Ísafold - 17.01.1905, Side 3

11
frámunalega kurtein við okkur, og
um nónakeið vorum við komnar
austur að landamærum Hollands og
fýzkalandi. Hann hjálpaði okkur
ekki að eins við tolleftirlitið, heldur
kom okkur vel fyrir í nýju brautar
lestinni þar og kvaddi okkur rneð
handabandi. Okkur var sýnd svo mik-
il góðvild og gestrÍBni í Hollandi, að
ég verð að taka undir með frönskum
manni, Esquiros, sem hefir ritað mjög
rnikið um Holland, og lýkur máli sínu
á þessa leið: «þegar maður hefirt notið
hinnar frjálsmannlegu og göfugu gest
risni, sem alstaðar er í té látin í
Hollandi, og þreifað við hvert fótmál
á alúð þeirri, mentun, ljúfmensku og
hreinskilni, sem þjóðinni er skaprætt,
þáier það ekki eingöngu virðing fyrir
lyndiseinkun Hollendinga, sem kvikn-
ar í brjósti manns. heldur einnig aðr
ar blíðari tilfinningar«.
Bæjanatnsveitan.
Athugasemd. |>að er haft eft
ir mér í 1. tbl. Isafoldar þ. á., að
vatnið, sem kemur upp undan Oskju-
hlíð, þar sem borað hefir verið, muni
vera 100 ára gamalt eða meira. Hefir
það orðið til þess, að valda nokkrum
misskilningi í þá átt, að ég hafi feng-
ist við rannsóknir á þessu, og komist
að ofangreindri niðurstöðu. En svo
er eigi. Eg sagði eitthvað á þá leið
við mann þann, sem ísafold mun hafa
fræðst af í þessu efni, að vatnið þarna
100 fet undir yfirborði jarðar g æ t i
verið mjög gamalt, ef til vill 100 ára
eða meira; eg hafði engar sjálfstæðar
rannsóknir við að styðjast í þessu
efni og hefði ekki á prenti leyft mér
að nefna neina áratölu. Alt öðru máli
var að gegna um þá skoðun, að leir-
og sandborin lög mundu taka við af
grásteininum, þegar niður < sækti; var
það svo sennilegt eftir rannsóknum
þeim á jarðlögum landsins, sem eg
hefi gert um nokkur ár, aðtæpastvar
ráð fyrir öðru gerandi.
Enda er sú raun á orðin.
15. jan. 1905.
Helgi Pútuiísson.
Hðfðavatn vetrarlœgi.
þess var getið hér í bl. í haust ein-
hvern tíma, að Höfðavatn á Höfða-
strönd væri orðið að lóni. Sú breyt-
ing var með manna höndum gerð í
upphafi, og voru tildrögin þau, að í
vor sem leið kom óvenjumikill vöxtur
1 vatnið, svo að það flóði til baga yfir
engjar á næstu bæjum. f>ar tóku á-
búendur sig til og mokuðu ræsi úr vatn
inu til sjávar gegnum Bæjarmöl svo-
nefnda, innanvert við þórðarhöfða, í
því skyni að einB, að grynna á vatn-
inu. Eenslið var á við stóran læk,
eins og frá því var gengið. En þá
kom náttúran til sögunnar og bætti
svo um, að úr læknum varð 45 faðma
breiður ós og alldjúpur. Vatnið reif
sig það fram eftir fáa daga, með ógur-
legum krafti, og lækkaði við það um
fulla mannhæð. Eeublautar engjar
nærri vatníuu urðu veltiþurrar og kom
upp allmikið land á Höfða, sem nú er
sandur, en vel má vera að grói upp
með tímanum. Dálítið land kom og
upp á hinum bænum næsta við vatn-
ið, Bæ, en miklu minna en á Höfða.
Síðan er flóð og fjara í vatninu,
með því að sjór fellur í það með
hverju aðfalli.
Innanvert við ósinn er 10—18 feta
dýpi, og á stórum parti þar á vatninu
er skjól fyrir öllum norðanstormum,
en sunnanveður eru þar lítil, með því
að þetta er stutt frá mölinni.
