Ísafold - 09.01.1904, Blaðsíða 3

7
sæti 5 bæjarfulltrúar og kýs hún sjálf for-
Mann sinn.«
5. Samþyktar brunabótavirðingar: Skúr
Jóhannesár Lárussonar við Laugaveg 954
kr. Hús Páls ingva Níelssonar við Klapp-
arstíg 3590. Grísla Jóhannessonar við
Grettisgötu 5252. Timbur og kolaverzlun-
arinnar Keykjavik 1110. Dr. Jóns Þorkels-
sonar við Suðnrgötu 15300. Helga Sigurðs-
sonar við Njálsgötu 3727. Guðm. Guðmunds-
sonar Auanaustum 5949. Mjölnir við Lauga-
veg 13355. Stiengr. Guðmundssonar í
Bergstaðastræti 19674, Eyþórs Oddssonar
Bergstaðastr 1749.
6. Tilkynt bréf frá ráðgjafa íslands til
landshöfðingja út af heillaósk Reykvíkinga
til konungs vors á 40 ára rikisstjórnaraf-
mæli hans.
7. Laun Br. Þorlákssonar söngkennara
fyrir söngkenslu í barnaskólanum hækkuð
i 75 a. fyrir klukkustund og kensla í is-
lensku í 2 efstu bekkjunum launuð eins.
Kafli úr bréfi.
Keflavík 4. janúar 1904.
. ... A þriðja í jólum var hér jóla-
tró fyrir börn í hinu stóra vörugeymslu-
húsi Duus verzlunar (bryggjuhúsiuu) og
voru þar talsvert á annað hundrað börn.
Er þessa vel vert að geta, þar eð herra
stórkanpmaður Olafur Olafsson og frú
hans í Kaupmannahöfn, sem hér eiga
verzlun, sendu, nú eins og að undan-
förnu, þetta fallega og stóra jólatré
handa börnum hór í Keflavík. Voru á
tré þessu alls konar ávextir (sælgteti),
sem títt er á slíkurn trjám, og var
þeim skift á milli barnanua; auk þess
var öllum þessum stóra barnahóp gefið
kaffi með alls konar brauði, og <eftir
það dönsuðu þau til kl. 12 utn nótt-
ina. —
Við Keflvíkingar erum þessum höfð-
ingshjónum mjö'g þakklátir fyrir þessa
fögru hugulsemi við okkur og börnin
okkar, og óskum þess, að þetta fagra
dæmi þeirra mætti vekja sem flesta
kaupmenn í hinum mörgu smákauptún-
um lands vors til þess að gera hið
sama. —.................................
Hjátrú á KússlamU
Það bar til fyrir skömmu i fylkinm Kasan
á Rússlandi, að bóndamaður einn komst á
þá trú, að drengur sem hann átti, 6 vetra
gamall, væri altekinn af djöflinum. Hann
fekk prest sinn til þess að syngja yfir hon-
um hvað eftir annað, i þvi skyni að reka
djöfnlinn út; en það lánaðist ekki. Þá
settnst öldnngar safnaðarins á rökstóla nm
þetta vandamál og uiðu loks á það sáttir
að reyna sama ráð og við refa; svæla djöfnl-
inn burt úr drengnum.
Þeir kveiktu bál af votum viði í eldhús-
inu hjá föður drengsins, létu h^nn jiar upp
á hillu, npp nndir lofti og lokuðu gluggum
og dyrum svo aö reykurinn kæmist hvergi
út. Nú söfmtðust allir þorpsbúar þarna að
og tóku til að syngja sálma, en prestur
var forsöngvari. Hann var í öllum skrúða
og hafði með sér heilög ker kirkjunnar.
Þegar yfirsöngur þessi hafði staðið tvær
stundir og löngu var hætt að beyrast neitt
til drengsins, var eldurinn slöktur. Sem
nærri má geta var barnið þá steindantt
fyrir löngu. En prestur lýsti því hróðugnr,
að ráðið liefði hrifið, djöfullinn væri út
rekinn.
Daginn eftir var faðir piltsins fangelsað-
ur, en hinir látnir eiga sig.
Það bar til skömmu siðar, að gömul kona,
er verið liafði við jienna djöflaútrekstur,
misti vitið. og lagðist óðara það orð
á, að djöfullinn mundi hafa hlaupið i hana.
Fyrst voru reyndar við hana bænir og sær-
ingar. En er það hreif ekki og sýnilegt
var að djöfullinn mundi ekki láta undan
öðru en eldi, var kveikt i kofa ktrlingar
meðan hún lá í fasta svefni. Hún vaknaði
við vondan draum og þaut út hálfnakin.
