Ísafold - 08.08.1900, Blaðsíða 3

Ísafold - 08.08.1900, Blaðsíða 3
199 den skal gro, den skal gry, saa mit Hjerte kan lære med Varme for Island at banke. Recitativ. Mine Brcdre! Jeg har længtes, længtes op til Saga-Oen, altid laa den fjærnt forvaret mange Hnndred Mile borte, mellem os var Milliarder hcje Bclge- braad paa Scen, og min Evne var saa ringe, og miu Fritids-Degn saa korte; men en skcnne Dag var Planen modnet til at gaa afsted, og en Solsk.insmorgen gled »Botnia« fra Hjemmets B,hed. Hvilken Jubel! Aa, mit Hjerte, hvor’du svulmed, da jeg rejste! Der var Sang og Fest i Byen, Danne- brog paa Top vi hejste, Tusinder paa. Stranden raabte: Held paa Rejsen ! Hils vor Frænde, giv ham Haandslag, ærligt, kærligt, lad ham lære dig at kenae, mind ham om, at vi er begge Bredre- skud paa Oldtidsstammen, sig : at vi bör holde sammen ! Festmusik var med paa Vejen. Uuge Damer signed Turen, Heimdal stod paa rcden Banner, stcdte tillidsfuldt i Luren, og vi sejled og vi ankred — og vi længtes hele Tiden, og af gode, gamle Kilder 0ged vi vor Smule Viden om den Ö, vi skulde gæste, om den Brud, vi vilde fæste. / Og en anden Solskinsmorgen stod vi da forventningsspændte, langs ad Dækket, hojt paa Broen: Jok- ellandet var i Sigte. Skcnnere end Syn i Drömme, stoltere end Eddadigte hæved Isíand sig af Havet — Island som vi ikke kendte, og som overtraf vort Haab: — — vi br0d ud i Hurraraab ! Dobbelt-Kvaetet. Til Fest, er Reykjavik smykket med Flag over Torv og veð Strand. Hav Tak for Hænder, vi trykked, for Sangen, da vi steg i Land. :/ Vi har folt, at vor Rejse er lykket, at tændt er den forste Brand. /: Saa lader vi Branden glode og varme den unge Kind, ret længe skal dette Möde staa prentet i Hjerterne ind. :/0, maatte ad Aare vi bode hver Harm i vor Broders Sind./: Slutninqs-Koe. »Eldgamla ísafold, ástkæra fósturmold, Fjallkonan friö. Mögum þín muntu kær, meðan lönd girðir sær og gumar girnast mær, gljár sól á hlíð. Eldgamla ísafold, ástkæra fósturmold, Fjallkonan frí'ð, ágætust auðnan þér upplyfti, biðjum vér, meðan að uppi er öll heimsins tíð«. — Hil dig, du stolte Ö, evig i Storni og S0 din Grundvold laa! Stærk er din Frihedsdrift, evig din Sagaskrift, evig og uden Rift vort Venskab staa! p. t. Reykjavik, 6. August 1900. L. Mylius-Erichsen. Det danske Studentertog til Island Studenterfri, studenterfro vi komme. Vi dreves ud af Rejselivets Fryd. Det sidste Sted! Og saa er Turen omme. Vi gaa igen, hvorfra vi kom, mod Syd. Men Eders Land, som har de hede Kilder og Ild i Jord og Jokel-Is og -Sne og Hjejleflojt for Nattegaletriller — dct Land vi vil med Venneejne se. For her \ri tror, at vi vi! mere finde i Landets Folk end ved dets Li og Fos, og her vi vil, I holde skal det Minde, at ej blot Lyst til nyt har drevet os. Men Sindet være Bund, hvor Raab skal runge, og Hjærter slaa, hvor Hjærter slaar imod! Os lærte jo den samme danske Tunge, i Slægt vi er, og Stammen gæv og god. Naar saas vi sidst? Den unge Slægt jer siger: Vi haaber paa, vi ses engang igen. Vi ved det vel, vort Skib vi snart bestiger, men altid er der Vej fra Ven til Ven. Der er en Bro, som ingen Bolger brode, en Fremtids Vej, som Fremtids Land skal naa, og »hvad er godt som gode Venners Mode«, naar de ad den kan fremad Folge slaa. * Det er et Land. Nei, det er tvende Lande, som sammen skal hinattden hore til, ved Havet skilte, men ved Havets Vaiíde forbundne ogsaa, naar de selv det vil. Det forste, som med Hilsen gaar fra Borde til Eder, er Studentens frie Lag. De sorte Huer nted de hvide Snore vi lofter hojt i Broderhaand i Dag. Olaf Hansen. Kl. 9 var staðið upp frá borðum. Ekki hafði verið nokkurt færi á, rúm- leysis vegna, að gera ungum stúlkum kost á að vera í veizlunni sjálfri. En nú komu þær í hópum. Svo hófst dansinn og stóð fram yfir miðnætti. Loks lagði hópurinn allur á stað í morgun til þingvalla og