Ísafold - 21.11.1891, Blaðsíða 4

»72
"“I^ 1111 ■” .1«^—
Nú rneð »Lauru« hef jeg fengið: kaffi,
(2 tegundir), malt, sjókolade (2 teg.), epli
(3 teg.), perur, vínber, conf. rúsínur og
fíkjur, Krakmandler, Valnödder, kex og
fínar kökur (margar tegundir), vaxkerti,
spil (3 teg.), o. m. fl.
M. Johannessen.
íSs” Jörðin Miðhús f Kosmhvalaness-
hreppi fæst til kaups og ábúðar frá næstu
fardögum; hún gefur af sjer 130 hesta af
töðu.
Jarðirnar Lykkja og Smærnavöllur í sama
hreppi fást og keyptar.
Menn snúi sjer til Magnúsar |>órarin8-
sonar í Miðhúsum.
Styrktarsjóður W. Fischers.
f>eim sem veittur er styrkur úr sjóðuum,
verður útborgaður hann 13. desember næst-
komandi í verzlunum W. Fischers í Reykja-
vík og Keflavík, og eru það þessir: styrk-
ur til að nema sjómannafræði veittur Arna
Kristni Magnússyni í Engey 100 kr.
Börnunum Sigurði Gunnari Guðnasyni í
Keflavík og þorkötlu þorkelsdóttir Tjarnar-
koti í Vogum 50 kr. hvoru. — 50 kr. eru
veittar eptirnefndum ekkjum hverri fyrir
sig: Guðlaugu Jónsdóttir Keykjavík, Ragn-
heiði Sigurðardóttir sama st., Onnu Eiríks-
dóttir sama st., Kristínu Jónsdóttir sama
st., Guðrúnu Sigurðardóttir sama st., Ben-
óníu Jósepsdóttir Bakkakoti Seltjarnarnesi,
þuríði Sigvaldadóttir Móabæ Vatnsleysu-
strönd, Solveigu Bjarnadóttir Keflavík, Guð-
nýu Ólafsdóttir Keflavík, Jórunni Jónsdótt-
ir Landakoti á Alptanesi.
Stjórendurnir.
Til sölu! Húseignin nr. 57 í Vestur-
götu með tilheyrandi lóð; húsið er nýlegt
með steinveggjum og járnþaki.
Sömuleiðis fæst keypt hjá sama manni
sexmannafar með allri útreiðslu og fleira til
sjáfarútvegs. Söluskilmálar aðgengilegir.
Lysthafendur snúi sjer til undirskrifaðs.
Reykjavík —91. Jóhannes Teitsson.
Undirskrifaður hefir nú fengið til sölu 3^
sortirj |af Gratulations-kortum, mjög
fallegum.
Rvík ff 91.
Kr. Ö. þorgrímsson.
Mjer hefir nýlega verið dregið hvítt gimbrar-
lamb, með mínu marki: stýft h., sýlt v., gat bæði.
þetta lamb á jeg ekki, og skora jeg því á þann
er kynni lýsa það eign sína, að sanna eignarrjett
sinn, og muu jeg þá greiða andvirði þess, að
f'rádregnum áföllnum kostnaði.
Hafnarfirði 14. nóvbr. 1891.
G. Zimsen.
Mjer undirskrifuðum var dregin svört gimbur
veturgömul, með míuu marki: sýlt h., miðhlutað
v., dregið í hægra eyra; þar jeg er ekki viss um
hvort jeg á þessa gimbur, skora jeg á þann er
lýsa kynni hana sína eign, að sanna eignarrjett
sinn á markinu, og mun jeg þá greiða andvirði
hennar að frádregnum áföllnum kostnaði.
Minna-Knararnesi i Vatnsleysustrandarhreppi.
12. nóv. 1891. Sumarliöi Matthíasson.
í haust var mjer dregið svart geldingslamb
með mínu marki: miðhlutað í stúf h., lögg apt.
v., sem jeg á ekki, og má rjettur eigandi vitja
andvirðis þess til mín eða semja við mig um
það og markið, og borga þessa auglýsiugu.
