Ísafold - 25.02.1893, Blaðsíða 3

vaxandi vantrú en vaxandi menntun; en ljós-
ara tefði verið að orða það svo, að meiru
mundi hafa um valdið öfug og ósönn mennt-
un (hálfmenntun, ylirvarpsmenntun), sem auð-
veldlega getur af sjer vantrú, en sannarleg
menntun. Spyrjandinn telur það að sjálfsögðu
þarfaverk, að útrýma hjátrú; en því að eins
getur það verið þarfaverk, að eitthvað hetra
sje gróðursett í hennar stað. Eptir ályktan
spyrjandans ætti það að vera þarfaverk, að
upp ræta eitthvert illgresi með því, að gróð-
ursetja annað skaðvænna, eða að lækna ein-
hvern kvilla með því, að koma öðrum drep-
vænna kvilla í hans stað. Öll þessi hártogan
og ályktan spyrjandans er eigi annað en
neyðarleg endileysa.
Hvað fyrirspurnina sjálfa snertir — sýnist
hún vera tvíliðuð, eða tvennt það, sem um
sje spurt —, þá er hún svo vanhugsuð og svo
ruglingslega fram sett, að mjer er allsendis
óljóst, hvað það er, sem spyrjandinn vill fá
svar upp á, og hlýt jeg því að leiða hjá mjer
að reyna að leysa úr henni.
Að endingu tekur spyrjandinn fram, að það
væri vel gjört, að »rekja olurlítið sundur
fyrir almenningi „sambandið milli hjátrúar
eða trúar og menvtimarleysis, á annan veg-
inn, og vantrúar og menntunar á hinn veginnc.
Hjer þykir skömmin helzt til óskammfeilnis-
lega færast upp í hekkinn. Hvaðan kemur
spyrjanda heimild til þess að haga svo orð-
um —, að telja trúna grein hjátrúar og á borð
við menntunarleysi, og að skipa vantrúnni
sess með menntun? Trúin er hafin upp yfir
menntunarleysi og menntun og getur oss svo, að
liði komið og hjálpvænleg orðið fáfróðum sem
fróðum. Hjátrúin þrífst einna hezt samfara
lítilli menntun, en iþó getur verið, að stór-
menntaðir menn sje eigi lausir við hjátrú.
Hinn frjósamasti jarðvegur fyrir vantrúna er
hálfmenntan eða yfirvarpsmenntan, er eigi
kennir mönnum að þekkja sjálfa sig, en belgir
þá upp með hroka og sjálfhyrgingsskap. Slíkt
menntunarhrat virðist vera átrúnaðargoð
spyrjandans. Aðra æðri og sannari menntun,
er sameinazt geti trú og enda lypt henni í
æðra veldi, þekkir hann ekki, eða vill ekki
þekkja, — og þá er ekki eigandi orðastaður
við hann.
E.
Girnilegt fyrirheit! vAnstri* heitir út-
sölumönnum sínum, hæði þeim sem eru og
verða kunna, ókeypis nýjasta banka-fargans-
lokleysn-bœkling Cambridge meistarans, sem
ekki er annað en margítrekuð upptugga af
marghröktum vitleysum, svo hersýnilegum og
alþekktum nú orðið, að það þarf mikið lang-
lundargeð til að renna einu sinni auga yfir
slíkan samsetning.—Austri ætti mikið heldur
að auka dálitið og skreyta reyfarasöguna um
Bárðardalsniorðingjann, sem hann hefur látið
Ijúga í sig í vetur: að sakamaður þessi, sem
enn er geymdur hjer í hegningarhúsinu og
verður auðvitað geymdur þar þangað til
dómur er genginn í hæstarjetti í máli hans,
hafi verið sendur til Khafnar í haust og að
það hafi verið hans fyrsta verk, er hann var
látinn inn þar, að skopa skeið í vegginn á
fangaklefanum og mylja í sundur í sjer haus-
kúpuna, svo að heilinn slettist út um veggi
og gólf! Annað eins skáldsögukorn væri
miklu eigulegri hók heldur en fyrnefnt »gor-
geirsmóðu«-sýnishorn, or ritstjórinn segir »að
helzt ætti að komast inn á hvert einasta
heimili á Islandi«!
Barðastr.sýslu vestanv. 20. jan.: »Mesta
öndvegistið síðan viku fyrir jóh — Enn hafa
drepizt 2 hestar, sem eptir voru af 9 alls hjá
Óisfi lcrda Thoiiacius í Eæ á Rauðasandi
og þykir nú vafalaust hjer urn bil, að faraidur
þetta, og eins kúafaraldrið á Vatneyri, stafi
af úldnum hval, er skepnurnar hafa jetið.
