Ísafold - 23.03.1901, Blaðsíða 2

Ísafold - 23.03.1901, Blaðsíða 2
60 mér ekki dottið það í hug. Hann þarf ekki á því að halda; enda er ekki víst að honum þætti akraut fyr- ir sig í öllum þeim fjöðrum, sem fara prýðilega á bankastjóranum. Loks aegir bankastjórinn, að »hr. Th. Th. og annar vinur hans« sóu orsök þess, að lög um lífsábyrgð sjó- manna eru ekki samþykt. Mennirnir hafa vitanlega ekki verið mótfallnir vátrygging sjómanna; en þeir gátu ekki samþykt uppástungur um r á ð- ningu sjómanna, sem höfðu verið settar að óþörfu í þannig lagað samband við lífsábyrgðarmálið, að málin urðu að standa og falla hvort með öðru. Eeyna mætti að ræða lífsábyrgðina át af fyrir sig — hún á ekkert skylt við ráðningarmálið — og sjá svo, hvort Th. Th. og vinur hans verða ekki með. jpeási undarlega sam- tvinnun þeBsara tveggja mála varð lífsábyrgðinni að falli að þessu sinni, því miður; það mun hafa átt að láta ráðningarmálið fljóta aftan í lífsábyrgð- armálinu; en sá tilraun var ekkí verk Th. Th. og vinar hans, og voru þeir því ekki orsök þess, að svona fór. — En s k i p a k v í i n fyrirhugaða var aðalatriðið í grein minni, og þar þyk- ir mér bankastjórinn ekki gera hreint fyrir sínum dyrum í nefndri J>jóðólfs- grein. Hann gerir mér þann ráðleys- is-hugsunarhátt, að eg vilji »láta það slarkast af«, þó að egsjáibráðan voða vofa yfir öllum fiskiflota Faxaflóa. Hvaða rétt hefir bann til þess? Hefir hann orðið var við slíkan hugs- unarhátt hjá mér í samvinnu okkar í stjórn jpilskipaábyrgðarfélagsins? Getur hann rakið það át ár grein minni, sem hann er að svara? Engan veginn. Eg viðurkendi í þeirri grein trjámaðkshættuna, og benti á ráð til að forðast hana; eg bar fyrir mig mínu máli til sönnunar aðra eins siglinga- þjóð og Norðmenn; en var svo óhepp- inn, að geta ekki vitnað til Eæreyinga, svo bankastjórinn tráði mér ekki. En það eru ekki einungis Norðmenn, sem telja »patent«-lit óyggjandi vörn gegn trjámaðki, heldur allar aðr- a r þ j ó ð i r; og þær hafa reynsluna fyrir sér. Hví skyldi ekki sama ráð- ið duga hér? Aðferðin er þessi: skip- in eru fyrst bikuð með koltjöru, og á koltjöruna er svo borinn »patent«-litur. Frá þessu er svo vel gengið, að þau skip, sem þannig eru varin, ganga t v ö á r samfleytt um Miðjarðarhafið og annarstaðar þar, sem maðkhættan er alt eins "mikil og miklu meiri en ástæða er til að halda að hán sé hér. Eftir þann tíma verður að koma skip- unum á þurt land, hreinsa þau og mála þau af nýju. jpetta er reynsla allra siglingaþjóða, og má bankastjór- inn spyrja hvern sem hann vill þeirra manna, er vit hafa á. En vitanlega er þetta ekki e i n a ráðið til að verja skipin. Eirhýði er og óyggjandi vörn, og er það eink- um haft á þeim skipum, sem menn vilja ekki tefja frá siglingum með því að setja þau oft á land til að hreinsa þau og mála. Eirvarin skip geta geng- ið mörg ár án þess að vera hreinsuð, og er það svo mikill tímasparnaður og fjársparnaður, að margur kýs sér þá vörn heldur fyrir skip sín, þó að hán sé dýrari að upphafi. Og er með því svarað þeirri fyrirspurn banka- stjórans, hví »menn í öllum löndum um allan heim koparklæða [þ. e. eir- verja] s u m af skipum sínum*. Væri eirinn eina vörnin (þurrakví þekkja aðrar þjóðir ekki enn, ekki einu sinni Færeyingar), þá máreiða sigá, aðsigl- ingaþjóðirnar létu sér ekki nægja að eir- verja s u m skip sín; þeir mundu eir- verjaþau ö 11. |>ví að ekkivæntieg, að farandi só át í það, að bregða öllum, Bem hafa aðra skoðun um þetta en bankastjórinn, um, að þeir lifi eftir reglunm ljótu: »það slarkast af«. f>að er annars undarlegt, að banka- stjórinn skuli villast svona hrapallega á þessu. Hann hefir séð eirvarin skip í Danmörku, sem aldrei koma til »8uðurhafa* eða annarra maðkaheim- kynna, og segir hann þó sjálfur, að lítil maðkhætta sé í Danmörku og við Noreg. Til hvers er verið að eirverja þessi skip? Auðvitað af ástæðunum, sem eg áður tók fram: að þeir vilja forðast að þurfa að fara með skipin á þurt land til að mála þau í botninn, sem annars væri nauðsynlegt; en vegna maðkhættunnar eru þau ekki eirvarin, fremur en ef það er gert með því að mála þau. Eg geri ná ráð fyrir, að vinur minn bankastjórinn, treystist ekki lengi til að neita því, að þessi sé reynsla ann- arra þjóða. En eg býst við, að hann haldi fast við þá skoðun, að reyDslan hér við Faxaflóa sýni það, að »patent«- litur dugi ekki, hvað sem öðrum þjóð- um og löndum líður. Hann segir, að eg »gefi í skyn«, að maðkur hafi kom- ið í Faxaflóaskipin af vanhirðu. Eg segi hreint og beint: Hafi maðkurinn komið í skipin hér, þá er það af því, að þau hafa ekki verið máluð nægi- lega oft og rækilega með »patent«-lit, eftir að þau komu hingað. Eða er ekki frekari reynsla fengin fyrir, að vel hirt skip skemmist e k k i af maðki, heldur en fyrir þvf, að þau skemmist? Hafa ekki skip siglt um Faxaflóa ó- eirvarin svo tugum ára skiftir, án þess að skemmast afmaðki? Er ekki með öðrum orðum reynsla vor alveg hin sama og annarra þjóða? Dæmin, sem herra bankastjórinn kom með til sönnunar máli sínu, sanna ekki hið gagnstæða. Og um »Margréti« verð eg enn að telja mína sögu, að enginn maðkur hafi verið í henni, sannari en Bögu bankastjórans. Hvor okkar hefir betri heimild, mun sann- ast á sínum tima. Hvað líðurþá skipakvínni fyr- huguðu? Bankastjórinn verður að koma með betri rök fyrir nauðsyn hennar en komið er, ef hann á að geta gert sér minstu von um, að aðr- ir leggi tránað á hana en þeir, sem umhugsunarlaust leggja tránað á alt, sem hann segir, hversu órökstutt sem það er; en slíkt sátrán aðargoði er hann ekki fyrir almenning. Að því er sérst&klega snertir B e s s a- staðatjörn sem stað fyrir þurra- kví — ef þurrakví skyldi gera —, þá verð eg að játa það, að þó að eg hafi skoðað þennan stað, þá get eg enga hugmynd haft um, hvað það mundi kosta, eða hvort það er yfir höfuð að tala framkvæmanlegt, nema fyrir ógrynni fjár; og þó að banka- stjórinn kunni að hafa betra vit á þeim sökum en eg, þá þykist eg viss um, að hann hafi líka mjög óljósa hugmynd um kostnaðinn; víst er um það, að engin áætlun hefir birzt um það, hver hann mundi verða. En er það ekki eitthvað »slark«-feng-- inn hugsunarháttur, að leggja át í fyrirtæki, sem maður hefir enga hug- mynd um, hvort svara mun kostnaði eða ekki? þ>að þarf