Ísafold - 26.08.1911, Blaðsíða 2

206
ISAFOLD
Gísíi Svsinsson og
Vigfús Einarsson
yfi rdómslögmenn.
Skrifstofutími ll‘/j—• og 5—6.
Þingholtsstræti 19. Talsími 263
Ef bófar komast á þing
Eg fór að hugsa um, út af lýsing-
unni á aðferð Kr. J. til að ná sér
niðri fyrir bankafrávikninguna, þetta,
að hann kemur ár sinni svo fyrir
borð, að hann á kost á að dœvia
sjálfur í málinu, með sex núllum
(= 000,000) aftan í sér, hver voði
af því gat stafað, ef hann hefði ekki
verið það sem hann er: sem sé heið-
virður maður, þótt breyzkur sé, held-
ur reglulegur bófi. Ef hann hefði
ekki að eins fallið fyrir freistingunni
þeirri, að fá rétting síns máls, upp-
reist fyrir frávikninguna og fullar
skaðabætur, heldur notað tækifærið til
að láta greiða sér of fjár í uppbótar-
skyni og veita sér hvers konar frið-
indi önnur, er eigingjarn bófi kynni
að hafa látið sér hugkvæmast, — hver
voði af því hefði getað stafað.
Stafað af þessu sem sé, að láta sér
ekki lynda ótakmarkað kæruvald það,
er þingið hefir gegn ráðherra, er þvi
þykir hafa misbeitt valdi sínu, —
vald til að fá hann bæði dæmdan frá
embætti og í botnlausar skaðabætur
eða jafnvel enn þyngri hegningu,
heldur þurfa að gera sig sjálft eða
brot úr sér að dómara og hafa þar
með að öllu leyti ráð hans í hendi
sér, til fullrar hefndar o. s. frv.
Hvaða níðingsskap mundi eigi reglu-
legt varmenni og bófi hafa af sér
sýnt í hans sporum, þ. e. Kristjáns
Jónssonar.
Þá segi eg: þökkum vorum sæla,
að ekki var slíku til að dreifa.
En er nokkur hætta á því, munu
menn spyrja, að varmenni og bófar
komist á þing?
Hætta og hætta ekki. Hugsanlegt
er það áreiðanlega, alveg eins á voru
landi eius og annarsstaðar. Enginn
sögunni kunnugur mun neita því.
Flestir kannast við Katilinu i Róm.
Og ætli ekki til hafi verið margur
Katilínan á öðrum þingum, ef vel er
leitað. Og ætli að ætíð hafi verið
og ætíð verði til annar eins ágætis-
maður, annar eins skörungur móti
honum að rísa eins og Cicero var;
jafnvitur, ósérplæginn og áræðinn ?
Það sem við hefir borið annars-
staðar, getur alveg eins að höndum
borið vor á meðal.
Vér vitum hvernig slíkir bófar eru
vanir að koma sér við, koma ár sinni
fyrir borð, komast til vegs og valda.
Þeir leigja sér ekki vopnað lið, eins
og Catilina gerði, sér verri bófa jafn-
vel, er engis svífast, enda hafa engu
fyrir að fara nema sjálfu lífinu, ef
illa tekst, en mikils að vænta í aðra
hönd, ef vel gengur. Þess þarfnast
ekki slíkir menn á vorum dögum.
Þess gerist alls engin þörf, eins og
nú hagar til.
• Nei, það eru annars konar liðsmenn,
sem þeir afla sér.
Það eru óvandaðir blaðamenn.
Það er nóg um pá nú á dögum.
»Svínið ræðst á sérhvern mann, sé
honum boðin króna« var kveðið um
einn slíkan á voru landi eigi alls
fyrir löngu.
Það eru menn, sem boðnir eru og
búnir til að ráðast í móti hverju því,
er betur fer og móti þeim mönnum,
er fyrir því gangast, ata þá auri eftir
megni, láta aldrei linna rógi og sví-
virðingum þeim til handa, en gylla
hina látlausu hóli, er þá hafa leigt sér
og þeir þjóna, þótt mikil varmenni
séu.
