Ísafold - 27.09.1890, Blaðsíða 2

310
allan háværisfögnuð við viðtökurnar í
Flensborg og öðrum bæjum.
Frakkland. Fylking Boulangers er nú
svo fullrofin, sem honum sjálfum og for-
ustugörpunum var helzt samboðið. Einn
af þeim, Mermeix að nafni, hefir í blaðinu
„Figaro“ —fyrir 20,000 franka borgun (!)
— rakið leyndar- eða læðuferil Boulang-
ers, og greint þar frá öllum brögðum
hans og mökum við keisarasinna og
Orleaninga, og hver ógrynni fjár honum
svo bárust í hendur. Á hitt ekki dulur
dreginn, að hann ætlaði helzt að svíkja
hvorutveggja. Ein sagan sú, að frið
hertogaekkja, d’Uzés að nafni, sem leizt
vel á hann — hann var þá hermálaráð-
herra — Ijet hann fá 3 miljónir franka.
Hún var af Orleaningaflokki, og gerði
það á vitorði greifans af París, en prinz-
arnir sjálfir drógu sig heldur í hlje, því
þeir eru sínkir. f>ar kom þó, að sögu
frúarinnar, að Boulanger tókst að ná
drjúgum framlögum úr greipum greifans.
— Á fund, þar sem fyrir nokkru var
rætt um sögur blaðsins, kom Mermeix
sjálfur og fekk þar hörð ámæli af kump-
ánum sínum, sem nærri má geta, en
hann svaraði skammfeilnislaust og hvað
sögu sína sótt búna, en þar kom að hann
varð að skunda á burt til að komast
undan þeim með heila limi. Bera sögur
hans aptur gátu þeir ekki, en einum
þeirra, Laguérre að nafni, sem var áður
höfuðskörungur Boulangers vina, en hafði
nú gerzt við hann skilið, varð ekki ó-
hnittilega að orði : „að skiljast við ódygga
fylgikonu er engin hneysa, heldur hitt,
að tala illa um hana eptir á“. f»eim sem
óvirtu Mermeix mest á fundinum, eða
síðar i blöðum, hefir hann skorað á hólm.
Einn er hann búinn með og veitti honum
áverka, en á nú 3 eptir.
Svissland. Frá Ticino, eða Tessín,
fylki á suðurjaðri þessa bandaríkis, upp-
reisnartíðindi borin þessa daga. íbúar
fylkisins af itölsku kyni og fólkstalan
hjer um bil hin sama og á voru landi.
Reykjavíkin þar heitir Bellinzóna. í
fylkinu mikið flokkastríð, en klerkar ráða
þar mestu, og vinir þeirra hafa lengi
orðið ofan á við kosningar og átt sjer
svo götu greidda til landstjórnar og em-
bætta. í vor vildi þeim svo illa til, að
fjármálaráðherrann—eða fylkisgjaldkerinn
—strauk í burt með allan landssjóðinn
(hálfa miljón franka). Af þessu leiddi
rifrildi í blöðum og hávaðafundi allt sum-
arið, þar til er frelsismenn fyrir fám<3ög-
um rjeðust til atfara með vopnum að ráð-
herrunum og settu þá í varðhald, en
einn af þeim fjekk bana í atgöngunni.
Frelsismenn skipuðu nú stjórnina af sfn-
um flokki. Við svo gránað gaman hefir
sambandsstjórnin sent liðssveit til Bellin-
zóna, og með henni erindreka eða sam-
bandsfulltrúa, sem á að taka völdin af
ráðherrunum nýju, en kveðja fólkið sam-
an til nýrra kosninga og bera upp breyt-
ingarnýmæli á fylkisskránni. Sagt er,
að því muni vel tekið.
Riíssland. í Wolhyníu, einu útsuður-
fylkinu, voru fyrir skömmu stórfengileg-
ustu orustuleikir haldnir af 150 þúsund-
um hermanna við bæ, er Róvnó heitir,
ekki ýkjalangt frá landamærum Austur-
ríkis. þ>ar var keisarinn og flest stór-
menni hirðarinnar, o: flestir höfuðskör-
ungar Rússahersins. Meðal þeirra Gurkó
—einn frægasti frá Tyrkjastríðinu sfðasta
—og stýrði þeim her, sem ljek innrás 1'
landið að vestan. Heldur tortryggilega
talað um leikina f blöðum nágrannanna,
eigi sfzt af því, er hjer var öllum ásjá-
endum bönnuð viðurvist frá öðrum lönd-
um.
