Ísafold - 03.06.1911, Qupperneq 3

ISAFOLD
143
VARVETNA á hnettinum er
Sunlight-sápan notub með
ánægju af húsmæð-
runum framar allri
annari sápu. Ef þið
viljið lengja tomstundir
yðar og Ijetta vinnu
ykkar, þá skuluð þið nota Sunlight sápuna.
SUNLIGHT SÁPA
Erindreki.
Reglusamur maður með beztu meðmælum, sem ferðast hefir
um ísland fyrir innlend og útlend verzlunarhús í allmörg ár, vill
gefa kost á sér til að selja vörur, innheimta skuldir
og gera samninga þar að lútandi. — Mjög sanngjörn
ómakslaun.
Þeir sem vilja sinna þessu, óski upplýsinga skriflega merkt:
»Umboðsmaður« og afhendist á skrifstofu þessa blaðs fyrir 6.
júní næstkomandi. Ur því verður öllum fyrirspurnum þessu við-
víkjandi svarað tafarlaust.
Munið
að frá J. D. Beauvais fær maður beztar niðursoðnar vörur, hvergi
meira úrval í bænum en í
Edinborg.
Hinir alkunnu, þjóðfrægu Vindlar fást aðallega i
Edinborg.
Ungir og gamlir segja að Reykjarpípurnar séu langbeztar 1
Edinborg.
uppblásturinn hefir í öndverðu myndast
út frá götutroðningum. í dæminu, sem
tilfært var, voru það kaupstaðargötur.
En það er ekki avo að skilja, að svo
mikla umferð þurfi. Hann getur jafn-
vel stafað frá fjárgötum,
í sambandi við þetta má einnig benda
á aunað dæmi. Fjárborg, svo kölluð,
var gerð á lyngi og grasi vöxnum móa.
Enginn steinu var þar fyrir hendi og
því var borgin gerð iir hnausum, sem
stungnir voru þar í grendinni. Jarð-
vegurinn er laus og léttur og blandað-
ur eldfjallaösku. Flagið, sent hnausarnir
voru teknir úr, lá óþakið. Og hvernig
fer? Moldin og askan þyrlast úr flag-
inu, það stækkar og nú vofir hættan
yfir miklum hluta sveitarinnar.
Það mun óþarft að skyra frekara frá
því, hvernig uppblásturinn heldur áfram
að breiðast út, þar sem líkt er ástatt
Og nú var á drepið. En snúum þá aft
ur að flaginu í mýrinni. Getur sand-
fokið haldið áfram að breiðast út þar,
eða þar sem líkt er ástatt? Jú, vissu
lega. Skilyrðiu til þess vantar sjaldan.
Saudurinn og moldin berast uudau vind-
inum út á graslendið umhverfis. A
meðan saudburðurinu er ekki of mikill
hleðst hann í rótina og grasið vex upp
úr. Við það hækka barmarnir ár frá
ári. Og vegna þess, að flagið er miklu
lægra en þeir, þá geta þeir ekki haldið
í sór raka svo neinu nemi. Grasrótin
er svo seig, að vindurinn vinnur ekki
á henni þegar í stað. En hún veikist
eftir því sem meira berst að af mold
inni. Og á annari hliðinni, þóirri sem
að flaginu veit, er opið sár, gróðurlaus
moldin. Fýkur nú moldin úr því smám-
saman. Bakkarnir, sem slúta fram,
brotna niður. Rætur og strá fúna og
fjúka um síðir — alveg eins og úr
hnausum, sem enn standa til og frá í
flaginu. Og þannig gengur það koll
af kolli.
— Eg hefi oft heyrt því haldið fram
með fögrum háróma orðum, hve náttúr-
an vinni dyggilega að græðslu og allri
uppbygging sinni. En hún hjálpar sér
stundum ekki síður á dásamlegan hátt
til að rífa sjálfa sig niður og spilla sór.
Ekki er því jafnan svo farið, að slík
börð myndist. Þar sem sandmegnið er
nægilega mikið, þar veltur sandurinn
eins og flóð á sjávarst.rönd, yt'ir gras
Jendið og eyðileggur auðvitað alt, sem
fyrir verður.
Grassvörðurinn er víða veikari en
margur hyggur. Jafuvel óvæg fjárbeit
á vetrum — að ógleymdri lyng- og
mosa-söfnun — getur valdið og hefir
oft valdið eyðingu blómlegra og gras-
gefinna landssvæða.
