Ísafold - 17.11.1906, Síða 3

Ísafold - 17.11.1906, Síða 3
ISAFOLD 303 hreppi sÍDDÍ þesau méli og komi því á framfæri, svo framarlega sem áætlun- in fer ekki fram úr þvf, sem kleift getur talist. Hér er um mikla hags- muni að tefla, þar sem er mikill hluti Rangárvalla, og vonast menn mjög eftir því þar eystra, að þetta fyrirtæki verði styrkt öfluglega af almannafé, ef til kemur. Sigurður ráðunautur, sem hefir sýnt sérstakan áhuga og ötulleik í þessu efni, var mjög áfram um það, að rannsakað yrði til hlítar, hve langt hinn gamli farvegur kynni að ná norður eftir. — Eg taldi mestar lík- ur til þess, að farvegurinn mundi eiga upptök sín að rekja til einhverrar greinar úr Markaifljóti, helzt til svo nefndrar Blautukvíslar, og virtist mér ekki ósennilegt, að munnmælasagan um upptökustað frá Rangá, er Skúli bóndi á Keldum gat um, væri f raun- inni bygð á fornum frásögum um fljót það, er eitt sinn hefir runnið í farveg- inum fyrir vestan JE3ellufja.il. Mig langaði til þess að komast eftir þessu af eígin sjón, en treysti mér ekki til þess vegna bflunar í fæti, og sendi eg því heimamann minn einn, Jón Böð- varsson, til þess að fylgja farveginum til upptaka. Hann fór ásamt föður sínum bóndanum á þorleifsstöðum, (næst efsta bænum þeim megin á Rang- árvöllum) upp með farveginum alla leið þangað er við Kofoed-Hansen höfðum numið staðar við, og síðan norð vestan við Hellufjall svo langt sem þeir gátu séð til farvegarins. það var nokkru eftir réttir, er þeir fóru á stað, og því heldur seint á árinu til þess að komist yrði að óygg- jandi niðurstöðu um hin fornu árupp- tök. þeir héldu nálægt 8 tíma ferð eftir farveginum frá þvf er áður var þekt, fyrst yfir Blétta sanda fram með Hellufjalli og langt norður fyrir það. Tók þá við brunahraun mikið, og var farvegur þar mjög skýr. Brunahraun þetta var rautt að lit, og mátti mylja hraunsteinana með hendinni. Hraunið var á að gizka nær klukkutfma gang- ur á breidd. Fyrir norðan þetta hraun- belti komu aftur sandar og hraungrýti langa leið. Töpuðu þeir af farveginum við hraunbrún nokkra, enda var þá komið fram undir kvöld og þoka mikil. f>eir sneru þá aftur og komu heim að forleifsstöðum um miðnætti f>eir höfðu verið um 20 klukkustundir alls á ferðinni. Eg hefi viljað skýra frá tildrögum máls þessa vegna þess, að mér virðist lfklegt að það verði bráðlega tekið upp sem eitt meðal heldri héraðsmála Rangæinga, og er þá gott að almenn- ingur geti fylgst með í því. Annars vænti eg þess, að geta fengið að vita innan langs tíma, hvað ætlað verður á um kostnaðinn af fyrirtækinu, og sjálfsagt verður það þá rækilega rætt, hvers gagns menn geta vænst af því ekki einungis fyrir hefting á sandfoki, heldur einnig til græðslu á Bandauðn um Rangárvalla með flóðveitu. Má geta þess, að landmælingaliðið 'danska mun mæla áveitusvæðið að sumri, eftir þvf sem Hammershöj höfuðsmaður þess, hefir skýrt mér frá, og getur það hrundið málinu mjög fram til fljótra úrslita. St. í Reykjavík 10/n 1906. Einar Benediktsson. Fórn Abrahams. (Frb.l. Hann hafði hlýtt á samtal hinna eldri manna og hent á lofti lausar málsgreinar, er kastað var fram af ólgandi ákefð og fylgt höfðu tryltar bölbænir og kveinstafir. Hann hafði varðveitt það alt í mÍDni sér. Hugarflug hans lék á óstilta og óþýða strengi, hljómfailið í lögum þeim, er það lokkaði fram, laut ekki að öðru en dauða og tortímingu. Hann gerði ályktanir, sem mundu hafa hrætt alla aðra en börn; en hann brosti að þeim. það sem hann sá daglega bera við hingað og þangað um landið, gerði haun æstau f geði, og einveran iauk við það, sem á vantaði, með þvf að hún veitti honum færi á að láta það dafna, sem háskalegast var f fari hans. Og beint þegar hann var komin þang- að upp, er leiðin liggur frá smáum heimi barnsins út á víðáttuflæmi full- orðins manns, þá brást honum sá, er hann hafði bundið vináttu við, og