Ísafold - 25.07.1908, Side 3

ISAFOLD
119
Mestu úr að vel ja!
Kvenregnkápur frá io kr. Svuntuefni, margar fallegar tegundir.
Silkisvuntur, margar nýjar, Ijómandi tegundir. Kvenslifsi, yndisleg
frá 2—3 kr. Lífstykki 0,95—3,90.
Sængurdukur, fiðurheldur, tvíbreiður frá 0,90.
RÚmteppi, hvít og mislit kr. 2,50—3,95.
Drengjaföt frá 3,60, allar stærðir, haldgott efni; 450 klæðnaðir fyrir-
. liggjandi.
Áður en þér skoðið sams konar vörur annarstaðar, ættuð þér að líta á þær í
Brauns verzlun Hamborg*
Aðalstræti 9. Talsími 41.
Yelsæmis-skjöðurnar.
Einhverjar reykvískar kaifikerlingar,
sumar í pilsi og sumar í buxum, kváðu
hafa fárast töluvert út af því, að »hús-
bóndinn* var nefndur hér í bláðinu
um daginn bæði rápherra og þeyti-
spjald. Tala um, að það gangi of
nærri velsæmi, að tala ekki virðulegar
en það um landsins æðsta höfðingja,
næstan hátigninni.
ísafold mundi, ef hún ætti orðastað
við velsæmis-skjóður þær, vilja minna
þær á tvent.
Annað er það, að virðing og við-
höfn hlýtur að fara og á að fara mest
eftir því, fyrir hve miklu af þeirri vöru
maðurinn vinnur, sem hana á að þiggja.
Geri landsins æðsti embættis-
maður sig að óvöldum ferðalang, sem
þeysir hérað úr héraði í kjörfylgis-
undirróðurs-erindum fyrir sjálfan sig
og sína menn, landið af enda og á,
og það þjóðinni til óþurftar meira að
segja, að mætra manna dómi, í stað
þess að vinna að sínu embætti, þessu
sem hann fær fyrir 40 kr. á dag að
þjóna, — þá er vissulega engin ósvinna
að kenna hann við ráp eða þeyti-
spjald.
Hitt er það, að þetta er sami mað-
urinn, sem lét sitt eigineignar-málgagn,
Sannsöglina alræmdu, svívirða af öll-
um mætti ýmsa landsins heiðvirðustu
menn almúgastéttar, eftir Bændafund-
inn 1905, klina á þá smánarlegum
uppnefnum og þar fram eftir götun-
um, menn, sem eru upp og niður hans
jafnokar að manngildi, fyrir það eitt, að
þeirsýndu þá föðurlandsást og höfðu þá
mannrænu í sér, að mótmælaritsímagjör-
ræðinu og reyna að forða þjóðinni við
þeirri óhæfilegri og allsendis óþarfri á-
lögubyrði, sem áhenni lendir fyrir farg-
anið það.
Það er enn fremur sami maðurinn,
sem lét sér svo vel líka »mannasaurs-
greinin« í sama málgagni eftir kon-
ungsförina í fyrra, að hann var með
ritstjóranum í samsætisfagnaði fám
dögum eftir, þar sem drukkið var
minni hans með miklum virktum.
Vér biðjum ennfremur velsæmis-
skjóðurnar að reyna að gera sér tvent
annað i hugarlund, ef þær þekkja svo
vel til.
Fyrst það, hvað blöð, sem stæði
fast á sjálfs síns sóma, mundu segja
um þennan mann, eins og hann hefir
hagað sér, ef hann væri jafn-hátt sett-
ur í einhverju öðru siðuðu landí, þar
sem landstjórninni hefir ekki verið kom-
ið upp á að vera þolað hvert gerræð-
is-farganið á fætur öðru.
Og hitt er það, hvað hér mundi
vera sagt um svona mann, annan en
þann, sem væri ráðgjafi.