Því miður ieikur iulikominn efi á, að hús
þau, er hrunnu á Vatneyri, sjeu í áhyrgð.
Það er mjög líklegt, að ábyrgðinni hafi eigi
verið haldið leglulega við, og aí einhverjum
atvikum, og er mjög ieitt, ef svo reynist, og
eignatjónið við brunann þá mjög svo stór-
kostlegt«.
ísafjarðarsýslu 28. jan.: »Eisklaust var
hjer um allt Djúp í góðviðrunum áður en
bafisinn kom cg hepti íóðra; er þó sagt, að
talsverður fiskur hafi komið með honum.
Frost er nú á degi hverjum 9—12 stig á C.
Hagasnöp eru enn nokkur, et á haga gæfi.i
Engir farnir enn að kvarta um heyskort.
Meir kvartað um matvælaskoit, hjá þeim,
sem eigi baia annað við að styðjast en það
lítið sem úr sjónum fæst. Því geti þeir,
leggja inn fiskinn hlautan, ekki komið honum
til kaupmannsins vegna veðurs eða annars,
fá þeir ekki lánað út á hann, þótt matarlausir
sjeu, þangað til þeir koma honum. — Allt
logar bjer í málaíerlum. eins og heyrzt mun
hafa, og ósjeð fyrir endann á því«.
Óveitt prestakall. Gaulverjabœr í Ár-
nessprófastsdœmi. Metið 1398 kr. 61 a. Prests-
ekkja er í brauðinu, sem nýtur */io af tekjum
þess. Á brauðinu hvílir embættislán til timb-
urhússbyggingar, að upphæð 3200 kr., tekið
1892, sem ávaxtast og endurborgast á 28 árum
með 6°/orárlega. (Stj.tíð. 1891, B., bls. 157).
Veitist frá næstu fardögum. Augl. 22. febr.
Leiöarvísir ísafoldar.
1180. Hvernig verður ábyrgð komið fram á
hendur þeim skipstjórum á íslenzkum þilskip-
um, sem ekki hirða um, að gefa gætur hinum
núgildandi farmannalögum, hvað aga og reglu-
semi á þilskipum snertir; eða eru þeir algjör-
lega ámælislausir, þótt heir vanræki að heita
þvi valdi, sem þessi lög heimila þeim, hvernig
sem á stendur?
Sv.: Eeiðin til að koma fram áhyrgð á hend-
ur slíkum skipstjórum er, að kæra þá fyrir
útgerðarmanni, og einnig lögreglustjóra, sje
um glæpi að tefla.
1181. Og sjeu þeir skyldir að breyta eptir
skipsagaháiki laganna, eins og öðrum atriðum
þeirra, hvers eðlis þarf þá brot á lögunum í
þvi tilliti að vera, til þess að það varði skip-
stjórann sektum, og hverjum her að haf'a ept-
irlit með því, að lögum þessum sje nægilega
gaumur gefinn ?
Sv.: Sektum skal skípstjóri sæta, allt að
100 kr., og jafnvel þyngri hegning, ef hann
gerist hrotlegur gegn 52. gr. farmannalag-
anna (22. marz 1890). Það er lögregluvaldsins
að lita eptir, að þessum lögum sje hlýtt sem
öðrum, en lítt getur það komið sjer við með
það öðru vísi en ef kært er.
Óskilafje selt í Vestur-Skaptafellssýslu
haustið 1892.
1. I Kirkjuhæjarhreppi.
1. Hvít ær, veturg.: Blaðstýft a. fj. fr. h.,
gat fj. fr. v.
2. Svarthálsóttur lambgeldingur: Stúfrifað,
gagnhitað h., sýlt gagnb. v.
3. Vellhyrnd ær, veturg.: Blaðstýft a. fj. fr.
h., gat standfj. fr. v.
4. Hvítur lambhr.: Hamarskorið h., stig a,
biti fi. v.
2. I Leiðvallarhreppi.
Hvithyrnd ær, veturg.: Tvístýft fr. standfj.
a. h., hvatt v.
8. í Skaptártunguhreppi.
1. Vellóttur sauður, 3v.: Miðhl. h., hoðb. fr. v.
2. Mórauð gimhur : Geirstýft h., tvistýft fr. v.
3. Hvítur geldingur: h„ fr. v.
4. h., fr. v.
5. lambhrútur: h„ fr. v-
6. geldingur: fr. h.
7. Hvít ær, vg.: Sýlt, hiti a. h., stúfr. biti a. v.
8. Hvitur sauður, vg.: Tvírif. í stúf h., ham-
arskorið v.
