Ísafold - 04.06.1890, Blaðsíða 3

er og mælt að muni gefa kost á sjer, en
ekki hefir hann gjört það enn þá“. —
|>etta er skrifað þaðan að austan 14. maí.
Skipstrantl. Úr Meðallandi skrifað 25.
maí, „Hjer hefir nýlega borizt að landi
útlent skip, — menn allir dáið —; marar
hálfgjört i kafi framan í fjörunni, þó hefir
um fjöru orðið komizt út i það. Skipið
hafði að færa kol, hlaðið af þeim ; annað
hefir ekki verið farmurinn. Sjórinn hefir
gengið yfir allt skipið. Er það allt hálf
liðað i sundur, svo sjórinn gengur út og
inn um það. Skipsskjöl öll blaut og á
hringli innan um skipið, eins og allt
annað, sem í því var. Eptir sem jeg get
lesið og mjer skilst hefir kapteinninn
heitið : E. M. Evensen af Flelckefjord i
Norvegi. þ>að hefir komið við í Englandi
og átti að fara til Islands, en hvert þang-
að eða hvar það hefir farminn tekið, veit
jeg enn þá ekki. Fjórir menn eru reknir,
en hvað margir þeir hafa verið veit jeg
ekki. Skipið er gaiias. Aðalnafn þess
er að jeg ætla Jemima. Skipið hefur
borið að landi í hafróti, hleypt skipsbátnum
út og þá að öllum líkindum farizt, utan
það þykir benda til að tveir menna hafi
þá komizt af en síðar drukknað, að öll-
um líkindum ætlað út í skipið, en þá
farizt í hafrótinu. Mun annar þeirra
vera kapteinninn ; því hann hafði hring á
hendi“, — Brjefið er :rá hreppstjóranum i
Meðallandi.
Safnaöarfulltrúinn í Mosfellssveit, sem frægur
er orðinn fyrir sínar margbreyttu íþróttir, búfræói,
blaðadeilur, ritatjðrn, sundkennslu og stjórnfræðis-
þekking, — þessi raikli maöur hefir, sem vænta
mátti, snúið oróum sinum til okkar i Fj.kon. 14
tbl. Hann segir þar, aO vió sjeum hvorki les-
andi nje skrifandi. Ennfremur að við höfum
skrifað undir með (lísia fytir þraóGiúiii uans og
rangar fortölur. þetta lýsum við hvortveggja
ósannindi og skorum á hann að sanna eða liggja
ella þar sem virðingin er mest eða minnst og
mannkostum hans samboðnust. Flann talar og
um viðurkenningu. Komi hann með hana. Ann-
Vitnaeiöurinn._______
Og innst í hjarta hennar óx og dafnaði
eitt þeirra innan um ótal blekkingar. — það
var blóm vonarinnar. Burt frá drykkjukrán-
um, íátæktinni, og öllum þessum illa fjelags-
skap! Ef þau kæmust til Ameríku, vonaði
hún, að þau gætu lifað nýju og betra lifi.
Hún hafði komið honum í skilning utn það,
að þau gætu alls ekki lifað lengur þannig,
og hann hafði í raun og veru bætt ráð sitt,
og bjó sig í óðaönn undir þetta nýja líf.
En nú kom þessi voðalega nótt. — Hvað
geymdi hún í skauti sínu ?--------------
Marteinn lauk allt í einu upp augunuin,
og tautaði eitthvað óskiljanlegt í hálfum
hljóðum.
Hann leit á konu sína með því auguaráði,
sem lýsti glögglega, að hann vaknaði af
vondum draum, sem hann hlaut að trúa að
nokkuru eða öllu leyti. Haun greip báðum
höndum utn höfuð sjer, og nuddaði ennið og
augun, eius og hann ætlaði með því að drerfa
frá þeim þessari ógeðfelldu draumsjón. Svo
leit hann allt í einu til Katrínar með harð-
neskjulegu og því nær æðisgengnu augnaráði.
ara er honum bezt að liætta sjer ekki optar út í
blaðadeilur, þvi hann hefur jafnan borið lægra
hlut i þeim viðskiptttm við hvern sem hann liefir
átt. Fyrst fór hann í Torfa í Olafsdal, þá seildist
hann of hátt, enda fjell hann lágt. f>á fór hann
og seildist i Eirík frá Grjóta, sem ekki mun hafa
lært meira en við; samt varð hann þar undir. —
J>að má ennfremur sjá af 15. tbl. „Fj.kon.“, að
Guðmundur í Elliðakoti hefir tekið þar til að moka
flór, sem þróttur og vit safnaðarfulltrúans þraut.