Ráðgjafa-nafnið er áreiðanlega ekki
réttur mælikvarði á nokkurn mann-
gildisdóm.
Mannalát.
Miðvikudag 3. júní andaðist að
heimili sínu Hindisvik á Vatnsnesi
merkisbóndinn Jóhannes Sigurðsson,tæ\>->
lega 53 ára að aldri. Bæði faðir hans
og afi höfðu búið á undan honum í
Hindisvík, annálaðir atorkumenn til
sjós og lands. Eigi var þó Jóhannes
heit. siztur þeirra, enda gerðist hann
þegar innan tvítugsaldurs formaður
hjá föður sinum og var það lengi
síðan, meðan sjór var sóttur á Vatns-
nesi. Miklu færri en vildu gátu róið
hjá honum; svo mikilla vinsælda og
trausts naut hann jafnan. — Ábýlis-
jörð hans Hindisvík var áður hálf
klausturjörð og hálf kirkjujörð. Klaust-
urpartinn keypti hann fyrir nokkrum
árurn og hafði nú í hyggju að kaupa
hinn. Jörðina bætti hann mjög með
girðingum og túnsléttun og jók varpið,
sem tilheyrir jörðinni. Timburhús
hafði hann látið gjöra í stað gamallar
bæjarbyggingar. Við sveitarstörf var
hann talsvert riðinn um tima, og iýsti
það sér þá jafnan, hvað réttsýnn maður
hann var og vandaður. Hann barðist
mjög fyrir því síðari árin, að sigling
kæmist á Lambhúsvik, löggiltan verzl-
unarstað hér á nesinu, þótt það hafi
ekki tekist enn þá, sem við þökkum
dugnaði(!) þingmanna okkar og lip-
urð(l) Samein. félagsins. Sjálfur hafði
Jóhannes heit. leyst borgarabréf og
hafði stundum lítilsháttar sveitaverzlun.
Við Vatnsnesingar megum sakna
Jóhannesar fyrir margra hluta sakir,
en framar öllu fyrir það, hvað við
eigum þar á bak að sjá falslausum,
einlægum og ágætum dreng, sem
hvarvetna kom fram til góðs og ekki
mátti vamm sitt vita. Við söknum
þessa vinar okkar, sem alt af gat gert
okkur létt i skapi með sinu glaða og
vingjarnlega viðmód; en eiukanlega
sakna hans heimilið og ástvinirnir,
sem mistu þar hjartfólgnasta vininn
sinn.
Jóhannes var kvæntur Helgu Björns-
dóttur, ættaðri úr Vatnsdal, honum
samhentri myndarkonu. Þau áttu 4
syni, tvo sem gengið hafa skólaveg-
inn: Sigurður, útskrifaður i fyrra vor,
og Jón, i 6. bekk Mentaskólans.
Guðmundur og Jóhannes eru yngri
heima. Jarðarför Jóhannesar heitins
fór fram föstud. 19. júní og var þar
fjölmenni mikið saman komið, enda
var Jóhannes víða þektur og hvar-
vetna að öllu góðu.
Vatnsnesingur.
Hmn 21. f. mán. andaðist snögg-
lega úr lungnabólgu Magnús Erlends-
son, bóndi í Gröf i Hrunamannahreppi,
atorkumaður og drengur góður.
Dáin er í Khöfn nýlega hálfníræð
að aldri sýslumannsekkja frú I n g i -
björg. Schulesen, ekkja Sig-
fúsar Schulesen (Skúlasonar), sýslum.
i Þingeyjarsýslu (+ 1862), en dóttir
Óla Sandholts kaupmanns í Reykja-
vík og systir þeirra Árna og Bjarna
Sandholts kaupmanna, sem dánir eru
fyrir 30—40 árum, svo og frú Ásu
Clausen etazráðs. Tveir synir þeirra
hjóna, Hans Árni og Óli Theódór,
dóu uppkomnir. En dóttir þeirra
lifir, Fanny, ógift, i Khöfn. Þriðja
son átti hún við Gísla Magnússyni
skólakennara, Arna Beintein, er varð
stúdent og lézt í Khöfn fyrir n ár-
um, nær þrítugur, efnistnaður.