Frá þessu er sagt í Nl. 24. f. m., og
því bætt við, að hugsanlegt sé, að
þarna hafi náttúran búið vetrarlegu
fyrír þilskip.
Mannalát.
AldÍ8 Pálsdóttir, kona Lýðs
hreppstjóra Guðmundssonar að Hlíð i
Eystrihrepp, andaðist 14. f. m.; hún
hafði verið heilsugóð alla æfi, þar til
hún fyrir 2 árum fekk heilablóðfall og
mun það hafa leitt hana til bana
Aldís heitin var fædd á Brúnastöð-
um í Flóa 24. ág. 1832, og giftist 1862;
lifa 5 börn þeirra hjóna: 1. Svanborg
húsfreyja á Keldum; 2. Guðmundur
bóndi á Fjalli; 3. Guðlaug, húsfreyja
í Skeiðháholti; 4. Páll, bóndi < Hlíð;
5. Sigríður, húsfreyja í Sandvík í Flóa.
það var ýmislegt í fari Aldísar, sem
svipaði til þess sem sagt er frá Berg-
þóru göralu, konu Njáls, þó að ekki
stæói húu i stórræðum. Hún var ó-
vaualega hreinlynd og eiuörð, stjórn
söm og íhlutunarsöm, og þó alt af
ráði gert. Greind hafði hún mjög
góða, og var minnug og ættfróð, meira
en gerist. Orðbragð hennar var oft
einkennilega ramm-íslenzkt. Ekki má
Aldísar geta öðruvísi en að nefna,
hversu góð bún var öllum skepnum;
hún var í því sem fleira, fyrirmynd,
sem of fáir breyta eftir. H. P.
Suður í Khöfn andaðist 5. f. mán.
ungfrú Gyða Thorsteinsson,
kaupmanns frá Bíldudal, úr brjóstveiki
(tæringu), tæpra 17 ára, f. 9. jan. 1888.
Mannvænlegasta stúlka.
—» !> MM < «—
Ingi konungur (skipstjóri P. Schiöttz)
skip Thorefélagsins, kom hingað að kvöldi
hins l'. þ. m. Skipið hafði fengið slæmt
veður á leiðinni upp.
Þessir farþegar komn : JÞorst. Gnðmnnds-
son yfirfiskimatsmaður (úr ferð sinni frá
Spáni og ltalíu), Chr. Nielsen agent, prent-
ararnir : Agúst Jósefsson, Stefán Magnús-
son, Herbert M. Sigmundsson, Chr. V. Christ-
ensen, O. Th. Hansen ; og ennfremur
Guðm. Þórðarson, Ólafur Teódór Guðmunds-
son snikkarar og ameriskur Islendingur,
Hansen að nafni, i kynnisför hingað.
Húsbruniun á Laugaveg.
Eg lýsi hér með ritstjóra »f>jóðólfs«
ósacnindamaun að áburði þeim, er hann
segir um hækkun á vátryggingargjaldi
á húsi og smíðatólum mínum, í síðasta
blaði. J>að skal tekið hér fram, að
eg hefi gert ráðstafanir til málshöfðun-
ar út af grein þeirri, sem hann í síð-
asta blaði »þjóðólfs« skrifar um brun-
ann á Laugaveg 38.
Eeykjavík 16. janúar 1905.
Guðm. Egilsson.
Fórn Abrahams.
(Frh )
Hann laut áfram til þess að ná sér
í maisköku af dúknum og mætti á
miðri leið ungum lautinant, sem hafði
skilið, hvað hann vildi, og ýtti að hon-
um kökunni með vingjarnlegu brosi.