Tungufelli í Lundarreykjadal 17. nóv. 1891.
Jón Jónsson.
í rjettum var mjer dregin hvítur lambhrútur
með mínu marki: blaðstýft apt. h., sneiðrifað fr.
v. þar jeg á ekki lambið, skora jeg á þann sem
getur lýst eignarrjett sinn á því. að gefa sig fram
og semja við mig um markið og borga áfallinn
kostnað. Eiði í Mosfellssveit 20. nóv. 1891.
Magnús Bjarnason.
þAKKARÁV. Hjer með finnum við okkur
skylt að minnast með alúðarfyllstu hjartansþökk
allra þeirra, sem fyrir fyrstu orð og góðar tillög-
ur herra Gunnlögs á Kiðjabergi og drm. þorkels
á Ormstöðum til samskota við sveitarmenn sína
hjeldu okkur hátíðlega minninguj 50 ára hjóna-
bands okkar á heimili okkar 29. ágúst næstlið-
inn, og sömuleiðis nokkrum utanhreppsmönn-
um, er innilega hlutdeild sýndu í sama efni, og
auk þess glöddu okkur með stórgjöfum og inni-
legum heillaóskum og fagnaðarkveðjum.
þeim hinum sömu vonum við og biðjum að
Guð launi af ríkdómi sinnar auðlegðar og blessi
þeirra störf, margfaldi þeirra heiður á komandi
lífsleið þeirra fyrir veglyndi þeirra, sem þeir nú
og fyrri hafa okkur svo fagurlega sýnt á okkar
kveldsettu Jifsleiö.
Gott er allt frá guði einum;
Guði Iíkist maður sá
Er kærleikr af huga hreinum
Hönd og vörum leikur á.
Ólaunað sie ekki neinum,
Eg vil feginn beðið fá.
Hesti 20. okt. 1891.
Ólafur Eyólfsson. Guðrún Eyólfsdóttir.
HERBERGÍ til leigu. Ritstj. vísar á.
Markús Þorsteinsson
— Smiðjustig 3 —
gerir við saumavjelar og hreinsar þær. Sömu-
leiðis tekur hann að sjer alls konað aðgerð
á »harmóníkum«.
Verzlun Eyþórs Felixsonar
kaupir nokkra einlita (ekki hvítgráa), unga
og fallega hesta til 25. nóv. 1891.
Forngripasafnið opið hvern mvd. og Id. kl 1—9
Landsbankinn opinn hvern virkan dag kl. 12 —9
Landsbókasafnið opið hvern rúmhelgan dag kl. 12—9
útlán md„ mvd. og ld. kl. 2 —3
Málþráðarstöðvar opnar i Rvik og Hafnarf. hvern
rúmhelgan dag kl. 8—9, 10—2 og 3—5.
Söfnunarsjóðurinn opinn I. mánud. i
hverium mánuði kl. 6—6
tfeðurathuganir í R.vík, eptir Hr. J. Jónassen
nóv. Hiti (á Celsius) Loptþ.mæl. (millimet.) Veðurátt.
á nótt. umhd. fm. em. fm. em.
Mvd. 18. H- 6 -E 3 7ðtí.9 759.5 0 b 0 b
Ed. 19. -1- 7 4- 5 759.5 75H.9 0 b 0 b
Esd. 20. Ld. 21. 4- 4 4- 2 + 4 -f- 2 759.5 756.9 756.9 Sa hvd Sv h d Svhd
Hinn 18. og 19. var hjer fagurt og bjart
veður, aðfaranótt h. 20. gekk hann með
hægð til landsuðurs og rigndi mekið hjer
h. 20. en gekk svo til útsuðurs um kvöldið
með jeíjum. Er í morgun á útsunnan með
svörtum jeljum, en bjartur á milli; mekið
brim í sjónum.
Ritstjóri Björn Jónsson cand. phil.
Rrentsmiðja ísafoldar.
