Ísafold - 24.08.1892, Qupperneq 3

271
kvartað um slæma nýting, með því að
sláttur byrjaði svo seint, nema í Skapta-
fellssýslu; þar lágu töður óhirtar og hálf-
ónýtar orðnar um miðjan þ. mán.
Sameining búnaðarskólanna eramts-
ráðið í austuramtinu mótfallið; vill að þeir
halclist eins og er, og Norður-Þingeýjar-
sýsla taki þátt í búhaðarskólahaldinu á
Eiðum.
Biskupsvisitazíán. Herra Hallgrihxur
biskup kom hcim í fyrra dag úr yfirreið
sinni um Þingeyjar-prófastsdæmin. Hann
kom þar á allar kirkjur, nema^ Möðrudals,
sem átti að vera í smíðuin. Á Flateyjar-
kirkju hafði enginn biskup komið í meira
en 100 ár. Alstaðar komu prehtar til kirkju
og prjedikaði liver þeirra í einhverri kirkju
sinni, í viðurvist biskups, og spurðu nokk-
ur börn, en annars spurði biskup sjálfur |
börn við állar kirkjumar. Víðast fjöl- ;
menntu söfnuðimir mjög við kirkjurnar.
Prestafundi hjelt biskup á suðurleið í 3 '
pröfastsdæmum öðrum: Eyjafjarðar, Skaga-
fjarðar og Húnftv., nefnil. á Akureyri 12.
þ. m., Sauðárkrók 15. og Blönduós 17. í
Húnavatnsprófastsdæmi sóttu ailir presta-
fundinn, í Skagafjarðar allir nema 1, sem
var í langferð, og Eyjafjarðar allir nema
2, er líkt stóð á fyrir. Á fundum þessum
grennslaðist biskup eptir almennum hag
sóknanna í kirkjulégu tilliti, svaraði fyrir-
spurnum frá prestum og ræddi með þeim
ýms mál, er upp voru borin af þeim eða
honum sjálfum. — Nánari frjettir mun j
„Kirkjublaðið“ væntanjega flytja.
Gufuskipiö Stamford lagði af stað j
hjeðan 20. þ. m. að kvöldi til SJíotlands með j
lirossafarm (um 350 hesta); ætlaði að koma
við á Seyöistírði. Með því sigldu til K.- ;
hafnar kaupmennirnir D. Petersen, Jón VL
dalín með konu sinni, og H. Th. A. Tliom-
sen, og til Euglands J. Coghill og Mackinnori.
Snjó fennti ofan í miðjar hlíðar fyrir
norðan (við Eyjafjörð) aðfaranótt 14. þ. m.
Frost' um nætur þar öðru livoru, og eins
hjer syðra til sveita á stundum.
Framtíð Missisippidalsins. (Amerísk
hugsjón). Það eru eigi nema 100 ár, síðan
er Missisippidalurinn tók að byggjast af
siðuðum mönnum. Nú liggja þar að 21
ríki, er tekin hafa verið upp í Bandaríkja-
sambandið, og eru þau 800 miljónir ékrur
að vídd; en ibúatalan 35 miljönir, og aúð-
ur er þar meiri en tölum verði tjáð. Þó
að landið sje enn Strjálbyggt, og varla
megi svo heita, að enn sje búið taka vís-
indin i þjónustu, til þess að hagnýta sjer
auðlegð ]>essa landflæmis, þá hafa Missis-
ippiríkin árið sem leið framleitt mei'ra en
þrjá fjórðu hluta af öllum afurðum Banda-
rílcjanna, af sykri, kolum, korni, járni, höfr-
um, hveiti, baðmull, tóbaki, blýi, heyi,
hálmi, ull, svínum, nautum, hrossum og
múlösnum, og allmikið hefir verið unnið
þar af gulli og silfri. Verzlun ríkia þess-
arra sín ímillum er þegar iangt um meiri
orðin en verzlun allra annarra þjóða heims-
ins við þau til saman. Kína framfærir
300 miljónir manna á lándi, sem liæði er
víðáttuminna og ófrjórra en Missisippidal-
urinn. Nílardalurinn með Nílarfitiunum,
þar sem heimsmenntunin átti sjer snemma
bólfestu og framleiddi mannvirki, er í 40
aldir hafa vakið aðdáun og undran manna,
er einar 10,000 ferh. mílur (enskar). Rínar-
fitjar, að meðtöldu landi því, sem upp hefir
verið þurkað af Zeuder-See, eru eigi einu
sinni 15,000 ferhyrningsmílur (enskar) en
þar hefir þrifizt konungsríkið Niðurlönd,
og íbúar þess hafa safnað auði og alls-
gnóttum. Fitjarnar í Missisippi-kvísiuin,
eptir er Ohio lieíir í hana fallið, eru auð-
ugri en Nilarfitjar og Rinarfitjar til saman
og víðáttumeiri en Egyptaland og Holland
til saman, og má ganga að því vísu, að
með tímúnum muni frjáls vinna og frjáls
stjórn korna því til leiðar, að lendur þess-
ar muni langa stund taka hinuni langt
fram, hvað auð og hagsæld snertir.