Erl. ritsímafréttir
ti) ísafoldar.
Khöfn 24. júlí kl. 10 */4 árd.
Alberti.
Alberti fallinn.
Falliéres.
Falliéres Frakklandsforseti mí á ferð
i Khöfn.
Sambandsmálið.
Advokat Voss í Dagblaðinu telur frum-
varpið vera sjálfstœðisafsal. Jydsk
Morgenblad samsinnir því.
Þing'maiinsefni
fyrir Reykjavík af hendi sjálfstæðis-
manna voru tilnefnd á þar til kvödd-
um fundi i Báruhúsinu i fyrra kveld.
Atkvæði, skrifleg, lentu á þessum
þremur: dr. Jóni Þorkelssyni lands-
skjalaverði, Magnúsi Arnbjarnarsyni
cand. jur. og Magnúsi Blöndahl verk-
smiðjustjóra. Þeirra reyndist eftir á
M. Á. ófáanlegur, og verða því hin
2 þingmannsefni sjálfstæðismanna í
þessu kjördæmi.
Nokkurir aðrir voru til nefndir á
undan atkvæðagreiðslu, en þeir höfðu
sumir ráðið sig annarsstaðar og aðrir
færðust undan af öðrum ástæðum, —
einum, Þórði J. Thoroddsen banka
gjaldkera, sem var manna líklegastur
til kjörfylgis hér, b a n n a ð að fara
á þing, öðru vísi en að sleppa stöðu
sinni!
Kúgunar-frumvarpið.
Hálfáttræður karl undir Jökli skrifar
hingað ættingja sínum 21. þ. m.:
— Eg er staddur hér í dag ásamt
öllum alþingiskjósendum hreppsins á
stjórnmáíafundi, til þess að andmæla
og fella frá okkar hálfu millilanda-
kúgunar-frumvarpið dansk-íslenzka.
Veðrátta
vikuna frá 19. júlí til 25. júlí 1908.
Rv. Bl. Ak. Gr. Sf. Þh.
s 10.7 12.0 15.8 13.6 9.6 10.1
M 10.2 11.8 14.3 12.0 14.5 10.0
Þ 11.5 15.0 14.4 14.0 9.2 11.0
M 11.1 13.9 13.4 11.5 10.8 11.3
F 119 12.6 10.3 10.7 9.4 11.6
E 12.2 10.4 10.0 7.6 11.6 11.0
L 12.4 9.9 10.0 9.2 8.4 11.2
Til hvorrar handar víkja skal.
(Fyrirspurn). Af þvl að svo margir af
þeim, sem ferðast eftir akbrautunum, eru í
óvissu um, til hvorrar handar ber að víkja
þegar menn mætast á veginum, hæði með
vagn, lestir og eins lausríðandi, þá vil eg
hiðja yður, heiðraði ritstjóri Isafoldar, að
gefa skýrt svar hessu viðvlkjandi, mönnum
til Jeiðbeiningar.
Ferðamaður.
Svar: Vegalögin nýju, frá 22. nóv. 1907,
fyrirskipa greinilega um það, sem hér segir
i 56. gr. þeirra:
»Vegfarendur, hvort heldur eru gangandi,
riðandi eða á vagui eða bjólum, skulu, þá
er þeir mæta einhverjum, eða einhver vill
komast fram fyrir þá, halda sér og gripnm
slnurn á vinstri helming vegarins eingöngu«.