Bolgaraland. Við kosningarnar nýju
varð allur þorri hinna nýju fulltrúa af
liði stjórnarinnar. Hvort samfundir keis-
aranna hafa búið undir nokkrar nýjar
ráðstafanir f Bolgaramálinu, sem sumir
ætla, verður að bíða seinni sagna.
Frá Tyrklandi. Sá eldsvoði í Salonichi
(í Macedóníu) 4. þ. m., sem eyddi- öllu
„Evrópuhverfi“ borgarinnar og stórhýsi
þess. þ>ar brann og höfuðmusteri Tyrkja,
heitið eptir Ægisif í Miklagarði og eptir
henni myndað. Tala húsnæðislausra
manna um 18,000.
Frá Ameríku. Forsetinn nýi í Argen-
tina heitir Pellegrini, og friður á kom-
inn, líkast meir en að kalla, en herlið
verður enn að gæta til f ýmsum hjer-
uðum
í Miðameríku hefir stjórn Bandaríkj-
anna í Norðuramerfku komið sáttum á
með San Salvador og Guatemala.
Eptir nýjum reikningsrannsóknum vanta
enn 900 miljónir franka til að lúka við
leiðarskurðinn yfir Panama-eiðið.
Svartidauði- Lögb. 27. f. m. segirupp-
komna voðalega sótt á Nýfundnalandi í Norð-
urameríku, er hafi strádrepið á örstuttum
tíma fjölda fólks í sjóplássum þar. nLýsing
á sjúkdómum er á þessa leið : fyrst kemur
mikill höfuðverkur, áköf uppsala, svimi og
brennandi hiti. Svo koma óþolandi kvalir í
öllum líkamanum, og eptir 6 stundir verður
sjúklingurinn mállaus af sárindum í hálsin-
inum. Svo kemur ákafur niðurgangur og
venjulega óráð. þar næst koma sár og svartir
blettir um allan líkamann. Svo deyja menn.
þegar eptir dauðann urðu líkin svört«.
Póstskipið Laura (Christiansen) hingað
í gærdag frá Khöfn, og með því ýmsir far-
þegjar : adjunkt Björn Jensson, skólastjóri
Jón þórarinsson með frú sinni, kennararnir
Jóhannes Sigfússon, Sigurður Sigurðsson og
Pjetur Guðmundsson. Sömuleiðis kaupmað-
ur Vald. Bryde frá Borðeyri, faktor Ól. Norð-
fjörð frá Keflavík, frú Hólmfríður þor-
valdsdóttir frá Isafirði, og Jóhann Bjarna-
son frá Knararnesi. Bnn fremur 1 enskur
ferðamaður, og endursendur vesturfari flngvar
Magnússon), sendur á sveit sína aptur frá
Canada (Winnipeg) á hennar kostnað.
Póstskipið kom ekki við á Vestmannaeyj-
um hingað í leið. Er því ófrjett um alþingis-
kosninguna þar 22. þ. m.
Vöruverð í Khöfn, eptir skýrslu það-
an 13. sept. :
Ull, hvft, norðlenzk, hin bezta, hefir selzt
á 77, 77J, 78, 79, 80, 82 til 82J a., lakari
á 74, 76J til 79£ a. Sunnlenzk ull og vest-
firzk á 69, 71 til 75 a. Mislit á 50—51.
Svört 51 a. Hvít haustull óþvegin 56 a., og
hvít haustull þvegin 64§—65 a. Umbúðir með
í verðinu. A Englandi hefir fengizt 8§—9 d.
fyrir sunnlenzka ull hvíta, þangað flutta beina
leið. Ekkert óselt þar af íslenzkri ull.