Annað ráð, sem varmenni þau fyr-
ir sig bregða, er taumlaust skjall og
smjaður við almenning, við kjósendur,
þá er þeir þurfa á atkvæðum þeirra
að halda.
Því verður ekkert á haft.
Það gera jafnvel heiðvirðustu dánu-
menn, að slá alþýðu meinlausa gull-
hamra, gera sig lítilláta við hana, og
mjúkláta.
Það er ekki langt á að minnast,
að eg ætla, að þjóðkunnur dánumað-
ur íslenzkur, er hugur lék á atkvæð-
um áheyrenda sinna áður langt um
liði, taldi sér það til gildis í fundar-
ræðu, að hann væri af alþýðukyni að
langfeðgatali — faðir hans mun þó hafa
verið kaupmaður og föðurfaðir prestur
í bili að minsta kosti, — eins og
Benjamín Franklín Bandaríkjaforseti(H)
mælti hann. Og jæja, allir eiga leið-
rétting orða sinna, jafnvel presturinn
á stólnum. Það er ekki nema hót-
fyndni að fá sér til, þó að sá spreng-
fróði höfðingi misnefndi sig á stöðu
Ben. Franklíns.
Og þegar þetta lag hafa dánumenn,
hvað munu hinir þá ekki leyfa sér?
Já, það er valt að treysta þvi, að
bófar komist ekki á þing hér á landi
sem annarstaðar, með áminstum ráð-
um og öðrum þvílíkum.
En hamingjan hjálpi oss þá, íslend-
ingum, með þeirri stjórnarskipun er
nú höfum vér. Vér megum lofa guð,
meðan svo er ekki.
Cato.
Þingmenskuframboð.
Björn Hallsson á Rangá býður sig
fram til þingmensku í Norður-Múla-
sýslu með Jóni frá Hvanná. En síra
Einar Jónsson kvað hafa hætt við sitt
framboð.
Gísli Sveinsson cand. juris er ný-
kominn úr ferðalagi um Vestur-Skafta-
fellssýslu og lætur vel af horfum sín-
um um þingmenskufylgi þar eystra.
Mun Vestur-Skaftfellingum lítt að
skapi að aukatölu hinna konungkjörnu,
því að vitaskuld yrði sýslumaður
þeirra ekki annað en hinn 7. kgkj.,
ef á þing kæmist.
Mánnalát.
Á Seyðisfirði er nýlátinn Gestur
Sigurðsson beykir, 68 ára gamall.
Húsbrúni á Akureyri.
Láðst hefir að geta hér í blaðinu
húsbruna, er var á Akureyri 12. þ.
mán. — var að eins getið í fregn-
miða —. Þá brann húsið nr. 15 við
Brekkugötu þar i bænum. Útbú ís-
landsbanka átti húsið og var það vá-
trygt. Húsið næsta, eign Stefáns
Þórarinssonar smiðs, skemdist allmjög.
Varnarræður
fyrv. ráðherra B. J. á þinginu i
vetur birtir ísajold í dag og í næstu
blöðum, vegna áskorana margra les-
anda út um land. Alþingistíðinda-
heftið með þeim umræðum er ný-
komið.
Isafold er vitaskuld á því máli nú
sem fyrr, að aðfarirnar í því máli á
þingi hafi verið mjög óhyggilegar.
En ekki síður er það oss alvörumál,
að eigi tjái að sakast þar um orðinn
hlut, og því höfum vér undanfarið
hvatt til samheldi í Sjálfstæðisflokn-
um — hvað sem þessum væringum
líður — nú við kosningarnar. Þá er
svo mikið í húfi, fyrst og fremst um
mál málanna: sambandsmálið, að allir
sannir Sjálfstæðismenn verða að halda
hóp og gera svo rammgerða víggirð-
ingu um sjálfstæðismál vort, að eng-
ar innlimunarfallbyssur úr Heima-
stjórnarblöðunum fái á henni unnið.
