Ísafold - 29.04.1903, Blaðsíða 3

Ísafold - 29.04.1903, Blaðsíða 3
87 niður snjó nieð mesta móti. Heyrst hefir, að margir mnni komast í heyþröng, vegna þess jörð spratt illa i snmar, einknm tún, en flestir gáfu upp hey sin í vor. Samt er vonandi, að alt bjargist vel, því snjór er að mestn tekinn upp af láglendi. Vestmaiineyjuni lt*. april. Marz- mánuð var mestur hiti 14.6,5°, minstur að- faranótt 10. -f- 5,2°, úrkoma 162,7 milli- metrar; veðrátta stormasöm og býsna mikil snjókoma. Harðasta frost siðan 8. janúar var aðfaranótt 18. þ. mán. -f- 8,7°; eftir- far.,ndi 4 nætur var hart frost, en í dag er lokB komin bliða með 8° hita. Sjógœftir hafa þessa vertíð verið fjarska- stirðar og beinlinis stundum háskalegar, þótt notaðar hafi verið. Hafa að eins komið 2 góðir sjóveðursdagar á allri ver- tíðinni hingað til ilO. marz og 15. þ. mán. Alls var 16 sinnum á sjó komið i marz, og 11 sinnum hingað til í þ. mán.; en oft reri ekki meira en helmingur skipa. Afli er mjög misjafn, og æðirýr hjá sumum. Hæstur hlutur muu vera rúm 600, helmingur þorskur. Hafsíld hefir verið hér austan við eyna allan siðari hluta vetrar, og veiðst með köflum, þá sjaldan gefið hefir í reknet. Beztur var afiinn aðfaranótt 29. marz 1903 3000, næstu nótt 7000 og aðfaranótt 16. þ. mán. 2,500, og hefir þessi ágæta beita bætt aflabrögðin að góðum mun. Sildin hefir gotið hér. Hvalir hafa ekki sést hér síð- an um miðjan þorra, og þakka sumir það þvi, að sildin hefir verið svo staðföst, hafsins stóru rándýr eigi ónáðað hana. Hinn 28. f. mán kom gufuskipið Perwie hér inn á höfn með um 100 smálestir af vörum til verzlunar Gísla Johnsens; fór út aftur eftir sólarhrings viðdvöl. Heilbrigði hefir verið fremur góð; þó hefir verið óvenjulega mikið um ákomur og igerðir i höndum sjómanna. Skaftártuiign 10. aprii: Fremur var slðastliðið sumar gott; gras var að vísu litið hér i Tungunni og heyföng þvi litil að vöxtum, en mikil að gæðum. Veturinn fremur góður; þó stórrigninga- samt til þorra, en siðan hafa verið hver kafaldsbylurinn ofan á annan og þar ai' leiðandi bagleysur; enda er hér fjarska- mikill snjór á jörð og farið að brydda á heyskorti; þó beld eg heyleysi verði' ekki tilfinnanlegt i þetta skifti. Yfirleitt ósjúkt og mannheilt, og hér deyja fáir, enda er hér eklii mannmargt. Eftirmœli. Hér í bænum lézt 25. þ. m. fyrrum út- vegsbóndi Þórður Torfason í Vigfúsar- koti, kominn nokkuð á níræðisaldur, blind- ur orðinn að mestu og karlægur. Bær hans brann um daginn um leið og Glas- gow, og var honum bjargað út nauðulega. Hann var atorkumaður á yngri árum, vin- sæll og vel metinn. Hann var lengi fá- tækrafulltrúi ( Reybjavik. Kona hans, Ragnheiður Jónsdóttir Stephensen, lifir mann sinn, á át.træðisaldri. Þau áttu mjög mörg börn, og er þeirra á meðal JÞorgrim- ur héraðslæknir Þórðarson á Borgum i Hornafirði. Hinn 6. jan. f. á. andaðist úr brjóstveiki að heimili sinu i Skaftárdal hálffertugur að aldri J ó n bóndi Olafsson, dóttur- sonur Magnúsar dbrm. Magnússonar i Skaft- árdal, maður mjög vel gefinn að mörgu leyti, hægur og stiltur i lund, en þó glað- vær og skemtilegur í viðmóti, trúr, ráð- vandur og mjög áreiðanlegur. Burðamaður var hann meiri en í meðallagi og verk- maður hinn hezti; og munu flestir sem til þektu dásama verk hans. Hann var kvænt- ur Guðrúnu Pálsdóttur, er lifir mann sinn ásamt einni dóttur, Guðrúnu, nú 10 ára. Þau hjón áttu lengst heima á Eyrarbakka, en fluttust