Ísafold - 26.04.1890, Qupperneq 3

135
Síðan tók hann inn mjög sterkt örvandi
meðal og Ijet bera sig Irá tjaldi sínu
þangað sem mannfjöldinn var saman kom-
inn og uppreisnarforinginn beið dóms
sins. Stanley hvessti á hann sóttmögnuð
augun, rjetti út hendina og mælti: „Vjer
höfum lagt ossiþúsund hættur og mann-
raunir til þess að bjarga þjer, og þetta
eru þakkirnar. Burt með þig til guðs !“
Múgurinn rauk til og lagði hendur á
manninn, og spurði, hvað ætti að gjöra
við hann. „Fáið þjer guði hann“, svar-
aði Stanley, og benti upp i eik, er þar
stóð nærri. Að vörmu spori var maður
upp festur á gáiga í efstu grein trjesins.
Áfengir drykkir og geðrciki. Fransk-
ur vísindamaður, er Henri de Parville
heitir, hefir ritað nýlega fróðlega grein
um það, hversu vitfirringum hefir fjölgað
á Frakklandi síðan árið 1872. Hann
sýnir fram á, að þeim hefir fjölgað á
þeim 17 árum um 30 af hundraði. Ol-
æðisvitfirringum hefir fjölgað um helming,
að hann segir, á 15 árurn. þ>ar að auki
er ofdrykkjuæði nú orðið þeim mun
hættulegra en áður gjörðist, að banatil-
ræði af hálfu slíkra manna eru nú miklu
algengari en áður. Parville kennir þetta
einkum áhrifum eiturtegunda þeirra, er
hafðar eru í óekta vín þau, er allt af eru
að fara meira og meira í vöxt.
109 milj. pd. af smjöri framleiða Danir
á ári, eptir nýjustu landshagsskýrslum,
jeta sjálfir 40 milj. pd., og selja 6q milj.
pd. til annara landa. þetta er allt ekta
smjör. Utflutningur af óekta smjöri
(smjörlíki) frá Danmörku nam árið sem
leið að eins 1458 pundum.
t fasteignum á bærinn Kaupmanna-
höfn rúml 50 milj. króna virði. far á
meðal er ráðhúsið virt á 450,000 kr.;
spftalarnir allir samtals 10,171.000 kr.;
húseignir fátækrasjóðs 5,207,000 kr.; skól-
arnir 4.317,000 kr.; eignir vatnsverks
bæjarins 4,315,000 kr.; húseignir bruna-
liðsins og lögregluliðsins 606,700 kr.;
gasverkin 8,575,000 kr.; nautatorgið og
slátrunarhúsin 2,^87,000 kr.
Fólkstala á Færeyjum var 1. febr. þ.
á 12,Q53- t>ar af voru í ein 1 kaupstaðn-
um á eyjunum, þ>órshöfn, 1303, rjett við-
líka og í Reykjavík fyrir 35 árum (135 +
manns 1. okt. 1855).
Ferðapistlar um ísland. í ensku blaði
er út kemur í Sunderland og heitir
Weekly Ecko and Times, stóðu 1’ vetur í
nokkrir ferðapistlar, eptir kvennmann þar
í bænum (Miss Camcron), er ferðaðist
hjer í fyrra sumar. Brjef þessi eru ein-
staklega velvildar- og vinsamleg oss til
handa, hrósið sumstaðar fullt eins mikið
og vjer eigum skilið, en af fullri ein-
lægni mælt samt auðsjáanlega.
Henni þykir Reykjavik laglegur bær,
húsin snotur utan og innan og þægileg.
íslendingar sjeu vel menntuð þjóð, og ef
marka megi það, að ekki þurfi nema 2
lögregluþjóna í Reykj ,vík, þá hljóti þeir
að vera líka einstaklega siðgóð þjóð.
