Ísafold - 25.04.1894, Qupperneq 2

82
Þá er annað dæmi. Vorið 1892 var
xnjög hart í Rangárvallasýsiu, svo að jörð
greri seint; fjósin eru vön að grænka fyrst
allra liúsa í sveitinni; bóndinn á bæ ein-
um lofaði um vorið lömbum sínum eða
rjettara sagt gemlingunum framgengnum
að bíta grængrasið af fjósinu, því þeim
þótti það gott, en honum kom þá ekki til
hugar, að hundarnir voru vanir að liggja á
fjósinu á nóttum; þegar haustið kom, fór
bóndinn að missa af sömu sauðkindunum
úr höfuðsótt, svo að ári liðnu hafði bóndi
þessi misst 12 sauðkindur af sömu sauð-
kindunum, er mest sóttu heim á fjósið um
vorið*.
Mjer væri mjög kærkomið að fá líkar
skýrslur frá öðrum, sem veitt hafa líku
eptirtekt. Évk. 18/4 1894.
J. Jónassen.
Stýrimannaskólinn 1893—94. í
byrjun skólaársins voru 11 lærisveinar.
Upp frá því bættust 7 við. Þannig voru
17 iærisveinar til nýárs, en 18 eptir það.
Þessir lærisveinar voru:
1. Stefán Snorrason, Rvík; 2. Ólafur Einarsson frá
Yatnsdal í Patreksfirði; 3. Björn Sveinsson. Rvík;
4. Bergnr Jónsson, Rvík ; 5. Ottó Nóvember Porláksson-
KorpúlfsstöÖum í Mosfellssveit; 6. Bergur Sigurösson-
frá SyÖri-Gröf í Árnessýslu ; 7. Oddgeir Magnússon, frá
Melshúsum á Seltjarnarnesi; 8. Geir Sigurösson. Rvík
9. I>orvaldur Eyjólfsson, frá Straumfirbi á Mýrum; 10.
Þórarinn GuÖmundsson, Rvík ; 11. Halldór I>orsteins-
Bon, Rvík; 12. Jafet Egill ólafsson, frá NjarÖvík; 13.
Magnús Pjetursson, Rvík; 14. Frimann Finnsson, frá
KambagerÖi á Skaga; 15. Árni Jónsson, frá Bakka i
Hnífsdal; 16. Jón Teitsson, Rvík ; 17. Haraldur Samúel
Halldór Jónsson. Rvík; 18. Magnús Brynjólfsson, úr
Engey.
Hinir 6 fyrsttöldu voru eldri lærisveinar
skólans, en allir hinir nýsveinar.
Allir lærisveinarnir sögðu upp skólaver-
unni í byrjun marzmánaðar, nema þeir, sem
próflð tóku.
Forstöðumaður skólans, M. F. Bjarnason,
kenndi reikning og stýrimannafræði 36 st.
á viku, eand. mag. Þorl. Bjarnason dönsku
4 st. á viku, cand. phil. Þórður Jensson
íslenzku 4 st. á viku og ensku 2 st. á viku,
og cand. phil. Pjetur Hjaltested sjórjett 2
st. á viku.
Skólanum var sagt upp 19. þ. m. — sum-
ardaginn fyrsta —, að afloknu prófi.
Próf í stýrimannafræði. Hiðminna
íslenzka stýrimannapróf var haldið í stýri-
mannaskólanum dagana 16.—18. þ. m., og
gengu 4 af lærisveinum skóians undir það.
Það voru þessir:
Eink.
Ólafur Einarsson..................57 stig.
Stefán Snorrason..................52 —
Björn Sveinsson..................46 —
Bergur Jónsson...................21 —
Hæsta stigatal við þetta próf er 63, en
lægsta 18.
Þeir leystu úr 4 skriflegum spurningum,
sem stýrimannakennsluforstjórinn í Kaup-
mannahöfn bjó til og sendi landshöfðingj-
anum til umsjónar. Ennfremur leystu þeir
úr 4 munnlegum spurningum, sem próf-
nefndin valdi, og þar að auki voru þeir
reyndir í mælingum með sextanti, sam-
kvæmt laganna ákvæðum.
Prófdómendur voru:
Premierlieutenant Garde, yfirmaður á
»Thyra«, valinn af stiptsyfirvöldunum, og
docent Eiríkur Briem, valinn af bæjar-
stjórninni, en skipaðir prófdómendur af
landshöfðingjanum.
Ennfremur voru 2 af ofangreindum læri-
sveinum prófaðir í þessum aukanámsgrein-
um, eptir beiðni þeirra.
Ó. Einarsson í ísienzku dável -4- — 4 stig.
