Ísafold - 03.02.1912, Blaðsíða 2

26
ISATOLD
Pistlar úr syeitinni.
ísiandsminni.
VeBtur-SkaítafellssýsIn (Siðn)'ð. jan. 1912.
Almtnnar framkvaemdir: Hinnm nýja
veg yfir Skaftáreldhrann var lokiö á næst-
liðnn hansti, svo nú má fara nær beina leið
úr Skaftártnngn, austur á Siða. Eins og
áðnr hefir verið minat á i Isaf. hefði þeasi
vegnr þnrft að vera betnr gerðnr vegna
vetrarferða en hann er. Samt er hann
— með brúnnm á Ásavatni og Hólmaá —
mikil gamgöngn bót.
Störf fétaga: a. Búnaðarfélag er hér
atarfandi og heár verið það ai an fyrir aida-
mótin; nær það yfir Hörgslanda- og Kirkjn-
bæjarhreppa; félagsmenn venjnlega nmog yfir
90. Innan félagaius befír verið unnið að ýma-
nm jarðabótnm, avo aem vatnaveitum, girðing-
nm nm tnn, engi o. a. frv. Einataka jarðir
batnað gtórkoatlega. Árlega hefir félagið
6—8 menn við jarðarbótavinnu, að vinnn 2
og 2 menn saman; vinna þeir venjnlega 4
daga hjá hverjnm féiagsmanni, og akal aá
sem vinnnna þiggnr leggja til vinnunnar
aðra 2 menn, meðan búnaðarfél.mennirnir
ern i vinnnnni hjá honnm, avo alls vinna 4
menn saman (minet) i 4 daga hjá hverjnm
búanda að jarðabótum. Næstliðið ár var
dagsverkatala félagains um 15 hundrnð, eum
árin næstliðnn komst dagsv. talan yfir 2000.
Jarðyrkjuverkfæri, sem þarf til þess að
plægja og herfa, á félagið; er nú dálítið
farið að nota þan. Er það búnaðarsam-
band Snðnrlands, sem hefir komið mönnnm
á stað. Nsestliðið gnmar sáðn nokkrir menn
höfrnm i spildnr, gem plægðar vorn sumarið
1910. Á einnm bæ (Ktrkjubæjarkl.) var
einnig sáð i nokknrn part af fiaginn, kart-
öflnm og fóðurrófnm. Hófrnnum var ekki
eáð fyrri en eftir miðjan júni, vegna þegg,
að i þá náðist ekki fyrri (vegna gæftaleys-
ig). Höfrnm var sáð í */» úr dagsláttn
(vailardagsl.) 70 pnndnm og var blettnnnn
sleginn nm 10. sept. og gaf hann þá af sér
á 7 hesta af þnrrn heyi.
Kartöflum var sáð i litinn blett; þær
sprnttn vel; fóðnrrófnrnar eprnttn einnig vel,
enda var talsvert borið i flagið af ábnrði,
áðnr en það var herfað nndir sáningu, ait
að 60 hestbnrðnm i tæpa vallardagsiáttn.
Bændnr ættn alment að fara að taka smátt
og smátt nokknð af mónnnm i kringnm
túnin, til þess að plægja og sá i; mnnn þeir
brátt sannfærast nm, að dýrmætt er að fá
þegar á fyrsta ári góða nppskern af blett-
innm, sem tekinn er til meðferðar, auk þess
sem túnin stækka fljótt, ef árlega er tekinn
nýr blettnr tii ræktnnar. JÞó hann sé ekki
stór þá mnnar fljótt nm hann i viðbót við
túnið, sem fyrir er.
Áburðarhirðing þarf að taka bráðnm
framförnm, áhngi alment að aukast i þá
átt, enda hefir búnaðarsamband Snðnrlands
gert mikið að því, að koma mönnnm á að
hirða ábnrðinn sem bezt.
I búnaðarféiaginn ern venjnlega haldnir
1 til 2 fnndir á ári.
b. Kaupfélag er starfandi hér í sýslnnni.
Fer það stöðngt vaxandi. Árið 1910 fengu
félagsmenn 14% hreinan verzlunarágóða,
miðað við peningaverð kaupmanna i Vik.
