Ísafold - 23.05.1906, Síða 3

Ísafold - 23.05.1906, Síða 3
I S A F 0 L D 131 Því átt við að bátar eigi að taka alla 8«ipshöfnina ? á skipum gera þeir það ekki, eD þessu verður að slá föstu, svo bæði eigendur og skipshöfn viti, að hverju 61r eiga að ganga; — um þetta atriði gremir víða, og eins um, hvort björgun arsveigar e i g i að fylgja skipum. 8 vildi stinga upp á, að bátarnir Væru Það- 8em takmörkuðu tölu skip- Vei*3a, en ekki, hve mörgum má troða í násetaklefa og káetu. ngeyin liggur hér óskemd enn á 8 rokkinn. En hve örðugt er»eigi hr. ^nari Markússyni gert fyrir og þeim 8etn ráðnir voru, þar sem fáir munu 8em kunna að eiga við það smíði, hér 8fni nú liggur fyrir höndum. þau wtnungarslys, sem nú hafa þegar er >ð á þessu ári, ætti að hvetja menn vandvirkni og góðs frágangs á því, 6r sjávarútvegnum lýtur. Bér með læt eg fylgja vottorð fra 8 oöunarinönnum í Eeykjavík og frá ,Ve’rnur sjómönnum, sem staddir voru g Ng®vnni þegar hún slitnaði upp. 'Pstjóri og stýrimaður voru eins og Ur er um getið eigi á skipinu. * ^afsvík 3. maí 1906. SVEINBJÖKN Á. EgILSSON. Lftirrit. Eftir skipun hr. hæjarfógetans í Reykja- ^ höfum við skoðað skipið »Engey«, eign r' ^Isla Jóhannessonar, og álítum við skip ®tta svo traust og ógallað og svo vel út- Ul að seglum, reiða, bát og öðrum áhöld- ’ lifi 0g heilsu skipverja sé ekki nein hærra búin. I skipinu álitum við næga ibúð handa 9 tnönnum. Reykjavík 17. febrúar 1906. Þorxteinn Þorsteinsson. Hannes Hafliðason. Rétt eftirrit, eftir frumritinu, staðfestir: flfeppstjórinn i Neshreppi innan Ennis. Ólafsvik 2. maimán. 1906. Jón Jónsson. Við undirskrifaðir, sem vorum staddir úti a 8kipinu »Engey« nr. 95 frá Reykjavík, lnn 26. april, þegar ofsaveðrið skall ú um Vehlið, vottiun hér með, að framsiglu- Lppurinn með pikfalsblökkunum datt niður ® leiðinni frá þvi skipið slitnaði upp og i ’ °g að toppurinn brotnaði áður en 'P'o kendi grunns. Af seglum var að 1Ds stagfokkan höfð uppi á lríðinni i land, ng ekkert reyndi á toppinn af segli eða Þvi liku. Ólafsvik 3. mai 1906. Pétur Jóhannsson. Jón Vigfússon (bandsalað). aveðráttan Þelzt enn. Engin áttabreyting. Hlýtt a ®ólu Um hádaginn. Megn kuldi ella 8 hvassviðri oftar en hægð. Frost Var Lér f nótt ^ovðanlands og vestan munu vera 8 uleg harðindi enn. Fyrra mánu- a8 hafði t. d. verið í Ólafsvík norðan- ^ Ur 8 stiga frosti. ^ /8 Vesta komst ekbi fyrir Horn iyri ^a^nn' Varð að hverfa suður að au8tur’ Þess að reyr>a °mast á norðurhafnirnar. a®ís8ngurjmn ágóða fyrir söngsveit dómkirl ^ ar» sá er haldinn var fyrra sunni g var tvítekinn — haldinn aftu Ulrudaginn var, og þá fult hús ht 8ö ' °g fyrra skiftið. Soli B^Ur fr^’ Elínar Mathíasdóttur þót •a mikið vel takast. Fórn Abrahams. (Frh.). En í stað þess hvísluðust menn á um það, að skothríð væri ósjaldan úti á sléttunni. Sannie van der Valt full- yrti jafnvel, að hún hefði eéð þrjá særða kesjumenn vera flutta fram hjá heimili hennar, en af því að hún var versta þvaðurdós safnaðarins, tók eng- inn mark á sögu hennar, enda þótt allir gleddist við það, að hún gæti vel verið sönn. Næstu viku var annar bær brendur; það átti að kenna þrjózkuseggjunum að lækka seglin, og gamli maðuriun Piet Mtilier, sem lengi hafði ver- ið öldungur safnaðarins, fekk skipun um að mæta fyrir yfirmanni enska lögregluliðsins. Piet drakk feikn af Búa-brennivíni um morguninn beitti síðasta hesti sínum fyrir vagninn og ók burtu, eftir að hann með mikilli viðkvæmni hafði kvatt sína mann- mörgu fjölskyldu. — þér eruð einn af öldungum safn- aðarins? þannig hóf lögregluliðsforing- inn mál sitt jafnskjótt sem Piet hafði verið leiddur fram fyrir hann. Gamli maðurinn hneigðí sig; hann hafði verið alla æfi mesti friðsemdar- maður og vildi helzt þoka undan, ef einhvern vanda bar að höndum, og beint fyrir hið rólega skaplyndi sitt hafði hann verið valinn í