"Van der Nath roðnaði eins og feimin
telpa, þakkaði nærri því auðmjúklega
fyrir kurteisina og kipti að sér stórri
og ónettri krumlunni. En hvað hún
var ljót í samanburði við hvíta og fyrir
mannlega kvenhöndina hins. Van der
Nath fyrirvarð sig fyrsta skifti á æf-
inni fyrir breiðar og flatar neglurnar
með svarta bauga í kring og krækl-
ótta fingurna. það var kynlegt þetta,
kynlegt og ömurlegt að hugsa til þess,
að forsjónin virtist hafa látið fjand-
mönnum hans alt í té, og að hinn
litli hópur, sem lagt hafði út í bar-
áttu til lífs eða dauða, átti ekkert til
í eigu sinni, nema bjargfasta trú á rétt-
látan guð á himnum. Hvað kom það
honurn við, hvort það var satt eða
ekki, að leiðtogar þeirra væru spiltir
af auðlegð eða þeim hafði verið raút-
að með ensku gulli, eins og hann
hafði heyrt talað! Hver yrði að á
byrgjast sjálfan sig. eins og hann ætl-
aði að gera. En hann vildi sjá hanu
fyrat, hann Isak litla son sinn, heyra
barnalegt hjalið hans og strjúka um
kollinn á honum. Hann brosti blítt,
er haun hugsaði til hans. f>að var
sama þó að þá væri alt iiti. Hann
ypti öxlutn. En þó lék brosið enn
um varir hans.
Da Wallou var enn kátur og gam-
ansamur. það var auðséð, að hon-
um þótti gaman aðöllusaman. Hon
um þótti matur í að hafa í boði sínu
gesti, sem hann hafði alveg í valdi
sínu. Hann hló dátt að sögum ridd
arahersisins um fíflslegar veðjanir og
sjóðvitlaus vistarspil. En svo bros-
leitur sem hann var, þá duldist ekki
hitt, að alvara bjó að baki, er hann
ávarpaði einn merkisvaldinn ofurrólega
sem hér segir.
Fyrirgefið snöggvast, herrar mínir!
mælti hann. Heyrið þér hérna, West-
huizeD, viljið þér ekki fara og segja
hinura herteknu mönnum, að þeir
skuli vara sig á að gera neina heimsku.
Tunglið kemur upp þá og þegar, og
það eru tvennar varðmannakvíar um-
hverfis herbúðirnar. f>að væri leiðin
legt, ef einhver yrði fyrir því, að vera
skotiun. —
Samtalið hætti undir eins. Liðsfor
ingjarnir rendu auga hvor til annars,
eins og þeir skildu, hvað undir bjó,
og að viðvörun þessi átti síðurekki viðþá
en hina óbreyttu liðsmenn. En du
Wallou lét aem hann veitti því enga
eftirtekt. Hann var byrjaður á sögu
um stúdentauppþot í Genf. West
huizen merkisvaldur hafði hlýðnast
boði yfirmann8 síns, lagt frá sér dós,
sem hann var að rjála við með sjálf-
skeiðungnum sínum, og farið á stað.
Máltíðin var nærri búin, og það var
eins og einhver drungi færðist yfir
borðsmennina. Trúboðinn studdi hönd
undir kinn og var eins og hann væri
að hugsa um eitthvert vandamál. Við
hlið honum lá læknirinn enski endi-
langur og geispaði. Hann var að
hugsa um þá, sem sárir voru, og um
að sér væri ekki til setu boðið jafn-
skjótL sem dagur rynni. Liðsforing-
jarnir náðu sér í vindil, og buðu hverir
öðrum að kveikja í. Hundraðshöfð-
inginn einn var samur og jafn, og
merkisvaldarnir sátu stirðir og fóru
allir hjá sér innan um alla kætina,
sem þeir voru svo óvanir við.
Opinberar auglýsingar.
All ar þœr stjórnarvalda-auglýsing-
ar, sem ekki er beint fyrirskipað með
lögum að birta skuli í hinu löggilta
stjórnarauglýsinyablaði, m á alveg eins
birta í fsafold eða öðrum blöðum, enda
er þrásinnis gert. Þetta gildir meðal
annars um uppboðsauglýsingar (nema
nauðungaruppboð), skiftafundarboð og
óskilafénaðarauglýsingar, nema ber%im
orðum séöðruvisi fyrirmœlt i sýslureglu-
gerðum. Auglýsingaeinkaréttur hins
löggilta blaðs gildir aðallega um pro-
clama i þrota- og dánarbúum, nauðung-
aruppboð og þvi um likt. En af slik-
um auglýsingum flytur ísafold jafnan
greinilegt ágrip ókeypis, svo greinilegt,
að sama gagn gerir almenningi eins og
frumauglýsingin — flytur það vegna
þeirra, sem fyrnefnt blað gera aldrei
að sjá né heyra.
