Ísafold - 28.01.1891, Blaðsíða 3

31
1
tillag 100 kr. í eitt skipti fyrir öll í minnsta
lagi.
Um nauðsyn og nytsemi þessa fjelagsskap-
ar voru allir fundamenn samdóma og gerðu
Bíer beztu vonir um mikið góðan árangur í
bráð og lengd.
Dáin 20. þ. m. að Ásgarði í Grímsnesi
þórdís Magnúsdóttur, móðir yfirrjettarmál-
fiutningsmanns Guðlaugs Guðmundssonar.
Hún var komin hátt á sexcugsaldur, og var
talin mesta dugnaðar- og merkiskona. Jarð-
för hennar fer fram að Búrfelli í Grímsnesi
2. febrúar.
Snæfellsnesi, 17. jan.: tVeðrátta hjer all óstöð-
til jóla, úrkomur af öllum áttum, ýmist kaf-
ald eða rigning; fannkoma aldrei þó svo mikil,
að tekið hafi fyrir jarðir til nokkurra muna.
Síðan á jólum einmuna-tíð, allajafna blóðrauð
jörð og þíður. Útigangs-skepnur eru því
nálega að segja að eins að nafninu til komn-
ar á gjöf, nema lömb. Hestar ganga víðast
sjálfala enn.
Skepnuhöld alstaðar mjög góð ; helzt hefir
orðið nokkuð víða vart við doða í kúm.
Væru skepnur enn í fyllstu haust-holdum,
hefðu eigi verið hinir miklu umhleypingar
framan af.
Heyjabirgðir alstaðar enn þá óvanalega
miklar. Má í tillití til heyja-eyðslunnar telja
þennan vetur, sem af er, mjög góðan. Af
allri þessari árgæzku leiðir auðsjáanlega, að
allar skepnur verða hjer í óvanalega háu verði
í vor. Enda er hjer farið að brydda á tals-
verðri eptirspurn eptir skepnum.
Fiskiafli á haustvertíðinni í Ólafsvík góður;
haestur hlutur 1100, af heldur vænum fiski,
eptir því sem þar er vanalegt á haustin. Sá
tlutur var 70—80 kr. virði eptir blautfisks-
verði þar, þ. e. lísipundið á 60 aur. af smáu
og stóru. Blautfisksverzlun hefir verið til
muna í Ólafsvík í haust. A Sandi hefur svo
sem enginn afli verið í haust, og er enn þar
mjög ólíklegt með afla.
Hákarls-afli enginn neinstaðar kringum Jök-
ul nema á Búðum; þar hafa aflazt 14 tn. af
lifur í sólarhrings-róðri ; enda er hvergi há-
karlaútvegur, nema tíæringur þar (sem hinn
ötuli formaður Jón Andrjesson í Knarartungu
flutti í kringum Jökulinn við ð. mann í um-
hleypingunum snemma í des. f. á.) og 2
bátar við Stapa og Hellna. Leitt er þó að
jafn-lítið skuli vera sinnt þeim sjávarafla und-
ír Jökli, því flestir sjómenn eru einróma um
það, að óvíða sjeu jafn góðar hákarlastöðvar.
Og vfst er um það, þó aldrei nema að lýsi
sje í lágu verði sem verzlunarvara, þá er
hvergi í heimi eins góður markaður fyrir há-
karl (og hrossakjöt!) eins og nndir Jökli.
Vörubirgðir hjá kaupmönnum i góðu lagi,
sjerstaklega er Ólafsvíkurverzlun óvanalega
mjög vel byrg.
Bjargarleysi ætti að vera skömm að nefna
í þessu árferði; enda veit jeg eigi til að það
sje neinstaðar.
Framfarir og fjelagsskapar-samtök er reynd-
ar eigi til neins að nefna, þegar á að segja
frá viðburðum á Snæfellsnesi; því það er sann-
færing mín, þótt jeg sje einn meðal þeirra,
sem búa á þessu nesi, að tæplega geti neitt
af Islendingum staðið nær því að vera skræl-
ingjar, en sumir Jöklarar. jpví getur enginn
maður trúað, sem er ókunnugur, hve tilgangs-
lítið og nærri því að segja dýrslegt líf manna er
sumstaðar undir Jökli. Engin má skilja þetta
svo, að eigi sjeu til undantekningar. Mætti
maður svo að orði kveða, væri sönn þörf á
því, að dómsdagur kæmi yfir suma af Jökl-
urum. Annars væri óskandi, að hr. adjunkt
þorv. Thoroddsen skýrði frá lifnaðarháttum
manna þar (í kringum Jökulinn), þegar hann
ritar ferðasögu sína hjer um nesið, að svo
miklu leyti sem hann gat kynnt sjer það. —
Sem fjelagsskap íj framfara-stefnu má þó
nefna, að snemma í des. f. á. var stofnað
af nýtustu mönnum Ólafsvíkur fjelag, sem
heitir tÆfingarfjelag«. Markmið þess er and-
legar framfarir. Mun mega vænta nota af
því í þá átt, ef því auðnast vöxtur og viðgangur.
