Ísafold - 23.11.1895, Síða 4

356
T
TT 0/"ST TT húsið nr. 7 í I»ing-
-1—1—I DUUU lioltsstræti, með
geymsluhúsi og matjurtagar&i. — Semja
má viö
JÞorstein Gunnarsson.
TOMBÓLA
verður haldin
Enska verzlunin
verður flutt
frá, »Liverpoo)«
í Austurstræti Nr. 16
(»BiskupshÚ3Íð gamla«)
snemma í desember.
W. G. SPENCE PATERSON.
laugard. 30. þ. m. og
summd. 1. desember n. k.
til ágóða fyrir Ekknasjóð Reykjavíkur
og eru því þeir, sem með munum eða öðru
setla að styrkja nefndan sjóð, beðnir að
koma því til einhverra úr stjórninni fyrir
28. þ. m.
NÁNARA Á GÖTUAUGLÝSINGUM.
Hálf jörðin Bjarnastaðir í Bessastaða-
hreppi íæst til ábúðar i næstkomandi fardögum.
Túnið gefur af sjer l'/a kýrfóður, er greiðfært
og má með litlum kostnaði græða það út að
stórum mun. Jörðin hefir næg vergögn og
góða lendingu, afskipt beiti- og slægjuland í
Breiðumýri. Aðgengilegir leiguskilmálar. Lyst-
hafendur semji við forstöðunefnd barnaskól-
ans, sem gefur allar nauðsynlegar upplýsingar
þessu viðvíkjandi.
Halakoti 15. nóv. 1895.
I umboði nefndarinnar.
Magnús I»orsteinsson.
Úr fyrstu skilarjett var mjer dregin'hvít-
hyrnd ær, sem jeg á ekki, með minu fjármarki,
hálium stúf aptan, st.fjöður framan hægra.
Hver sem getur sannað eignarrjett sinn á
nefndri kind, getur vitjað andvirðis hennar
að kostnaði írádregnum til undirskrifaðs.
Heysholti 3. nóv. 1895.
Kristján Guðmundsson.
Apturkall. Hafi svo verið, sem ‘;vel getur
skeð, aðmjerhafi í hugsunarleysi, gáleysi eða
af gömlum vana orðið það á að segja eitthvað
um Bíldfellsheimilið, sem ekki er satt, þá
apturkalla jeg hjer með öll þau orð og eiga
þau að dæmast dauð og ómerk og viljegíeg-
inn biðja hr. Jón Sveinbjörnsson forláts á því
öllu. p. t. Bíldsfelli 12. nóvembe. ifiíJS.
Guðmundur Jónsson
frá Hlíð.
Tóbak og vindlar. Alls konar tóbak
og vindlar mikið betra og ódýrara en alstaðar
annarsstaðar. — Bakhnífar hafa aldrei feng-
izt jafngóðir, sem hjá undirskrifuðum.
B. H. Bjarnason.
Stjórnin.
Hjer með auglýsist, að á síðastliðnu hausti
h efi jeg undirritaður heimt svarta kind,. 1 vetra,
sem tapaðist úr heimahögum í fyrrahaust;
kind þessi er með mínu klára marki: hvatt h.,
heilrif.v.nú hornamerkt: 2 stfj. fr. h., sneitt apt.
v. Sá, sem hefurhornmarkað kind þessa, verður
að gefa sig fram og sanna eignarheimild sína
á ofangreindri kind.
Tumakoti 10. nóv. Ib95.
Benidikt Pjetursson.
A SKIPAKSKAGA fæst til kaups 14. maí
næstk. timburhúsið »Skarðsbúð«, sem er 6 ára
gamalt, 9 álnir á lengd og 7 álnir á breidd
með 31/* áln. háum kjallara undir öllu húsinu
með eldavjol (eldhúsi) og fleirum herbergjum
í. I húsinu niðri eru tvö stór herbergi vel
innrjettuð en uppi á loptinu er að mestu leyti
óinnrjettað. Húsinu, sem er með járnþaki og
járnvarið á 2 áttum, fylgir geymsluskúr 9 álna
langur, 8'/2 alin á breidd með járnþaki, enn
fremur pakkhús 11 álnalangt og Gálna breitt og
4 álnir undirþak (járnþak). Eígninni fylgja ágæt
vergögn og mikil sjávarrjettindi, enn fremur
miklir og góðir matjurtagarðar 445 [ý| faðmar
á stærð, að miklu leyti umgirtir. Sá, sem
kynni að vilja kaupa húsið, er beðinn að hafa
samið við undirskrifaðan íyrir 1. jan. 1896.
Skarðsbúð, 20. nóv. 1895.
Sigmuudur Guðbjarnarson.
Á næstliðnu hausti var mjer undirskrif-
uðum dregið hvítt gimbrarlamb með mark:
sýlt fj. a. h., hamarskorið v. Hver sem sannar
eignarrjett sinn að lambi þessu gefi sig fram.
Kotíerju 16. nóv. 1895. Hannes Glslason.
Gott vasaúr ertilsölumeð góðu verði; enn
fremur 100 tímar i ensku í ,ágætu bandi. Upp-
lýsingar á afgreiðslustofu Isafoldar.
Proclama.
Eptir lögum 12. apríl 1878, sbr. op. br.
4. jan. 1861. er hjer með skorað á þá,
sem til skulda telja í dánarbúi Ingibjargar
Marteinsdóttur, sem andaðist að Sviðholti
hinn 27. júlí þ. á., að framkoma með kröfur
sínar og sanna þær fyrir undirskrifuðum
skiptaráðanda innan 6 mánaða frá síðustu
birtingu auglýsingar þessarar.