Enn ekki knnnngt hvernig útkoman verðnr
næstliðið ár i félaginn, útlitið fremnr gott.
c. Lestrarfétag var stofnað fyrir fám
árnm; nær það yfir báða hreppana Hörgsl.
og Kirkjnb., félagatala 30—40. Árlegt
gjald 1 kr. og 50 an. Þó félag þetta sé
litið og nngt, þá eiga féiagsmenn kost á
að lesa talsvert af góðnm bóknm gsgn þessn
litla tiilagi.
d. Ungmennafélög eitt i hvornm hrepp,
ern nýlega á fót komin. Ank margs
fleira ieggja þessi félög stnnd á að anka
knnnáttn i snndi, giimum og skiðaferðum.
Heyskapnr varð með betra móti næstiiðið
snmar hér á Siðnnni. Gras var i góðu
lagi, þegar fram i jniímánaðariok kom. Taða
hraktist að mun viðasthvar.
Það sem af þessnm vetri er liðið, hefir
verið ákjósanlega gott, oftast auð jörð og
væg frost. Lömb nýlega komin á gjöf al-
ment. Á beitarjörðnm ern þan enn á jörð*
inni og hafa það gott.
Rornforðabúri hefir Kirkjnbæjarhreppnr
komið á fót; um 30 tnnnnr af rúg hafa
verið flnttar inn i hreppinn, kornið er nýj-
að npp, þegar þess þarf ekki við til skepnu-
fóðnrs, og geyma nokkrir menn i hreppn-
nm það gegn iitiili þóknun.
8íðan vísir þessi var stofnaðnr eru nm
3 ár. Til kornsins hefir enn ekki þurft að
taka. Næstliðið ár var nokkrn af korninn
breytt i hey. Um fyrirkomnlag þess verönr
siðar getið i ísafold.
Mentamdl: Unglingaskóli fyrir sýslnna
er i Vik i Mýrdal. Þetta er annar vetnr-
inn, sem hann er starfandi. Skólinn ekki
vel sóttur i vetnr. Barnakensla hér á Sið-
nnni fer fram með farskólasniði, hver hrepp-
ur er fræðslnhreppnr út af fyrir sig, og
hefir hver þeirra 1 kennara, sem kennir
á 2 stöðnm 3 mánnði á hverjnm stað. Styrk-
nr úr landssjóði alt of litill, þar sem fræðsln-
hérnðin haida þá dýra kennara, — annars
lítil von nm góðan árangnr, ef ekki er
hngsað nm annað en að fá sem allra ódýr-
asta kennara.
Stjómmdl. Flestir hér nm slóðir mnnn
óska þess, að næsta alþingi samþykki stjórn-
arskrárbreytingarfrnmvarp það er fyrir
liggnr. Aftur á móti ern þeir fáir, sem
óska eftir þvi, að millilandafrnmvarpið frá
1907 nái nokkrn sinni fram að ganga.
Heilsnfar aimennings gott alt næstliðið ár.
Tvö blöð
koma út af ísafold
1 dag6. og 7. (»/Sbl.)
; Flutt af .’síra Oddg. Guðmundsen
á þjóðhátíð í ,Vestm.eyjum snmarið 1911,‘)
-------------------— -
1 (Hvað fóru þér út hingað að sjá,
hvert er erindi yðar í Dalinn í dag?
Til hvers eru þjóðhátíðir haldnar i
voru héraði, og yfirleitt á voru landi ?
Er það dagamunurinn einn, sem ligg-
ur til grundvallar fyrir slikum fjöl-
mennum samkomum ? Er það gam-
anið einsamalt, eða von um skemti-
lega samkomu. sem hefir hringt þess-
um mikla mannfjölda saman í þetta
stóra, loftgóða musteri, sem ekki er
með höndum gert, heldur fram komið
fvrir samvinnu guðs og elds? Nei,
ekki er það gamanið eitt, sem kallað
hefir oss saman hingað. Að visu verð
ur því ekki neitað, að æskileet væri,
að þessi samkoma gæti orðið sem
skemtilegust og prýðilegust; það hæfir
aðalerindi voru hingað í dag.
En aðalerindið er, að vér, sem hóp-
ur eldri og yngri barna, látum opin-
berlega og sameiginlega í ljósi þá ást,
er vér berum til vorrar sameiginlegu
móður, Fjallkonunnar fríðu. Kven-
félagið »Likn« hefir falið mér að bera
fram á þessari stundu nokkur orð til
minningar vorri kæru fósturjörðu.