---------i dönsku dável =5 — |
í ensku dável -f- — 4
í sjórjetti dável = 5 —
S. Snorrason 1 íslenzku ágætl. -4- = 6 —
í dönsku dável = 5 —
í ensku dável -4- = 4 —
í sjórjetti dável = 5 —
Flensborgarskóli. Burtfararpróf í
lok f. m.: Aðaleink.
1. Ketill Kr. Bergsson (Húna-
vatnssýslu) fæddur 20/i0 1870 dável -j-
2. Guðmundur Sigurðsson(Svert-
ingsstöðum) fæddur 2% 1875 dável -j-
3. Halldór Jónsson (Sveins-
stöðum), fæddur 16/t 1871 dável
4. Bjarni Pjeturssoflr' (Hruna),
fæddur 14/9 1873 dável
5. Guðmundur Halldórss. (Árn.)
fæddur 4/10 1878 dável
6. Ólafur Böðvarsson (Hafnarf.)
fæddur 2% 78 dável -4-
7. Egill H. Klemensson (Vogum),
15/s 77 • vel -f-
8. Sigurður Straumfjörð(Keflav).
2% 76 vei -f-
9. Guðmundur Eysteinsson (Öl-
fusi) 2% 74 vel -4-
10. Þorgeir Þórðarson. (Kjós)
fæddur 24/2 77 vel -p
Tveir gengu frá prófl.
Eptirmæli.
Hjörtur Jónsson lœknir (sbr. síðasta
bl.) var sonur Jóns prests Hjörtssonar, síð-
ast á Gilsbakka, og fyrri konu hans Krist-
ínar Þorvaldsdóttur prests og sálmaskálds
Böðvarssonar. Hann var útskrifaður úr
Reykjavíkurskóla 1862 með 1. eink. og tók
próf í læknisfræði í Reykjavík 1865 með
sömu eink. Varð sama ár hjeraðslæknir
í syðra hluta vesturamtsins og þjónaði því
embætti til dauðadags, nema hvað sniðið
var talsvert af læknisumdæminu síðari ár-
in með skipun aukalækna. Hann var tví-
kvæntur, fyrst Hildi Bogadóttir Thoraren-
sen (f 1878) og síðan Ingibjörgu Jensdótt-
ur (rektors Sigurðssonur), er lifir mann
sinn. Hvorttveggja hjónabandið var barn-
laust. Hjörtur heit. læknir var atgervis-
maður mikill til sálar og líkama, mesta
hraustmenni, er mikil von var um að enzt
hefði til hárrar elli, ef hlífðarsamlegar
hefði með sig farið og gætilegar. Hann
þjónaði einhverju erfiðasta læknisdæmi
landsins, eins og það var hans tíð lengsta,
bæði á sjó að fara og landi, en var frá-
bærlega ötull, ókvalráður og gegninn, er
hans var vitjað. Nákvæmur iæknir þótti
hann og keppinn; maður drenglyndur og
hjartaprúður; gleðimaður og vinfastur.
«Snemma i febr. andaðist austur íFáskrúðs-
firði Jón nokkur Stefánsson, bróðir Björns
bónda Stefánssonar í Dölum. Hann seldi all-
ar eigur sínar í vor, og ætlabi til Ameríku,
eu lagðist þá veikur og 14 mestallt sumarið_
Eptir það fluttist bann þangað í haust ofan
af Hjeraði. sjón heitinn var í mörgu merki-
legur maðnr, og hafinn yfir í jöldann að gáfum
og listfengi. Aðaliðn hans var þó söðlasmíði.
Er margt til eptir hann sem heitið getur
sannarlegt snilldarverk, þótt ólærður væri.
Hann ljet eptir sig ekkju með 4 börnum«.
»Antomus nokkur Þorsteinssoní Löndum við
Stöðvarfjörð ljezt í miðjum febrúar af þeim
orsökum, að hann drakk svefnmeðal. Hann
keypti hjá Zeuthen lækni á Eskifirði svefn-
meðal (ópíumi til útblöndunar á 2 þriggja
pela fiöskur. Um kvöldið þegar hann hyrjaði
að brúka meðalið, fylgdi hann að öllu leyti
fyrirsögn læknisins. Morguninn eptir fór hann.
að tefla við annan mann í rúmi sínu. Eptir-
nokkra stund gekk sá sem við hann tefldi tili.