Geysis, allir nema hið sjúka skáld Olaf Hansen, sem liggur rúmfastur. þeir hafa verið mjög heppnir með veður til þessa og verða það vonandi áfram. |>eir ætla að halda kyrru fyrir á þingvöllum, en ríða til Geysis á föstu- daginn, vera þar um kyrt á laugar- daginn, nema að skreppa upp að Gull- fossi; þá fer sunnudagurinn og mánu- dagurinn til ferðarinnar hingað aftur, en á þriðjudagskveldið verður lagt á stað héðan alfarið með Botníu. þeir bæjarmenn, sem hægt eiga með það, hýsa líklega gestina sömu sem áður nóttina áður, þreytta eftir ferðalagið, þótt ekki hafi verið beint til þessætl- ast; en annars tekur Botnía við þeim jafnskjótt sem þeir koma frá þing- völlum. Konsúll Ditlev Thomsen, sem nú er búinn að koma upp skýlinu fyrirhug- aða við Geysi, er með í leiðangrinum þangað. [Vitanlega skilja mjög margir lesendur Isafoldar ekki þessi dönsktt kvæði; en hin- ir eru einnig mjög margir, sem skilja þau vel og þykir vænt um að sjá þau eða heyra, auk þess sem það er sjálfsögð kurt- eisisskylda við höfunda þeirra 0g flytjend- ur, að birta þau jöfnum höndum við hitt, er frá vorri hálfa er kveöið við þetta tækifæri]. Mannalát. Aðfaranótt sunnudagsins, 29. þ. m. andaðist á Eyrarbakka eftir langar og þungar þjáningar, úr krabbameini, húsfrú Guðný Möller, kona Haralds sniklcara Möllers, 55 ára að aldri. — Reykvíkingum var hin látna bezt kunn, því þar átti hún heima mestan hluta ævi sinnar í hinu alþekta »Guðný- Möllers-húsi«, og giftist þaðan so/g1890 fyrnefndum manni sínum. Bjuggu þau nokkur ár á Óseyri við Hafnar- fjörð, þar til þau fluttust hingað f fyrra vor, og tóku að sér forstöðu gistihúss hér á Eyrarbakka. Hin framliðna var gervileg kona ásýndum, tápmikil, hreinskilin og vinföst, prýði- lega mentuð bæði til munns og handa, og talin sómi kvenua af öllum, sem hana þektu. þennan litla tíma, sem hún dvaldi hér, ávann hún sér virðingu og vináttu allra þeirra, som henni kyntust, og er oss því mikill söknuður að henni. Maður hennar hefir mist ágæta eiginkonu, fóstur- barn þeirra — sjálf áttu þau ekkert barn — beztu og umhygtijusömustu móður, og blind móður hennar á ní- ræðisaldri á á bak að sjá beztu dóttur. Lík hinnar látnu verður eftir ósk hennar flutt til Reykjavíkur til greftrun- ar, en áður en hún verður flutt héðan verður sorgarathöfn haldin hér á staðn- um og flytja þar ræður prestarnir síra Ólafur Sæmundsson í Hraungerði og ,síra Ólafur Helgason á Stóra-Hrauni. Ó. H. þá lézt í Vestmanneyjum 29. f. m. úr lungnatæringu ungfrú Jóhanna Brynjólýsdóttir prests Jónssonar, rúm- lega hálffertug, »ráðsett kona, vönduð og vel að sér ger«. Enn meiri tviveðrungs-vitleysa. Landlæknirinn biður nú Isafold fyrir svolátandi hátíðlegt skjal: Samkvæmt tilsk. um prentfrelsi 9. mai 1855 11. gr. skora eg hér með á yður, herra ritstjóri, að taka upp í blað yðar Isafold eftirfaiandi LEIDRÉTTING. I grein með fyrirsögn »Tviveðtungs- vitleysa« i Isafold 48. tölubl. þ. á. stendur það meðal annars, að eg hafi átt að beita miklum fortölum við menn, viðvikjandi þingkosningum þeim, sem fara i hönd 0g að eg hafi jafnvel geugið með áskorunar- eyðublað til manna í sama skyni. Letta lýsi eg hér með opinberlega tilhæfulaus ó- sannindi um leið og eg einnig get þess, að eg mun leita réttar mins gegn ábyrgðar- manni blaðsins fyrir aðra áreitni og meið- andi ummæli i ofannefndri grein. Reykjavík 8. ág. 1900. J. Jónassen. Til hr. ritstjóra Björns Jónssonar í Reykjavík. Eftir að 48. tbl. var nýkomið út, fann landlæknir ábyrgðarmann ísa- foldar að máli og vildi bera á móti þessu, sem þar er frá sagt um afskifti hans af kosninga-undirbúningi hér; kvað það lygi og því um líkt. En skarlatssóttarmálinu sneiddi hann hjá alveg. Skorað var á hann hvað eftir annað, að láta dómstólana skera úr, hvað rétt væri eða rangt í þessu máli, með öðrum orðum: ábyrgðarm. blaðs- ins mæltist fastlega til, að landlæknir færi í mál við