að Skaftárdal síðasta vorið sem hann lifði. Sv. Hinn 29. desbr. f. á. andaðist á heimili sinu heiðurskonan Sigurbjörg Magnúsdóttir á Eystri-Geldingalæk á Rangárvöllum. Hún var fædd i Brennu undir Eyjafjöllum í febrúar 1844. Munu foreldrar hennar hafa 8kömmu siðar fluzt að Vallatúni í sama hreppi, og ólst hún þar upp hjá þeim, þar til er bún var 16 ára, að hún fluttist aust- ur í Mýrdal. Hún giftist 1875 eftirlifandi manni sinum sjálfseignarbónda Jóni Einars- syni á Eystri-Geldingalæk, eignaðist með honum 4 börn, er tvö dóu i æsku, en tvö lifa, Einar, er nemur trésmiði í Reykjavik, og María ógift hjá föður sínum. Sigur- björg sál. var fyrirmynd kvenna að mörgu leyti, bústjórnarkona i bezta lagi, ráðdeild- arsöm um alla hluti, og frábær að atorku, enda sá það á; þvi þau hjón byrjuðuefna- litil búskap, en græddu skjótt fé, svo að ekki er ofsagt, að bú þeirra var i miklum blóma og uppgangi, er hún féll frá. Börn hafa þau hjón tekið sér til fósturs, bæði af sveitarfélaginu og öðrum, og ann- aðist Sigurbj. sál. þau eins og hún ætti þau sjálf. Hjálpsöm var hún og rétti fá- tækum líknarhönd oftar en menn vita, þvi að hún var ekki fyrir að sýnast fyrir mönnum eða láta mikið á sér bera imann- félaginu. Sambúð þeirra hjóna var i alla staði ástuðieg; er þvi ekki auðfylt það skarð, er hér varð, hvorki fyrir eftirlifandi mann né sveitarfélagið. G. Hinn 7. þ. m. andaðist í Khöfn yng- ismær Sigriður Thoroddsen, eftir 3 mánaða þunga legu, dóttir dr. Þorvalds prófessors Thoroddsens og einkabarn þeirra hjóna, 14 ára gömul. Hún var efnilegasta og bezta barn, óvanalega þroskuð á sál og líkama og hafði frábærlega góðar gáfur. Heimili þeirra hjóna hefir því orðið dap- urt og tómlegt við þennan mikla harm. x. Ýmsar slysfarir. Maður varð úti á Kollafjarðarheiði 8. f. mán., Sigurður Kristjáns- s o n , bóndi á Seljalandi í Gufudals- sveit. Hann var á heimleið úr kaup- staö á Arngerðareyri, með 1 hest und- ir klyfjum. |>etta var mannskaðaveð- ursdaginn mikla hér syðra. Lík hans fanst 3 dögum síðar í Fjarðarhorns- fjalldölum svonefndum. Maður hrapaði til bana 26. f. mán. milli Hvamms og |>ingeyrar í Dýra- firði. Hann hét Ó 1 a f u r B j a r n a- 8 o n og var vinnumaður í Hvammi. Líkið fanst daginn eftir, og er ætlað að hann hafi dottið á svelli og hrapað niður fyrir sjávarbakka; enda mælt að hann hafi verið ölvaður. Maður hvarf í f. mán. anemrna ná- lægt Skarðsstöð í Dalasýslu. Hann hét Jón ívarason og var frá Kveingrjóti í Saurbæ. Hann lagði á stað að kveldi dags úr Skarðsstöð og kom ekki fram. Er ætlað að hann muni hafa druknað ofan um ís. Tveir menn hröpuðu í vetur (í febr.) til bana vestur í Jökulfjörðum, á leið norðan irr Furufirði; hreptu illviðri og viltust. |>eir hétu Ólafur Torfa- sonog Bæring Guðmundsson, menn á bezta aidri, nýlega kvæntir. Heiðurssamsæti. Hinn 10. maí f. á. komu nokkrir lielztu bændur í Skaftár- tunguhreppi, ásamt sóknarprestinum, saman að Hlið, til þess þar að koma sér saman um það, hvernig hreppsbúar ættu að votta sýslunefndarmanni og hreppsnefndaroddvita herra Jóni Einarssyni i Hemru viðurkenn- ingu og þakklæt.i fyrir margra ára afkasta- mikla starfsemi í þarfir Skaftártunguhrepps, og varð niðurstaðan sú, að semja þa þeg- ar þakklætis- og hamingjuóska-ávarp, og sóknarprestinum sira Sveini Eirikssyni á- samt 2 öðrum mönnum fallið, að flytja herra Jóni Einarssyni ávarpið einmittþann sama dag, sem var 50. afmælisdagur hans. A