Ísafold - 15.03.1902, Blaðsíða 3

47
í>á lezt hér í bae 8. þ. m. Jón bóndi
Þórðarson í Hákoti, áttræður, og hafði
verið blindur mörg ár. Var lengi
nokkuð bæjarfulltrúi í Rvík, fyrir meir
en 30 árum. Maður vel viti borinn,
stiltur og gætinn.
Druknað liafa af þilskipaflotannm hér
Faxaflóa 2 menn, i fyrri viku, — þá
fók iit i stórviðri aðfaranótt iaugard 8. þ.
ffl-i annan af »Josephine« hér úr bænum
skipstj Jón Ólafsson; hinn af »Kjartani« úr
Hafnarfirði, skipstj. Halldór Kriðriksson.
hét Belgi Magnússon, 18—19 vetra
PÚtur, mikið efnilegur, frá Háteig á Akra-
Des>, sonur fátærkar ekkju þar, og druknaði
Puðir hans, Magnús Helgason, i róðri það-
an fyrir nokkrum árum. .Hinn, sem tók
ut »Josepliine«, hét Kristófer Jónsson,
frá Fremri-Langey á Breiðafirði, sl árs,
fæddur og uppalinn að Litla-Lóni undir
Jökli, sonur ekkjunnar Ragnhildar Jóns-
dóttur, er þar býr. Faðir Kristófers heit-
lns er látinn fyrir nokarum árum, en þrír
bræður, Guðmundur, Sigurður og Lárus,
Lfa hann ásamt móðurinni. »Kristófer sál.
v*r siðprýðis- og reglumaður og dugnað-
ffiaður hinn mesti; er þvi mjög mikill
n>annskaði að bonum«.
Maður hafði druknað í vetur i jan. í Jök-
uf8á á Sólheimasandi, vinnumaður frá Sól-
heimahjáleigu; var með fleirum að flytja
S1g í útver; áin var inikil og lá milli skara;
vi8su samferðamenn hans eigi fyr en hann
var horfinn af hestinum, og fanst lík hans
löngu síðar á Jökulsár-aurum.
Aðrar slysfarir. Maður hafði orðið
»ti 22. jan. á Fjarðarheiði eystra, Sölvi að
nafni Bjarnason frá Ekkjufelli; hafði orð-
fð ilt á heiðinni, og fór bróðir hans, er
Œeð honum var, til bygða að fá mann-
hjálp; var S. með litlu lífsmarki er hún
kom, og lézt áður honum yrði komið af
heiðinni.
Vinnumaður frá Kerlingardal i Mýrdal,
er Guðmundur heitir, lenti þar i snjóflóði
1 vetur (í jan.) og hrapaði langa leið nið-
ur i Kerlingardalsá; hann komst þó lifandi
QPP úr ánni og skreið á fjórum fótum
hHm að Bólstað, all-langa leið; hefir legið
s'óan, að síðast fréttist, á litlum batavegi.
Það er borið aftur, sem stóð i austfirzku
blöðunum i vetur, að þeir hefðu orðið úti,
Stefán nokkur Jónsson frá Fossvölium og
Ljarni Eiriksson búfræðingur.
Dánir í Rvík. Jan. Í4. Rósa Kjartans-
dóttir, ekkja i Fischerssundi, 79 ára, og
Vilborg Jónsdóttir, lausakona i Grrettisg.,
61 árs.
Jan. 15. Guðrún Hákonardóttir, ógift,
trá Haga á Barðastr. (til lækninga), 27 ára_
Jan. lb. Símon Björgólfsson, sjúkl. í
íjaugarnesspitala, frá Söndum á Miðnesi,
38 ára.
Jan. 17. Ingibjörg l’orbergsdóttir, Klapp-
*rst. 22, ógift, 19.
Jan. 28. Valgerður Bjarnadóttir, ógift
Wsak. í Veghúsum, 56 ára; og Ása ís-
^ifsdóttir, 22 ára, ógift hjá móður sinni i
^eltusundi 3.
Þebr 2. Gróa lvarsdóttir, ekkja i Skála
(Þingh.), 70.