margt að athuga og margí að rannsaka með nákvæmni og kunnáttu, áður en lagt er át í þetta fyrirtæki. Ef það er ekki fyrst og fremst rannsakað svo, að óyggjandi sönnun sé fyrir því, að aðrensh af vatni af landi fylli ekki kvína, — ef það er ekki áreiðanlega víst, að eyrarnar, sem að Bessastaðatjörn liggja, séu öruggar fyrir sjónum, þá væri þetta verk byrjað í fásinnu, þó að þurrakví væri nauðsynleg. sem hán er auðvit- að ekki, og þó að mjög mikið fé feng- ist til að leggja át í fyrirtækið. Stað- urinn yrði þá ekki þ u r r a-kví. En þegar féð væri þrotið og verkið ónýtt, þá er hart að þurfa að líta af kvíar- veggnum ofan í budduna tóma og »þurra«-kvína fulla af sjó, og hafa ekkert til að hugga sig við annað en þessa illræmdu setningu: »Eg held það slarkÍBt af«. Jón Þórarinson. „Hinn sjúki maður4 eða rektors-farganið. Raunar mun það flestra skynbærra manna mál, að rektor (B. M. 0.) hafi ♦kveðið sjdlfan sig í kútinn* með margra mánaða sparðatíningi sínum í ónefndu mál- gagni hér, almenningi til stórra leiðinda, út af Stafsetningarorðbókinni, með því að hann hefir orðið að beita aumlegum hár- togunum og loftkastalakynjuðum ágizknnum til þess að reyna að rökstyðja alræmdan sleggjudóm sinn um hana. Að þvi ltyti til hefir hann því veitt óvart bæði Blaða- mannastafsetningunni og orðahókinni frem- ur stuðning en hitt, þótt þess gerðist eng- in þörf, í stað þess að koma fram fyrir- hugaðri grimmilegri hefnd. við þá, er þar eiga hlut að máli. En vegna þess, að svo mikið er um vit- leysur og hlekkingar í áminstum peðringi hans, er vilt geta miður fróða menn eða skynhæra á það mál, að vér ekki fá- nm oss til hinn kátbroslega fordildarrosta i manninum, þá er ef til vill réttara að skifta sér dálitið af því, og mun það verða gert við hentugleika, ekki hér í blað- inu samt, heldur sér í lagi, með því að fátt er miður fallið til að vera hlaðamál en miklar þrætur um orðmyndir og stafasetn- ing, með þar tilheyrandi tilvitnunum í orða- hækur og því um líkt. Frá útlöndum. Heimd. flutti hlöð til 16. þ. m. Af þeim má ráða, að nú muni að eins ósam- inn friður með Búum og Bretum. Þau segja og lát Benjam. Harrisons Banda- rikjaforseta, er áður var. Sömul. Meldals aðmíráls í Khöfn. Annað ekki sögulegt. Gufusklp Barden, milliflutingaskip H. Ellefsens hvalveiðamanns, kom hingað frá Norvegi 20. þ. m. og fór samdægurs vesturs. Farþegi hingað Jón Arnason prentari. Með póstskipinu (Laura) komu nm daginn enn fremur þeir Copland stórkaup- maður frá Leith og verzlm. Ulafur Þor- láksson og Björn Þórðarson; ennfr. (frá Yestmanneyjum) sira Oddg. Guðmundsen. Loks 1 Iilendingur frá Ameríku. Mannslát. Árni Sigvaldason, bóndi í íslenzku nýlendunni í suðvestanverðu Minne- sóta-ríkinu í Bandaríkjunum, lézt 10. janáar í vetur. Hann var fæddur á Báastöðum í Vopnafirði 1847, en fór til Vesturhsims 1873. Hann var vafa- laust einn meðal hinna lang-merkustu og beztu landa vorra vestan hafs. Veðurathuganir í Reykjavik, eftir aðjunkt Björn Jensson. 