Gufuskipin. Sterling (Em. Nielsen)
fór héðan til útlanda 23. þ. m. með yfir
50 farþega, flest útl. feroamenn, einkum
þýzka. Ennfremur stórkaupm. Lefolii og
Chr. Fr. Nielsen, sira Bj. Hjaltested, Sig-
fús Einarsson söngskáid, Berthelsen dansara,
Þórh. Daníekson verzlunarstj. úr Horna-
firði og hans frú, m. fl.
A-Skaftafellssýslu 12. júli: Tíðar-
far hér hefur mátt kalla afbragðsgott alt
vorið; skepnuhöld góð, en grasvöxtur naum-
ast að því skapi; þó eru menn nú að hyrja
slátt, og er þao með fyrsta móti, þvi nú
er jörð sem óðast að spretta.
Viða er hér hk\i-kvillasamt á marga
lund og taugaveiki stungið sér niður í
tveimur stöðum, í Hólum og í Höfn, einn
maður á hvorum hæ. Þorleifur hreppstjóri
í Hólum hefir legið i henni siðan fyrir
miðjan júnimán., en er nú, sem hetur fer, i
afturhata. Alls enginn vafi leikur á því,
að hann nái kosningu til þings fyrir næsta
kjörtimabil, og gleöur það bæði mig og
aðra, sem unna frelsi og framförum föður-
landsins; þvi þeir eru alt of margir, sem
elska myrkrið meira en ijósið, eða fjötrana
meir en frelsi og framfarir. — En þeim
piltum eyðir dauðinn og timinn smátt og
smátt, og vonandi gefur aðra i staðinn,
sem unna þvi frjálsa og góða; vaxandi
mentun og mentaþrá bendir óefað í þá átt.
Við Austur-Skaftfellingar héldum hér
þjóðminningardag þann 17. júni (fæðingar-
dag Jóns Sigurðssonar); hann mátti kalla
vel sóttan og menn komu úr öllum hrepp-
um sýslunnar. Skemtanir voru margs konar:
Fyrst veðreiðar til verðlauna. Fyrstu verð-
laun fyrir skeið hlaut hestur verzlunar-
stjóra Þórhalls Danielssonar i Höfn; og
fyrstu verðlaun fyrir stökk hlaut 3—4 ára
foli, sem Einar Þorleifsson á Meðalfelli á.
Svo var glímt til verðlauna; aflraun á
kaðli, stökk, hlaup og margt fleira. Ræður
voru og haldnar. Sira Benedikt Eyólfsson
i Bjarnanesi setti samkomuna með laglega
orðaðri ræðu og lýsti þar tilgangi svona
lagaðra mannfunda og hve mikið þeir efldu
félagsskap og framfarir hvar í heimi sem
væri. Sira Pétur talaði fyrir minni kon-
ungs, Þórhallur Danlelsson fyrir minni Is-
lands, sem kom næst eftir samkomuræðuna;
Sigurður Arngrímsson í Höfn fyrir minni
Jóns Sigurðssonar, síra Benedikt minni
Austur-Skaftafellss., og síðast og hezt (að
minu áliti) talaði Þórarinn Sigurðsson odd-
viti i Stórulág fyrir minni kvenna.
Kvæði voru og ort: fyrir minni íslands
og Jóns Sigurðssonar eftir Eymund Jóns-
son í Dilksnesi, og fleiri. Fyrir minni
Hornafjarðar (mjög gott kvæði) eftir Hjalta
Jónsson i Hoffelli.
Dagurinn var fremur kaldur, og fengu
margir kvef; en það borgaði sig vel, þvi
skemtanirnar veru öllum vonum hetri. Og
blái fáninn blakti á fundarhúsi okkar Nesja-
manna allan daginn og fálkinn yfir inn-
ganginum. Samkomustaðurinn var prýði-
lega úthúinn, og allur völlurinn umgirtur
rauðum, hvítum og bláum borða, og ekki
neitt sparað, hvorki fyrirhöfn né kostnað-
ur, svo að alt gæti verið i góðu lagi. Eitt
vantaði tilfinnanlega; það var Þorleifur
hreppstjóri i Hólum. Hér eru menn þegar
farnir að hlakka til 17. júní n. á.