Þebr. 9. Guðrún Jónsd., óg. vk. í Ána-
naQstum, 23.
Þebr. 11. Vilhj. Jónsson, cand. phil., 31.
Pebr. 22. Jóhanna Olafsd. Schiött, ekkja
1 Þósthússtr. 16, 69 ára.
Marz 1. Ólina Vigfússon ekkja, 81 árs,
Marz 3. Steinunn Jónsd., gamalrn , Lauga-
Veg 40, 75 ára.
Marz 8. Jón Þórðarson, ekkill, Hákoti,
»0 ára.
Marz 9. Einar Magnússon, kvæntur
husin-, Skólabæ, 78 ára.
Ennfremur hafa dáið siðan á nýári 2
"rn á 1. ári, og 2 fæðst andvana.
Lausn fPá prestskap hefir lands-
öföingi veitt 26. f. mán. sira Lárusi
'"oediktssyni i Selárdal, er því sama
rauði hefir þjónað allan sinn prestskap,
u ^r> fyvstu árin kapellán hjá föðnr sín-
Táli ~~ "r0ugri annexíu, Laugardal í
au^. natirðj, og stundum Otradalsbrauði að
a * arnin saman. Hann er rúmlega sext-
lafHjÓnaVlK8lUr 1 Rvik‘ JaD' 28‘ Ó-
j, Ur ^rarins8on, vm. Laugaveg 31, og
rgerður Vilhelmina Gunnarsd. vk. Lauga-
v6g 27. 6
Febr. 26. Guðjón Guðnason, vm. í Hörgs-
holti, og Guðlaug Jónsd., vk. i Bergstaða-
stræti 8.
Marz 3. Helgi Jónsson skipstjóraefni frá
Þorlákshöfn, og Guðrún Olafsd., bóndad.
Laugaveg 11.
Strandasýslu sunnanv 1. marz: Harð.
indasamt hefir verið fremur síðan um ný-
árið í vetur.
Um miðjan janúarm. gjörtók fyrir haga
af áfreðum; hvergi varð niður stigið nema
á svell. Um þær mundir voru stundum
snarpar norðanhriðir, og oft mikil frost,
kringum 20 stig R. En þá gerði i mán-
uðinum sem leið góða hláku, svo jörð varð
auð meiri hlnta hans. Nú meir en viku
hefir snjóað nálega á hverjum degi, svo nú
er all-fanndjúpt, en þó hagi nokkur enn
fyrir hross.
Fregnir berast um hafísstrjáling fyrir
öllu Norðurlandi, og oftast er norðanátt,
en hvorki mjög vinda- né frostasamt nú
um tima.
Mjög eru menn liér ánægðir yfir kon-
ungsboðskapnum, er blöðin færðu oss
með siðasta pósti. Menn vona fastlega, að
ófriðaröldurnar fari nú lækkandi úr þessu,
þar sem út lítur fyrir, að allir verði nú
samdóma um hið væntanlega frumvarp
stjórnarinnar. Stjórnin virðist munu taka
syo til greina kröfurnar frá síðasta þingi,
að allir sannir stjórnbótarvinir megi vel
við una. Og á því er enginn efi, að lang-
flestir alþýðumenn vilja i raun og veru
stjórnarbót, vilja umbót á stjórnarfarinu,
þó surnir þeirra hafi leiðst til að fylgja i
blindni þeim mönnum, sem ekkert sýnilegt
markmið hafa haft annað en það, að halda
öllu sem lengst i sama horfi og nú er.
Húnavatnssýslu (Vatnsnesi) 24. febr.
Nú er nýlega byrjað annað ár hinnar
ungu aldar, og heilsar það nokkuð kulda-
legar en liðna árið reyndist, enda má nú
sjá liafíshroða nokkurn hér í flóanum. —
Liðna árið var oss nesbúum eitt hið
bezta og hagstæðasta ár, grasvöxtur víðast
með bezta móti, nýting á heyjum ágæt og
afli rétt góður um tíma fyrir sláttinn, en
haustvertíð að sönnu rýr.
