Ísafold - 27.01.1892, Qupperneq 1

Xemur út á miðvikudogum
og laugardögura. Verð árg
(um 100 arka) 4 kr., erlend-
is 5 kr.; borgist fyrir miðjau
júlimánuð.
ISAFOLD.
Uppsögn (skrifleg) bundin
TÍð áramót, ógiid nema kom-
in sje til útgefanda fyrir 1.
októbermán. Afgreiðslustofa
í Austurstrœti 8.
XIX. árg.
Reykjavík, miðvikudaginn 27. janúarl892-
8. blað.
|>að, sem eptir er af eigum hins sunn-
lenzha síldveiðafjelaqs, sem er kr. 1,90 fyrir
hvert hlutabrjef, greiðir uudirskrifaður hluta-
hrjefseigendum úr því þessi mánuður er lið-
inn.
Eeykjavík 2ð. janúar 1892.
L. E Sveinbjörnsson.
p Sjónleikirnir.
ni.
*Brúðkaups-baslið«, eptirOvérskou, er frem-
ur tilkomulítið, en vel fjörugt og raunar
íurðu-skemmtilegt. þ>ar er kjaptaskúmurinn
'Vinge ef til vill einna vandleiknastur, en til
þess hefir valizt eða valið sig sami roaður-
inn sem leikur Skripta-Hans í »Ævintýrinu«
og leikur hann all-svipað, að búningi frá-
skildum og gervi að nokkru leyti, og erþað
harla fjarri rjettu lagi. Miklum öfgum gerir
hann sig og sekan í þar. A hleri stendur
hann t. d. þannig, að hann nuddar sjer upp
Við bakið á þeim, sem hann vill heyra, hvað
•segir! í öðru sinni þarf hann að gægjast í
hók hjá húsbónda sínum og leggst þá fram
yfir öxlina á honum, með ógurlegum teygingi,
fettum og brettum. Yfir höfuð er eins og
leikari þessi ímyndi sjer, að leikaraíþróttin
sje í því fólgin, að leika sjer með sem mestu
fjöri og fimleíka á leiksviðinu, nærri því
hvers kyns persónu sem hann á að leika.
Aptur á móti er Klam kaupmaður, kvon-
fangshatarinn, furðu-vel leikinn, af sama
manni, sem leikur Krans birkidómara í »Æv-
intýrinu«. Utlitið er mikið gott, og sömu-
leiðis limaburður, göngulag, búningur o. s.
frv. Breytilegar geðshræringar lýstu sjer
tnikið skýrt á andliti hans og eins og átti
að vera. f>ar leikur og svi, sem er Jóhanna
í »ÆvintýrinU«, unga kaupmannskonu, frú
Ualberg, og tekst það mikið Iaglega; á það
talsvert betur við hana en Jóhanna, þó Jó-
hanna sje góð hjá henni líka, eins og tekið
var fram um daginn. Eitt atriði t. d., þar
sem þau Klam og frú Dalberg eru að skrafa
saman um verzhmarsakir og hvað til þess
heyri, að vera góðkaupmannskona, tekst þeim
svo vel, að jafnvel vandfýsnir leikhúsáhorf-
endur (í reglulegu, góðu leikhúsi) gætu verið
mikið vel ánægðir með það. Dalberg er
oinnig mikið vel leikmn, af þeim sem leikur
Vermund í #Ævintyrinu«. Um hina er svo
sem ekki neitt að segja, enda kveður fremur
lítið að því, sem þeir eiga að leika. Tals-
vert snyrtimannlegri þyúti hinn ungi mál-
færslumaður samt að vera, ef hann ætti að
Seta kallazt nærri rjettu lagi. — það er
sjálfsagt óhætt að sýna »Brúðkaupsbaslið«
a**°pt enn, áður en áhorfendum fer að leið-
ast það. Eiga þau Klam og frú Dalberg
tnestan þátt í að gjöra það skemmtilegt,
■einkum Klam. Og þó að Vinge, sem mest
ber á annars í ritinu, öðrum en Klam, leiki
síður en eigi rjett, þá mun þorra áhorfend-
anna þykja góð skemmtun að sjá hann og
heyra eigi að síður, af þeim ástæðum, sem
teknar voru fram um daginn.
IV.
xPjetur Makalausú, eptir Carl Möller, er
nauða-ómerkilegur smá-gamanleikur, sem
leikfjelagið hefði aldrei átt að eiga neitt
við og snjallast væri fyrir það að liætta
sem fyrst við aptur. Höfuð-persónuna,
hinn unga Kaupmannahafnar-spjátruug og
galgopa »Pjetur makalausa«, geta eigi aðrir
leikið en þarlendir menn af því tagi; þeirra
einkennilegi galgopaháttur og ókvalráða lífs-
fjör þarf að vera samgróið eða áskapað
þeim sem leikur, ef vel á að fara; missist
það, er eins og hinn rjetti blær sje þar
með hortínn af leiknum öllum saman.
Viðleitnin fer að vísu í rjetta átt hjá þeim,
sem leikur Pjetur þennan hjer, og rangt
væri að kalla hann illa leikinn eða raunar
miður vonum; hann er sem sje eigi manua
meðfæri hjer. -— Föðurbróðir hans á að vera
roskinn snyrtimaður, með prúðmannlegu
látbragði og kurteislegri framgöngu, en er
leikinn með ofur-ófullkominni hugmynd um
hvað til þess þarf eða þá lítilli getu til
þess. Meira þarf ekki um hann að segja.