Þegar þetta, sem nú hefir sagt verið
— þó að fátt só — er íhugað og borið
saman við níðsluna og skeytingarleysið,
sem hefir átt sór stað, þá mun engan
furða, þó að margt eitt svöðusárið og
margan líkþrárblettinn megi nú líta á
landinu okkar.
Því fer fjarri, að enn sóu taldar allar
orsakir sandfoksins og verður það ekki
gert hór. Þó verður að benda á ár og
læki Þar sem þau hafa grafið sér djúpa
farvegu myndast háir bakkar. Þar hef-
ir vinduriun náð til og víða feykt burtu
þykkum jarðlögum af stórum svæðum.
— Skógum er eytt úr hlíðum. Kuld-
inn á vetrum nær þar jarðveginum bet-
ur eftir en áður. Frostsprunga mynd
ast þar. Leysingarvatnið leitar niður
eftir henni og víkkar hana dálítið.
Vindurinn nær sór þar niðri og alt ber
að sama brunni : naktir melar í stað
skógi vaxinna hlíða. —
Eru nú nokkur ráð til að bæta og
draga úr einhverju af allri þessari ger-
eyðing? Því miður hófum við enn litla
reynslu í þeim efnum. En af þeirri
reynslu, sem fengin er, má þó ráða ým-
islegt, og skal nú gerð grein fyrir fáu
einu. En sízt má gleyma því, að hór
er um nýmæli að tefla, lítt rudda braut,
sem ekki sóst enn fyrir endann á. Má
því enginn ætla, að hann öðlist allan
sannleikann í þessum efnum af því, sem
hér verður sagt.
Við skulum þá hugsa okkur foksvæði,
þar sem litlar mishæðir eru eða engar.
Fyrsta skilyrðið fyrir því, að nokkuð
verði lagfært er fullkomin friðun, friðun
fyrir allri fónaðabeit og umferð. Sauð-
fó sækist meira eftir þeim stráum, sem
vaxa í grend við foksvæði en nokkurum
öðrum. Þetta er hinn mesti skaði fyrir
jörðina. Jarðvegurinn losnar og tætist
sundur vegna umferðarinnar og þegar
stráin eru upp bitin, þá grefur fónað-
urinn og rótar upp sandinum til þess
að ná í ræturnar. Þegar stormurinn
skellur á, veitir honum nú margfalt
hægara að róta upp sandinum, þar sem
fónaðurinn hefir losað hann áður og
stráunum með rótum þeirra, sem áður
voru til hlífðar og festu, er burtu kipt.
Flýtir þetta mjög fyrir útbreiðslu sands-
ins. Fyrir því er bezt að friða sem mest
af graslendinu umhverfis sandinn, eink-
um þeim megln, sem veit undan aðal
vindáttinni. Og verður lítið eitt nánar
vikið að því síðar.
Þessi friðun fæst nú ekki á annan
hátt en með vandaðri vírgirð-
ingu.
— Þá þarf að hugsa um að
draga úr hreyfingu sandsins. Verður
það helzt með grjótgörðum — þar sem
grjót er nægilegt — annars úr borðum
eða hrísi. Þessir garðar standi flatir
fyrir aðal-vindáttinni. Tökum dæmi til
skýringar. , A Suðurlandi standa þurrir
vindar oftast af norðri. Eiga þá garð-
arnir að liggja frá austri til vesturs.
Þessir garðar vinna margt í senn. Sand-
urinn dregst að þeim, líkt og snjór væri,
og myndar breiðar öldur til beggja hliða
við hann. Það sem þann veg safnast
fyrir, breiðist þá ekki út á graslendið
og mikil líkiudi eru fengin fyrir því,
að fræ geti einnig numið staðar í skjól-
fnu og fest þar rætur og einungis í
þessum skjólum er tiltækilegt að reyna
sáningu. Nú hættir einnig að fjúka úr
því svæði, sem öldurnar þekja. En þeg-
ar lengra dregur, þá nær vindurinn sór
aftur niðri á sléttunni. Af breidd og
lögun öldunnar má talsvert ráða, hve
garðarnir þurfa að vera þóttir. Reynslu
vantar þá til þess að geta ákveðið það
með vissu. Staðhættir gera og mikið
um. En allar líkur eru þó til, að bilið
á milli þeirra ætti ekki að vera meira
en 25—40 faðmar. Þá er æskilegt, og
etida nauðsynlegt, að gera aðra garða
og myndi þeir rótt horn við þá, sem
áður eru nefndir, þanuig, að út komi
ferhyrndir blettir, en lengra má vera
á ntilli þeirra en hiuna, þar sem minna
sandfoks má vænta af austri og vestri
en norðri. Og ekki þurfa þeir að ná
lengra en sem svarar inn í miðjar aðal-
öldurnar.