Einnig má geta þess, að búnaðar- og framfara-
fjelag hvers hrepps í sýslunni heldur búfræð-
ing lengri eða skemmri tíma, eptir efnum,
komandi sumar, nema Breiðvíkingar.
Ölfusárbrúin. Af brúarflutningnum er
það að segja, að nú eru allir brúarstrengirn-
ir komnir upp að Selfossi, ásamt mörgu öðru
af brúarefninu. f>ó eru enn eptir ódregin
nál. 10 stykki, er vega um 500 pund, og auk
þess mörg smærri. (þannig skrifað af Eyr-
bakka 26. þ. m.).
Með feitu letri þarf »Fj.kon.« að til-
kynna þau hin fagnaðarríku stórtíðindi(!), að
»ísfirzka kempan« kvað œtla að lögsækja
Halldór kennara Briem á Möðruvöllum fyrir
grein hans í Isaf. 96. tbl. f. á. »Litlu verð-
ur Vöggur feginn«. jbað er eins og hundi
væri gefin heil kaka. Hún (»Fj.-k.«) er samt
þynnri á vangann og leturgrennri, þegar hún
má til, hvort sem hún vill eða ekki, að birta
sjálf, hrönnum saraan,—ekki bara tilkynningu
um lögsókn, heldur uppkveðna ddma fyrir ill-
mæli og meiðyrði, er hún hefir haft meðferðis.
„Fj konan" og Gísli Konráðsson.
j>að er bágt, að geta á engum skaplestí
sínum setið. Nú ætlar nFj.konaiu að um-
hverfast af gallgrænni öfund út af neðan-
málssögum Isafoldar, og flónskast til að gera
það heyrum kunnugt með áreitnisorðum um
höfund sögu þeirrar, er nú er á ferðinni í
ísafold, hinn þjóðfræga sagnaþul, Gísla Kon-
ráðsson, sem dáinn er fyrir mörgum árum í
hárri og heiðarlegri elli. Segir hún, að þessi
þáttur sje, »eins og flestir þættir Gísla, ólið-
lega sagður og saminn«, með fleiri lastmælum,
2-1
Og þykir sú vísan bezt kveðin. Svo kvað Jónatan um
lát Jóns biskups (Teitssonar, + 1781), er hann sagði það Jóni
presti lærða á Hjaltastöðum, er síðast hjelt Grímstungur
(1786—1798):
Blessaður Hóla biskupinn
burt er numinn í himininn;
(hans sakna fáir hjer í sveit,
hann grœtur enginn, það eg veit) ;
grettur mjög var sá grýlu-bur,
af görpum Jón Teitsson kallaður;
hann hjelt á stólnum hálfum bú,
hálf-vígði einn prest,—og búið er nú.
jþótti og sumum eigi mikils vert um biskup þann, þótt sumt
rnætti honum vel lánað vera; sat hann og eigi lengur en rúmt
að stóli; vígði einn prest, Jón, son Magnúsar prests á Hösk-
ttldsstöðum á Skagaströnd, til Vesturhópshóla; en það sögðu
óvildarnaenn biskups, að hann gleymdi að taka af Jóni þess-
ttm prestaeiðinn, og það hafði Jónatan heyrt.
VIII. kap. Jónatan tekur við verzlan og biður Ingigerða
byrst þá Jónatan kom til Stiesens kaupmanns, var
^örzlan hans Hannibal Bolt; stundaði hann mjög bókvísi;
°tt> svo, að Stiesen skipaði hann frá, og setti Jónatan
er2lanina; þó varð það, að fyrir því að Stiesen var góðl
r ttiaður, þá tók hann Hannibal í hús sfn ytra, en þá 1
su í6*”® fásinnu mikla; og barst það að um máltíð, að 1
ar sig á hálsinn allt um kring ; hafði hann svo ægiléga
26
Móti vísu þessari kvað Júdit; en eigi höfum vjer það
heyrt ; segja sumir hún væri hæglátari, og eigi jafn-örorð
sem But; fekk hennar Guðmundur, stjúpson Butar.
Maður einn kvongaðist, og tók banasótt hina fyrstu nótt
er hann svaf hjá konu sinni. Gm það kvað But svo í ljóða-
brjefi :
Fljöðs á armi fyrstu nótt
fleygir byrðar grana
taka náði sára sótt,
sem hann dró til bana.
Sakna mátti sœmdamanns
svoddan fólk í ranni;
gat ei yfir greptran hans
grátinn staðið svanni.
Opt er sagt, að But kvæði um Guðmund mann sinn, og
hann stuudum á móti, en eigi höfum vjer heyrt, hversu það
var.
V. kap. Nafnagiptumál þeirra systra.
jpær systur But og Júdit voru allhæðnar kallaðar. þau
Guðmundur yngri og Júdit bjuggu á Laugalandi á þelamörk,
20 hundraða jörð, og áttu það. Guðmundur hreppstjóri átti
og Kaupang, 60 hundruð; síðan varð það, að upp komu nafna-
giptir; var þingað í því máli, og bárust sakir á þær systur
But og Júdit. Varð mál þetta all-umfangsmikið, svo að þeir
feðgar, menn þeirra systra, urðu að sagt er að selja jarðir
sínar í sektir, Guðm. yngri Laugaland, en maður But'