Ísafold - 10.09.1902, Síða 3

235
fyrir meir en hálfu öðru missisi, og
þótt þá væri ekki búið að borga pakk-
húsleiguna, hafi bún nokkurn tíma
nokkur verið, þá var alveg sama máli
að gegna um það, er skilagreinin til
landshöfðingja var samin, eftir því
sem sýslumaður segir sjálfur nú, þótt
hann muni hafa vottað áður, að sem-
entið væri borgað með 14 kr. þessi
ógamkvæmni í reikningunum er því
jafn-óskiljanleg fyrir þessa útskýringu.
En enn óskiljanlegra er það þó fyr-
ir þá, sem kunnugir eru, að sýslu-
manninúm skuli detta í hug að fóðra
reikninginn með þessu, þar sem það
er vitanlegt, að ekkert eða að minsta
kosti mjög lítill hluti af sementinu
kom nokkurn tíma ÍDn undir þak í
Búðardal, heldur var geymt úti og
breitt yfir það þakjárn.
Ekki er það trúlegt, að látið verði
lenda við þessa útlistun sýslumanns-
ins; en ólíklegt er þó, að ekki væri
eitthvað farið að hreyfa við rannsókn
nú, ef úr henni ætti að verða.
Kunnuguk.
Til ferðamanns
Sástu fslands svipinn bjarta
suniardegi hreinum á?
Sástu hvlta hjálma skarta
hátt við skýjatjiildin hiá,
þá úr legi lyftist l’rón?
Leizt þér ei á slika sjón?
Leiztu yfir háar heiðar?
Horfðirðu’ yfir grund og teig?
Sástu kringum byrður breiðar
bylgjast léttan þokusveig?
Sástu skina laxalón?
Leizt þér ei á slika sjón?
Sástu vöilinn? Sástu gjána?
Sástu vorra feðra spor?
Kringum hraunin hnúkar blána,
hérna gerðist saga vor!
Hérna átti fólkþing Frón —!
Fanst þér ei um slika sjón?
Leiztu norður’ á Langajökul?
Ljómuðu’ ei hans björtu hvel?
Svifu ei um svella-hökul
BÓlgylt, likt og eldleg, él?
Lagði’ ei bjarmann langt um Frón?
Leizt þér ei á slika sjón?
Leiztu yfir Laugardalinn?
Leiztu þar á vötnin blá?
Sástu brosa býli valin
birkiskógar-fellum hjá?
Ó, bve þó er fagurt Frón!
Fanst þér ei um slíka sjón?
Sástu bjarta Brúarána
brjótast fram með heijarafl?
Sástu, hvar hún svall um gjána?
Ságtu hennar froðuskafl?
Margan slikan foss á Frón!
Fanst þér ei um slika sjón ?
Sastu Heklu’ á hljóðu kveldi
hefja yfir skýjalag
höfuð, búið hrímgum feldi,
hrikalega enn í dag?
Roðaský við brúnir bar,
báli fjallsins likt það var.
Sástu Gullfoss ógna-iðu
æða fram um gljúfraþröng?
Ótal gullnir álfar liðu
yfir þar með dans og söng.
Framtið íslands, guliið glæst,
geymist þar i kistum læst.
Sástu Geysis eflda anda
undirheimsins myrkri frá,
upp með dyn og undrum standa ?
Undurijómi stóð af brá!
Guðinn, sem þar undir er,
á þeim tima biriist þér.
Hvar sem för þin héðan finnast,
hvert sem þig um heiminn ber,
alls sem sástu muntu minnast,
margar sjónir fylgja þér.
Stór og hýr og hrein og skýr
hjá þér lslands myndin býr.
G. M.
(Eftir »Þjóðvilj.»).
Tövélnfélag
nýtt hefir stofnað verið í sumar á
Akureyri og keypt cóvélarnar við Glerá,
er það ætlar að stækka um helming.
það gaf 15 þús. kr. fyrir eldri vélarn-
ar með því framkvæmdarfé, er þeim
fylgdi. Stjórn félagsins skipa þeir kaup-
mennirnir Magnús Sigurðsson (Grund),
þorvaldur Davíðsson og Eriðrik Krist-
jánsson.