Þegar þannig er búið að búta niður
alt sandfokssvæðið eða flagið, þá hættir
saudurinn að breiðast út til nokkurra
ntuna, því að vindurinn nær aldrei að
næða a honum nteð fullu afli; það lend
ir á efstu steinaröðinni í görðunum;
hún stendur upp úr. — Reynandi er
að sá melfræi í allar lautirnar, en búast
má við, að rnikið mishepnist af því.
Bezt væri að geta afkastað öllum garð-
byggingunum á einu ári á öllu svæðinu,
sem þarf að græða. En því mun sjald-
an að fagna, nema bletturinn só því
minni; til þess vantar aflið — fáð.
Verður þess vegna ekki hjá þvf komist,
að sandurinn breiðist meira eða minna,
meðan á garðahleðslunni stendur. Kem-
ur þá graslendið innan girðingarinnar í
góðar þarfir. Mundi antiars hætt við,
að sandurinu væri kominn út fyrir girð-
inguna áður en hann yrði stöðvaður, og
sandfokið taka sig upp þar á ný. En
í þess stað kemur nú það í ljós, að
gróðurinn innan girðingarinnar hefir ein-
mitt aukist og margfaldast og tekur nú
til að breiðast út fyrir alvöru. Moldar-
og sand-ryk sóst að vísu enn stíga hátt
í loft upp yfir flaginu, þegar þurrir
vindar blása, en það er svo fíngert, að
það gerir gróðrinum umhverfis lítið eða
ekkert mein. Gróðurinn heldur áfram
að breiðast út, sárið minkar, líkt og
auði bletturinn minkar á pollinum, sem
leggur í logni.
Ef bletturinn, sem um er að ræða,
er lítill, má hefta fokið með því að
tyrfa hann. Allskonar rusl úr fjárhús-
um og heyhlöðum má og nota. En með
því að svo lítið fellur til af þesskonar
rusli á hverjum einstökum bæ, þá þurfa
sem flestir að leggja til sinn skerf. Er
líklegt að flestir nágrannar sóu fúsir til
þeirrar liðveizlu, því að oftast er því
þann veg farið, að auðnin spennir greip-
ar þeirra eigin jarðir, þegar fram líða
stundir, ef ekki er að gert í tíma.
— Full ástæða væri að ræða og skýra
þetta mál miklu frekar en hór hefir gert
verið. Verður þó að láta hér staðar
numið.
Veturinn 1908—09 hlustaði eg áræðu-
stúf, sem haldinn var í Reykjavík.
Ræðumaður er einhver áhugamesti bún-
aðarfrömuður landsins og hefir unnið
að endurbótum hans í mörg ár. Meðal
annars mintist hann lítið eitt á sand-
fokið. Eftir að að hafa farið nokkurum
orðum um öll þau ósköp, sem við töp
uðum árlega út í veður og vind, og
hve illa við mættum við þeirri blóðtöku,
bætti hann við þessum athugaverðu orð
um : »En fyrir svo sem tíu árum hafði
eg enga hugmynd um þetta tap og ekki
heldur að unt væri að draga úr því«.
Þessi ummæli rifjuðust upp fyrir mór
nýlega, og það eru þau, meðal annars,
sem hrundið hafa af stað þessum hug-
leiðingum.
Af orðum ræðumannsins má með full-
um rótti draga þá ályktun, að allflestir
muni vera nauða-fáfróðir í þessum efn-
um. En á meðan svo stendur, þarf
ekki að vænta mikils áhuga á endur-
bótunum. Enginn vinnur að því, sem
hann hvorki veit að þurfi að vinna, nó
mögulegt só að framkvæma. Þekkingin
á þessu þarf að aukast eins og mörgu
öðru. Væri ekki heppilegt að setja þá
fræðslu í samband við búnaðarnáms
skeiðin ?
Egill Erlendsson.