hann reyndist meira að segja vera fúlmenni og svikari. Ísak bló fyrirlit- lega að sjálfum sér. Hann þóttist sjá það um sjalfan sig, að hann væri ekki á vetur setjandi. þá hafði honum borÍBt í hendur bókin með æfisögunum frá öllum tím- um og úr öllum löndum. það fanst honum vera harla eftirsóknarvert, að líkjast þeim afreksmönnum. Nú hafði hann fundið það, sem eftir skyldi keppa. Að leggja sjálfan sig í sölur, — það var það sem fyrir honum vakti upp frá því, og yrði því ekki við komið, þá var þó hitt eftir, sem forlögin höfðu gert honu kost á: að friðþægja fyrir framda yfirsjón, eins og margir f bókinni þeirri höfðu gert. Hið kjarnmikla orðfæri í henni hafði náð föstum tökum á huga hans. Hann hefði átt hægt með að þylja upp heil- ar blaðsíður úr henni, ef hann hefði haft tfma til þess. Og nú ætlaði faðir hans að rjúfa eið þann, er hann hafði unnið; undandráttur hans og kvíði kom upp um hann; var það þá eigi skylda sonar hans, að taka f taumana og aftra því. Jú, Isak hafði hitt stund- ina þá er þess var krafist, að hann fórnaði sjálfum sér, og hann vildi ekki láta hjá lfða ónotaða. Hann brosti aftur og hann brosti enn, er hann gekk inn og mælti: — Eigum við nú að ríða á stað, pabbi? Van der Nath sneri sér undan, til þess að horfa framan f son sinn; svo bjart var yfir honum. Hanu greip byssuna skjálfhentur, hlóð hana og gekk til dyra. Hann brosti líka, en raunalega. En þó brá fyrir f augna- hvörmunum nokkurri óvissu og spurn- ingarsvip. Hann ól enn einhvern von- arneista f brjósti. . — Við rfðum fram hjá bænum hans Zimmers, sagði hann í lágum rómi. — |>að er krókur, um þrjár enskar mflur, sagði ísak hikandi. — Við ríðum þá leið. ísak heyrði það á því, hve einbeitt- ur var málrómur föður hans, að ekki mundi vera ráð að koma með fleiri mótmæli; hann brosti sem fyr og gekk til dyra. Og á eftir honum kom van der Nath, með sama einkennilega glampann f augunum, og hélt á biflíunni og byss unni. þeir fóru lengri leiðina, því að hann vildi ekki sleppa síðustu voninni um, að að þeir kynnu að rekast á njósn- arsveit af fjandmannaliðmn. Ef svo færi, ætlaði hann að ríða beint á her- mennina og hleypa af byssunni; og þá gæti svo farið, að þeír félli báðir feðgarnir, fyrir sömu kúlunni. Hjartað í honum barðist óðara; enn var þó til náðug forsjón, og hann trúði enn á eina lánið, er hann dirfðist að æskja sér. Hann hagræddi sér hljóður í hnakknum og bjálpaði syni sfnum á bak fyrir aftan sig. Pilturinn hélt höndum utan um föður sÍDn, lagði höfuðið við herðar honum og horfði út í myrkrið, sem lagðist hægt og semt yfir jörðina og huidi bæði vonda menn og góða í hjúpi sínum. HeBturinn tölti á stað með tvöfalda byrði á baki, piltmn, sem brosti við því sem honum var ókunn- ugt, og fullorðna manninn, sem skim- aði ákaft eftir einhverjum fjandmanni, er leysti hann úr nauðum, og bað hljóður dauðann að rétta sér hjálpar- hönd, er mennirnir megnuóu ekkert framar. — Hvernig var það, Bem Vlies hafð sagt? hugsaði van derNathmeð sjálf- um sér —. Já, í hernaði getur ait að höndum borið — alt — þetta líka. Hugurinn rúmar ekki þúsundasta hlutann af því, sem við ber f hernaði, og það er hvað öðru líkt; það Ijær ímyndunaraflinu lausan taum; en svo voðalegar myndir, sem það býr til, þá ber sannreyndin af þeim öllurn. En þegar jafnvel það verður mögulegt, sem er ella ómögulegt, því skyldi þá ekki mega vona og búast við einhverju af tómri tilviljuninm? Og það gerði van der Nath enn sem fyr. Bak við hvern stóran stein meðfram veginum hélt hann að hermaður leyndist; í hvert skifti sem hann heyrði eitthvað, hélt hann að einhver væri að draga upp gikk á byssu — — var skugginn þarna ekki hestvöiður, eða, nei, — það var kaktus-runnur, en þarna — þama — nei, ekki heldur þar. J>að var ekkert að sjá. Nokkrir varðriðlar reikuðu um sléttuna; og þögnin ein grúfði yfir þeim feðgum, er þeir riðu