þessari sömn samkomu urðu menn á eitt sáttir um það, að þetta ávarp væri helzt til ónógt, og afréðu þvi að sýna verklega, við annað hentugt tækifæri, að þetta var alvörumál, en alis engin hégómi eða tildur. Hinn 3. nóvbr. f. á. var því haldið samsæti ,að Hlíð og þangað boðið sem heiðursgestum þeim. höfðingshjónum Jóni Einarssyni og Hildi Yigfúsdóttur, á- samt hörnum þeirra, enda var þann dag silfurbrúðkanpsdagnr þeirra hjóna. I heið- umamsæti þessu tóku þátt fiestir bændur Skaftártunguhrepps. Þá skýrði sóknar- presturinn fyrst frá tilgangi samsætisins og afhenti þeim hjónum því næst fyrir hönd Skaftártungumanna vandað stofuúr (stundaklukku), með stuttri tölu, og rakti í fám orðum starfsbraut silfurbrúðgumans í þarfir hrepps- og sýslufélagsins um síðast- liðið 25 ára tímabil, og sýndi fram á, hver nytsemdarmaður hann hefði verið og til fyrirmyndar i hvívetna; og þótti þar hvert orð rökstutt. Þá þakkaði silfnrbrúðgum- inn með klökkum og mjög hlýjum og vel völdum orðum fyrir þá sæmd og traust, er honum væri sýnd með þessu. A klukkunni er silfurskjöldur og þetta á grafið: Til hjónanna Jóns Einarssonar og Hildar Vigfúsdóttur d silfurbrúðkaups- deqi þeirra S. nóv. 1902, frá Skaftár- tungumönnum. Mjaltakensla á Hóluni. Eins og auglýst hefir verið áður, hefir annað mjaltakensluskeið staðið yfir á Hólum í Hjaltadal fyrirfarandi daga, eða frá 16.—28. febr. Til fróðleiks fyrir þá, sem kunna að hafa í hyggju að sækja hingað í þeim erindum, að læra mjaltir og ann- að í sambandi við þær, vil eg leyfa mér að skýra frá því helzta, er fram hefir farið hér þennan tíma. Nemendur hafa verið 16 að tölu: 1. Baldvin Friðlaugss. búfr., Húsavík 2. Elísabet Guðmundsd., Mjóadal 3. Guðrún Árnadóttir, Reykjum 4. Gunnar Sigurðsson, Fossi 5. Herdís Bjarnad., Reykjum (Hjdal) 6. Ingunn Guðmundsd., Kjarvalsst. 7. Jónína Sveinsdóttir, Fjalli. 8. Jórunn Sæmundsdóttir, Felli. 9. Lilja Gísladóttir, Neðra-Ási. 10. Ólafur Jónsson, Stafni (Húnav.s.) 11. Sigríður Jónsdóttir, Hafsteinsst. 12. Sigurbjörg Jónsd., Ásgeirsbrekku 13. Sigurbjörg Pálsdóttir, Bústöðum 14. Stefán Eiríksson bóndi, Refstöðum lð. jporvaldur þorvaldsson, Hvammi 16. |>órey Magnúsd., Sleitubjarnarst. Aðsóknin hefir því verið talsverð, og svo rnikil, að eigi hafa kýrnar á stórbúinu hrokkið til. Hefir því verið til bragðs tekið, að mjalta þrisvar á dag allar þær kýr, sem haía verið í nokk- urri verulegri nyt, og mjöltunum skift sem jafna8t meðal fólksins. Jafnhliða hinni verklegu kenslu hafa verið haldnir fyrirlestrar. Alls hefir bústjóri og kennari Flóvent Jóhanns- son flutt 12 fyrirlestra: um skapnað júgursins, um mjaltir og mjólkurtöflur, um meðferð og fóðrun luxpenings, um uppeldi kálfa, um algenga sjúkdóma á nautgripum og ráð við þeim, um skil- vinduna, um mjólkur- og smjörfram- leiðslu í Danmörku og á íslandi, um hænsnarækt m. fl. Sigurður skólastjóri Sigurðsson hefir og flutt nokkra fyrirlestra fyrir mjalta- nemendum um efnasamsetning mjólis- ur, um kartöflurækt, um rófna- og kál- rækt, um mjólkureinkenni á kúm. Ennfremur hafa verið rannsökuð fituefni í mjólk fyrir nemendum, þeim sýndar myndir og önnur kensluáhöld skólans og léðar nægar bækur, veitt ritföng og tilsögn í að halda mjólkur- og fóðurskýrslur. Kennarar og húsbændur hafa sýnt hina mestu alúð og umhyggju, að nem- endum liði vel og þeir hefðu sem bezt not af dvölinni, enda má fullyrða, að nemendur hafi haft bæði gagn og gam- an af, og