Aths. Dregist hefir all-lengi ac? birta
grein þessa vegna rúmleysis i blaðinn.
Ritstj.
Sjálfstæðisflokkurinn og Kr. J, Mér
hefir verið bent á, að Kr. J. hafi eigi greitt
atkvseði um það hvort honnm skyldu greidd
gæzlustjóral aunin. —- Þetta vildi eg taka
fram. — En vitaskuld skiftir þetta eigi
miklu jnáli — þvi að af innsetningunni
leiddi auðvitað launagreiðslan — var að-
eins dilkur innsetningarinnar og þvi at-
kvæðagr. i innsetningarmálinu óbeinlinis
atkvæðagreiðsla i launamálinu. — Auditor.
Það er leiðimlaverk að karpa við
svo nauðalólegan málsvara, sem er ráð-
herraskjaldsveinninn í bannfjendablaðinu.
— Þó verð eg að eyða í hann örfáum
orðum til þess að leiðrétta hortugustu
stór-rangfærslurnar hjá honum — hvort
sem gerðar eru móti betri vitund eða ei.
1. Eg hefi hvergi sagt, að Björn Jóns-
son myndi hafa setið við völd með stuðn-
ing einna 14 þjóðkjörinna þingmanua +
6 konungkj. — Eg sagði það sem blaðið
prentar upp tveim línum fyrir ofan þessa
fullyrðingu, að svokallaðir sparkliðar
hefðu ekki komið fram með vantrausts-
ályktunina, ef B. J. hefði haft sór til
fylgis 6 kgkj. þingmenn, auk 14 þingm.
í neðri deild. Eg veit ei hvort hann
skilur muninn? Allir aðrir skilja hann.
Þessi orð mín voru á góðum rökum
bygð, m. a. yfirlýsingu Bjarna frá Vogi
í Isafold. — Hór fer ráðherraskjald-
sveinninn því með alrangt mál — og
ályktanirnar auðvitað að sama skapl.
2. Sig. Hjörleifsson ritstj. reyndi að
koma vitinu fyrir efrideildar»dóminn«
um að k j ó s a gæzlustjóra, en eigi
dæma Kr. J. inn. En efrideildar meiri-
hlutinn vildi það eigi — heldur d æ m a
Kr. J. inn. Skraf skjaldsveinsins um,
að aðgerðir efrideildar hafi verið »í raun
og veru sama sem að kjósa Kr. J.«
— er því ekkert annað en rangfærslur
eða bull skilningslauss manns.
3. Hjalið um, að 14menningarnir hafi
ætlast til að B. J. sæti til kosninga —
með sínum stuðning að eins — og að
það hefði verið þingræðisbrot — er vit
leysa. Ef til vill hefir þeim virzt svo
utn hríð, að ekkert samkomulag gæti
orðið um nokkurn ráðherra og þá búist
við, að konungur myndi biðja B. J. að
gegna störfum (fungera) til kosn-
inga. Þótt svo hefði orðið, var þ a ð
ekkert brot á þingræðisreglunni, —
heldur hið eina hugsanlega, enda mörg
fordæmi fyrir sams konar hátterni í
helztu þingtæðislöndttm. Þá fyrst hefði
verið um þingræðisbrot að tefla,
ef B. J. hefði ætlað sór að sitja eftir að
annar maður væri búinn að hljóta
stuðning meirihluta þjóðkjörinna þing-
manna.
Þ a ð var það, sem Kr. J. gerði. —
E f t i r að hann vissi að Skúli Thor
oddsen var búinn að fá loforð fyrir stuðn-
ing 20—21 þjóðkjörins þingmanns, meira
að segja a f eigin fokki Kr. J.,
tróð hann eigi að síður sjálfum sór fram
og notaði til þess fulltingi fjandmanna
sjálfstæðisflokksins og málsstaðarins, sem
hann berst fyrir.
Hvernig í dauðanum á að
verja annað eins atferli?
Er eigi sá maður, sem eigi fyrirverð-
ur sig fyrir annað eins og þetta, búittn
að fyrirgera trausti góðra manna?
Vissulega I
4. Ráðherrasveinninn er sífelt að tala
um, að Kr. J. hafi liaft fylgi 23 þing-
manna. Hverir eru það ? I símskeyti
því, er formaður Sjálfstæðisflokksins og
forseti sameinaðs þings sendu konungi,
stóð, að enginn annar en S k ú 1 i
gæti vænzt stuðnings sjálf-
stæðisflokksins, og 20 sjálfst.-
þingmenn hans staðfestu skeytið með
undirskrift sinni.