í varnarræðum B. J, sérstaklega
svarinu til Heimastj.andstæðingsins,
(Jóns frá Múla) er og mjög margt
tekið upp og hrakið af þvi, sem
Heimastj.(l)menn hafa fundið Sjálf-
stæðisflokknum til foráttu og hafa
landsmenn þvi gott af að kynna sér
það.
Dr. Valtýr
er kominn til Seyðisfjarðar, i þeirri
von, að fullyrt er, að reyna að krækja
í þingmensku þar. En seint mun
honum sækjast sá róður, segja kunn-
ugir, móti Kr. Kristjánssyni lækni, er
njóta mun almenns trausts þar í
kaupstaðnum.
Gjaflr til Heilsuhælisins.
Etatsráð Ásgeir Ásgeirsson hefir
gefið Heilsuhælinu iuo kr. og að
auki 10 kr. árstillag. Hr. kaupm.
Michael Riis 10 kr. árstillag og
verzlunarmaður Þorvaldur Benjamíns-
son 5 kr. árstillag. G. B.
Símtaxtalækkun.
Forberg símastjóri hefir tjáð ísafold
að allar horfur séu á því, að sím-
skeytataxtinn milli Islands, Danmerk-
ur og Englands lækki frá næstu ára-
mótum úr 70 aurum niður í 47 aur.
Norsk bókagjöf.
Bókaverzlunin Aschehoug & Co. i
Kristjaníu hefir ritað stjórnarráðinu,
að það muni gefa Landsbókasafninu
hér allar bækur, sem gefnar eru út
af forlaginu.
Rausnarlega gert, og af góðum hug.
Háskólaembættin.
Um docentsembœttið í guðfræði sækja
Guðm. Einarsson prestur í Ólafsvík
og Magnús Jónsson cand. theol.
í siðustu ísafold var sagt frá því,
að enginn sækti og það var rangt —
enda haft eftir stjórnarblöðunum.
Nýr doktor.
Ágúst Bjarnason magister kvað hafa
samið doktorsritgerð um frakkneska
heimspekinginn Guyau, sem danski
háskólinn hefir samþykt, og mun hr.
Á. B. verja hana í næsta mánuði.
Ráðherrannm kvað ganga miðnr vel
ferðalagið nm kjördæmi sitt — sem var.
Sagt er, að hann hafi reynt að halda 3
fnndi. Hafi eigi talið fnndarfært á einum,
en myndast við að kalla hina 2 fnndi. Fáa
mnn furða á þvi, þótt Kr. J. fái nú danf-
legar viðtöknr hjá fyrri kjósendum sinnm.
Hvort Heimastj.(I)höfðingjunum reykvikskn
tekst að siga öllnm Heimastj.(!)mönnnm til
að kjósa Kr. J. er talið vafasamt. Sjálf-
stæðismenn mnnn eigi glepjast á honnm.
8
hinum herbúðunum, en eru sjálf all-
sendis ófróð um íslenzk mál. Nú um
langa hríð hafa þau nálega ekkert ann-
að flutt en nið um meirihlutann og
j mig, og hefir níðið ýmist verið sím-
j að héðan, eða nokkurir þar tilkjörnir
! landar i Höfn hafa birgt þau að þeim
forða. Vanagangurinn er víst sá, að
einhverjum óhroðanum úr máltólum
minni hlutans hér er snúið á dönsku
og það símað til Hafnar; það sem á
vantar sjá svo erindrekar minni hlut-
an's í Höfn um; nýlega hafa dönsku
blöðin orðið fyrir því happi, að næla
sér í tíðindamann, sem fyrir skemstu
var leppur hér heima fyrir eitt af að-
almáltólum minnihlutans, sem mest-
megnis vai ritað af einum stórhöfð-
ingja úr minnihlutanum, sem var svo
lítilþægur að fela sig í skúmaskotum
bak við leppinn.
Þá mintist flutnm. á botnvörpusekt-
irnar og sagði hann sögu þess máls
á líkan hátt og sumii hafa áður gert.
Hann hafði þau orð, að eg hefði lát-
ið hafa mig til að setja botnvörpu-
sekta-athugasemdina inn á fjárlögin.