206
4. púsund munnar. J>egar Sigurður prestur Grímsson
kom að þönglabakka, 1819, höfðu bændur þar í sókn enn
eigi þýðzt Messusöngsbókina nýju í kirkjunni og hjeldu Grall-
arasöng sínum óbreyttum. Presti líkaði það eigi, og mælti
fram með bókinni við þá, og ljetu þeir að orðum hans, og
sungu með sálma úr bókinni. Liðu svo nokkrir sunnudagar,
að ekki bar til tíðinda. þá ljet prestur þá eitt sinn syngja
sálminn: »Ó þó eg hefði þúsund munnai; en þá varð þeim
felmt við, og mæltu svo, að þó þeir hefðu eigi uema eiun
munninn, yrði þeim fullerfitt að reita í hann, hvað þá heldur
ef þeir væru þúsund.
5. Fátt af guðsbörnum! Jón prestur Ásgeirsson íj Stapa-
túni, er þjónaði Nesþingum 1792—1834, kom eitt sinn um
vertíð að Ingjaldshóli til messugjörðar og var mjög fátt af
sóknarmönnum komið að kirkjunni, en margt af vermönnum.
|>egar prestur gekk í kirkjuna, leit hann yfir söfnuðinn og
mælti: »Fátt af guðsbörnurn; flest útróðrarmenn!«
6. Strákurinn, sem ekki öfundaði kónginn. Piltur einn
umkomulítill hófst einu sinni upp úr eins manns hljóði á vök-
unniog æltim: »Ekki get jeg öfundað kónginn!«. Hann var spurð-
ur, hvað til bæri. »Mjer hefir verið sagt,« svaraði hann, »að
kóngurinn verði greiða hár sitt á hverjum degi og kemba sjer;
en þó jeg gjöri það ekki nema einu sinni á ári, þá þykir mjer
það full-illt og vildi helzt aldrei gera það«.
7. Kirkju-innleiðslan. þegar síra Benidikt Pálsson, er
prestur var síðast á Stað á Reykjanesi (i 1813), þjónaði
207
Miklagarði í Eyjafirði, bar svo til, að hjón giptust í sóku
hans og ól konan barn mánuði síðar. Prestur taldi það lausa-
leiksbrot og aftók að leiða konuna í kirkju. Kom hún tví-
vegis svipferðis. Fer þá bóndi á fund prófasts á Hrafnagili
og kærir prest fyrir honum. Prófastur ritar þá presti brjef
og skipaði, að hann leiddi konuna í kirkju. Fekk hanu
bónda brjefið, að hann færði það presti. Fer nú bóndi er-
indi feginn til kirkju næsta sunnudag, og er prestur gengur
í kirkju, er konan sezt á stól fyrir aptan kirkjudyr, en bóndi
situr í krókbekk og rjettir presti brjefið prófasts. Presturtek-
ur við brjefinu og veit hvað vera muni, lítur á og segir: »Nú
mun eg mega láta undan«. »Og það ætlaði jeg þjer« mælti
bóndi. Prestur tekur seint til embættisgjörðar og fer að öllu
tómlega. Yeður var kalt og hvasst. Hirti hann eigi þótt
konan skylfi af kulda við kirkjudyr; en áður en hann færi í
stól, gekk hann fram að leiða hana í kirkju; og er hann
kemur í kirkjudyr, segir hann: »Stattu upp, Lauga! Komdu
Geirlaug«. Tók hann þá í hönd hennar og mælti: »Gakktu í
kirkju! Breyttu betur en áður!«. Prestur sleppti henni þar
og gekk innar.
8. Lygasógulistin. þegar síra Arnór Jónsson, er siðar varð
prófastur í Vatnsfirði, þjónaði Hestþingum bjó Stefán amtmaðnr
Stephensen á Hvítárvöllum. Arnór var þá ungur og gleðimaður
mikill. Hentihann mjög gaman að skrítnum smásögum og hafði
þæropt á hraðbergi. Opt hafðihann ogsömu söguna upp aptur
og aptur. Tíðum ræddu þeir saman, Arnór prestur og amt-
maður, og verður amtmanni þá að orði eitt sinn er Arnór