Hvernig getur þá Kr. J. hafa haft
23 fylgisntenn ? Ekki með öðru móti
en því, að á þingi væru 43—44 þingmenn.
Ef til vill eru þeir svo margir í heila
ráðherraskjaldsvtíinsins.
Það væri ókki vitlausara en margt
annað — í því höfði.
Karl í koti.
-----BSS-------
Raddir um þegnskylduyinnuna.
ísafold hafa borist ýmsar raddir um
það mál, en eigi getað leyft þeim rúm
— vegna þrengsla — fyrri en nú.
I.
Nú fyrir skemstu sá eg í ísafold
áskorun til Alþingis frá einu ungmenna-
fólaginu (Olafur pái) þess efnis, að það
(Alþ.) tæki þegnskyldumálið til meðferð-
ar nú þegar það kæmi saman, svo að
það geti komið sem fyrst til framkvæmda.
En um leið leggur fólagið það til, að
þegnskylduvipnan verði ekki lögboðin,
heldur unnin af frjálsum vilja.
Það er þessi liður tillögunnar, semeg
vildi lítillega athuga, meðfram vegna þess,
að samhljóða raddir hafa heyrst úr fleiri
áttum.
Af því að eg álít skoðun þessa
skaðlega og líklega til að vinna
málinu mikið ógagn, nái hún fram að
ganga, er nauðsyn á að hún só kæfð í
fæðingunni.
Ollum sem um þegnskylduvinnuna
hafa rætt af dómgreind og viti, hefir
komið saman um, að hún muni i fram-
tíðinni geta orðið öflug lyftistöug fyrir
andlegar og líkamlegar framfarir þjóðar-
innar.
Eigi þetta að nást verður þegnskyldu-
vinnan að ná til allra — allra rnanna á
landinu jafnt kvenna sem karla, þeir
einir sóu undanþegnir, sem vegna 1/k-
amslýta, heilsubrests eða annarra ann-
marka alls ekki geta talist vinnufærir.
Og öllum verður að gjöra ókleift, að
leysa sig undan vinnunni.
En þetta verður ekki trygt
með öðru en lögum.
Eg býst nú reyndar við, að til þessa
verði svarað: að engin hætta sé á að
margir skerist úr leik þó vinnan só ekki
lögboðin, almenningsálitið muni dæma
þá menn þeim stóradómi, sem enginn
geti mannskemdalaust undir búið, brenna
þá í þeim eilífa eldi o. s. frv.
En almenningsálitið er hvikult hór
eins og veðráttan.
Svo eru líka til þeir menn hór, sem
ekki kæra sig mikið um »almennings-
álitið«, þegar því er að skifta.
Embættismennirnir og embættislausu
eftirlaunamennirnir m. fl. (o: höfðingj-
aruir) eru ekki líklegir til að leggja á
sig — eða börn sín — líkamlegt erfiði,
ef þeir geta komist hjá því með hægu
móti. Og ætli synir þeirra og dætur
yrðu ekki ófús á að taka sór reku í
hönd »og moka skít fyrir okki neitt« —
við hlið smælingjanna?
Eg býst við að óhætt só að svara
þessari spurningu játandi. Mundi þá fara
semoftar: »Hvað höfðingjarnir hafastað,
hinir ætla sér leyfist það«. Vór íslend-
ingar erum tilfinninganæmir, fljótir að
álykta, en úthaldslitlir. Tel eg því lík-
legt að nokkrir tækju þátt í vinnunui
í fyrstu, en fljótlega mundi úr því draga
— þolleysið koma í ljós. Ekki verður
heldur þeim rökum til að dreifa, að vér
sóum svo vinnugefnir, að það só einhlítt,
°g þó fyrirlitning fyrir erfiðisvinnu só
Bókmentafjelagið
heldur fund í minning aldar-
aírnælis Jóns Sigurðssonar
laugardaginn ij. júní næstkomandi kl.
4 síðdegis i hdtiðasal mentaskólans. For-
seti minnist starfs Jóns Sigurðssonar
firir Bókmentaf jelagið. Lagt fram Minn-
ingarrit aldarafmælisins, sömuleiðis
ýrumvarp til nírra ýjelagslaga, sem fela
í sjer sameining deildanna í eitt ýjelag,
með heimili í Reykjavík.