9. Hvitur sauður, vg:. Miðhl., hiti a. b., hiti a. v.
10. Hvít ær, vg.: Miðhl., biti a. h., hiti a. v.
11. Flekkótt ær, fullorð.: Hangfj. a. h.. tvíst. a.v,
12. Hvítur sauður, vg.: Hvatt, biti fr. h., stýft
hiti fr. v.
13. Hvitur sauður, vg.: Tvístýft fr. h., tvistýft
f'r v. Bim. P. J. S.
14. Moiflekk. sauður, vg.: Sneiðrifað a. h., 2
standfj. fr. v.
15. Hvítur geldingur: Sýlt, hiti a. h., stúfrif-
að hiti a. v.
16. Hvítgimbur: Sýlth.. hvatrif., hangfj. fr. v.
17. — — : Hvatt, gagnh. h., hvattgagnb. v.
18. Bíldótturgeldingur: Tvistigað fr.h.,sneitta.v.
19. -------------: Hamarskorið h., stýft,
gagnbitað v.
20. Hvítur lambhiútur: Heilevut h., stúfrifað
standfj. fr. v.
21. Hvitur geldingur: Gagnhitað h., blaðstýft
a., standtj. fr. v.
22. Hvitur geldingur: Sneitt fr., biti a. h., sneitt
fr., hiti a. v.
23. Hvítur lambhr.: Tvístýft fr., standfj. a. h.,
stýft, hiti a. v.
24. Hvít gimbur: Blaðst., gagnh. h., geirstýft v.
25. Svört gimbur: Miðhlutað, biti fr.h.,hiti a. v.
26. Hálsóttur lambhr.: Heileyrt h., tvírifað í
sneitt fr., biti a. v.
27. Bíldóttur sauður, vg.: Tvírifað í stúf, hiti
fr. h., hamarskorið v.
28. Hvít ær, vg.: Sneiðrifað a. h., sneitt a. v.
29. Ymóttur lambhr.: Tvístýft fr. h., blaðst. a. v.
30. Bíldótt gimbur: Blaðstýl't a., standfj. fr. h.,
standfj. a. v.
81. Vellóttur geldingur: stúfriiað, gagnb. h.
sýlt, gagnb. v.
32. Hvítur geldingur: Hálftaf a. h.,tvír.í heilt v.
38. Ymóttur sauður, vg.: Tvístýft fr., standfj.
a. h., sfandfj. a. v.
34. Hvít gimbur: Tvístýft fr., standfj, a. h.,
standfj. a. v.
35. Hvít gimbur: Geirstýft h., tvístýft fr. v.
36. Svört gimbur: Hamarskorið h.,stýft,gagáb.v.
37. Vellóttur lambhr.: Heilhamrað h., hamar-
skorið, biti fr. v.
38. Hvit gimbur: Blaðst. fr., biti a. h., ham-
arskorið, gagnb. v.
39. Hvít gimbur: Afeyrt h., stýft v.
40. Hvítur geldingur: Sneitt fr., standfj. a. h.,
tvistigað a. v.
41. Mórauður geldingur: Hamarsk. h., stúfr. v.
42. Hvít gimhur: Hamarskorið h., stúfrifað v.
43. Hvítur haustgeldingur; Sýlt h., standfj.
fr. v., 2 skorur fr. á v. horni.
4. I Hvammshreppi.
1. Hvítur lambhr.: Heileyrt h., stýft v.
2. Svartur lambhr.: Sama mark.
3. Hvitur geldingur: Hálftaf a. h., blaðst. fr. v.
4. Svört gimbur: Stýft h., heileyrt v.
5. Hvít gimbur: Hálfaf a. h. sneiðr. a., biti fr. v.
6. Hvít gimbur: Sýlt h., sneitt fr., fj. a. v.
7. Hvitur lambhr.: Heilrif. h., blaðst. a.,biti fr. v.
8. Hvít girnbur: Blaðst. fr. h., hlaðst. a., fj. fr. v.
Andvirðið, að kostnaði frádregnum, f'á þeir,
er sanna eignrjett sinn, greitt hjá hlutaðeig-
andi hreppstjórum til næstu júníloka.
Skrifstofu Skaptafellssýslu
Kirkjubæjarklaustri 2. febr. 1893.
Guðl. Guðnnmdsson.
Saltað sauðakjöt, feitt og vel verkað, fæst
verzlun Jóns Þórðarsonar.
Fjármark Sigurðar Sigurðssonar á Úlfljóts-
vatni i Grafningi er: Geirstúfrif'að h., hvatt,
biti apt. v.
Nægar birgðir af karlmannsskóm og
kvenskóm, töluvert af smá-barnasköm og
vatnsstígvjel m. fl. er til sölu hjá skósmið
L. G. Ltiðvígssyni,
Ingólfsstræti 3.