Heilsufar manna yfirleitt gott og fáir
burtkallaðir
Þó má telja til liðna ársins fráfall bænda-
öldungsins Jóhannesar Ólafssonar á Súlu-
völlum, sem andaðist á jóladagsmorguninn,
i2 ára að aldri. Hann var sómamaður í
stöðu sinni, vandaður maður og hygginn
búhöldur, þótt ekki væri hann settur til
menta, fremur en tiðkanlegt var um fá-
tækra manna sonu á uppvaxtarárum hans.
Með sinni hyggilegu umsjón hélt hann búi
sínu furðanlega vel við, þó að vinnuþrekið
væri nú síðustu árin mjög þrotið. Hann
vildi hvarvetna koma fram til góðs, og var
svo greiðvikinn og sanngjarn i öllum við-
skiftum, að menn vildu fremur skifta
við hann en flesta aðra; var hann því að
vonum og maklega mjög vel látinn af sveit
ungum siðum og öðrum þeim, er þektu
hann. Um haustið áður en hann dó, hafði
hann staðráðið að hætta búskap vorið eft-
ir, ráðstafað húsi sínu, sem menn segja,
vistað dætur sínar tvær, unglingsstúlkur,
en ekki afráðið um dvalarstað sinn eftir-
leiðis, enda þurfti ekki á þvi að halda.
Yið fráfall hans mátti heita, að bú hans
væri alveg skuldlaust, og mun það liklega
nær eins dæmi hér í sveitum á þessum
árum.
Til nýlundu hér á liðna árinu má telja
gullbrúðkaup heiðurshjónanna Ólafs Jóns-
sonar og Sesseliu Jónsdóttur á Gnýstöðum.
Þeim var haldið allfjölment (meir en 100
'manna) samsæti á Tjörn laugardaginn 27.
júli. Þan höfðu gifst 24. júlí 1851. Fór
samsæti það laglega fram, eftir því sem
vænta má í fátækri útkjálkasveit En á-
nægjulegast var þó ef til vill að heyra og
sjá hinar glaðlegu og ljúfu undirtektir, sem
mál Þorláks hreppstjóra í Hólum fekk.
Hann skýrði samsætismönnum frá þvi, að
á mannfundi þessum væri stödd fátæk sunn-
lenzk stúlka, er boðin hafði verið þangað
af vinafólki sínu, að stúlka þessi hefði
mist annan handleginn i veikindum, og að
hún bæri, þótt lítið bæri á undir sjalinu
og nálega öllum gestunum mundi vera ó-
kunnugt um það, að eins járnkrók einn í
handar stað; hér væri þvi sannkölluð guðs-
kista til að leggja i. — Að þessu var svo
góður rómur gjör, að menn bókstaflega
keptust á um, að rétta skerf sinn í bolla
þann, er hreppstjórinn rétti fram, og inni-
lag hluttekning og ánægja, en ekki eftir-
tölur, virtist skína út úr hverju andliti gef-
endanna. — Bláfátækur barnamaður sagði:
»Tólf eru börnin, eg legg liér 5 aura fyrir
hvert, það er lítið, að eins 60 anrar. En
eg gef lítilræði þetta af heilurn hug og
með þeirri ósk og von, að börnin mi'n
megi halda höndum sínum heilum og ó-
sköddnm*. — Á svipstundu var skot-ið sam-
an 40 kr. í peningum, stm stúlkunni voru
siðar afhentar.
Bæði eru hin öldruðu gullbrúðhjón vel
ern, þó að hann sé nú orðinn 76 ára, en
hún 75, og þau hafi unnið framúrskarandi
mikið nm dagana Auk vanalegrar bú-
vinnu hefir hann suiíðað mjög mikið og
hún eius að sumu leyti ofið mjög mikið.