það er reyndar mestallt uppmokstur. Hann nefn-
ir okkur þar einfeldninga. Látum það nú vera.
Við öfundum þá fjelaga ekki neitt af' þvi, hvað
mötg eru í þeim vizkuhólfin, því flest reynast þau
tóm. Fallega för það í fyrra vetur, kunningi, þeg-
ar þú stefndir Gísla i Leirvogstungn upp áskuld,
sem var áður borguð. Safnaðarfulltrúinn samdi
stefnuna, en hafði hana nafnlausa, til að gjöra
Guðmund hlægilegan. því það var vitanlegt þeg-
ar að Guðmundur kom þannig til dyranna, fá-
klœddur, á tómri peysunri, að þá mundi hann
ekki hljóta æðsta virðingarsæti i hreppnum
og B. hlyti sjálfur að hata það.
þegar Guðmundur loksins Uomst i hreppsnefnd,
sem ekki var fyr en eptir 13 —14 ár frá því nefnd-
irnar voru stofnaðar, — þegar það loksins tókst
og út var gengiö frá kjöri, sagði einn af sveit-
ungum hans, sem ekki kaus hann: „Nú hafa
bændur valið vel; þeir völdu litla gortarann-1.
Guölauffur Árnason. Magnús Ólajsson.
mmmmmtmmmammtmammmmmmmmmmmmm
Proclama.
Eptir lögum 12. apríl 1878 og 0. br. 4. jan.
1861 er hjernieð skorað á alla þá, sem til skulcla
telja í dánarbúi Jóns M. Waage, sem andaðist
að Stóru-Vogumí Vatnsleysustrandarhreppi hinn
1. nóv. f. á., að tilkynna skuldir sínar og
sanna pœr fyrir mjer innan 6 mánaða frá sið-
ustu biriingu auglýsingar þessarar.
Skrifstofa Kjósar- og Gullbringusýslu 23. mai 1890.
Franz Siemsen-
Proclama.
Eptir lögum 12. apríl 1878 sbr. o. br. 4. jan.
1861 er hjer með skorað á alla þá, sem til
skalda telja í dánar- og fjelagsbiíi þorgils
sál. Halldorssonar frá Miðcngi i Garðahreppi,
er andaðist hinn 10. þ. m., og eptirlifandi
eklcju hans Rebekku Tómásdóttur, að tilkynna
skuldir sínar og sanna þær fyrir undirrituðum
skiptaráðanda innan 6 mánaða frá síðustu
birtingu auglýsingar þessarar.
Skfifstofu Kjósar- og Gullbringusýslu 23. maí 1890.
Franz Siemsen.
til að kveykja upp eldinn. Eldhúsið var
beint á móti baðstofu-dyrunum; Marteinn
fór að klæða sig, og talaði við konu sína á
meðan :
»Manstu hvað við vorum að tala um í
nótt ?«
»Já, við vorum að tala um að fara hjeðan
í burtu.«
«Fara hjeðan langt í burtu. — Já, Katrín !
undir eins og við getum því við kpmið með
Proclama
Eptir lögum 12. apríl 1878 og 0. br. 4. jan.
1861 er hjer með skorað á pá, sem til skulda
telja í dánarbúi Gunnars A. Gunnarssonar,
er andaðist að Ytri-Njarðvik liinn 2. p. m.,
að tilkynna skuldir sinar og sanna þær fyrir
mjer innan 6 mánaða frá síðustu birtingu
auglýsingar þessarar.
Skrifstofu Kjósar- og Gullbringusýslu 23. mal 1890.
Franz Siemsen.
Sem myndugir erfingjar að eigum Guðm. sál.