Fróðlegt væri að vita, hvað sannleiks-
elskandi og óhlutdrægir menn segja
um þetta, þegar ofstækisvíman er horf-
in. Þegar þetta ákvæði var fyrst sam-
f Þórunn Baldvinsdóttir
frá Bollastöðum I Blöndudal
kona Stefáns læknis Stefánssonar í Árs
á Jótlandi andaðist 30. júlí úr berkla-
veiki í lungum.
Fjöldi íslendinga er nú búsettur er
lendis, bæði vestan hafs og austan, og
hugmyndir útlendinga um land og 1/ð
á Islandi fara að miklu leyti eftir því,
hversu þessi íslenzka sveit kynnir sig.
Vér eigum því mikla þakklætisskuld að
gjalda hverjum þeim, sem gerir landinu
sóma og eykur álit þess. Þórunn heitin
gerði þetta flestum framar, hvar sem
hún kom. Hún var fögur kona, sköru-
leg í framgöngu, bæði vel gáfuð og vel
mentuð, og auk þess góð kona, góð
húsmóðir og góður íslendingur. Eg
gæti trúað, að engin dönsk kona í ná-
grenninu hafi staðið henni jafnfætis.
Heimili þeirra læknishjónanna í Árs
var einkennilegur alíslenzkur blettur þar
á józku heiðunum. Alt heimitisfólkið
var íslenzkt og ætíð var þar tekið móti
íslenzkum gestum af mestu alúð og gest-
risni. Nú er þar skarð fyrir skildi er
húsmóðirin er dáin.
»Gamli íslenzki fálkinn og nýi íslenzki
fáninn blöktu yfir gröf hennar, því hún
var mikill íslandsvinur,« skrifar maður
hennar.
Guðm. Hannesson.
■-----
Spaugilegt gum er að heyra þetta,
sem ráðherrablaðið ber á Kr. J., að
hann hafi fengið tekið upp
af nýju botnvörputigsmálið á
Breiðafirði frá i h a u s t (valds-
mannaránið).
Eftir því sem ísafold hefir frótt, með
áreiðanlegum heimildum, hefir það mál
aldrei fallið niður og því ekk-
ert sem þurfti að taka upp. Málið
hefir gengið venjulega skrifstofuleið og
hefði óefað haldið áfram, eins og raun
hefir á orðið, hvað sem ráðherr-
ann hefði heitið.
Litlar gerast nú lofs ástæðurnar fyrir
veslings ráðherrablaðinu, er grípa verð-
ur til annarra eins örþrifaráða : að hlaða
stoluum fjöðrum á hinn virðulega þing-
ræðisbrjót.
Reykjavikur-annáll.
Aðkomumenn. Sig. Ólafsson sýslumaður
frá Kallaðarnesi, slra Jón próf. Jónsson frá
Stafafelli, Sig. próf. Gnnnarsson úr Stykkis-
hólmi, sira Kr. Danielsson frá Útskálnm.
Björn Ólsen háskólarektor fór ntan á
Botniu á þriðjndaginn til þess að vera við-
staddnr 100 ára afmæli norska háskólans,
i Kristjanin.
Björn Sigurðsson bankastjórí brá sér
snöggva ferð til Khafnar á Sterling að
sækja konn sina. Þan hjón hafa orðið
fyrir þeirri sorg i snmar -að missa harn
sitt. — Hr. B. S. fór ekki vestnr í Dali
nm daginn, svo sem ísaf. hafði verið hermt
frá, heldur i skoðnnarferð til bankaúthús-
ins á Isafirði.
Dánir. Jón Einarsson (ættaðnr frá Kleppi)
Hverfisg. 20, 53 ára. Dó 20. ág.
Sigrlður Jónsdóttir, Skólavörðnstig 17 B,
ógift stúlka 30 ára. Dó 18. ágúst
Guðriður Guðmnndsdóttir (ekki Guðrún)
frá Langaveg 70 hét stúlkan, sem dó á
Yífilstaðahælinu 16. ágúst og getið var um
i siðasla blaði.