safnaðar- öldunganefndina. Hann bjóst eigi við neinu góðu af ferðinni, og styrktist í þeirri trú við þetta hranalega ávarp. — Maður á yðar aldri ætti saunar- lega að skilja, hvílíka hættu héraðið bakar sér með því að áreita oss svo, sem þér hafið gert nú um stund. Foringinn barði hnefanum í borðið fyrir framan sig, svo að Miiller hrökk við af því. — Nú vil eg að endir verði á þessari óhæfu, skiljið þér það? Vér ætlum ekki að láta ykkur halda heilum her- flokk föstum fyrir oss, fyrir bölvuð heimskupör. Segið mér það undir eins, hverir það eru, sem liggja úti um nætnr og skjóta á næturvarðflokka vora! — Eg er gamalmenni og veit ekk ert. — Verið þér eigi að neinu þvaðri! þið Búarnir lafið allir saman eins og baunagras, og þór Miiller vitið meira en nóg til að gefa oss mikilvægar bendingar. Ef þér viljið hafa borgun fyrir það, þá segið til um það. Eng- land er eigi að skera slíkt við nögl sér. — Eg er fátækur rnaður, herra! en þér hafið snúið yður að miður hentug. um manni, ef þér haldið að þér getið mútað mér. Raunar hefi eg heyrt, að yður hafi hepnastþað með--------. — þvaður og mas! Ef þér viljið eigi með góðu, þá------þá verðið þér að bera sjálfur ábyrgðina á því, ef illvirkin halda áfram. Vér höfum nóg ráð til að bæla niður óeirðar slána, og hikum oss eigi við að kveikja eld í búgarði, ef á liggur. Bærinn yðar verður hinn fyrsti; nú vitið þér það. Landið er unnið, og vér ætlum oss að halda því; nú vitið þér það Hka. Piet Miiller svaraði engu við þessu. Hann horfði í augu hins mannsins, sem eldur brann úr, og með spyrjanda svip, og lét sjá á sér, að sér dytti í hug að fara. — |>ér verðið hérna, maður, æpti lögregluliðsforinginn óður. Hann hafði sama dag fengið harðar ávftur frá yfirhershöfðingjanum og reiði hans var enginn gamanleikur. Haldið þér annars að vér heyjum ófrið svona rétt að gamni okkar eða ykkar? Nei, og ef héraðið verður eigi orðið með friði og kyrð eftir nokkra daga, þá munuð þór iðrast þess. Seg- ið mér nú, hversu margir vopnfærir menn eru í söfnuðinum. — Sem stendur eru þeir eigi tíu á aldrinum milli átján og þrjátíu ára; hinir eru allir í hernum. — Ófriðinum er lokið, hefi eg sagt. Bloemfontein og Prætoría hafa verið unnar. Hver skrattinn hefir nokkurn tíma heyrt talað um þjóð, sera heldur áfram að berjast eftir að höfuðstaðir hennar eru komnir í greipar óvinanna? þið hafið eigi smáriðil manna með vopnum. þið hafið hvori her né pen- inga og samt gerið þið óróa eins og óðir tr.enn. Ait landið er með spekt, heyrið þið það; hérna og hvergi ann- arstaðar er verið að gera ólæti á nótt- um. — Eg veit ekkert, sagði Piet með hógværð, eg hefi að eins heyrt sagt að Botha haldi sig norður frá og að de Viies sé á leið hingað. — Fjandinn hafi hann. Og þér er- uð vitstola, maður! Hver er þar? Hann sneri sér fram að dyrum ; þar kora inn hraðboði, sem stóð hreyfingar- laus eins og staur og tók til að þylja boðskap sinn; hann hafði lært hann utan bókar. »Boð frá höfuðstöðvunum. De Vlies er þrjátíu enskar mílur fyrir austan Bloemfontein, svo að hætta er á, að hann tálmi samgöngum. Yfirhershöfð- ingínn fer í móti honum sem hraðast má hann, og allir hermenn sem hægt er að fá, eiga að koma undir umráð hans. Hersirinn verður að halda hér- aðinu í skefjum með þremur hersveit- um af lögreglustórfylkinu, meðan yfir- hershöfðinginn er önnum kafinn á ann- an háttn. það var sfður en eigi blítt augnatil- lit, sem hersirinn sendi hraðboðanum, og þá var hitt eigi blfðara sem hann athugaði Piet Muller með, því það bar vott um bræði, sem að líkindum var óþægilegt að þola til lengdar. En gamli maðurinn stóð alveg kyrr, og virtist hvorki hafa heyrt nó séð hvað fratn fór. þær hafa eigi verið neitt laklegar, skýrslurnar sem þér hafið fengið, kæri Muller minn, sagði hersirinn, og lagði nú haft á reiði sína; hann benti hraðboðanum að hann skyldi hafa sig á brott. f>á er hermaðurinn var farinn hélt hann áfram : — þar sem ómögulegt virðist að fá hjá yður skynsamlegt svar, þá mun eg gera sjálfur það sem mér sýnist. Skylda mín og hagsmunir lands míns bjóða mér að horfa eigi í gegnum fing- ur í svona máli, og þér getið verið viss um, að eg skal heldur eigi gera það. Athugið hvað eg segi: þér, Piet Mull- er, skuluð kalla öldunga safnaðarins Baman.