þar í myrkrinu. þeir voru komnir fram hjá bæ Zimmers, en þar skein ekkert Ijós í gluggunum og enginn kom út til að gá að, hverir þar væri á fetð um enda- lausa flatneskjuna, er máninn brá yfir fölum geislum sínum. Van der Nath stöðvaði alt í einu hestinn og dró upp byssu sína. Lftilfjörlegt þrusk heyrðist í nánd og alt blóðið streymdi honum til höfuðsins. — Loksins, stundi hann. Heyrir þú ísak? — það var hreysiköttur, faðirminn! Og ísak brosti. Hann skildi, hvað gamla manninum leið, og fyrirgaf hon- um þótt hann væri enn að vona, þrátt fyrir það, að nú fór að grilla í grjótdys- ina svo sem svaraði enskri mílu fram undan þeim; en þangað var ferðinni heitið. Van der Nath roðnaði eins og þjóf- ur, sem staðinn er að verki, og varð hokinn í hnakknum. Nú voru öll sund lokuð, harðlokuð, og þótt hestur- inn færi fet fyrir fet, fanst honum þó þeir nálægjast steindysina með ótrúleg- um hraða. þá tók hann til að gráta hástöfum, svo kvalræðislega, sem full- orðnir karlmenn einir geta grátið. En ísak brosti enn sem áður með hálf- opinn munn og strauk hlýlega um hárið á föður sfnum. Grábleika afturelding lagði inn um smágerðar rúðuroar á bænum. þungir regndropar lömdu á hálmþakinu og harðar vindhviður hömuðust á hest- húshurðinni, svo að hrikti í hjörunum, þar til er hún skall loks aftur með háum hvelli og hélzt sfðan lokuð; hún var orðin þreytt á þeim leik. verður endurtekinn á morgun, sunnu- daginn 18. þ. m., kl. 9 e. h. Nánar á götuauglýsingum. Kopíublek, ný tegund, sögð ágæt, í bókverzlun í saf oldarprentsm. Alþýðufyrirlestur i Bárubíið sunnudaginn 18. nóv. kl. 5 e. h. Bjarni Jónsson frá Vogi: T í m a m ó t. Kostar 25 aur., við innganginn. Atvinnu við verzlun getur stúlka, sem er vön búðarstörfum, fengið við verzlun utan Reykjavíkur. Góð kjör í boði. Menn snúi sér til þorleifs Jónssonar á Bókhlöðustíg 2. 8 a ni t ö k. Maður, sem kaupa vil vélarbát í félagi við annan (eða fleiri), snúi sér til kaupm. Björns Kristjánssonar fyrir 23. þ. m. Óskilahestur grár að lit, mark: sneitt aft. bseði eyru, gat hægra (sneiðingarnar svo grunnar að tæpast verður talið mark), afhentur hreppstjóranum i Kjósarhreppi; verður seldur eftir 14 daga, verði eigandi þá eigi búinn að gefa sig fram. Neðra-Hálsi, 14. nóvbr. 1906. Þórður Guðmundsson. Til leigu er 1 herbergi með forstofu- inngangi Njálsgötu 27. Þakkarávarp. Innilegt hjartans þakk- læti færi eg öllum þeim mörgu, sem hafa rétt mér hjálparhönd eftir fráfall míns eUk- aða eiginmanns, Ólafs Eirikssonar, síðan á siðastliðnu vori. Sérstaklega vil eg þakka þeim séra Ólafi Ólafssyni, fríkirkjupresti; jÞorvaldi Þorvaldssyni, Kothúsum Garði og konu hans; Jóni Signrðssyni, skipstjóra og konu hans, og svo hinni heiðruðu samskota- nefnd, fyrir allar hinar stórkostlegu gjafir og aðra hluttekningu. Sá sem er athvarf ekknanna, blessi þessa glöðu gjafara með allskonar andlegri og himneskri blessun, og láti þá uppskera eins örlátlega, eins og þeir hafa örlátlega sáð. Reykjavik, 14. nóv. 1906. Arribjörg Guðmundsdóttir. Aukafundur verður haldinn í hlutafélaginu Högni sökum forfalla sunnudaginn 18. þ. m. kl. 7 e. m. í Iðnaðarmannahúsinu. Fundarefni er álit nefndarinnar, er kosin var á sfðasta fundi. Reykjavík 13. nóv. 1906. Stjórnin. Tll leign eitt herbergi i Miðstræti 4. H arðfiskur 30 aur. pd. fæst í verzlun Kristins Magniíssonar. U ndirrituð tekur að sér saum á kjólum og káp- um handa fullorðnum og börnum. Sömuleiðis að ýfa (kruse) og lita hatt- fjaðrir og fjaðrabúa. Hedvig Bartels Hveríisgötu 55. Chocolade afar-óclýrt, Coníect brjóstsykur tvær nýjar tegundir, Margarine o. m. fl. er komið með Vestu í verzlun Kristins Magnússonar. Ritstjóri B.iörn Jónsson._ Isafoldarprentsmiðja.

x

Ísafold

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Ísafold
https://timarit.is/publication/315

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.