með smáletri kosta 2 a. (þakkar-ív. 3 a.)
hvert orð 15 stafa frekast; með öðru letri eða setning
1 kr. fyrir þuml. dálks-lengdar. Borg. út í hönd.
Ensk guðsþjónusta
í dómkirkjunni á morgun kl. io f. h.,
framflutt eptir sið ensku hákirkjunnar, af
Dr. F. A. Walker, enskum presti. Lagt
út af I.úk XV. 4—7. — Allir vel-
komnir að hlýða á.
Hugvitsamlegt bjargráð.
það var fagur haustmorgun og glaða sól-
skin. Um nóttina hafði að vísu verið rok og
rigning; það var enn blautt urn á götum úti,
en eptir því, sem sólin hækkaði á lopti, hurfu
öllmerki eptirnæturregnið.—Verksmiðju-vinnu-
fólkið, smiðir, múrarar og undirtyllur þeirra,
sem störfuðu að reykháfnum mikla, gengu í
hópum til vinnu sinnar. Vinnan byrjaði kl.
7 á morgnana.
Einn af múrurunum, ungur maður, að nafni
Georg Wigan, stóð lítið eitt við á leiðinni í
mjóu stræti í nýja hluta borgarinnar, til þess
að tala við unnustu sína, Önnu Hales, sem
einmitt í sama bili kom út úr húsi foreldra
sinna, rjett eins og hún hefði beðið eptir hon-
um; hún hafði fötu í hendi og ætlaði að
sækja vatn í eldhúsið. |>au voru bæði ung
og fríð sínum, og höfðu vérið lofuð í 3 mán-
uði, en biðu betri tíma með giptinguna.
Stúlkan var nú óvenjulega föl og kvíðafull á
svipinn. »Hvað er að þjer?« spurði Georg,
»því ertu ekki eins kát og þú ei't vön, þegar
við finnumst?«
»(), Georg! mig dreymdi svo hræðilega ljót-
an draum í nótt«.
Georg hló. »það eru þá draumórar, sem
hafa haft þessi áhrif á þig, Anna mín«.
»Hlæðu ekki að því, Georg! Móðir mín,
sem hefir sömu trú á draumum og jeg, er
líka hálf sturluð vit af honum«.
»það lítur íit fyrir, að allt kvennfólk sje
hjátrúarfullt« sagði Georg.
»Hún hefir beðið mig að aðvara þig«.
•Draumurinn snertir þá mig eitthvað«,
»Já, Georg! og jeg vara þig við, jeg bið þig,
jeg grátbæni þig, að fara ekki til vinnunnar í
dag. Vertu heima! eða vertu hjá okkur!«
»það er ómögulegt, góða! Hvað fegmn sem
jeg vildi þá get jeg það ekki«.
»Gerðu það fyrir mig, að fara ekki tíl vinnu-
í dag!«
»Jeg verð að fara; jeg get ekki látið mig
vanta Anna. I dag ljúkum við nvúrararnir
við toppinn á stóra reykháfnum, og á morgun
taka trjesmiðirnir til að rífa niður snvíðapall-
ana. Jeg hefi nú starfað að þessari mikilfengu
byggingu í meira en ár, og jeg héfi verið með
að byggja grundvöllinn; nvv verð jeg einnig að
vera vneð að leggja seinasta steininn á brúnina
á reykháfnum.«
»Mig sundlar, þegar jeg hugsa til þess, að
þú vinnur þarna uppi í þessari ægilegu hæð«.
»0! Anna!« mælti múrarinn og brosti, »mjer
sýnist nú að þú ættir að vera orðin því svo
vön þetta síðasta ár; dag frá degi höfum við
fjelagar hækkað í lopti smátt og smátt, fet
fyrir fet«.
»En ef slys vildi til ?«
»Enn sem komið er hefir ekkert slys viljað
til við revkháfsbyggingu þessa. En á öðrum
stað, þar sem verið er að byggja hús, datt
múrari úr stiga, sem í nvesta lagi hefir verið
10 fet á hæð, og hálsbrotnaði. Svona geng-
ur það, Anna! það eru nænv slysin, þegar
illa á til að vilja. þau geta komið fyrir öld-
ungis eins á jafnsljettu eins og í afarmikilli
hæð. Sem mvvrari hlýt jeg að taka hættum
þeim, sem iðn minni eru samfara, eins og aðr-
ir, og jeg get ekki gjört annað en verið ró-
legur og aðgætinn. þú værir sjáfsagt nviklu
hræddari um mig ef jeg væri sjómaður«.
»þá gæti jeg aldrei verið róleg hvorki nótt
nje dag,« sagði Anna kjökrandi. »Jeg veit