Vanur og duglegur inatsveinn óskast á
þilskipið »Golden Hope*. Gottkaupi boði.
Menn snúi sér til skipstjórane. (Suðurgötu 8.)
þeir sem héðan í frá panta
Orgelharriiotiíutn
hjá mér frá hinni ágætu og alþektu
orgelverksmiðju K. A. Andersson í
Stockholra og borga þau við mót-
töku, fá í kaupbæti, miðað við verð-
hljóðfæranna, ágætar nótnabæk-
u r fyrir m i n s t 3 kr. 50 aur, alt að
10 kr. með bókhtöðuverði; þar á með-
al Præludier, Marscher og
M e 1 o d i e r.
Munið, að þessi Orgel-Harm. voru
h i n e i n u, er hlutu verðlauna-
pening úr gulti ogmestalofs
orðásýningunni í Stokk-
hólmi 189 7, að engan eyri þarf
að borga fyrir fram og a ð engum
reikningum er haldið leyndum.
Skrifið því til mín eða talið við mig,
áður en þér festið kaup annarstaðar,
og þér munuð samfærast um, að betri
og ódýrari Orgel-Harm. fáið þér eigi
annarstaðar. Verðlistur seDdir ókeyp-
is til þeirra, er þess óska.
Eeykjavík 2. janúar 1905.
Jón Pálsson
organisti við Prikirkjuna í Reykjavlk
Innilegt hjartans þakklæti mitt færi
ég hér með ollum þeim, sem á ein-
hvern hátt sýndu mér hluttekningu í
sorg minni við fráfall míns ástkæra
eiginmannsMagnúsar Markússonar; en
sérstaklega þakka eg hjónunum, skip-
stjóra Jóni Bjarnasyni og konu hans,
Ólafi Sigurðssyni frá Bygðarenda og
konu hans, og skipasmið Byrni Sveins-
syni á Grimstöðum og konu hans; fyr-
ir þá miklu hjálp og aðstoð sem að
þau veittu mér. Sömuleiðis öllum þeim
sem gáfu blómsveiga á kistuna, og
heiðruðu jarðarförina með návist
sinni, bio eg guð að launa af rikdómi
sinnar náðar.
ÍEvik 6. jan. 1905.
Ingib.jörfí Eii-íksdóttir.
Mit System
er komið í bókaverzlun Isaf. prsm.
Fyrir íslenzka sjömenn.
Af íslenzkum sjófatnaði, er eg
uudirritaður bef látið vinna heima hjá
mér eins og áður er auglýst, hefi eg
nú miklar birgðir fyrirliggjaudi, og sel
hann bæði, í stór- og smá-sölu, svo ódýrt
sem kostur er á. Þess ber að gæta, að
efnið í m í n u m sjófatnaði er betra og
vandaðra að úllum frágangi en alment
gjörist í útlenzkum sjófötum, er hingað
flytjast.
Virðingarfylst
Siggeir Torfason.
Laugavegi.
Atvinnu geta nokkrir hásetar feng-
ið á góðu þilskipi næstkomandi útgerð-
artíma. Nánari upplýsingar gefur Jó-
hannes Hjartarson.
Dugleg vinnukona óskast í vist
frá 14. maí á kyrlátt, ungbarnalaust
heimili. Hátt kaup, borgað mánaðar-
lega. Ritstjóri gefur upplýsingar.
2—3 vikna tima óskast 1—2
herbergi með rúmi og húsgögnum.
Ritstjóri gefur upplýsingar.
Appelsínur
Amerísk. epli.
Sultutauið g*óða,
og fl. nýkomið með »Kong Inge« til
Guðm. Olseu.
Sjóvetlinga
kaupir
H. P. Duus yerzlun Rvík.
Passíusálmar
verð 1 kr. og 1 kr. 50 fást íafgreiðslu-
stofu ísafoldar.