----------- — Auk mín er einungis einn af þeim heima og hann er mjög veikur. — Svo—o — Foringinn tók skjal af borðinu og las það. — Hvar er Matteus Woller, hvað? — Dáinn, það hefir enginn verið kosinn í stað hans. — Og van Gracth? — Hann er í herdeild hjá de Vlies. f>ér hittið hann með byssuna í hendi. Hvast augnatillit mætti hinum blíðu barnsaugum Mullers, en hann stóðst það án þess að líta undan. Á eftir spurði hann sjálfan sig með undrun, hvaðan sér hefði komið hugrekki þenna dag. -— f>að er víst eigi til neins að spyrja eftir hinum. — jþví minna sem þér spyrjið, því færri ógeðfeld svör fáið þér. — Nú, við sleppum þessu máli; það eru til önnur ráð en að veiða upp úr þrjózkum karli. Heyrið þér nú hvað þór eigið að gera: Hinn daginn skul- uð þér kalla saman alla karlmenn hér- aðsins við kirkjuna. — f>að er langur vegur þangað, herra. — Ef eigi koma allir heimilisfeður þar saman, verða bæir þeirra brendir. Nú megið þér fara. — Eg þakka yður, herra, að þér haf- ið gefið mér 2 daga frest til að flytja eigur mínar burtu. Sltipið sekkvir. Gömul fiskiskúta, T o Venner, eign Hannesar Hafliðasonar skipstjóra og bæjarfulltrúa, lét út hóðan laugardag- inn var, 19. þ. m., áleiðis vestur á land með vörufarm til lausakaupa, og átti þann farm Kristján kaupm. og skipstjóri Kristjánssou hór í bæ, og styrði sjálfur skipinu. Þegar kom móts við Skipa- skaga, tóku skipverjar eftir því, að skip- ið fór að þyngjast í sjó. Var þá kom- inn að því svo mikill leki, að ekkert höfðu skipverjar við að ausa með dæl- unni, og sökk það að litilli stundu lið- inni þar sem komið var, vestur á Hraun- um, sem kölluð eru. En skipverjar, 3 alls, konni róandi hingað um nóttina á skipskænunni, í logninu. Enginn skilur að svo komnu, hvernig staðið hefir á þessum leka. Skipið hafði legið hór á höfu hálfan mánuð, áður en það lagði á stað, lekalaust alveg. Það var mjög vandað að upphafi, þótt lítið væri, 37 smál. W. Fischer hafði látið smíða það hatida Jóni lieitnum Olafs- syni í Hlíðarhúsum. Síðar átti það G. Zoega kaupm. (með J. Ó.). Því hafði og verið haldið vel við, að mælt er. — Það var vátrygt í Faxaflóafólaginu fyrir 4,800 kr.; virt a 6,400. Vörur í því höfðu og verið vátrygðar, fyrir 16,000 kr. Landsbúnaðarfélag-ið. Ársfundur þess var haldinn 19. maí í Iðnaðarmannahúsinu. Forseti, lektor þórh. Bjarnars., sbýrði frá framkvæmd- um félagsins og fyrirætlunum og und- irtektum búnaðarþings undir tillögur ársfundar og aðalfundar 1904 og 1905. Nokkrar umræður urðu utn notkun sláttuvéla og um sandgræðslu, en eng- ar tillögur voru bornar upp af félags- mönnum fyrir næsta búnaðarþing. Félagar nú um 700; bættust 107 við umliðið ár og 29 komnir á þessu ári. Búist var við að hús félagsins mundi með öllum útbúnaði, þar með talinní vatnsveitu upp í efnarannsókna- Btofuna, kosta fast að 18,000 kr. Frem fæst í bókverzlun ísafoldarpr.sm. 100 tímar í ensku, frönsku og þýzku eru jafnan til sölu í bókverzlun ísa- foldarprentsm. Familie-Journal fæst í bókverzlun ísaf.prsm. Kaupendur Isafoldar sem skifta um bústaði núna um kross- messuna eða í næstu fardögum, eru vinsamlega beðuir að láta þess getið sem fyrst í afgreiðslu blaðsins. H I 'f f íslenzkt fæst bezt á bulrotnalíæ SKANDINÁVISK Exportkaffi-Surr ogat í Kobenhavn. — F- Hjorth & Co.

x

Ísafold

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Ísafold
https://timarit.is/publication/315

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.