Erlendir ferðamenn hafa vcrið hér grið-
armargir undanfarið, en fórn flestir núna i
viknnni. Meðal ferðamanna vorn Albert
Engström, ritstjóri sænska háðblaðsins
Strix, og Wnlf prófessor, sá er veittist i
fyrra að Bjarna Jónssyni viðskiftaráðunant.
— Engström ritstjóri ætlar að rita bók nm
ísland, er heim kemur. Hann ferðaðist
anstur um sveitir hér sunnanlands og norð-
anlands fór hann og viða nm hérnð.
9
þykt, vissi hvorki eg né aðrir annað,
en að þetta væri óþarfadaður við
danska stórmálahöfðingja, eins og allir
vita, að það er ofan í íslenzk lög.
Það var samkvæmt tillögu fyrirrenn-
ara míns, að þetta komst inn í fjár-
lögin, en á þinginu 1909 var þetta
nýmæli aftur strikað út úr fjárlögun-
um, vegna þess að þingmenn vissu
mjög ógerla, hvernig Það var undir
komið. Eitthvert hjal heyrðist þó um
einhverjar bollaleggingar, sem fram
hefðu farið milli ráðuueytisforsetans
danska og íslandsráðherra. Svo líður
fram að þeim tíma, að fjárlögin skyldi
bera upp til konungsstaðfestingar, og
þá kemur það upp úr kafinu, að
Danir teljast sviknir og tala um samn-
ingsrof eða samkomulags, sem gilda
heíði átt um aldur og æfi. Sumir
höfðingjar í minnihlutaherbúðunum
hér fóru að 'tala um fjárlagasynjun, er
væri í vændum út af þessu og skip-
un viðskiftaráðunautsins, og svo mik-
ill fagnaðarauki var þeim tilhugsunin
um þetta, að einn þeirra á að hafa
hrópað upp yfir sig í stóru samkvæmi:
»Og saa skal vi se Löjer«. Hann
mun hafa hlakkað svo yfir væntanleg-
um afleiðingum af synjuninni, sem
voru: aukaþing þá um haustið og þar
Fasteignasala. Þ. 23. þ. m. seldi D.
Thotnsen konsúll Jóni Hermannssyni skrif-
stofustjóra hús sitt nr. 10 B við Lækjargötu
og Sveini Björnssyni yfirdómslögmanni hús-
ið nr. 22 við Hafnarstræti (Sivert-enshús).
Hey berst, mikið til bæjarins um þessar
mundir — og selst alt. Mest af þvi kemnr
úr nágrannasveitunum: Kjós, Kjalarnesi,
Mosfellssveit og Borgarfirði. Með Sterling
slðast kom Konráð bóndi i Bjarnarhöfn
með 30—40,000 pund af- heyi og ætlar sér
að koma með enn stærri farm i næsta
mánuði. Reykjavlk verður æ heyþurftar-
frekari með ári hverju. »Þetta er öfugur
búskapur og fer með okknr á böfuðið«,
sagði gamall og reyndur borgari, er verið
var að bera upp heyið á bæjarbryggjunni
á dögunum.
Lavoisier, frakkneska herskipið, sem verið
hefir á vakki við strendur landsins í snm-
ar eins og undanfarið, fór i morgun, alfarið
að þessu sinni, til Dublin á Irlandi.
Lifandi glimumyndir tóku Sviarnir Wulf
og Engström á mánudaginn suður á Iþrótta-
velli. Áttust þeir Sigurjón og Hallgrímur
þar við kappgllmu og sýndu auk þess öll
íslenzk glímubrögð. Wulf prófessor er
einn i stjórn ólympiskn leikanna, sem
fram eiga að fara i Stokkhólmi næsta sum-
ar. Lofaði hann að greiða Islendingum
götu um alla hluttöku i þeim.
Michael Lund lyfsali fór alfarinn héðan
á Botniu á þriðjudaginn ásamt fjölskyldu
sinni. Fæstir erlendir menn hafa átt meiri
vinsældum að fagna en Lund og fólk hans.
Um höfðingsgjafir hans er getið annars-
staðar i blaðinu.
Ólafur Johnsen f. yfirkennari i Óðinsvé,
bróðir Soffiu landfógetaekkju, Stgr. heit.