Hún segist ekki muna eptir að hún hafi
sjeð nokkurn mann drukkinn þær 6 vikur,
sem hún dvaldi hjer. — Mikið þótti henni
koma til að heimsækja kaupmanninn á
Bíldudal. f>að sje eitthvert hið snotrasta
hús, sem hún hafi komið i. "þar hafi
verið staddur sýslumaðurinn f þvf hjeraði,
Fischer, er sje talinn kunna manna bezt
á hljóðfæri á landinu. þ>ar var gott forte-
píano — sem er engan veginn óvanalegt
á íslandi — og ljek hann fyrir oss úrvals
lög eptir Beethoven, Chopin, og ýmis
ensk og dönsk tónskáld. Dýrafjörður
þótti henni mjög fagur. Sólarlagið þá
um nóttina eptir var óviðjafnanlega fag-
urt. ísafjörður þótti henni vera fjörugur
bær og björgulegur, vegna hins mikla
fiskiafla og fjörugrar verzlunar. í Flatey
kom hún á leiðinni suður aptur til Reykja-
víkur; þar þótti henni fallegt og merki-
legt að sjá æðarvarpið þar. Hún fór
síðan til þóngvalla og Geysis, og lætur
mikið yfir, hvað margt sje merkilegt og
skemmtilegt að sjá á þeirri leið. Um
hestana íslenzku segir hún, að þeir verði
aldrei of lofaðir.
Hún var við, er alþingi var sett. þótti
henni það fara mjög snoturlega frain, og
lfkaði einkar vel guðsþjónustugjörðin á
undan. Hún hefir orð á, hve þingsalirnir
sjeu fallegir, og ágætar myndir á veggj-
unum.
„Islendingar eru greind þjóð. þ>eir
gefa rækilega gaum því. sem við ber í
öðrum löndum. í mörgum húsum sáum
við myndir af Gladstone, John Bright og
Parnell; og með því að þeir eru sem
stendur að berjast fyrir meira sjálfsfor-
ræði, á þingi, láta þeir sjer einkar-anút
um írska málið. Hvað eptir annað var
jeg spurð á þessa leið : „Ætli honum Glad-
stone muni ekki heppnast að útvega írlandi
sjálfsforræði?“ Og þegar Ifður Jón heit.
Sigurðsson.hinn ágæta þjóðskörung þeirra.
sem sjá má alstaðar myndir af, þá er eng-
inn stjórnvitringur, sem þeir meta meir
og dást meira að heldur en Gladstone11,
„Island er farið að vekja athygli þeirra.
er ferðast sjer til skemmtunar. Faxveið
ar á íslandi álíta margir betri en í Nor-
vegi, enda er þar of mikil ösin af ferða-
mönnum. Meðal enskra ferðamanna á
íslandi þetta ár voru tveir synir og ein
dóttir hins fræga málara Sir John E.
Millais, og ýmsir nafnkenndir náttúru-
fræðingar“.
„íslendingar eru hin gestrisnasta þjóð
í heimi. Allir sýndu mjer hina mestu
kurteisi og vinsemd, og verð jeg að segja
það, að jeg skildi með miklum söknuði
við þessa fjarlægu „storð frosts og funa“.
Kátlegur safnaðarfulltrúi-
,.Fá trje bera fögur lauf,
ef fv'iin rótin er“.
Björn Bjarnarson í Beykjakoti virðist hafa
í ógáti eða vísvitandi misst sjónar á sann-
leikanum í 11. tbl. Fj.-kon. þ. á., og viljum vjer
fúslega leiðbeina safnaðarfulltrúanum okkar á
veg dyggðarinnar—bara það eigi sje orðið of
seint.-----I 11. tbl. Isafoldar þ. á. skorar
B. B. (safnaðarfulltrúinn í Reykjakoti), í
nafni Lágafellssafnaðar, á umsækjendur Mos-
fellsprestakalls, að gera sjer aðvart um
umsókn þeirra. — Slíkt var a Iv e g heimild-
arlaust, því söfnuðurinn hafði aldrei minnzt
á það eiuu orði við safnaðarf. — Nokkru
síðar, sunnud. 16. febr., hafði B. B. mál-
fundarskrípi, sem hann gengst fyrir, með
nokkrum unglingum hjer, og voru þar við-
staddir ýmsir menn, utan og innan hrepps,
og þar á meðal nokkrir bændur. Afsakaði
B. þá, í viðurvist safnaðar þessa, framhleypni
sína í umgetnu tbl. Isaf., sem hann mun
hafa haft veður af, að eigi bætti um vin-
sældir hans hjer, og — þögðu allflestir við.