Eins og náið er sambandið milli
barns og móður, eins er náið ogheitt
ástarsamband þjóðanna við fósturjörðu
sína; og ekki á það sízt heima um
íslenzku þjóðina, íslenzku börnin, að
þau elska móður sína, fósturjörð-
ina.
»Af gnægð hjartans mælir munn-
urinn«. Margir eru þeir munnar, sem
borið hafa fram gnægð hjartans í dá-
samlega fögrum ættjarðarljóðum ; og
í samanburði við mannfjöldann mun
um ekkert ættarland hafa verið kveð-
in eins mörg lofgerðarljóð og um
ísland. Tilfinningar skáldanna eru
bergmál af tilfinningum þjóðarinn-
ar sem þeir eru bornir hjá og barn-
fæddir; og allur landslýður tekur fagn-
andi undir lofgjörðarljóð skáldanna til
ættjarðarinnar, og allir syngja þau
glaðir, er sungið geta, af því að ljóð-
in eru ástarinnar talandi mál og r.f
því að þjóðin elskar landið sitt, börn-
in móður sína.
En á hverju er þessi ást bygð?
Hér til má mörgu svara.
Þegar um ást er að tefla gildir það
oft, að augun verða að hafa eitthvað;
og sannarlega hafa hin íslenzku börn
nóga fegurð fyrir augum, er þau líta
Fjallkonuna. Eitt skáldanna segir:
»Hvar 4 jörðu hittiat eg
i hútíðlegri klæðum«.
Hátíðlegur búningur er mjallhvíti
hjálmurinn; fagur er græni möttull-
inn, og fagurt er silfurnvíta beltið,
árnar og lækirnir, er veltast niður
eftir fagurgrænum hlíðunum. Hinn
hvíta hjálm ber við himinblámann og
í honum laugar Fjallkonan silfurhær-
ur sínar, en fæturna laugar hún í
hinu skínanda bjarta hafi.
Hafa augun þá ekki nóg ?
Þykir yður, þér íslands börn, Is-
land ekki yfirbragðsmikið til að sjá í
sumarskrúða sinum?
En þegar vér lítum Fjallkonuna
prúðbúna, sjáum vér meira en henn-
ar fögru mynd. í skauti hennar sjá-
um vér gæðagnótt. Arðberandi - bú-
pening, hjarðir á beit með lagði síð-
um, fiska vakandi í öllum ám, og
margt mun Fjallkonan hafa í fórum
sínum, sem ekkert mannlegt auga
cnn hefir litið, og engin hönd þreifað
á; og í hafinu, sem hún laugar fætur
sína i, er ótæmandi gnótt gulls og
auðs. Og vor sameiginlega móðir
réttir út hendur sínar til að miðla
börnum sinum af þessum gæðum,
öllum þeim börnum, sem eitthvað
vilja leggja á sig til að ná í gæðin.
Ekki er það oss þá að þakka þótt
vér elskum svona tignarlega og eg
vil segja efnum búna og örláta móð-
ur, þótt sumir telji hana fátæka og
nauma.
Móðir hvers heimilis baðar ekki á-
valt í rósum. Fjallkonan ekki held-
ur. Árlega hefir hún fataskiíti, fer úr
skrúðanum í vetrarfötin. Þá kveður
við annan tón; nóttin deginum yfir-
sterkari, kuldinn hitanum, dauðinn
lífinu ráðrikari, og alt virðist á stund-
um til dauða dæmt. Vonin veiklast,
kvíðinn vex, harmakveinin hækka og
skáldin jafnvel festa hugann við dökku
hliðina og köldu tíðina, og segja að
hið hrafnfundna land sé hentast hröfn-
um. En svo átta skáldin sig og
segja:
.. hart er þaö aðeins, sem móðir við barn,
það agar oss strangt með sín ísköldn él,
en ásamt til bllðn það meinar alt vel.
Ekki er oss það þá að þakka að
vér elskum hina tignarlequ, örlátti og
agandi móður.
Hún meinar alt vel.
Ekki værum vér í alla sæluna settir
þó vér ekki þektum nema sólarhlið-
ina, og sæjum Fjallkonuna aldrei nema
í sumarskrúðanum. Enginn af oss
‘) Þjóðhátíðin var haldin i flerjólfsdal.