Fjelagsmenn innanbæjar fá sent með
pósti fundarboð, er gildir sem að-
göngumiði. Fjelagsmenn utanbæjar
vitji aðgöngumiða eigi síðar en 16.
horfin hjá flestum, þá höfum vór
meira en nóg af erfiðis ó 1 y s t — þarf
ekki annað en renna augunum eftir göt-
um bæja og kauptúna — sumar og vet-
ur — til að sannfærast um að svo só.
Svo mikið er þó til að starfa hór, að
menn ættu ekki að þurfa að hvíla hend-
urnar 1 vösunum — að sumrinu. — Eg
gat þess hór að framan, að nauðsynlegt
væri að a 11 i r tæku þátt í vinnunni.
Vór erum svo fámennir ísl. að vór
megum ekki við því, að margir skerist
úr leik, þegar vinna þarf að framförum
lands og lýðs.
Af þegnskylduvinnunni leiðir líka að
sjálfsögðu talsverð útgjöld fyrir landsjóð.
Þessi útgjöld fær landið b e i n 1 í n i s
borguð með vinnu — og meira eu það
— ef rótt er á haldið.
En svo g e t u r farið að fyrirkomulag
vinnunnar verði þannig, að landið bíði
við það fjártjón, en þegar nú hægt er
að fyrirbyggja það með lögum, án þess
nokkru sé þar með spilt, vona eg að
flestir sjái, að sú leið verður betri og
tryggilegri.
En illa er það farið, ef svona góðu
máli verður spilt með framhleypni og i
sjálfstæðisgorgeir lítt hugsandi manna.
Úr þvi eg fór að rita um þetta mái,
langar mig til að benda á beinustu og
fljótförnustu leiðina að takmarkiuu.
Eg býst við að Alþingi taki málið til
meðferðar nú,1) en þó álít eg varhugavert
að samþykkja lög um það nú þegar.
Heppilegast verður- að bera það undir
atkvæði þjóðarinnar, en atkvæðisrótt ættu
að sjálfsögðu allir að hafa, eldri en 16
ára, gæti komið til mála, að ekki hefðu
‘) Ekki varð úr þvi. — Ritstj.
júní, hjá bókaverði vorum, bóksala
Sigurði Kristjánssyni.
Björn M. Ólsen, p. t. forseti.
Reclameartikel-Fabrik
Spiegel, Bleistift etc. sucht
Wiederverkaufer. Hervor-
ragende Neuheiten, die guten Nutzen
lassen^ Offe’rten u. »U. 2276« an
Ilaasenstein & Vogler A. G.
i Nttrnberg._________________
j 4 stúlkur, vanar fiskverkun, geta
fengið atvinnu á Austfjörðum.
________________Karl Nikulásson.
Telpa óskast nú þegar til að ann-
ast barn á Laufásveg 14.
aðrir atkvæðisrótt en á aldrinum 16—24
ára, og réði úrslitum einfaldur meiri-
hluti. Atkvæðagreiðslan ættl ekkl að
vera leynileg.
Þessi atkvæðagreiðsla ætti að geta far-
ið fram á næsta sumri. Mætti þá í fjár-
lögunum heimila fó málinu til undirbún-
ings. Færi svo að atkvæðagreiðslan yrðl
þvl til falls, væri ekkert í hættu, féð
lægi óeytt, en annars verður því varið
til að undirbúa menn þá, er taka að
sór stjórn vinnunnar og annað það, er
að henni lítur.
Þetta hefir þánn kost, að hægt verð-
ur að taka til starfa strax, þegar alþ.
hefir samþykt lög fyrir þegnskylduvinn-
unni, sem þá ætti að geta orðið næst
þegar það kemur samau. Annars álít
eg það ekki svo afar mikilsvert atriði,
að málinu verði flýtt svo mjög, aðeins
að því verði ráðið svo viturlegatil lykta
að vór höfum af því a 11 það gagn sem
hægt er að hafa.
Eirikur snara.
Elverhöj ókeypis fyrir börn.
Á miðvikudaginn ætla hinir dönsku
leikarar að leika Elverhöj ókeypis fyrir
börn hér í bænum. — Það er fallega
gert. — Aðgöngumiðum útbýtir
Morten Hansen skólastjóri í Barna-
skólanum frá kl. 11—12 á þriðjudag.