Þar tók mannsöfnuður á móti henni og
fleygði henni til jarðar. Siðan gerði dóttir
hennar sér litið fyrir og settist klofvega
á brjóstið á henni og tók fyrir kverkar
henni, eu BÖfnnðurinn söng sálma og þuldi
bænir. Stúlkan slepti eigi tökunum fyr en
öndin var sloppin npp af kerlingu, og var
þá helt steinoliu yfir likið og það brent.
Þá skárust þó yfirvöldin í leikinn og fang-
elsuðu alla þá, er verið höfðu við riðnir
þessar óskaplegn aðfarir.
Scandla,
abipstjóri Bondesea, fór héðan að
morgni 6. þ. m., fermd saltfiski frá
verzluninni »Edinborg«, áleiðis til
Spánar. Er þetta 6. gufuskipsfarmur-
inn, sem þessi verzlun flytur út af
saltfiski á umliðnu missiri, og á þó 2
farma eftir, sem sóttir verða í vetur.
Yon á gufuskipinu »Saga« á hverri
stundu eftir öðrum íarminum.
Með Scandíu lagði Guðmundur
skáld Magnússon á stað í skáldmenta-
ferð, fyrir styrk þann, er síðasta al-
þingi veitti honum.
Kjósarlæknirinn,
hr. þórður Edílonsson, hefir fengið
lausn frá því embætti, en tekið aftur
styrk þann, sem Reykjavíkurlæknin-
um var veittur á alþingi í sumar, 800
kr. á ári, til aðstoðarlæknis, og settist
hann að í Hafnarfirði nú þegar eftir
nýárið. En jafnframt er hann settur
læknir í Kjósarhéraði, meðan enginn
tekur það að sér, sem væntanlega
líður ekki á löngu. — Sýnir það sig
nú í verkinu, hve affarasælt það verð-
ur, að láta Iíjósarlækninn sitja í
Hafnarfirði, eins og stungið var upp á
á þinginu í sumar. Hætt við að
Kjósarbúum verði það fyrst fyrir að
leita til höfuðstaðarins, ef þeir þurfa
á lækni að halda, áður en þeir fara
að seilast eftir honum suður í Hafn-
arfjörð.
Svar tii Björns í GrÖf.
Björn i Gröf hefir fundið köllun hjá sér
til að svara grein minni nm ferðakostnað
opinberra starfsmanna i »Isafold« 75. tölubl.
f. á.
Jafnvel þó svar hans (sjá Isafold XXX,
80) sé hvorki merkilegt eða mikilsvirði, og
hreki í raun og veru eklrert af þvi, sem
eg hafði sagt, þá get eg naumast stilt mig
um að minnast á það með fáum orðum,
enda væri það miður kurteist gagnvart
svo nafnkendum manni, að virða hann
ekki svars.
Björn i Gröf gefur í skin, að eg hafi
ritað áðurnefnda grein eftir hoði eða beiðni.
Eg get fullvissuð hann um það, að hvor-
ugt átti sér stað. Stjórn Búnaðarfél. hafði
enga minstu hugmynd um greinina, fyr en
hún kom út, og um bónþægni er heldur
ekki að ræða, þvi enginn hafði beðið mig
þess. Þessar dylgjur Björns eru því hrein-
asti heilaspuni ef eigi illkvitni.
Þá heldur Björu að alt, sem eg sagði
um ferðareikninga opinberra starfsmanna
og þingmanna, sé »umgjörð« eða rammi
utan um hann sjálfan, höfuðpaurann Björn
í Gröf. Skárri er jiað nú imyndnnin. —
Sannleikuriun er sá, að eg átti ekki kost
á að sjá yDgri frumferðareikninga en frá
1101. Og þar rakst eg á Björn í Gröf
með sinar 9 kr., og fanst mér þá ekki
nema tilhlýðilegt að lofa honum að fljóta
með, sjálfum yfirskoðaranum
Annars hefi eg ekkert að athuga við
skýringuna á þessum 9 kr reikningi Hún
er ekki annað en dágott sýnishorn af þvi,
hvernig þingmenn, snmir hverjir, fara að
gæta hagsyni(!) sem ráðsmenn landssjóðs
sjálfum sér i hag.