Ekki þóknast þvi Sameinaða að láta
skip sin koma hér á ósinn, og er hann þó
við sama og hann hefir verið 40 ár siðan
er eg kyntist honum.
Kartöfluí, Laukur
fæst í
Liverpool.
Ostar 03
Pylsur
bezt kaup í
Liverpool.
Hey til sölu!
taða og stör.
Menn snúi sér til
Signrðar Jónssonar,
Görðum í Reykjavík.
Umboð
Undirskrifaður tekur að sér að kaupa
útlendar vörur og selja ísl. vörur gegn
rnjög sanngjörnum usnboðslaunum.
G. Sch. Thorsteinsson.
Peder Skramsgade 17.
Kjöbenhavn.
Hotel Dannevirke
i Grundtvigs Hus
Studiestrœde 38 yed Raadhuspladsen, Köben-
havn. — 80 herbergi með 180 rúmum á 1 kr. 60
a. til 2 kr. fyrir rúmið með ljósi og hita. Lyfti-
vél. rafmagnslý8ing, miðstöðvarhitnn, bað, góður
matur. Talsimi H 960. Virðingarfylst
Peter Peiter.
Norges Handelskalender.
Útgefandi S. M. Bryde.
Þessi góðkunna bók gefur upplýs-
ingar um alt, sem menn óska að fá
vitneskju um i Noregi, verzlun, iðnað,
landbúnað og ótal margt fleira. Afar-
nauðsynleg öllum, sem einhver við-
skifti hafa eða vilja hafa við Noreg.
Til i 5 . á g ú s t tekur Sveinn mála-
flutningsmaður Björnsson við auglýs-
ingum í bókina og pöntunum á næstu
útgáfu.
Agætur OSTUR
frá Hvanneyri fæst keyptur á Rauðará.
Vilhjdlmur Bjarnarson.
Ribet
heitir ný tegund af súkkulaði sem
fæst í
Liverpool.
Böggull sem inniheldur súkkulaði,
sykur og mjólk er efni í 2 bolla, og
kostar aðeins 8 aura.
Efnið hrærist út i vatni og er svo
brugðið yfir eld; er þá strax tilbúið
ágætt súkkulaði.
S m j ö r
írá Olafsdal nýkomið.
Selt á Laugaveg 11.
f£)avió (Bsílunó
prédikar í Betel á suntiudag kl. 6*/j.
Allir velkomnir.
Regnkápur
með nýjasta sniði úr agætu
efni, nýkomnar í Klæðaverzlunina
Liverpool.
156
157
160
158 •
oo hann að hlusta á ? Átti það aidrei
að breytaBt?
Oft var það líka, að hún sagði hou-
um sögur. Og etundum þegar frásögn-
in stóð sem hæst, var eins og móða
rynni af audlitinu og svipurinu yrði
skær og hreinn, og þá gat hann sagt
margt svo yndislega fallegfc og gáfu-
legt. Manni með fullu viti hefði aldrei
getað dottið annað eins í hug. Bn
meira þurfti ekki til að Ingiríði tæki
að vaxa hugur, og nú var viðleitnin
mikla byrjuð af nýju.---------
f>að var eitfc kvöld í rökkrinu; tungl-
ið var að koma upp. Snjór var á
jörðu, fannkyngi mikil. Og ís lá á
vatniuu, grár og gljáandi. Trén voru
dökkbrún, og himininn logarauður, því
að sólin var að setjast.
iDgiríður var á leið niður að vatninu;
húu æfclaði á skauta. Hiiu gekk mjó-
an traðk. sem var kominn í snjóinn.
Gunnar Hede gekk á eftir henni. J>að
var eins og hann ætti ekki áð sér að
ganga svona, eins og hann væri færð-
ur undir olnboga. Þeim, sem hefðu
séð hann, mundi hafa dottið í hug
hundur, sem fylgir húsbónda sínum.