útiverka. Þegar hann kom inn aptur var
Antoníus sofnaður, og hafði áður drukkið allfc
úr annari flöskunni; vaknaði hann ekki aptur
til þessa lífs. Yar að honum mikill mann-
skaði, því hann var vel gjör frá náttúrunnar
hendi. Antoníus sál. var maður vel gáfaður
og vel efnaður, og átti auðugan föður, sem
hann dvaldi hjá, og lifði því við ágætar kring-.
umstæður. Orsökin til þessara sorglegu af--
drifa hans er því öllum hulin. Fyrir nokkr-
um árum síðan fór hann ásamt föður sínum.
til Gósen-iandsins f’yrir vestan hafið (Mani-
toba), en geðjaðist ekki að Paradísargæðun-
um(!) þar, og kom því heim til ættjarðar sinn-
ar eptir stuttan tíma, og naut hjer rósemi tit
æfiloka fyrir manna sjónum«.
Hinn 18. jan. þ. á. andaðist Gunnar Bach-
mann á Geirseyri vestra, »eptir mjög þunga.
banalegu, nær fimmtugur að aldri, sonur Mel-
kíörs Eggertssonar, prests í Stafaholti og víð-
ar. Hann nam trjesmíði á Isafirði, fór þaðan,
til Stykkishólms, og var þar viö verzlun.,
Arið 1875 fluttist hann aö Þingeyri, og var þá
enn við verzlun. Þar kvongaðist hann árið-
1882 eptirlifandi konu sinni, Maríu Guðrúnu.
Jónsdóttur. Hann fór utan árið 1885, ognam
þá þilskipasmíði. Til Patreksfjarðar fluttist-
hann á næstl. sumri. — Gunnar sál. var fjöl-
hæfur maður, hagleiksmaður hinn mesti, gáf-
aður í betra lagi, sem hann átti ætt til, fjör-
mikill til sálar og líkama, afkastasamur, enda,.
áhugamikill við verk, nokkuð ör í lund, en
drengur góður, jafnvel höfðinglyndur«.
Björn bóndi Björnsson á Fitjarmýri undir
Eyjafjöllum andaðist í vetur á jólanóttina úr
lungnabólgu, og var þá 61 árs aö aldri, *fram-
úrskarandi dugnaðarmaður, og þótti því að
honum mannskaði mikill. Eptir hann lifir
ekkjan Halldóra Bjarnadóttir, með 6 börnum,
þeirra, öllum efnilegum og uppkomnum*.
«Hinn 14. marz þ. á. andaðist í Hafnarfirði,
bókbindari Þorleikur Arngrímsson, úr afleiö-
ingum inflúenza-veikinnar, 79 ára að aldri,
fædd ur2/8 1814 að Hrísum í Borgarfirði, sonur
Arngríms bónda Magnússonar og Ingveldar Þor-
leiksdóttir; mun Þorleiks nafnið hafa verið í
ætt þeirri frá Þorleiki Bollasyni. Föður sinn,
missti hann ungur og fluttist þá í Garðahverfi,
ólst þar upp og dvaldi þar alls í 62 ár. Hann.
kvæntist 1841, og giptist hann yngisstúlku
Guðbjörgu Hrómundsdóttir, lifði roeð henni í.
farsælu hjónabandi i 27 ár —; eigi varð þeim,
barna auðið. Þorleikur sál. mátti heita vel
menntaður maður af sjálfs sín ramleik,
skildi vel dönsku og nokkuð í ensku. Bók-
band stundaði hann um mestan hluta æfi,
sinnar, er hann hafði numiö tilsagnarlaust.
Hann var lengi meðhjálpari í Garðakirkju..
Hann var mjög iöinn og sparsamur, og unni
jafnan guðsorði og góðum siðum; tryggur og
vinfastur þar sem hann tólc því. Nokkru ept-
ir aö hann var orðinn ekkill, tók hann að sjer
að styrkja fátæka ekkju með syni hennar,
styrkti hann til náms, og gaf honum eigur
sínar, nokkrum árum áður en hann dó. Það
er Sigúrgeir Gíslason, kennari í Hafnarfirði;;
hjá honum dvaldi hann 5 hin síðust æfí-ár
sin. /S'í.
Sýslufundur Skagfirðinga. Aðalárs-
fundur sýslunef’ndar Skagfirðinga var haldinn,
á Sauðárkróki dagana 20.—24. iebrúar þ. á.t
Aí’ málum, sem fundurinn bafði til meöf’erðar
skal getið þeirra, er með nýmælum geta,
talizt.
1. Tóvinnumálið. Mál þetta var flutt inn
á fundinn af Gunnari bónda Ólafssyni á Lóni,,
syni Ólafs dbrm. á Asi, og sýndi hann fram
á, hvílíka nauðsyn bæri til aö eitthvað væri
gjört í þá átt, að auka verðmæti ullarinnar
íslenzku, og að þessu yrði helzt til vegar