Þá er með eru taldar hinar miklu afar-
auðugu og afar-frjóu lendur með fram án-
um hið efra og daladrögin, þá getum vjer
eigi hugsað oss svo háar töiur, að unnt
sje með þeim að géra sjer sennilega liug-
mynd eða áætlun um, hversú feiknarlegum
framförúm Missisippidals-flæmið hlýtur áð
taka méð tímanúm, að því er landsafúrðir
og verzlunarmegn snertir. Að því er til
nýrra framlelðslna kemur, þá mun Missis-
ippi-dalurinn taka fram eigi að eins öll'um
öðrúm: láhdsvæðum Bandaríkjanna, heldur
og öllum löndum og ríkjum í vesturhálfu
heims, og þar mun svo fjölmenn og fram-
takssöm kynslóð upp renna, að hún mun
geta ráðið lögum og lofum í aðalfranisókn
alls mannkyns. Þá er svo er langt komið,
að eimafli og rafmagni verður svo beitt
sem niá, til þess að knýja fram gróðrar-
gnótt jarþarvegarins og málmauð jarðar-
fylgsnanna, og til þess að ljetta undir
hvers konar framkvæmdir í iðnaði og
atvinnú, þá íúun Missisippidalurilm auð-
veldlega geta framfært 500 miljónir manna,
og hvergi verið ofsett á, og auk þess verið,
eigi að eins vistgnóttabúr, heldur og vinnu-
bragÓásmiðja þeirrar jarðstjörnu, er vjer
byggjum.
Ný-útkomin bók!
Leiðarvísir við islenzku-kennslu i
barnaskólum er nú ný-prentaður.
Þar er sagt frá ýmsu nýju og nyts'ömu;
hann getur komið bæði umferðakennur-
um og heimilum sjálfum að bézta
haldi. Þeir, sem barnakennsla er nokkurt
áhugamál, ættu að kaupa hann. Hann
köstar 40 aura.
Aðalútsala í ísaföldarprentsmiðju.
Reykjavík 24. ágúsc 1892.
BjQrni Jónsson.
Lijósgrár liestur, dálítið dekkri á fax og
tagl, klárgeugur, viljugur, óaffextur, ójárnað-
ur, mark: sýlt hægra, týndist snemma í júní
frá Kaldaöarnesi í l'lóa. Sá er íinna kynni
Jiest þennan, er beðinn að koma bonum tiJ
Jóns Einarssonar í Kaldaðarnesi, gegn borgun
180
»gamla Efraim* til reiði — svo kaila dýraveiðimeim
grábjörninn —, þar sem einhver farartálmi getur stafað
af landslaginu, ogríður þvl leiðar sinnar, og lætur »Efraim«
eiga sig. Meðal Indíana þykir hið mesta framaverk að
loggja slikan garp að velli, og hálsfesti af bjarnarklóm
er mjög fágætt virðingarmark, er þehn einúm er heimilt
að bera, er sjálfir hafa birni í hel komið.
Björninn kann og engan að óttast. Hann ræðst á
hvað sem fyrir verður og hann fær fang á, hvort sem
það er hjörtur, buffaluxi, villihestur eða annað, og slær
bráð sína að velli. Annars er hann fremur þunglamaleg-
ur í samanburði við hestinn, og eigi getur hann klifrað
upp í trje, svo að hann verður stundum af þeim sökum
eigi jafn háskalegum fyrir þá, er lcoma í nánd hýbýlum
hans. Raunar velur hann sjer ógjarna bústað í skógum,
en optast eru þó einhver hágreinótt trje í nánd við bæli
hans, og heílr það mörgum ferðamanni til bjargar orðið,
að hann hefir getað skotizt undan upp 1 trje.
Allt þetta var mjer vel kunnugt, og mun mega fara
nærri, hversu mjer hefir verið innan rifja, er jeg var
þarna öndvert einhverju hinu stærsta og grimmasta rán-
dýri, hestlaus og vopnlaus að kalla. Hvergi var hrís-
kjarr, er jeg tengi fólgízt i, hvergi trje, er jeg fengi
klifrazt i; ekkert vopn hafði jeg til varnar nema rýting-
inn minn. Byssan min lá hinum megin gjárinnar, og
177
I hópnum var einn liafur og fjórar geitar. Jeg
þekkti hafurinn af stærðinni og hornunum, sem eru kvísl-
mynduð. Það var svo sem auðsjeð, að hann rjeð ferðinni,
er þær komu í röð á eptir og höguðu sjer alveg sem
hann. Nú voru þau eigi meira en 100 skref burt; byss-
an dró langt um lengra. Jeg bjóst til að skjóta. Hafur-
inn var mjer næstur. Jeg miðaði og skaut. Þá er reyk-
inn lagði frá, sá jeg, að hafurinn var fallinn og spriklaði
í dauðateygjunum, og þótti mjer harla vænt um. Geit-
urnar flýðu eigi þegar, heldur stóðu alveg forviða yfir
honum og horfðu á hann.
Jeg bar hraðan á að hlaða aptur byssuna. En jeg
var svo óvarkár, að rjetta úr mjer, og óðara en antilóp-
urnar komu auga á mig, þutu þær af stað með afskap-
legri ferð og voru komnar í hvarf innan tveggja mínútna.
Nú reið mjer á, að komast yfir gjána, því að hafur-
inn, sem jeg hafði skotið, var hinum megin við hana.
Jeg tók því þegar að líta eptir gjánni, hvort eigi mundi
vera unnt að komast hættulítið yfir hana. Beggja vegna
hafði dálítið hrunið úr g-jáhömrunum, svo að þrep og
stallar voru í þeim, er mátti fóta sig á. Jeg fór þá til
hestsins míns, til þess að gá að, að tjóðurhællinn væri
rammlega niður rekinn og tjóðurbandið traust. Sfðan
klöngraðist jeg ofan í gjána og tók að klifrast upp hin-
um megin. Hamarinn var þeim megin þverhnýptari,