Sér i lagi er það skipasmiði, er hann hef-
ir lagt fyrir sig, og til skamms tíma mátti
kalla svo, að hér væri hver fleyta eftir
hann. — Á yngri árum sinum smlðaði
hann 1 teinæring (eða fleiri), sem jiilfar
var síðan sett í og hafður var til hákarla-
veiða við Eyjafjörð. — Báta hefir hann
smiðað alt til þessa. og frá orfinu og hrif-
unni mátti kalla að þau gengi til gull-
brúðkaupsins, og þaðan aftur til þeirrar
vinnu sinnar. J. St. Þ.
N.-Þingeyjarsýslu, Núpasveit 13.fehr.
— Tiðin’hefir verið heldnr köld og snjóa-
söm síðan fyrir jól; þó komu hér beztu
hlákur um mánaðamótin (jan.—febr.) og
kom þá hér í sveitunum bezta jörð. 6.—7.
þ. m. voru hér norðvestanbruna-stórviðri
með miklu frosti, og fylti þá alt hér með
hafis, svo ekki sér út fyrir. Þessa dagana
hafa verið heiðríkjur og frost.
8. þ. m. var uppboð haldið á hinu strand-
aða gufuskipi »Inga« og vörum þeim er
bjargað varð, em voru 130 tunnur af síld
og 90 tunnur af salti; var boðið i salt-
tunnuna um 2 kr., en síldartunnuna fullar
4 kr. Skipið með öllu tilheyrandi var selt
fyrir 710 kr.
Óveitt prestaköll.
1. Selárdalur. Selárdals- og
Stóra-Laugardalssóknir í Barðastrand-
arprófastsdæmi, mat: 1589 kr. 76 a.
Uppgjafaprestur er í brauðinn, sem
nýtur eftirlauna af því samkvæmt lög-
um, og húsavistar á prestsetrinu næsta
sumar ókeypis og hagbeítar fyrir fén-
að, að því leyti sem atvik leyfa.
Lán til húsabóta hvílir á prestakall-
inu, upprunalega 1500 kr., samkvæmt
lhbr. 7. marz 1895; það er tekið í
landsbankanum, ávaxtast með 5/. og
afborgast með 105 kr. árlega í sept-
embergjalddaga; í síðasta sinn 1911.
Lánsupphæðin er nú 1050.
Veitist frá næstkomandi fardögum;
auglýst 13. marz; umsóknarfrestur til
28. apríl.
2. þönglabakki. |>önglabakka-
og Brettingsstaðasóknir í Suður-þing-
eyjarprófastsdæmi. Mat: 1021,39.
Tillagið úr landssjóði, 500 kr., er
lagt út í kirkjujörðum frá Laufáss og
Grenjaðarstaðar prestaköllum.
Veitist frá næstkomandi fardögum
(1902).
Auglýst 13. marz. Umsóknarfrest-
ur til 28. apríl.
Til hýðingar voru þeir dæmdir í gær
í héraði, smástrákamir, sem uppvísir urðu
að þjófnaði eigi alllitlum hér í vetur og
fyr er getið,—þrir þeirra, 25 vandarhöggva
hver; hinn 4. sýknaður, sá er yngstur var og
langminst hafði fyrir sér gert, enda hinir
tælt hann með sér.
Strand. Botnvörpungur enskur hefir
strandað vestur við Stapa nýlega, en menu
bjargast, og kom skúta með þa hingað i
gær vestan úr Stykkishólmi.
Full 79,000
þykir nú mega fullyrða, að manntal
hafi verið á laDdinu öllu 1. nóv. f. á.
]?að er ókornið að vísu úr 3 smáum
sóknum, og látið vera þar líkt og síð-
ast. En vitanlega er þetta að eins
bráðabirgðaskilagrein, og frumskýrslur
ekki endurskoðaðar til hlítar.
Veðurathuganir
í Reykjavík, eftir aðjunkt Björn Jensson.
1902 marz Loftvog millim. Hiti (C.) C-r- ct <í ct> o ff cv œ 7T B 7* OTQ U rkoma millim. Minstur hiti (C.)