hverfi heim aftur með þakk- látum hug. Stefán Eiriksson. Skipstrand varð á Ströndum f mannskaðaveðr- inu 8. f. mán., hjá Rekavík bak Lát- ur. |>að var eyfirzkt fiskiskip, Tjörfi, er átti f>orvaldur kaupmaður Davíðs- son á Oddeyri. Mannbjörg varð. En skipið fór í spón. Bátstapi hafði orðið í Ólafsvík 2. þ. m., með 6 mönnum, og druknuðu allir. For- maður hafði heitið Finnur og átti heima í Ólafsvík. Póstgufuskip Laura (Aasberg) hélt á stað til Khafnar 26. þ. m. Með þvi fór frú Zimsen konsúls og dóttir þeirra hjóna. Sigling. Skonn. Fortuna (146, Christian- sen) kom i gær frá K.höfn með ýmsar vör- nr til Thomsens magasins Fórn Abrahams. (Frh.) f>að mátti sjá á svipnum á van der Nath, sem hafði verið svo góðlátlegur, að hann varð nú aiveg forviða, og hann fór að þarflausu að hafa það fyrir, að snúa sér við, til að láta ekki á því bera. f>að var auðséð, að hann fekk sízt í því skilið, að svona skyldi vera tekið í það, sem hann sagði af tómri góðvild. En ekki stygðist hann hót við þennan þjóst. Svipurinn komst fljótt í samt lag aftur. fó var eins og hann væri enn bæði hissa og fyr- yrði sig, eins og góðgjörnum mönnum verður fyrir, ef þeim finst sér hafa orð- ið eitthvað á. Kennedy lautinant, sem hafði stað- ið fyrir svörum, leit hróðugur til fé- laga síns. Honum þótti vænt um að hafa komið tröllinu í vanda og sjá hann standa þarna eins og skólapilt, sem fengið hefir snuprur. f>að var hugarléttir, að geta hreytt úr sér ó- notum, hvernig sem til hagaði, og batt lautinantinn enda á hið stutta viðtal með því að segja með kuldalegri kurt- eisi: •Verið þér sælir, herrar mínir«. Van der Nath kinkaði kolli þegjandi og snýr sér við til hálfs eins og hann ætlaði að fara. f>á gengur förunaut- ur hans fram og segir, hálf-þreytulega og hálf-óþolinmóðlega, svo sem göml- um mönnum er títt, er ungir menn sýna af sér mikinn gikkshátt í við- móti: »Ekki þetta, ungi maður, ekki þetta. Hugsið eftir, hvernig þér eruð staddur«. »Eg er að vona að orð yðar hafi ekki í sér fólgna hótun«. »Nei, guð forði mér frá að hafa í frammi hótanir við hertekinn mann. Nei, það er öðru nær«. Hinn gamli maður var að sjá ekki yngri en sjötugur, með því að hann var alhvítur fyrir hærum og liðaðist hárið niður um herðar honum. Hann var í víðum slopp og hann tekur uú upp úr vasa á honum þykka bók og opnar. Kennedy lautinant, sem staðið hafði alla tíð fyrir svörum, gaut horuauga til bókarinnar í hendinni á gamla manninum og segir með nokkrum þjósti: »f>ér þurfið ekki að vera að hafa fyrir að telja trú fyrir mér. Eg er kristinn*. »Æ, það eru svo margir, sem full- yrða það, og vita þó ekki einu sinni, hvað orðið kristinn hefir í sér fólgið«. »Eg er nú að halda að eg sé það samt, og er þá ekki meira um það«. Merkisvaldurinn hrærði við hand- leggnum á förunaut sínum, eins og hann vildi fá hann til að hætta við þetta gagnslausa þjark og fara leiðar sinnar. En gamli maðurinn hristi höfuðið einbeittur og segir: »Eg vil tala. Bráðum rennur sólin upp, sem skín á vonda og góða, og hún mun sjá, að mennirnir gera ekki annað en það sem er ilt og beimsku- legt. Hann, sem boðaði frið á jörðu og mönnunum velþóknun, mun sjá aftur og aftur, að gæzka hans hefir orðið árangurslaus, að miskunn hans gerir ekki annað en láta menn gleyma

x

Ísafold

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Ísafold
https://timarit.is/publication/315

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.