sig; kvað dóm gera enda á allri þrætu, og jafngóðir vinir gætu málsaðilar verið eftir sem áður. En það vildi landl. með engu móti þá. En ekki var hann lengi að taka sinnaskiftum. Degi síðar er hann búinn að afráða lögsókn, og þá — að eins fyrir ummæli ísafoldar um íhlutunhans, landlæknis, um skarlatssóttarmálið! Um hitt málið, kosningamálið, er það að segja, að hann hefir sjálfur sagt frá og kannast við, að hann hafi skrifað undir eitt skuldbindingarskjalið um að kjósa bankastjórann á þing, en hafna Jóni Jenssyni, og virðast mótmæli hans í því máli þá ekki geta annað þýtt en að hann tjái sig sjálfan svo ónýtan eða sérhlífinn, að hann hreyfi hvorki hönd né fót né tungu stil að afla bankastjóranum kjörfylgis, svo mjög sem hann er þó lið- þurfi í því máli, ef miða skal við, hvað hann hefir orðið að notast við, sumt af því að minsta kosti. Til frekara dæmis um, hve tvíveðr- ungs-vitleysan getur orðið mögnuð hjá þessum sama hávirðulega embættis- manni, leyfum vér oss að prenta hér eftirfarandi 2 vottorð í nokkurs konar vistrofamáli einu hér við spítalann, er hann semyfirmaður spítalaDS hefir gefið út með fárra daga millibili, til þess að gera báðum málspörtum til hæfis; hefir af venjulegri góðmensku sinni viljað láta hvorugan þeirra synjandi frá sór fara : Tlér tneð skal vottað, að það er skylda forstöðukonu sjákrahússins að ráða kvenn- mann til þess að gæta sjúklingauna. Hún ein og enginn annar á að sjá um ráðningu slíks kvennmanns. Reykjavik 2S/, 00. J. Jónassen. Samkvæmt tilmælum vottast bér með, að forstöðukona spítalans í Reykjavík getur ekki samkvæmt stöðu sinni haldið hjúkr- unarkonu þar sem spltalalæknirinn setur sig á móti að sé þar. Reykjavík 5/8 00. J. Jónassen. Ekki mun þetta þurfa neinnar út- listuuar við í augum heílskygnra les- enda. það gengur næst því, er þjóð- ólfsmaðurinn, hin óviðjafnanlega rás- festuhetja og sannleikspostuli, brigslar Isafold um, að hún vilji bola bændur burt af þingi og fylla það prestum, út af grein, þar sem blaðið (ísafold) hafði lagt sem mesta áherzlu á, að bændur kysi stéttarbræður sína á þing, er þess væri nokkur kostur; og legg- ur því næst til í sama tölublaði málgagnsins síns, þjóð., að kosnir séu nú á þing prestar í 5 kjördæmum af 7, er hann, þjóðólfsmaðurinn, ræðir þá um! Frá Kínverjum. Engin ný tíðindi áreiðanleg þar aust- an að fram uttdir mánaðamótin síðustu. Kínverjar eru að reyna hvað eftir ann- að að láta það berast út, að sendiherr- arnir útlendu í Peking séu heilir á hófi, en því trúir enginn óvitlaus maður. Telja menn sig hér í álfu hafa svo gild rök fyrir morðinu á þeim, því miður, að Kín- verjum, sem eru og reyndir að því að vera allra þjóða lygnastir, er ekki til nokk- urs hlutar að vera að reyna að draga fjöður yfir hið fáheyrða og þrælmann- lega illvirki sitt. Skipalið frá Norðurálfu á leið austur með miklum hraða, að hefna hermdar- verkanna. Póstgufuskip Ceres kom hirtgað í fyrra dag frá útlöndum. Farþegar voru nteð því frá Khöfn þeir Halldór Þórðarson prentsmiðjueigandi og stúdentarnir Hinrik Erlendsson og Sigm. Sigurðsson: en frá Leith Mrs.“Leith og fletra fólk etiskt eða skozkt. Morðið á Umbertó konungi. Hið hryllilega konungsmorð á Ítalíu, sem getið var um lauslega í fyrra dag í bráðabirgðafréttum frá ísafold, gerðist fyrra sunnttdag, 29. f. m., í borginni Monza á Ítalíu norðanverðri, skamt frá Milano, þar sem konungur ók í vagni til jarnbrautarstöðvar, en hafði áður verið á fjölmennum mannfundi þar nærri við kappleiki, og útbýtt þar leikfimis- vérðlaunum. Var skotið á koltung úr marghleypu þrem kúlum í striklotu, og hæfði ein í hjarta stað. Hann var örendur eftir litla stund. Morðinginn var höndlaður þegar í stað, og varð með naumindum múgnum

x

Ísafold

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Ísafold
https://timarit.is/publication/315

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.