Bunólfssonar, sem andaðist á Móakoti í Vatns-
leysustrandarhreppi, leyfum við oss hjcr með
að skora á pá, sem skuldir eiga að lieimta
i búi þessa hálfbróður okkav, að gefa sig
fram innan 6 mánaða frá siðustu birtingu
þessarar auglýsingar. Innan sama tíma er
skorað á fjœrverandi erfingja, ej nokkrir eru,
að gefa sig fram og sanna erfðarjett sinn.
pess skal getið að móðir Guðm. sál. Bun-
ólfssonar hjet Guðfinna Guðmundsdóttir og
var œttuð austan úr Skaptafellssýslum.
þórustöðum og Móakoti Íá7. mai. 1890.
Helgi Runólfsson. þórunn Runólfsdóttir.
Kvennaskólinn í Reykjavík.
Foreldrar og aðrir vandamenn, er koma
vilja konfirmeruðum og siðprúðum ýngismeyjum
í Kvennaskólann næstkomandi vetur (1. okt.
til 14. maí), eru beðnir að snúa sjer sem allra
fyrst í þeim efnum til undirritaðrar forstöðu-
konu skólans, og senda eigi stúlkur til skólans,
nema því að eins, að áður hafi verið beðið um
pláz handa þeim, munnlega eða skriflega.
Reykjavik 80. maimán. 1890.
Thóra Melsteð.
Uppboðsauglýsing
Eptir kröfu forseta stjórnar búnad'ar-
fjelags Suðuramtsins, og að undangengnu
fjárnámi hinn 3. þ. m., verða 2 hunár.
33 áln. í Purkey í Skarðstrandarhreppi
innan Dalasýslu, samkvœmt lögum 16.
desember 1885 og með liliðsjón af opnu
brjefi 22. apríl 1811, seld við 3 opinber
uppboo, Stin haldi.il VCi ðu 2 Jiiii fytslu d
skrifstofu Dalasýslu laugardagana 21.
júní og 12. júlí nœstkomandi, og hið 3. á
sjálfri jörðinni laugardaginn 26. júlí
næstkomandi, til lúkningar veðskuld til
eptir skal jeg bera þig á höndum mjer, og
gera þjer lífið ljettara heldur en þig hefir
nokkurn tíma órað fyrir;—já, þjer er óhætt
að trúa því, að jeg skal gera þig hamingju-
sama, því — fyrir handan hafið skal jeg vinna,
vinna eins og maður, og vinna svo, að blóðið
hrökkvi fram undan nöglunum á mjer«.
þegar hann hafði haldið þessa tölu, fleygði
hann sjer í bekkinn við borðið, og hallaði
enninu að borðsbrúninni. Svo fór hann að
I Henni fannst, að hann ætla að slá sig utan
undir, og var tilbúin að lypta upp hendinni
til að bera af sjer böggið. En hann hætti
við það og lagðist þegjandi út af aptur.
Svo spurði Katrín ofur lágt : »J>arftu ekki
að trúa mjer fyrir neinu, Marteinn ?»
«Nei, alls engu ! — Láttu mig nú vera í
friði«, sagði Marteinn, og ætlaði varla að
koma orðunum upp.—»Hefi jeg sofið lengi?«
»Dálitla stund. Klukkan er orðin átta«.-----
»Hvers vegna svafst þú ekki líka ?« spurði
Marteinn eptir litla þögn.
»Jeg hjelt að þú værir eitthvað veikur«.
»Veikur? — Nei, jeg er alveg heilbrigður«.
— Katrín stóð upp og fór fram í eldhúsið
nokkru móti, skulum við fara hjeðan; því
hjer er ekki verandi lengur.-------- Fari þær
norður og niður, allar þessar drykkjusmugur
og brennivínsholur ! Já Katrín, fari það til
fjandans allt saman«. — Hann talaði af svo
miklum móði, að blóðið stökk fram í kinn-
arnar á lionum. Og það kom yfir hann ein-
hver snefili af þessari skáldlegu andagipt,
sem hafði töfrað Katrínu forðum. »Jeg er
ungur enn«, mælti hann, »og hefi nóga krapta
í kögglum. — Jeg er framfaramaður ; jeg vil
komast áfram 1 heiminum, og í Ameríku
skulnm við komast áfram. J>ú ert orðin
þreytt og úrvinda af eymd og fátækt. Jeg
hefi hingað til breytt illa við þig, en hjer