Björn minnist i grein sinni a samtal
okkar um ferð mina á fyrsta farrými frá
Akureyri vorið 1901. 1 r þvi honum þútti
við eiga að taka það með, þá var honum
vorkunarlaust að herma rétt frá, ef hann
hefir mnnað hvað eg sagði; en að öðrum
kosti að þegja um það. Eg man stund og
stað, þegar samtalið átti sór stað, og eg
man einnig, að eg sagðist hafa farið á
fyrsta farrými meðfram vegna þess, að
svo margir þingmenn hefðn verið með
skipiuu, er eg hefði haft gaman af að
kynnast. Björn segir, að þetta hafi ekki
verið »átalið» af yfirskoðendum. — Á eg
að þakka þeim það? Satt að segja kom
þeim það ekkert við, hvort eg, sem starfs-
maður Búnaðarfél., ferðaðist á fyrsta far-
rými, hafi þeir að öðru leyti ekki fundið
neitt athugavert við reiknjng minn og tal-
ið hann sanngjarnan og réttan, þvi vitan-
lega hefir stjúrn Búnaðarfél. aldrei gefið
út þá skipun, að starfsmenn félagsins mættu
ekki ferðast á fyrsta farrými; það «r siður
en svo.
Loks vil eg geta þess, að grein min var
eigi skrifuð út af athugasemd yfirskoðun-
armannanna, og því siðnr í þeim tilgangi,
að draga 9 kr. ferðareikning Björns í dags-
ljcsið, heldur i tilefni af jieim umræðnm,
er athugasemdin hafði komið á stað.
Þetta hlýtnr og hverjum manni að vera
ljóst, sem les greinina með eftirtekt, og
var Birni vorkunarlaust að sjá það, jafn-
skýrum manni.
Sigurður Sigurðsson.
Fórn Abrahams.
(Frli )
þarna stóðu þeir nú þrír í vandr
æðum kringum dauðan hestinn, þang-
að til gamli Jan ákvað loks, hversu
að skyldi fara. Hann ætlaði sér að
ganga upp á hæðahraukinn til þess
að litast um; Zimmer skyldi ríða
hestinum hans á meðan og svo gætu
þeir báðir haldið áfram leiðar sinnar
um skarðið. Ekki var þessum ungu
möunum ljúft að fylgja þessu ráði, en
þeir létu þó að orðum hans og iðraði
þess ekki. þeir riðu fram hjá klett-
unum, en Jan klifraði með þungum
þrautum upp hlíðarnar brattar og ill-
færar. þegar hann var kominn hálfa
leið, kallaði hann eitthvað niður til
þeirra og Pieter Huys fór af baki, til
þess að heyra, hvað hann vildi þeim;
það var ekki vani hans Jan van der
Gracht gamla, að baða út örmunum
eins og vængjum á vindmylnu. — það
var ekki margra mínútna verk fyrir
Búann, er þekti svo vel ættjörð sína,
að komast upp til eldri förunauts síns,
sem beDti í ákefð í norður.
•Sko til, Pieter ! það eru alls ekki
neiuir rauðálfar, sem ferðast um kjarr-
ið á þenna hátt!«
Pieter Huys setti hönd fyrir auga
og sá fylkingu mikla scefna til þeirra
úr norðurátt. Honum varð snöggvast
orðfall, svo hrópaði hann upp yfir sig
af gleði:
•þetta eru okkar menn! — Höfuðs-
maðurinn kemur!«
Gamli Jan tók upp gleraugun sín,
setti þau upp mjög hægt og gætilega
og litaðist um. Fyrir neðan lá enda-
laus sléttan á báða bóga, þar sem lágu
runnarnir drógu hér og hvar óregluleg
stryk yfir jafna, rauðleita flötinn.
•Hurnl* sagði hann og hristi 'höfuð-
ið hugsandí: »þarna koma okkar
menn, en þeir eru í margra enskra
mílna fjarlægð enn þá, og þarnaa —
hann sneri sér í suður, — »þarna ríð-
ur Van der Nath eins og hann eigi
líf sitt að leysa. Eg skil ekki í þess
um látum í honum; mér Hzt ekki á
það, að menn þjóti svona áfram, það
er sannarlega hvorki auðvelt að sjá
né heyra þegar avona flytir er á ferð-
um. Nú, hvað um það, — við verð-
um að gera þá vara við. Ef þeir láta
svona, eru þeir komnir í klærnar á
rauðálfunum eftir hálfa stuud«.
Jan dró upp byssulásinn, miðaði út
á sléttuna og hleypti af.
»Eg vona, að þeir heyri hvellinn og
skilji, hvað um er að vera. — Jú,
þeir nema staðar, — nú, þeir snúa
til hægri nandar. Jæja, ekki er sá
grunnhygginn, sem á undan rfður;
hann veit hvað hann á að gera«.