Ritttj.
hefir nógu sterk bein til að bera ein-
tóma góða daga, eiritóma blíðu og
daglegt logn. »íslenzkur stormur á
Kaldadal* er hollur í og með, enda
lætur Fjallkonan oss kenna á honum
við og við, og hún meinar alt vel,
og vér skiljum hana vel, og elskum
hána sem eigin móður.
Þessa elsku viljum vér votta hver
fyrir öðrum í dag.
Vér elskum Fjallkonuna, og vér
unnum þeim, er vér elskum, alls hins
bezta og gleðjumst, er þeim hefir hlotn-
ast eitthvað gott. — Af öllum jarð-
neskum gæðum er frelsið allra dýr-
mætast. Þeir voru tímarnir að fóst-
urjörð vor var fjötrum vafin og frelsi
firt. Og ekki ber fyrir augu vor
aumkunarverðari sjón en fanga, bund-
inn á höndum og fótum; sú sjón
er mér í barnsminni. Sárt er að sjá
öflugan karlmann íjárnum; sárara þó
að sjá veikbygðan kvenmann viðjum
reyrða og meiðslum marða; en sárast
af öllu að sjá mædda konu, margra
barna móður, stynja undir fargi ófrels-
is og áþjánar.
Eitt sinn var móðir vor fangi. En
smámsaman fækkar þeim viðjum, er
binda frelsi hennar, og það er eitt
aðalerindi vort hingað í dag að renna
hnga vorum aftur á við til þess árs,
er konungur, Kristján hinn IX. los-
. aði um böndin og afhenti móður
vorri lausnarbréfið, sttjórnarskrána. En
rýmkun á frelsinu þráir meira frelsi.
Andi mannsins er frjáls, og aldrei
þýðir að banna viljanum að vilja, vilja
meira, vilja áfram.
Þessvegna taka allir sannir íslend-
ingar undir orð skáldsins, og segja:
Og aldrei, aldrei hindi þig bönd,
nema bláfjötur Ægis um klettltta strönd.
En um leið og vér minnumst á
frelsi móður, vorrar skulum vér ekki
gleyma þeim sonum, sem framkvæmd-
armesta rækt hafa borið til móður
sinnar og mest hafa barist fyrir frelsi
hennar. Af mörgum góðum og mikl-
um sonum er Jón Sigurðsson tilinn
mestur og beztur. Hann ruddi braut
ina að fangelsinu, og honum var það
manna bezt að þakka að þvi var lok-
ið upp.
En ft elsisbrautin er enn ekki á enda
runnin. Vor íslenzki Móses er dá-
inn, horfinn, en verk hans lifa. Vér
stöndum á Nebo, og horfum inn í
framtíð frelsis og framfara. Vér leit-
um og leitum með áhyggju að þeim
Jósúa, er leiði þjóð vora alla leið, og
hægra ætti að vera að styðja reista
móður, en að reisa hana fallna eða
að leysa hana bundna. Og til þess
eru þjóðhátíðir halduar á lslandi að
þakka fyrir þann skerf af frelsi, sem
móður vorri, og þar með oss sonum
hennar hefir hlotnast.
En ekki nægir stjórnlegt frelsi ein-
samalt. Vér, synir móðurinnar, þurf-
um að læra að nota það, þurfum að
slíta bönd vanþekkingar og deyfðar.
Horfum fram, fram að takmarki mann-
dáða, og látum oss það hugarhaldið,
að óborin systkin vor fái eftir oss
góðan arf manntaka og orku.
En hvar er orkan mest?
Æskan er ekki vaxin upp í hana,
en kraftar ellinnar þverra óðum.
Hvar er þá dugurinn mestur?