Ingiríður var þreytuleg á svip.
Glampinn var enginn í augunum og
hún var föl og bleik í andliti.
Á leiðinni var hún að hugsa um,
hvort dagurinn, sem nú væri að slokna
úfc af, væri ánægður með sjálfan sig.
Hvort það væri af fögnuði, að hann
léti sólarlagið vera svona fagurt og
veBturloftið alt skína í svona logarauðu
röðulflóði.
Hún vissi, að h ú n gat ekki kynt
neitt fagnaðarblys í dag. Og ekki
heldur aðra daga. Nú var liðinn mán-
uður síðan, er hún þekti aftur Guun-
ar Hede, og allan þann tíma hafði
hún ekkert unnið á.
Og nú í dag var hún gagntekin af
ótta. Henni fanst hún geta Iagt alla
ást sína i sölurnar fyrir þetta. J>að
lá við hún gleymdi alveg stúdentinum;
svo var hún sokkin niður í hugsanir
um sjúklinginn. Allur leikur, alt sem
fagurt var og lóttbærfc og auðfengið,
var horfið úr ást hennar. Og hún var
ekki annað nú orðið en þung og beisk
alvara.
ait þekti hann. lngiríði sá hann ekki,
hún var á skautum langt úti á vatni.
Nú rann í brjóstið á Gunnar Hede.
Ekki svefn. Nei, ró og friður rann í
brjóst honum. Sú ein ró, sem býr í
heimahögunum og annarstaðar er
ekki að leita. Hann teygaði óttaleys-
ið og öruggleikann eins og svaladrykk,
andaði að sér sælunni eins og nýju
og hreinu loffci, og laugaði sig í unaðar-
blæ, sem um hanu lék. Og alt kom
þetta frá hólmanum litla í vatninu.
Kom og bældi niður óróleikann í sál
hans, sem bvaldi hann og pínði jafnt
og þétt.
Hann hélt alt af, að hann ætti óvini
alt í kring um sig, og var alt af búinn
að verja sig. Árum saman hafði ekki
runnið á hann sú ró í vöbu, að hann
gleymdi sér alveg. En nú kom hún.
Gunnar Hede sat þarna á steinin-
um og hugsaði ekki um nokkurn skap-
aðan hlut. Hann hreyfði sig ofurlítið
til, alveg ósjálfrátt, eins og sá einn
maður getur gert, sem þekkir sig bezt
þar sem hann er staddur, er þar á
róttri hillu. Hann litaðist um: ísinn
cenusléttur og gljáandi fyrir framau
morgni til kvölds tum í herbergi jóm-
frú Stöfu, bara til að fá að heyra hana
leika á fiðlu eða gítar stutta stund úr
degi.
Henni fanst, að það yrði stórmik-
ill vinningur, ef hún gæti fengið af
honum að koma inn i einhverja stof-
una. En það var ekki að nefna.
Hún lokaði sig inni og sagði, að nú
spilaði hún ekki oftar, nema haun
bæmi inn. J>egar hún hafði haldið
kyrru fyrir svo sem tvo daga og aldrei
komið út, þá tók hann að búast til
ferðar, svo að hún varð að láta undan.
Hann hafði stórmiklar mætur ó
Ingiríði, mat hana langmest allra
manna. En hann gat ekki látiðhana
bera með sér neinn hluta af byrði
hræðslunnar.
Hún bað hann að hætta að vera í
kufiinum og fara að ganga í almennileg-
um frakka. Hann var undir eins fús
á það, en daginn eftir var hann kom-
inn í kuflinn aftur. f>á fal hún
hann fyrir honum. Ekki tjáði það,
því að rétt á eftir var hann komiun í
kufl af vinnumanninum. |>á var hon-
um aftur fenginn sinn kufl.