TiOarfar.
Gæðatíð er enn hér um slóðir, þótt
nokkuð só farið að kólna. Varð ekk-
ert úr, að til votviðra brygði með höf-
uðdegi.
En annað er að heyra að norðan.
Maður kom í gær norðan úr Skaga-
firði og segir þar hafa verið norðan-
svækjur með kulda og þokum allan
síðari hluta f. mán. Um 20. f. mán.
snjóaði svo í bygð í Gönguskörðum,
að haglaust var fram á miðjan dag og
kúm eigi hleypt út. Varla nokkurt
strá komið í garð af útheyi, sakir ó-
þurka, og þess, að túnasláttur stóð
svo Iengi yfir, vegnasneggju og þurka
þá, með fólksleysinu.
þe8su lík veðrátta, er lengra dró
norður.
En betra fyrir vestan Vatnsskarð.
Fyrir viku sást frá Blönduós hafís-
jaki geysistór innarlega á Húnaflóa.
Annar hafði verið í sama mund inni
á íteykjarfirði. Hafísglampi sýnilegur
norður undan í alt sumar.
Við ritstjórn Fjallkontt
er síra Ólafur Ólafsson í Arnarbæli
tekinn 9. þ. mán., þótt ekki verði eig-
andaskiftin fyr en með næstu áramót-
um. Hann hefir því flutt sig hingað
sjálfur til bæjarins í öndverðum þ.
mán. En búið stendur eystra til vors,
og þjóna nágrannaprestar brauðinu á
hans ábyrgð þangað til, þeir Ólafarnir
í Hraungerði og á Stóra-Hrauni.
Innbrotsþjófnaður var framinn ný-
lega í bænum, aðfaranótt 6. þ. m., hjá timbur-
sala Birni Guömundssyni, við Kalkofnsveg.
Hafði verið skriðið þar upp á kolabing
norðan við húshliðina upp að gluggum;
brotinn eluggi og farið þar inn á loftið í
húsinu, þá niður stiga ofan i skrifstofu,
hrotin upp 2 skrifborð og stolið úr þeim
nokkuð á annað hundrað krónum, því sem
þar var af peningum og sparisjóðsbók, sem
lítið sem ekkert var í að kalla; þá haldið
niður í kjallara og út um aðaldyrnar á
honum, er hægt er að opna að innanverðu.
Mjög kunnuglega gengið um, en þó ekki
varast það, að á öðrum stað í skrifstofunni,
í fornfálegum skáp og ómerkilegum, var
geymt miklu meira af peningum, um 600 kr.
Loks voru í járnskáp i skrifstofunni um
1000 kr. Ekkert komist upp enn um þjóf-
inn eða þjófana.
Gufuskip Modesta og meðþvi bjarg-
ráðaskipið Achilles lögðu á stað aftur
laugardaginn var, 6. þ. mán., og hafa nú
vonandi haft það af, að komast leiðar
sinnar.
Fiskiskip héðan eru sem óðaBt að skila
sér heim þessa dagana, með góðan afla.
L<ansn frá prestskap hefir prestinum
að Arnarbæli i Ölfusi, slra Ólafi Ólaissyni,
verið allramildilegast veitt 9. f. m., frá
fardögum 1903, með lögmæltum eftir-
launum.
Póstafgreiðslumann á Vopnafirði
hefir landshöfðingi skipað 7. f. m. Jón
hreppstjóra Jónsson (frá Sleðbrjtt).
Héraðslækni i Reykhólahéraði hefir
landshöfðingi skipað 14. f. m. settan lækni
þar Odd Jónsson, frá 1. þ. m.
Laust brauð. Arnarbæli i Ölfusi,
augl. í gær, og veitist frá fardögum 1903.
Umsóknarfrestur til októberloka þ. á. —
Brauðið er matið 2022 kr. 83 a. Uppgjafa-
prestur nýtur eftirlauna af því, væntanþ
230 kr., og auk þess prestsekkja 150 kr.
Lán hvílir og á því, tekið 1897 og þá
3000 kr., endurborgast með 150 kr. á ári
í 20 ár auk vaxta.