Toglagðarnir, sem hann er látinn hafa í
vangaskeggs stað, bæta eigi um útlitið, og
ætti fjelagið raunar að taka þann kost
heldur, að láta menn leika skegglausa,
þangað til það hefir efni á eða fyrirhyggju
til að afla sjer byrgða af almennilega til-
búnu skeggi. það sem hann segir í ljóðum
eða syngur á leiksviðinu, kyrjar hann af
öllum mætti, eins og hreykinn, aldraður for-
söngvari sálm í sveitakirkju, og er það síð-
ur en eigi leik-legt. |>að er og lýti hjá
öðrum, sem syngja í þessum leik, einkum
þeim, sem syngjast á, að þeir hætta alveg
að leika, þegar söngurinn byrjar, heldur
brýna þá röddina hver í sínu lagí, eins og
enginn vissi af öðrum á leiksviðinu. Ama-
lía, hin unga unnusta, er allvel leikin,
feimnislaust. Adolf á fráleitt að vera svo
drösulslegur útlits, sem hann er gerður,
þótt hann segist ekki hafa efui á að vera
prúðbúinn. Lögregluþjónninn segir minnst
og aðhefst minnst allra í leiknum, og vanda-
lítið að vísu, en hefir það fram yfir hina
flesta, að hann hagar sjer alveg rjett, —
er rjett búinn, hefir rjettan limaburð og
rjetta háttsemi á leiksviðinu að öllu leyti.
Hann sýnir, að »opt má lítið laglega fara«.
— Fjelagið er nú tekið til að búa sig
undir að leika vHermennina« (Hærmændene
paa Helgeland) eptir Hinrik Ibsen. Er það
stórum merkilegri leikur en hinir, og all-
mikið í fang færzt, að leggja út í hann.
En vera má, að íslenzkum leikendum láti
sá leikur öllu betur en hinir dönsku, sakir
skyldara þjóðernis og alvarlegra efnis.
Kaupfjelag Reykjavíkur- Aðalfund-
ur var haldinn í fyrra kvöld. f>ar var
lagður fram f. á. reikningur fjelagsins end-
urskoðaður, með fylgiskjölum, og bar með
sjer, að fjelagsmenn, sem eru nú nær 90,
flestir í Beykjavík, en fáeinir upp í sveit,
höfðu verzlað í fjelaginu árið sem leið fyrir
nær 38,000 kr. (árið áður 15,700), þar af
við W. Fischers verzlun fyrir rúmar 30,000,
W. Christensens fyrir rúm 5,000, og varið
til fjárkaupa nær 2200 kr. jpetta var verð
á helztu vörutegundum; rúgur 16 kr. tunn-
an (200 pd.), rúgmjöl 16 kr., bankabygg 22J
og 21| kr., matbaunir 22 kr., hrísgrjón 11|
og 10J a. pd., kafii 96 og 92 a., export-
kaffi 39 a., kandís 26£ e., hvítasykur 25^-
e., púðursykur 21 e., grænsápa 19 a. pd.,
kol 3 kr. 90 a. og 4 kr. 10 a.; steinolía 13£
e. pt., en 25f kr. tunnan. Allt mikið góð-
ar vörur. Aukakostnað höfðu fjelagsmenn
engannema-|/ af tillögunum í þóknun handa
stjórninni og fyrir skriptir m. m. Ákveðið
var á fundinum, að ætla 1»/» eptirleiðis í
slíkan kostnað. í stjórn fjelagsins þ. á. voru
endurkosnir Sigfús Eymundarson (formaður)
og Sighvatur Bjarnason bankabókari, og
kosinn 3. maður Halldór Jónsson banka-
gjaldkeri, í stað prestaskólakennara síra
f>órh. Bjarnarsonar, er baðst undan kosn-
ingu. Endurskoðunarmenn: Hannes Haf-
stein landritari og síra f>órhallur Bjarnar-
son prestaskólakennari.
Jarðræktarfj elag Reykjavíkur. Að-
alfundurvar haldinn í fjelagi þessu, er stofn-
að var í haust, í fyrra kvöld. Kand. Sæ-
mundur Eyjólfsson búfræðingur, er hafði
verið fenginn til að yfirlíta og leggja í dags-
verk jarðabætur fjelagsmanna árið sem leið,
skýrði frá, að dagsverkin mundu vera rúm
3000; hjet greinilegri skýrslu síðar. Tala
fjelagsmanna rúmir 50. Samþykkt var sú til-
laga fjelagsstjórnarinnar, að kaupa 50 expl.
af »Garðyrkjukveri« Schierbecks landlæknis,
hinu nýja, til útbýtingar meðal fátækustu
fjelagsmanna gefins, en til hinna með nið-
ursettu verði, þeirra er eigi ættu það áður.
Sömuleiðis veitti formaður ávæning um, að
búfræðingur mundi fást til leiðbeiningar fje-
lagsmönnum að tilhlutun Búnaðarfjelags
Suðuramtsins. Endurskoðaður reikningur
fjelagsins til nýárs var fram lagður og sam-
þykktur, og stjórn endurkosin (H. Kr. Frið-
riksson, Eir. Briem, f>órh.Bjarnarson).
Eptir fundinn flutti kand. Sæm. Eyjólfs-
son mikið fróðlegan fyrirlestur fyrir fjelags-
mönnum, um búnaðarframfarir og jarðabæt-
ur, og mun lsafold flytja ágrip af honum
bráðlega.
Telefónfjelagið- Aðalfundur var hald-
inn í Telefónfjelagi Beykjavíkur og Hafnar-
fjarðar 23. þ. m. Framlagður reikningur