Með sama fresti er skorað á erfingja
hinnar látnu að sanna erfðarjett sina.
Skrifst. Kjósar- og G-ullbrs-, 7. nóv. 1895.
Franz Siemseu.
Fjármark Sigurðar Jónssonar í Hafnarfiröi
©1: staudfjöður tr. h., sneiðrifað apt. v.
Til ábúðar í lardögum 1896 fæst jörðin
Kirkjuból i Miðneshreppi innan Gullbringu.
sýslu. Jörðin hefir sljett tún. að flatarmáli lú
vallardagsláttur, hagbeit góð eptir því, sem
hjer gerist, til heiðar og fjöru fyrir tjenað,
eldivið af þangi og þöngul yfirgnæfanlegum,
beitutak gott, rekaskel og maðk, grásleppu-
veiði, mótekju, og liggur vel við sjávarafia.
Sá, er taka vill jörð þessa, snúi sjer til
undirskrilaðs fyrir 31. jan. 1896.
Stafnesi 10. nóv. 1895.
Hákon Eyjólfsson.
ÓJTGr.T.
Stúkan Verðcindi heldnr fund hvert
þri^judagskvöldkl. 8*
Veðuratlíugauir i iivik, eptir Dr. J. Jónasten
nóv. Hiti (A Celsius) Loptþ.mæl. (iQillimet.) V eðui'útt
& nótt. ura hd. fra. 1 e/n. frr, 01».
Ld. 16. — 3 — 4 739.1 746.8 N hvd 0 d
Sd. 17. — 9 — 5 746.8 751.8 Nabd A hv d
Md. 18. — 1 + 3 751.8 741 7 A h b A h d
t*d. 19. + 5 + 7 741.7 739.1 Sahd S h d
Mvd. 20 + 5 + 6 736.6 741.7 Sa h d S h d
l'd. 21. "f 1 — 2 746.8 749.3 Svhvd Svhvd
~r- 2 0 751).6 7620 0 b A h b
Ld. 23. + 2 762.0 0 d
Heir optast verið við austanátt, hægur;:
gekk til útsuðurs h. 21. meðjeljum og nokkr-
um hroða til sjáfarins, lygndi brátt uptur. 1.
morgun (28.) logn, dimmur, htfir rignt í nótt
Útget. og ábyrgðarm.: Björn Jónsson.
Meðritstjóri: Blnar Hjörleifsson.
Prentsmiðja ísafoldar.
94
harðahlaupum aptur að brunna tjarnarstæðinu. Jeg sneri
mjer við í snatri og sendi skot á eptir honum. Hann
stakkst á hausinn, hryggurinn 1 honum brotnaði tæpum
tveim þumlungum fyrir framan halann, og þarna lá hann
starandi og gat enga björg^ sjer veitt. Tom vann síðar
á honum með öxi sinni.
Jeg opnaði bissuna að aptan og ætlaði að fiýta mjer
að ná út kúluhylkinu, en eptirþví sem mjer gekk held jeg
að það hljóti að hafa rifnað og partur af því hafi fest
sig í hlaupinu. Að minnsta kosti fór svo, þegar jeg reyndi
að koma inn nýju skoti, að það íór ekki hálfa leið, og
— jeg veit ekki hvort þið trúið mjer — einmitt þetta
augnabiik valdi Ijónsynjan til að sýna sig, og hefir hún
vafalaust rurrnið á hljóðið, sem hvolpurinn hennar gaf
frá sjer. Þarna stóð hún, tuttugu skref frá mjer eða
um það bil, lamdi sig með halanum og var svo illúðleg
á svipinn, sem framast er unnt að gera sjer í hugarlund.
Jeg færði mig aptur á bak hægt og hægt og reyndi að
ýta nýa skotinu inn; og meðan jeg var að því tók hún
undir sig ofurlítil stökk og nam staðar við og við. Hættan
var mikil og skotið komst ekki inn.
Það vildi svo kynlega til, að á þvi augnabliki fór jeg
að hugsa um skotfærasmiðinn, sem jeg ætla ekki að nefna,
og jeg vonaði innilega, að ef ljónið næði mjer, fengi hann
einhver makleg málagjöld. Skotið komst ekki inn, svo
96
jeg reyndi að draga það út. Það vildi ekki heldur út
og bissan var gagnslaus, ef jeg gat ekki lokað henni til
þess að nota hitt hlaupið. Jeg hefði eins vel getað ver-
ið bissulaus. Meðan á þessu stóð, þokaði jeg mjer apt-
ur á bak og hafði ekki augun af ljónsynjunni, sem skreið
áfram á kviðnum og ljet ekkert til sín heyra, en lamdi
halanum um sig og starði stöðugt á mig, og í augum
hennar sá jeg, að hún mundi koma eptir fáeinar se-
kúndur. Jeg barði á röndina á púðurhylkinu með úlfliðn-
um og lófanum, þangað til blóðið raun úr þeim — sko ;
jeg er með örin enn í dag!
Nú bar Quatermain hægri höndina upp að ljósinu og
sýndi okkur sjö eða átta hvít ör þar sem saman kom
úlíiiðurinn og höndin.
En það var ekki minnsta gagn að því, hjelt hann
svo áfram; skotið hreifðist ekki vitund. Jeg vona að
eins, að aldrei verði jafn-voðalega ástatt fyrir nokkrum
manni. Ljónsynjan rjetti sig upp og jeg gekk að því
visu, að nú væri úti um mig. Þá hrópaði Tom einhvers
staðar fyrir aptan mig:
»Þjer eruð að færa yður að særða hvolpinum; snúið
þjer til hægri*.
Jeg var svó skynsamur, þó að jeg væri utan við
mig, að taka þessari bendingu, hjelt áfram að ganga