Sigling. Skonnorta Hans Olsen (181,
R. Nielsen) 4. þ. m. frá Burntisland með
kolafarm til Thomsens Magasins.
Skonn. Borghild (69, Ullestad) 8. þ. m.
með saltfarm til sama.
Rausnarlegan glaðning gerði D.
Thomsen konsúll sunnudaginn var (7. þ. m.)
öllu sinu verzlunarliði, um 70 manns, körl-
um og konum, og að auki nánustu venzla-
mönnum þess (eiginmönnum og konum eða
unnustum), samtals um 100 manua. Stóð til,
að farið væri fyrst suður í Kópavog og
þar höfð nokkurs konar þjóðhátíð. En er
veður bannaði það, átti að leigja gufub.
»Reykjavik« til skemtifarar inn um eyjar.
En er við það varð einnig að hætta vegna
óveðurs, var brugðið við og stór geymslu-
hússalur tjaldaður innan og raðað þarhorð-
um og bekkjum, til kaffiveitinga m. m.
Meðan það var í undirbúningi, gekk liðið
um stræti borgarinnar og upp að Skólavörðu
með lúðraþyt og annari viðhöfn. Síðari
hluta dags var því haldin veizla góð i Iðn-
aðarmannahúsinu með miklum fagnaði, fjör-
ugum ræðum og lúðraþyt, og þá dansað á
eftir fram á nótt.
Drápu mikla hafði eitt góðskáld vort
kveðið (G. M.), heldur þrítuga en tvituga,
i ellefu þáttum, um Thomsens magasin, með
þess mörgu deildum o. s. frv., og var hún
sungin i veizlunni. Dar segir svo frá með-
al annars þvi, er fyrir augun ber í einni
deildinni, vefnaðarvörudeildinni og bazarn-
um:
Margt gyðjuandlit bjart og blítt
þar brosir stöðugt móti þér,
og litlir dvergar hlæja hlýtt,
og hagleikssmíði margt þú sér,
En eitt fyrir augun ber þar,
sem öllum lizt þó betur á,
þvi innan um gyðjurnar er þar
þær Elínu' og Valgerði' að sjá.
Einn er þátturinn um »Deildir í norð-
ur og suður, austur og vestur«. Þar
er þetta niðurlagserindi:
I austri enn þá tíjering
á efldum knerri býr;
á svipinn er hann ítur
og upp á skeggið snýr.
En Elis aftur vestan
um ægi bláan fer,
og hann er knár og hraustur,
og hnellin brúnin er.
Fórn Abrahams.
(Frh.).
Hennar hátignar írsku riddarar urðu
hamslausir af bræði, og vissu þó eigi
almennilega, hvað til þess bar. Eftir
nokkurn tfma tókst þeim að greina
með vissu fallbyssur Búa frá fallbyss-
um landa sinna. þær voru nær, og
heyrðist því skýrara til þeirra. En
svo ákaft sem þær heltu úr Bér skot-
aendingum norður yfir ána, dró ekki
hót úr eldhríðinni þaðan, frá Búum.
Stundum virtist skotin frá Bretum
hafa ekkert við hinum. J>á stöppuðu
riddararnir fótum og bölvuðu svo
gegndarlaust, að hersirinn þóttíst hafa
tilefni til að taka efrivarar skeggið
vinstra megin út úr samsvaranda
munnviki og kalla:
Hafið þið hægt um ykkurl
Biddararnir bölvuðu ekki minna fyr-
ir það. |>eir bölvuðu lægra. Hefði
blót og ragn verið nógu banvæn vopn,
mundi ekkí nokkur Búi hafa lífi hald-
ið norðanmegin árinnar. En svo vel
sem blótsyrðiu voru valin, þá hafa
þau ekki haft nein veruleg áhrif, því
alt var þar í sömu skorðum fullar 2
stundir, er Bretum fanst ætla aldrei
að líða. þetta æsti svo skapsmuni
Breta, að hersirinn lét Ioks riddara-
sveitina eina fara fótgangandi niður að
ánni og skipaði henni að hefja þar
óvægilega skothríð gegn óvinaliðinu.