A þessum fundi gerði B. það að uppástungu
sinni, að kveðja til almenns safnaðarfundar
fyrir Lágafellssókn, til að ræða »prestskosn-
ingarmálið o. fl. kirkjumál«; og geðjaðist
fundarm. ýmislega að þessutn framfaravotti
hjá safnaðarfulltr. Ljet fundarstj. (B. B.)
þá ganga til atkvæða, og var uppástungan
samþ. af meiri hluta æskulýðsins og hinna
fáu bænda, sem viðstaddir voru, og þeir um
síðir höfðu látið sannfærast um, að einnig á
þessum fundi mætti útkljá allsherjar safnað-
armál. Var síðan B. B. á sama hátt íalin
á hendur öll umsjá og virðing fyrirhugaðs
fundar. — það mun efalaust þessi hirlcju-
fundur(!), sem safnaðarfulltr. æpir sig á £
Fj.-konunni, þó eigi hafi fyr heyrzt, að hann
hafi valið málfundum sínum svona hefðarlegt
nafn. —Nú kemur kátlega fundarhaldið nr. 2
á Lágafelli 23. f. m., og vísum vjer að fullu
og öllu til þess, sem stendur um það í Isaf.
26. marz, sem órengjanlegs sannleika. það
er því engin missögn, eins og safnaðarfulltr.
þóknast að komast að orði í Fj.-konunni. —
Hvað snertir »áskorun sóknarm. á kirkju-
fundi« vísum vjer til ofanritaðs. — »0. fl.
kirkjumál« var eigi minnzt á á fundinum. —
Tillagan um »meðmæli með einum tilteknum
umsækjenda« var ekki einungis felld frá um-
ræðu og atkv., heldur og sjcrhver önnur í þá
átt, rneð annari till., sem safnaðarfulltr.
sjálfur var svo »framsýnn«, að bera upp,
þvert ofan í hina fyrri till. sína. — »Að slíta
ekki fundi án frekari ályktunar#, er rjett
hermt, — menn vildu gjarna heyra, hvað
safnaðarfulltr. hefði að segja um þessi »fl.
kirkjumál«, sem hann hafði egnt fynr söfn-
uðinn með. — þegar íundarhlje varð, liafði
fundur staðið 3\ st., og eptir fundarhlje stóð
fundur að eins skamma stund (þá viðurkenn-
ingu á minni hlutinn, að hann var ekki lengi
að átta sig). — Vjer könnumst eigi við, sem
ljetum hlíta við fyrri atkv.gr., og vikum
síðan af fundi, áhugaleysi á vorum velferðar-
málum; auðvitað^ leiðum vjer hjá oss 0/ niikla
afskiptascmi. — »í þriðja lagi var borin undir
atkv. till. um, að mæla fram með einhverj-
um umsækjenda, samþ. með 10 : 3 atkv.«.
Mikið rjett, og síðan var hin 1. till. borin
upp og samþ. í e. hlj. af minni hlutanum,
áu þess málið nokkurn tíma löglega væri
tekið fyrir á ný. — A fundinum var almennt
áhugaleysi, sem Ijósast af öllu sjest á fund-
arsókninni. En það er ósæmilegt, að drótta
því að oss, að vjer sjeum áhugalausir um
málefni vor; mun þvf meir hafa valdið áhuga-
leysi á afskiptum safnaðarfulltr. í þessu efni,
að merlcir hændur ýmist sátu heima eða riðu
um fundargarð, án þess að koma við. — Vjer
öfundum sannarlega eigi safnaðarfulltr. af
smekk hans, hvað snertir kátlegu fundarhöldin
hans; vjer höfum eigi vanist því, fyr en nú
í seinni tíð, að fundarstjóri hafi jafnaðarlega
lang-optast orðið, en varni þess, ef til vill
öðrum, greiði œtíð atkvæði, og líði mönnum
alls kyns óreglu, svo sem skvaldur, samræð-
ur, að ræðumaður gangi um gólf o. s. frv.,
o. s. frv. — Vjer leiðum hjá oss að öðru leyti
þenna vleiðandú mann (í gönur?), en mund-
um vissulega kunna honum annað ráð sæmra,
ef hann vill afla sjer álits, en moka flórinn
fynr Fj.-konuna.
Mosfells»veit 21. apríl i8qo.
G. Gíslason. Guðlaugur Arnason.
Magnús Olafsson.