í miðri þjóðfylkingunni I Það er
fylking ungmennanna, sem helzt er
að treysta; miðfylkingin er farin að
skilja sjálfa sig, þekkja köllun sina,
»tengjast böndum, taka saman hönd-
um«, til þess að láta þá braut, sem
beztu synir landsins hafa rutt gegn-
um ísinn, ekki jrjósa sarnan aftur. —
Ungmennafélögin eru engir eftirbátar
í ættjarðarástinni; þau elska móður
sína, hennar gagn og sóma, og þau
vilja bera merkið hátt. Svo er mér,
sem á skjöld ungmennafélaga íslands
séu rituð þessi orð: »Sýndu ástina
til móðurinni tígullegu, örlátu, ag-
andi, leysta úr viðjunum — sýndu
hana í framkvæmdinni«. Ungmenni
þessa lands hafa fremur öðrum mæt-
ur á fánanum fannhvíta og himinbláa,
og vilja bera merkið hátt. Vel eru
litirnir valdir. Fannhvítar eru silfur-
hærur Fjallkonunnar og blátt er loft-
ið, sem hún laugar þær í. Hvíti lit-
urinn táknar sakleysið, en blái litur-
inn gleðina; gleði og sakleysi fylgjast
að sem sól og hiti.
Verið ætíð glaðir I
Þetta sé talað til allrar þjóðarinnar
íslenzku í heild sinni. Mikilsvirði er
sönn gleði, því að hún er ávoxtur
skyldurækninnar, ástarinnar á öllu
fögru og góðu og hins framkvæmdar-
sama kærleika. Ö, að allir synir og
dætur landsins gætu orðið glöð, og
jafnframt borið þess merki, að þau
eru góð börn móður sinnar.
Og þú Drottinn vor, kenn þú
hinni íslenzku þjóð umfram alt að
elska þig, og heiðra krossmarkið öll-
um merkjum meira. Kenn henni að
meta þinn kærleiksfaðm; guðelskandi
þjóðir eru sælastar allra þjóða.
Allir erum vér nú sem aimfaðm-
andi af einum faðmi, hamrabeltafaðm-
innm hér. Þessi opni faðmur er oss
fyrir boði þess faðms, er forsjónin
breiðir móti fósturjörðu vorri, móti
öllum heimilum landsins, og hverjum
einstakling hvers heimilis.
Ó, blessnð vertu fagra fold
og fjöldinn þinna barna,
á meðan gröa grös i mold
og glóir nokknr stjarna.
Eldsvoði í Viðey.
Fiskverkunarhús mikið (56X10 ál),
sem miljónarfélagið reisti fyrir 2 ár-
um, brann til kaldra kola síðastliðið
sunnudagskvöld. Kviknaði I þvi kl.
b'/g, en brunnið var það á elleftu
stundu.
í húsinu var mikið af fiski og tókst
eigi að bjarga nema litlu af honum.
Húsið var vátrygt. En tjón mikið
eigi að siður. Eigi vita menn með
neinni vissu um upptök eldsins.
Forsetamyndin vestan hafs.
Aisteypa sú af minnisvarða Forseta,
sem ætluð var Vestur-íslendingum er
nú þangað komin vestur.
Það hefir vakið umtal nokkurt, að
flutningskostnaður á myndinni frá
Khöfn vestur var eigi goldinn fyrir-
fram af samskotanefndinni hér. En á
því á hún eigi sök. Hún reit for-
manni nefndarinnar í Khöfn, Finni
Jónssyni prófessor, og bað hann sjá
um flutning og kostnað, sem af hon-
um leiddi, en dður en það bréf kom
til Finns, var búið að senda myndina
frá Khöfn fyrir tilstuðlun Einars Jóns-
sonar, sem eigi vissi af ráðstöfunum
nefndarinnar. Þannig stendur á því,
að nefndin gat eigi greitt fyrirfram
fyrir flutninginn, en vitaskuld hefir
þetta þegar verið leiðrétt með bréfi
héðan vestur um haf.
Mikilsháttar bókayjðf
hefir nýlega bonst frakkneska fé-
laginu (Alliance Fraticaise) hér í bæn-
um frá Frakklandi. Það er frakkneska
kenslumálaráðuneytið, sem hana sendir,
auðvitað fyrir tilstuðlun frakkneska kon-
súlsins hér, hr. xAljreds Blanche. Með-
al bókanna, sem sendar eru, má nefna
bækur eftir Hngo, Dumas, Maupass-
ant, Anatole France, Pierre Loti,
Balzac, Beaumarchais, Daudet, Musset,
Molieré, Renan. Þá eru og mjög
vönduð sagnarit og orðabækur frakk-
neskar.
Er mjög mikið í þessa gjöf varið
og félaginu að henni hinn mesti
styrkur.