Ld. 8. 8 742,3 2,5 E8E 2 10 1,5 -o,i
2 741,4 3,1 E 2 10
9 745,6 1,4 8SE 1 10
Sd. 9.8 747,4 0,8 8SE 1 10 8,7 -0,1
2 750,4 2,5 SSE 1 4
9 753,9 0,5 SE 1 5
Md.10.8 758,8 U SE 1 9 3,0 -1,0
2 758,7 2,5 E 1 5
9 753,7 0,9 E 2 10
Þd. 11.8 745,7 5,3 E 3 10 21 2 -o,i
2 743,9 6,6 S8E 2 ”8
9 748,4 2,6 E i 7
Md.12.8 743,3 1.5 ESE i 3 4,9 -0,2
2 741,0 4,6 S t 6
9 740,3 1.0 E 2 4
Fd.13. 8 739,4 1,4 E i 9 2,8 -0,3
2 739,3 2,5 ENE i 8
9 739,1 1,4 ESE i 8
Fsd.14.8 739,9 -0,2 N i 10 8,4 -0,9
2 742,7 -0,8 NNE i 10
9 747,5 -2,6 NE i 9
i
I heljar greipum.
Frh.
Jafuvel Sadie hrestist heldur við
þessa gleðisjón, og uppgefnir úlfald
arnir fóru að snugga og teygja fram
álkuna og voru að leitast við að
greikka sporið, af veikum mætti. Við-
brigíin voru svo mikil eftir öræfa-
hrjóstrin, að þeim fanst öllum sem
þau hefðu aldrei séð fegurri sjón. f>au
rendu augunum fyrst mður á kafloðið
grasið, með forsæluskuggum af liminu
á pálmunum, og síðan upp á dökk-
græn eikarblöðin, er bar við heiðan
himinblámann; og þau gleymdu ægi-
legri návist dauðans fyrir fegurð nátt-
úrunnar, er átti þá og þegar að fela
þau í skauti sínu.
Brunnarnir í kvosinni miðri voru 7
stórir pyttir og 2 litlir, fullir af mó-
rauðu vatni, meir en nógu fyrir hvað
stóra lest sem væri. Menn og skepn-
ur drukku úr þeim með ákefð, þótt
megnt > væri nokkuð á bragð af lútar-
salti því, sem í því var.
Úlfaldarnir voru tjóðraðir. Arabar
snöruðu ábreiðum sinum í forsæluna
og bandingjarnir fengu skamt af pálma-
aldinum; þeim var síðan sagt, að nú
mættu þeir láta sem þeim líkaði, með-
an sól væri hæst á lofti, og að kennimað-
urinn mundi finna þá að máli fyrir
sólarlag. Kvenfólkið var látið leggjast
fyrir þar sem mest var forsælan, en
karlmennirnir á öðrum stað. það þaut
hægt í hinum miklu grænu pálma-
blöðum yfir höfði þeim; þeir heyrðu
lágan klið af samtali Araba og jórtr-
inu í úlföldunum, og síðan gerðist það
einkartorskilda kraftaverk, að einn
þeirra var alt í einu Btaddur í græn-
um dal írskum, annar horfði á hina
löngu, beinu húsaröð í »Comnonwealth
Avenue*, en hinn þriðji sat að dögurð við
lftið borð kringlótt beint á móti Nel-
eons-styttu í klúbb landhersins og ejó-
liðsins, og í hans eyrum varð þyturinn
í pálmaliminu að ómnum af ysnum í
Pall-Mall-stræti í Lundúnum.
þann veg hvarflaði andi þeirra sína
leiðhver, eftir kynlegri,ósporrækri braul
endurminningarinnar, meðan lfkamir
þeirra lágu örmagna og illa til hafðir
vitundarlausir í grænum pálmalund
suður í Lybíuöræfum.
Áttundi kapítuli.
Cochrane hersir vaknaði við, að ein-
hver tók í öxlina á honum. þegar
hann lauk upp augunum, varð honum
litið á Tippy Tilly, gamla dátann e-
gipzka, og var Blámannsandlitið á hon-
um heldur smeykt að sjá. Hann hafði
lagt finguma digra og kræklótta á lif-
rauðar varirnar, og skimaði órór á
tvær hendur.