Johnsen og þeirra systkina, hefir dvalið
hér heima í sumar, svo sem mörg undan-
farin sumur. Hann fór aftur til Danmerk-
ur á Botniu.
■ Samkvæmið fyrir barónessu Ástu v. Jaden
á laugardagskvöldið sóttu hátt upp i 100
manns. Fyrir minni hem ar mælti Haltdór
Jónssou bankagjaldkeri, en Einar Benedikts-
son skáld minnist manns bennar, friherra
v. Jaden.
Skipaferðir. Sterling og Botnía fóru á
mánudag og þriðjndag með svo mikið af
farþegum, sem frekast var hægt fyrir að
koma. Þessa farþega höfum ver heyrt um
getið: Slra Fr. J. Bergmann, Björn Sig-
urðsson bankastjóri, Michael Lund lyfsaii
(með fjölskyldu), Björn M. Ólsen próf., kon-
8ÚU Ditlev Thomsen með frú, læknarnir
Gunnl. Claessen og Guðm. Thoroddsen,
kaupmennirnir B. H. Bjarnason, Ben. S.
Þórarinsson, Gunnar Gunnarsson og Jes
Zimsen (með frú), Ásgeir Ásgeirsson etazréð
ásamt tveim fósturdætrum sinum. Davið
Sch. Thorsteinsson læknir frá Isafirði (kynn-
ingarför til erlendra spitala). Barónessa
Ásta v. Jaden og jungfrú Kristln Pétursson
systir hennar, frú Disney Leith, hin brezka,
með föruneyti sinu, Guðm. Hliðdal raf-
magnsfrœðingur, Þorvaldur Benja-
mínsson verzlunarmaðnr, Carl Kiis verzlm.,
frú Guðrún Jónsdóttir Briem, Hjörtur
Thordarson rafmagnsfræðingur með frú
sinni og syni, P. Petersen forstjóri Bíó (með
frú), Pétur Jónsson söngvari, frú Kristin
Brandsdóttir, jungfrú Ellen Schultz, Har-
aldur pianóleikari Sigurðsson frá Kallaðar-
nesi. Stúdentarnir: Skúli Thoroddsen, Júl-
ius Havsteen, Simon Þórðarson, Ólafur
Jónsson, Ólafur Pétursson, Samúel Tbor-
steinsson, Sighvatur Blöndal, Laufey Valdi-
marsdóttir, Sigtryggur Eiríksson, Gunnar
Sigurðsson, Daníel Halldórsson, Einar Jóns-
son, Magnús Jocumsson, Vilhelm Jakohsson,
Arngrlmur Kristjánsson, Héðinn Valdimars-
son, Hjörtur Þorsteinsson. — Ennfr. jungfr,
Sofia Siemsen (sýslumanns), Guðrún Guð-
mundsdóttir o. fl. Til Vesturheims fóru m.
a. Pétur Lárusson prentaii og Þorsteinn
Jónsson hankamaður.
Austri fór i gærmorgnn i 3. hringferð
sina á þessu sumri, nú austur og norður
um landið. Fjöldi farþega, meira en rúm
var fyrir á fyrsta farrými. Meðal farþega
voru Ólafur Björnsson ritstj., Jón Olafsson
gæzlustjóri og millibilsritstjóri Heimastj.(l)-
flokksins, til þess að biðja fyrir sér hjá
kjósendum sinum. — Hringferðir þessar
virðast falla mönnum vel i geð. Þær eru
einkarhentugar til nppléttis i sumarfrii og
sýna mönnum á vikutima allar strendur
landsins. Yfirmenn og hásetar eru islenzk-
ir, eins og kunnugt er, og framkoma skips-
hafnar við farþega mjög góð.