Og Jan hlóð aftur byssuna, glaður í
geði, hélt 8vo áfram að tala með þess-
ari alkannu málreifni, sem gömlum
mönnum er svo eiginleg.
Dýr metnaður.
Englendingur einn, Tomas Lipton,
hefir um nokkur undanfarin ár þreytt
kapp8Íglingar við Bandamenn og var-
ið til þess stórfé. Seglskip það, er
Engleudingurinn lét smíða til kapp-
siglinganna, kostaði rúma P/j miljón
króna, árskaup skipstjóra er 16,200
kr., mánaðarkaup skipshafnar 5,400
kr. Auk þessa tók hann á leigu dá-
lítinn flota til samfylgdar við kappsigl-
inguna, er kostaði um 17,000 kr. á
dag. Telst svo til að kappsiglingin í
sumar hafi kostað hann um 3miljónir
króna.
Og til hvers er að vinna?
Launin eru hinn svo nefndi Ameríku-
bikar, er sá ber úr býtum, sem betur
hefir, en hanu kostar að eins 900
krónur. það er því metnaðurinn einn
og ekkert annað, er hér rekur á eftir
og stjórnar gjöldunum. En þrátt fyr-
ir allan fjárausturinn hafði Englend-
ingurinn miður, náði ekki í bikarinn.
Kftirmlðdagrsmessa s. d. kl. 5. (B.H).
Veðurathuganir
i Reykjavik, eftir aðjunkt Bjöm Jensson.
1903-4 |r *-rs K er+^ >- CD C* P GO pr 3 <3 — w
des.jan. 3 $ 09 p err- C+- »-í er 8 3 p JQ 3 3 g P 00 2z
Ld26.8 745,1 3,8 W i 9 4,4 2,0
2 751,7 sw i 5
9 754,1 0,6 w i 5
Sd.27.8 756,7 1,5 SSE i 8 0,8 -1,0
2 753,1 2,2 E i 10
9 747,1 6,6 SSE 2 10
Md28.8 738,7 6,7 SE 3 10 15,6 4,0
2 728,3 6,9 SSE 4 10
9 732,0 6,6 s 2 10
Þd.29.8 737,1 3,2 8 1 9 54,5 1,0
2 739,5 1,8 S 2 9
9 745,1 2,6 SW 1-2 4
Md30.8 742,5 5,9 SSE 3 10 16,1 0,0
2 742,3 6,8 SSE 3 10
9 741,5 7,6 ES 2 10
Fd31.8 745,1 5,5 s i 8 25,9 5,0
2 750,4 4,0 Ö i 10
9 750,7 2,7 0 10;
Fsd 1.8 744,6 6,2 SE 1 9 9,2 4,0
2 743,3 6,6 SSE 2 10
9|743,6 5,5 SE 2 8
Ld 2. 8 742,6 *,2 s E i 6 5,1 3,0
2 739,4 737,1 6,4 S E i 9
9 5,7 E i 9
Sd. 3. 8 735,1 4,0 E i 8 0,4 5,0
2 736,1 4,7 E i 3
9 735,6 4,9 E i 10
Md.4. 8 740,6 3,2 E i 3 0,3 0,0
2 742,8 2,6 E i 6
9 741,4 2,8 SSE i 8
Þd. 5. 8 735,4 5,1 ESE i 10 5,4 3,0
2 735,6 4,5 SW i 10
9 739,8 2,0 8W i 10
Md.6.8 737,1 1,8 E i 9 3,0 -1,0
2 724,3 4,5 E 2 10
9 724,3 2,0 ssw 1 10
Fd. 7.8 725,5 1,6 E 1 7 8,4 -1,0
2 724,5 1,4 E 1 10
9 724,1 0,7 0 2
Fsd.8.8 727,5 -0,5 N 1 2 2,2 -1,0
2 732,4 -1,7 SE 1 3
9 34,1 3,3 0 2
Aths. Fyrrivikan er leiðrétt, kem-
ur í stað vikunnar í síðasta blaði.
Ungur maður, reglusamur, sem hefir
dálítið verið við verzlun, og getur sýnt
góð meðmæli, óskar eftir atvinnu. Ritstj.
visar á.
Silfurbúinu stafur, merktur G. G.,
tapaðist fyrir jólin. Finnandi er vinsam-
legast heðinn að skila honum á afgreiðsln-
stofu ísafoldar.
cfflörg Rús
af ýmsri gerð á góðum stöðum í bæn-
um til sölu. — Semja má við
snikkara
Bjarna Jónsson,
Vegamótum. Reykjavík.