Riddarasveitin skicndaði á stað, og
horfðu hinir, sem eftir voru, öfundar-
augum á eftir henni. Enginn var sá
meðal hennar hátignar írsku riddara,
er eigi væri hjartanlega sannfærður
um, að einmitt hann og hans nánustu
félagar mundi geta Iátið til skarar
skríða, og allír voru þeir hálfærðir af
eftirsókn í að komast að og fá að
skerast í leikinn, hvar sem var og
hvernig sem á stóð, og það undir eins.
Fimtán mínútur lá riddarasveitin á
maganum milli þúfna og hleypti af ó-
grynní skota norður yfir ána, þótt
ekki kæmi þeir þar auga á nokkura
lifandi hræðu, hvernig sem þeir blíndu.
|>á datt sveitarhöfðingja einum nokk-
uð smellið í hug. Hann sneri sér að
hersinum og stingur upp á því við
hann, að berfylkið skuli snarast norð-
ur yfir ána og koma þar fjandmanna-
liðinu í opna skjöldu. Hann bætti við
í hálfum hljóðum þessum orðum :
|>að er sýnilega enginn kjaftur
þarna hinum megin við ána.
Ollum fyrirliðunum þótti þetta vera
mesta þjóðráð. Hersirinn var og á
sama máli, en þorði þó eigi að ráðast
í slíkt stórræði þvert ofan í það, sem
hafði verið fyrir hann lagt. Og til
þess að falla ekki fyrir þeirri freist-
ingu, er hafði haft þau áhrif á liðið
alt, að það réð sér eigi fyrir fögnuði,
þá tróð hann bæði yfirskegginu og
hökutoppnum inn í munninn á sér, og
gerði sér þann veg virki, er hann fekk
varist bak við og dulið það, er niðri
fyrir bjó. þó þótti honum hlýða að
senda hjálpliða á fund hershöfðingjans
og Iáta hann bera upp fyrir honum
fyrnefnda uppástungu. Og úr heilli
tylft áfjáðra lautinanta valdi hann
þann, er hann hafði mestar mætur á
það skiftið, og hleypti sá óðara á stað,
harla feginn.
Hálfa mílu enska þaðan, er hennar
hátignar drotningarinnar írsku riddar-
ar voru staddir og stöppuðu niðurfót-
um bölvandi og ragnandi út af því,
að fá ekki að ráðast þegar í stað norð-
ur yfir ána, rakst lautinantinn á ó-
vörum nokkra fótgönguliðsfyrirliða, er
stóðu í hnapp bak við hól.
Hafið þér séð þá? Hve margir hald-
ið þér að þeir séu? Við höfum heyrt
skothríðina hjá ykkur. Gengur ykkur
vel?
þessum og þvílikum spurningum
miklu fleiri rigndi niður yfir hann í
sífellu.
Lautinantinn var að vísu sæmilega
sannfærður um, að ekki væri nokkur
hræða af óvinaliðinu fyrir norðan ána
þar á móti, sem herfylki hans hafðist
við. En þó svaraði hann sem hér
segir, og roðnaði ekki til muna :
Hvað margir svo sem þeir eru, þá
hafa þeir fengið sína vöru selda hjá
oss.
Og eftir þetta svar, sem hinir máttu
skilja þann veg, serc þeir gátu bezt,
reið hann leiðar sinnar; en digur
sveitarhöfðingi einn rumdi á eftir
honum:
fessir nýgræðingar eru ætíð svo
hundhepnir. Hér liggja 'tólf hundruð
manna lágt, og þó sést ekki nokkur
Búi,—ekki einn, piltar. f>að er lúalegt,
dónalegt! Og svo á maður þar á of-
an að þola þá skapraun, að þatta dé-
skotans hestmannalið lendir þar, sem
snarpast er barist, en oss--------oss,
bezta herfylkinu í öllum liðssafnaðinum,
veitist ekki kostur á að hleypa af einu
skoti«.
|>að er hatramlegt, segir næsti yf-
irmaðurhans, mjög alvarlega og tygg-
ur á sér neglurnar: hann var sem sé
nauðrakaður.