10
með augljós forlög ráðherra. Svona
var nú þjóðræknin þá, ekki kviðið,
heldur hlakkað yfir slíku böli og
kostnaði fyrir þjóðina. Eg minnist
ekki, að eg legði trúnáð á þetta hjal,
þótti þúfa sú of lítil til að valda slíku
hlassi; en til að mýkja málið talaðist
svo til milli mín og stjórnarinnar, að
eg lofaði að bera málið aftur undir
næsta þing, án þess þó að lofa að
veita því fylgi mitt og enn þá síður
hét eg neinu um að útvega Dönuni
neitt af botnvörpusektunum frá árun-
um 1909 og 1910, eins og skáldað
hefir verið af einum tilberanum í
Höfn. Frekara hefir ekki gerst í
þessu máli; hér er ekki um neitt nýtt
samkomulag að ræða, að eins hitt, að
málið er af nýju borið undir alþingi
vegna nýrra skýrslna, sem hið danska
ráðuneyti hefir gefið í málinu, nefnil.
að Danir líta svo á sem hér sé um
samning eða samkomulag (overens-
komst) að tefla; eg hefi hvorki gert
að neita þessu eða samsinna, en að
eins heitið því að bera málið enn af
nýju undir alþingi til frekari athug-
unar. Það er þá öll óhæfan, að eg
hefi tekið gamla athugasemd inn í
fjárlögin aftur, eftir að eg af bréfi
fyrverandi ráðuneytisforseta, J. C.
6
»Politiken« núna í vetur að vera glæp-
ur; þar gerði eg ráð fyrir, að flokk-
ur vor mundi halda fast við hina sömu
stefnuskrá, sem hingað til, en um
skilnaðinn sagði eg, að eg byggist
ekki við. að menn mundu telja þá
leið færa að sinni, þó sagðist eg frem-
ur halda þetta en vita, vegna þess,
hve örðugt væri fyrir alþingismenn
að tala sig saman fyr en á þing væri
komið. Slíkt hið sama sagði eg í At-
lantshafseyjafélaginu og gæti endur-
tekið það þann dag í dag. En eg
þekki þetta vel, að hvað sem eg segi
eða geri þar syðra, þá er það alt flutt
heim rangfært, aflagað og litað í þágu
virðulegra kappa í hinum herbúðun-
um, enda fær stúdent einn í Höfn
200 kr. laun fyrir það starf- að sima
hingað alt það, sem honum getur hug-
kvæmst að verði mér eða mínum
flokki eða málefni því, sem eg berst
fyrir, til óþurftar. Síðan er þetta soð-
ið upp og lagt út af þessu í máltól-
um virðul. mótstöðumanna minna.
Allir vita, hvernig þeim blöðum er
háttað; raunar er eg sjálfur þeim ó-
kunnugur, — hefi sem sé árum sam-
an haft þann sið, að lesa ekki einn
staf í þeim, því að eins og eg vil
ekki sjá annan mat á borð borinn en
7
þann, sem hreinn er og sæmilega
hollur, eins vil eg ekki nærast á öðru
en hreinni andlegri fæðu, og þó eg
sé maður félítill, þá á eg svo mikið
bókasafn, að það getur meir en enzt
mér um mína daga, þótt fleiri yrðu
en likur eru til, og því skyldi eg þá
leggja mig niður við að lesa óþverra?
Hlutverk þessara blaða er að flytja ó-
þverra, róg, níð, svívirðingar og ósann-
indi um mótstöðumenn sína; ef til
vill stendur eitthvað meira í þeim,
eitthvað af fréttum t. d., en slíkt eru
nóg ráð að ná sér í annan veg, og eg
vil ekki hafa þau inn fyrir mínar hús-
dyr.
Næsta dauðasökin var, að eg hefði
þokað fyrir konungsvaldinu í þingfrest-
unarmálinu, og var auðheyrt, að flutn-
m. ætlaðist til, að eg hefði heldur átt
að falla en slaka til i því máli. Eg
hefi heyrt á fleiri flokksmönnum mín-
um, að þeir hafa viðlíka skoðun. —
Eg vil skjóta því inn hér, ef fþessi
orðrómur um tilslökunarsemi mína í
þessu máli kynni að vera runninn frá
dönskum blöðum, að á þeim er al-
drei mark takandi, er til íslenzkra
mála kemur, því að það vita allir menn
með heilbrigðum skilningarvitum að
þau eru nærð héðan heiman að úr