Fyrir vestfirzkan saltfisk stóran, hnakka-
kýldan, hafa fengizt 58, 60 og 62 kr. skpd.
en óhnakkakýldur 54, 55 og 56; fyrir aust-
firzkan og norðlenzkan stóran óhnakkakýldan
52, 53—55 kr.; fyrir smáfisk 38, 40, 42 og
45 eptir gæðum ; fyrir ýsu 33, 31, 30, 29, 28
til 26J kr.; löngu 50 kr.
Fyrir Spánarfisk, beint frá íslandi, hafa
verið gefin 57—56 ríkismörk (kringum 50 kr.)
fyrir skpd. af sunnlenzkum fiski, fluttum á
skipsfjöl. Sömuleiðis fyrir fisk til Genúa vest-
firzkan 47J kr. Til Liverpool beina leið 17
—18 pd. sterl. smálest af stórum fiski, 15,
16, 16£ og 17§ fyrir smáfisk, og 12, 12J, 12J
og 12J fyrir ýsu, og 14—15 fyrir löngu; til
Leith 16—17J fyrir stórau fisk, 13J til 16£
fyrir smáan, 12—12J fyrir ý9U og 14J til 15J
fyrir löngu.
Vestfirzkur fiskur stór, er hingað kom með
Thyra, hefir selzt á 65 kr., meðalstærð á 50,
langa á 50, ýsa á 32 kr.
Lýsi. Ljóst hákarlslýsi gufubrætt gróm-
laust hefir selzt á 34 kr., pottbrætt á 33J
dökkt 23 — 29. þorskalýsi ljóst á 32—33 kr.,
dökkt á 25—30. Sellýsi Ijóst 30—34 kr. Ó-
seldar um 800 tnr.
Harðfiskur. það som komið hefir, selt á
180, 187i til 200 kr. skpd.
Æðardúnn bezti seldur á 11—ll-§ kr., lak-
ari á 10—10§ kr. pd., eptir gæðum.
Einlit lambskinn 100 kr. hundraðið, mislit
50 kr., Fiður, hvítt, 12 kr. lísipundið, mislit 8
kr. Sundmagar síðast í 30 a.
Búgur að hækka í verði: 560—600 a. 100
pd.; ri'tgmjöl 585—600, bankabygg 800—900.
Kaffi aptur að hækka í verði nú í 80—84 a.,
lakara í 76—79 a. Kandís 19 a. Hvítt syk-
ur 19§ a. Púðursykur 13—14 a.
íslendingacUgur• þjóðhátíð íslendinga
í Vesturheimi, 2. ágúst, hefir mikið vel tek-
izt, eptir því sem blöðin skýra frá. í Winni-
peg byrjaði hún á hátíðagöngu um borgina,
hinni fallegustu, er þar hafði sjezt nokkurn
tíma, er haft eptir enskum blöðum, enda
segja þau 1500 manna (íslenzkra) hafa gengið
í einni fylkingu, og báru fyrir sjer eitt enskt
merki og 3 íslenzk ný : heiðblátt með hvítri
stjörnu í miðju fimmblaðaðri (á að jartegna
pólstjörnuna á blárri himinhvelfingunni), en
hvítur kross í rauðum feldi í einu horninu,
því efra, er að stönginni veit (danska merkið).
A samkomustaðnum, Victoria Gardens, voru
ræður fluttar og minni sungin, eptir þá Jón
Ólafsson, Einar Hjörleifsson, Gest Pálsson og
Kr. St. Fyrir minni íslands og kvenna mælti
J. Ó„ Vesturheims síra Jón Bjarnason, Vest-
ur-íslendinga Einar Hjörleifsson, og gestanna
Eggert Jóhannsson, á ensku. Gestirnir voru:
fylkisstjórinn í Manitoba, Sehultz, og margt
stórmenni bæjarins, og svaraði fylkisstjórinn
og nokkrir aðrir gestaminninu mjög kurteis-
lega, hældu Islendingum fyrir ráðvendni og
sparsemi, trúmennsku og sannleiksást. þetta
lof og meira til fluttu ensk blöð í Winnipeg
á eptir, og Ijetu mikið yfir hátíðinni. Telja
Islendingar vestra sjer mikinn ávinning að
henni, að því leyti til meðal annars, að þeir