Pakkasendingar frá Frakk-
landi. Svo hefir verið hingað til,
að eigi hefir hægt að fá pakkasend-
ingar frá Frakklandi, nema yfir Þýzka-
land og Kaupmannahöfn. En nýlega
hefir fengist breyting á þessu — að
fyrirlagi frakkneska konsúlsins hér,
svo að nú er hægt að fá þær sendar
beint yfir Leith. Þetta getur munað
xo—14 dögum á stundum, sem send-
ingarnar koma fyr með þessu lagi og
er mörgum að því hægðarauki.
Hefirða heyrt það fyr?
— Maunfjöldi f árslok 1910 i nokkurum
löndum: Noregur nál. 2,400,000, Dan-
mörk 2,760,000, Þ/zkaland 64,903,000,
Sviss 3,737,000, Bandaríkin 92,000,000,
Austurríki og Ungverjaland 51,304,000,
Mexíkó 15,153,000, Svíþjóð 5,522,000,
Bretland hið mikla og írland 45,217,000,
Spánn 19,505,000.
— Af saumnálum og títuprjóuum er
alls búið til 150 milj. stk. daglega.
— Georgi Breta konungi lúta 10,000
eyjar.
— Af reitum Álfred Rothschilds, sem
lózt fyrir skömmu í Vínarborg, var greidd
1 Yj miljón franka 1 erfðaskatt.
— í verksmiðjum Krupps í Essen eru
69,000 verkmenn; af þeim fást 38,000
við fallbyssusmíðar. 1 verksmiðjunum
eru 554 gufuvólar og af kolum er alls
eytt 2 */* railjón smálestum.
— Kristiu biblfufélög gefa út árlega
um 15 miljónir af ritningum. Af þeim
gaf brezka biblíufélagið út í fyrra
6,600,000 eöa 685,000 fleira en árið áð-
ur. Af þeim fóru 1 % miljón til Kina.
Fólagið hefir gefið út biblíuna á 75
Evrópumálum, 152 Asíumálum, 103
Afríkumálum, 32 Ameríkumálum og 62
Ástralíumálum.
— Enskur læknir, Lorand, fuiiyrðir i
bók, er hann hefir ritað, að þar i landi
hafi maður, er Jenkins hét, orðið 160 dra,
en nefnir ekki, hve langt er siðan. Hann
var látinn bera fyrir dómi um atbnrð, er
gerst hafði 120 árum áður. Hann hafði
með sér i það skifti 2 börn sin, annaö 104
ára, en kitt itúð á tiræðu (100).
— Sólin er 20 miljónir mflna frá jörð-
inni. Hun er svo stór, að ef jörðin vseri
innan í henni miðri — það mundi vera
heldur heitt fyrir bana þar I — þá yrði
100,000 milur frá henni út að yfirborði
hennar (sólarinnar) eða helmingi lengrajen
frá jörðinni til tunglsins. | j,íK>g ijggg
— Eyólfur heit., sem var uppnefndnr
Ijóstollur, var ekki ólaglega hagmaeltur.
Hann fekst við barnakensltl á fyrri hlnt
®fi sinnar og sótti einu sinni um lands-
sjóðsstyrk til hennar, en fekk ekki. Neðan
a umsóknina til landshöfðingja reit hann
þessa stöku:
Ekki skelflr Eyólfs liaus
tslands valdatyrkinn.
Fer úr höftum fjandinn laus
fdi eg elcki styrkinn.
Tíðindasmælki
handan um haf.
Nú eru Bandarikin i N-Ameríku orðin
47. Heitir hið nýjasta (47.) Ný-Mexikó.
— Á Frakklandi er fólkstal nú eftir sið-
asta manntal 39,601,500 oe hefir þvi fjölg-
að á siðustu 5 árum um 349,460. Borga-
búum hefir fjölgað mjösr, en sveitalýð fækk-
að. Paris hefir nú 2,888,000 Ib. og hefir
fjölgað um 124,400 siðan 1906. í 8eine-
fylki einn hefir fólki fjölgað um 305,000,
en það er meira en */4 hlntar af allri fjölg-
uninni á þessu 5 ára skeiði. önnur mesta
borg á Frakklandi er Massilia (550,000),
þá Lyon (523,800)
— Bróðir Tafts Bandaríkjaforseta, Charles
Taft, er sem stendur að láta reisa í New-
York 8tærsta gistihús I heimi. Það kostar
55 milj. króna, og er 25-loftað, með 16000
íbúðarher bergjum og 1000 langarklefum.