1901 B t- O CÞ i>- $ ot p_ ce B q§ S.? — Pf 5' Marz B g OQ 'd ct- zr B cx 3 1 p '-t Ld. 16.8 764,4 0,2 E 1 3 -4,3 2 766,0 767,1 2,7 E 1 4 9 0,1 E 1 3 Sd. 17.8 766,5 -0,2 E 1 3 -2,0 2 766,4 1,3 E 1 8 9 766,3 1,5 E 1 10 Md.18.8 764,9 1,1 E 1 9 -1,6 2 765,1 2,6 E 1 10 9 765,4 1,7 E 1 10 Þd.19.8 764,3 1,9 E 1 5 -0,1 2 764,4 4,4 E 1 5 9 764,5 1,7 E 1 3 Mv.20.8 764,3 2,6 E 1 6 0,3 2 765,1 6,7 ESE 1 7 9 766,2 3,3 sw 1 2 Fd.21.8 767,1 4,5 SE 1 9 1,2 1,8 2 767,4 7,7 S8W 1 9 9 768,1 5,0 SW 1 9 Fsd22.8 768,9 4,1 SE 1 8 0,5 1,4 2 769,3 6,8 ssw 1 9 9 769,6 4,2 sw 1 6 Síra Friðrik J. Bergmann. Lögberg segir góðar horfur á, að heilsufar hans muni batna á lækninga- ■tofnun þeirri, sem hann er ná kom- inn til í Battle Creek í Michigan-ríki, — fann talsverðan mun á sér eftir hálfsmánaðardvöl þar. Síðdegismessa í dómkirkjuDni á morgun kl. ð: síra Jón Helgason. Herskipið Heimdallur kom í fyrra dag, eftir 5 daga ferð frá Khöfn þráðbeint. Yfirmaður er ná kapt. A. P. Hovgaard — »heims um slóðir hátt metinn, Hovgaard góði kapteinninnt, — er var með Thyru hér fyrir mörgum árum. Landsmenn hafa af þeim kynnum við hann o. fl. óefað beztu vonir um, að hann verði botn- vörpungum ekki síður óþarfur en fyr- irrennarar hans. Gufuto. Reykjavík kemur á venjul. tíma í vor til að hefja ferðir sínar um Faxaflóa, eins og að undanförnu. Ferðaáætlun át kom- in, hin sama hér um bil og í fyrra. Þilskipaaflinn. Lítið enn til reynt um aflabrögð á þilskip hér. En góðar vonir eftir Iík- um. Eitt skip, það sem fyrst fór, fyrir miðjan f. mán. — Swift, kapt. Hjalti Jónsson — kom inn í fyrra dag og var báið að fá alls þás. af góðum fiski. Sagt mikið um hann í Eyrarbakkaflóa. S kólaborð með áföstum bekk, eftir allra nýjustu gerð. Allar fjarlægðir og mál á þeim eru útmæld af læknum, bæði af hér- aðslækni Guðm. Björnssyni og fleir- um. Stærð borðanna er nákvæmlega eftir vexti og aldri barnanna. Efnið er góð sænsk fura, þríolíuð. Hvorki hér á landi né annarsstaðar fást þessi borð jafn-þægileg og vönd- uð, eftir því verði sem á þeim er. Hvergi hér á landi er efnið þurkað við gufu nema hjá mér. Hvert af þessum borðum eru ætl- uð fyrir tvö börn á liku reki. Hátt á annað hundrað af þeim hef eg gert handa barnaskólanum í Reykjavík. Þær skólanefndir, sem hafa í hyggju að leggjn gömlu borðin niður og fá ný í þeirra stað, ættu að eignast þessi. Eins árs líðan, ef um er beðið. Þeir, sem panta þessi borð hjá mér, þurfa að eins að gefa mér upp aldur þeirra barna, sem þau eru ætluð fyrir. Sömuleiðis bý eg til alla húsmuni, sem mála á, eftir nýjustu gerð, og svo ódýra, sem hægt er að fá eftir gæðum. Reykjavík 8. marz 1901. Jón Sveinsson. SUNNANFARI IX 3, sem út kom 18. þ. mán., hefir inni að halda: Höfðingjaskiftin á Englandi með m y n du m af konungshjónunum nýju, þeirn Játvarði konungi VII og Alex- öndru drotningu. Bréf til vinar míns, kvæði eftir Guðmund Friðjónsson. Fyrirgefning, saga eftir Einar Hjör- leifsson. Spilabankinn í Monaco með mynd. Presturinn (saga, niðurl.). Ferðarolla Magn. Stephensens. Gam- an og alvara. Sunnanfari kostar 2J2 kr. árg., 12 arkir, með 3—4 myndum í hverju blaði, m. m.

x

Ísafold

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Ísafold
https://timarit.is/publication/315

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.