— Gimsteinar Abduls Hamids, fyrrnm
Tyrkjasoldans, voru seldir fyrir skömmu á
uppboði i Parls fyrir 7 miljónir franka alls.
Þar voru margir góðir gripir.
— Skömmu eftir að Scott höfnðsmaður
lagði á stað i suðurskautsleiðangur sinn
fyrir rúmu ári, eignaðist hann son við konu
sinni. Nú hefir enskt kvikmyndafélag náð
á mynd »fimm minútum af æfi litla Scotts*
banda föður hans í jólagjöf og maður var
sendur með þetta til Melbourne gagngert,
nokkru fyrir jólin.
— Maurice Maeterlinck, sem hlaut f. 4.
Nóbelsverðlaun fyrir bókmentir, hefir nú
afráðið að stofna af verðlaunafénu sjóð til
bókmentaverðlauna handa höfundum, er rita
á franska tungu. Úr sjóðnum á að veita
einum manni 10,000 franka annaðhvort ár.
— Tveir kornungir skólasveinar i smábæ
i Þýzkalandi háðu nýverið einvigi með
skammbyssum út af ástamálum, og urðu
báðir sárir til óllfis.
— Mörg þúsund ára gamalt mammútskjöt
var borið á borð nýverið fyrir rússneskan
landkönnuð, Valossovitsch, á ferðalagi hans
um Norður-Sibiríu. Hann segir, að það
hafi verið hér um bil eins á bragðið og
islenzkt dilkakjöt. — Þekkir hann það ?
— í Bandarikjunum N.-A.hafa á síðustu 10
árum verið myrtir 86,934 menn. Á sama
tlma hafa 1189 morðingjar verið teknir af
lífi. Árið 1909 voru t. d. framin þar 8103
morð, en 107 morðingjar teknir af. Árið
eftir óx morðatalan upp í 8975, en aftökurn-
ar fækkuðu niður I 101. Flest þessara morða
eru framin i New-York, enda er þarsaman
komið all-misjafnt fólk af mörgum þjóðum.
Þó að þar sé talin færust lögregla i heimi,
eru hvergi drýgðir jafn-margir glæpir, sem
aldrei kemst upp um, hverir framið hafa.
— I Baltimore i Ameriku hefir kona ein,
Clara Rauch, 45 ára að aldri og frið sýn-
um enn, verið handsömuð af lögregluuni
fyrir að vera gift 6 mönnum i senn. flún
varði sig fyrir réttinum með svofeldum
ummælum :
Eg hefi árangurslaust verið að leita að
manni, sem væri við mitt sk»p, og eg hefði
verið að leita enn, ef eg heiði ekki verið
handsömnð.
Það er talið vist að menn hennar muni
vera mikln fleiri og lögreglan er nú á hnot-
skóg að leita þeirra.
— Prestur einn af Blökkumannakyni, að
nafni Turner, sem dæmdur var af lífi fyrir
morð í borginni Jackson i rlkinu Georglu
i Ameríku, var nýlega hengdur i leikhúsi
bæjarins, að viðstöddum fjölda fólks, og
kvaðst lögreglustjóri láta hegninguia fara
fram þarna til þess að gera áhorfendum
vistina þægiiegri.
Öllum þeim er heiðruðu jarðarför móður
minnar sál. Guðrúnar Þorvarðardóttir votta
eg hér með mitt innilegasta þakklæti.
Rvik 2. febrúar 1912.
Geir Magnússon.
Ullarpeysur,
á yngri og eldri, og margt fleira af
prjónlesi
nýkomið í miklu úrvali
í verzlun G. Zoega.
Áskorun.
Hér með er alvarlega skorað á alla
þá, sem eiga ógoldin gjöld til bæjar-
sjóðs, hvort heldur er vatnsskattur,
ankaútsvar, lóðargjald, barnaskólagjald,
sótaragjald eða hvers konar gjald sem
er, að greiða það tafarlaust.
Lögtak á ógreiddum gjöldum
byrjar aftur i næstu viku.
Bæjargjaldkerinn.
Ritst jóri;
Ólafur Björnsson.
Isaföldarprentsmiðjá.