Ísafold - 31.01.1914, Qupperneq 3

ISAFO LD
33
Min árlega stórs
sfendur yfir mánudag 2., þriðjud. 3. og miðv.d. 4. febr.
10-50
0 Hór skulu taldar nokkrar at hinum niðursettu vörum, t. d.:
Karlmannsföt:
Aður 32.50 29.50 18.50
Unglingaföt:
Nú 22.00 20.00 12.00
Áður 25.00 21.00 17.00
o. s. frv. niður í 11.00.
10-50
0
o. s. frv. niður í 9.50.
Nú 19.00 15.00 12.00
Drengjatöt mikið niðursett.
Ágætir vetrar-, haust- Áður 38.00 33.00 27.00 20.00
og vor-frakkar:
Nú
Enskar Regnkápur (Waterprofs):
Drengja-Waterproofskápur:
23.00 21.00 15.00 10.00
Áður 28.00 16.50
o. s. frv.
Nú 16.00 10 00
Áður 11.00
Nú 5J3Ö
Efni í telpnkápur og drengjafrakka:
Áður 5.00 alinin
Nú 3.00 alinin
„ . Aður 6.00
Karhnanns-peysur finasta ull:
r Nu 4.90
Verkmannaföt og nærföt mikið niðursett.
Áður 22.50 22 00 14.50 11.00 9.50
Sjöl:
Nú 11.25 11.00 8.00 7.50 5.50
Hvítar og mislitar Rekkjuvoðir:
o. s. frv.
Áður 2.00
Nú L00
„ , . -i Áður 8.00 5.00 . ., , „ cr.
Barnakjolar : ^—4 QQ °' 8' frv‘ mður 1 1,5a
. Áður 13.50 12.00
Pluss-golfteppi:
Nú 9.00
Drengjafrakkar: frá 4.50.
Áður 12.00 8.00
8.00
Millipils:
o. s. frv. niður í 1.10.
Nú 8.00 5.00
Klæði, flonell, léreft og tvisttau fjarska ódýrt. — Afgangar af: Patatauum (ágætt í drengjaföt og telpukápur), kjóla-
tauum (ágætt í barnakjóla), sængurdúkum, klæði, dagtreyjuetnum o. fl. Alt framúrskarandi ódýrt.
Ehkerí fjumbug í Hver og enm getur konið og haft með sér auglýsinguna. Afgreiðslufólkið sýnir án kaupskyldu,
það sem menn óska, og upprunalega verðið er fest á vörurnar, svo menn geti sannfærst um þessi dæmalansu vildarkjör-, sem
standa að eins 3 daga á ári.
Braum verzíun Tiðaísfræfi 9.
TJTTf. Útsöíudagana er búðin opin frá ht. 9—3 og 4—8.
gærkveldi Og hafði marga karlmetm úr
bænum í boði síuu. Var þar skemtun
hin bezta. Jók það eigi sizt á gleði
manna, að sungið var þarna fyrsta
sittni lagflokkur eftir Jóu Laxdal við
hið fagra kvæði Guðm. Guðmundsson-
ar: Helga fagra. Söng jgfr, Her
dís Matthíasdóttir, en tónskáldið sjálft
lék undir á harmonium.
Kveðjusamsæti á að halda fulltrúa
Vestur-íslendinga við Eirnskipafélags-
stofnunina, herra J ó n i B í I d f e 11 á
morguu kl. 7 síðd. í Hótei Beykjavík.
Er það stjórn Eimskipafólagsitis, sem
fyrir samsætinu gengst. Má geta nærri
að margir telji sór bæði ljúft og
skylt að heiðta fulltrúa V Islendinga,
er svo drengiiega hafa stutt Eimskipa-
félagið, heiðra hann og um leið alla
vestur-íslenzka bræður vora, er rétt
hafa oss bróðurhönd yfir hafið í þessu
máli. Hægt er að skrifa sig á sam-
sætislistánn, er liggur frammi í bók-
verzlun ísafoldar allatt dagiun í dag.
mm
Leikhúsið. Leikfélag Rvíkur er
langt komið að æfa nýtt leikrit:
Kærlighedens Ojne eftir Johan
Bojer. Tilætlutiin að koma því ttpp
um miðjan næsta mánuð.
Messað í Fríkirkjuuui kl. 12 á
morgun.
Sjálfstæðismenn halda fund í kvóld
kl. 8V2 < húsi K. F. U. M. til undir-
búnings alþingiskosningum. Fjölmennið.
Skipafregn. Ceres kom frá Vest-
urlandi í gærmorgun. Fjöldi farþega
voru rneðskipinu, m. a. Hreggviður Þor-
Bteinsson, Skúli Thoroddsen yngri,
Bjarni Björnsson, enskur umboðssali
Smith að nafni, Jón Benediktsson,
Matthlas Ólafsson alþm. og Ólafur
Jóhannesson konsúll,
Ceres fer á morgurt til útlanda, ef
veður leyfir, þ. e. ef lokið verður þá
að ferma hana. >,
S t e r 1 i n g fór til Vestfjarða í gær.
Farþegar voru: Pétur A. Ólafsson
konsúll, Jón Snæbjörnsson símastöðvar-
stjóri, Sveinbjörn Sveinsson kaupm.,
allir frá Patreksfirði. Ennfremur þeir
Stykkishólmverjarnir: Hjálmar Sig-
urðsson, Ingólfur Jónsson og Einar
Vigfússon.
Margar tómar tunnnr
hefir tekið út í Effersey.
Hvar sem þær kynnu að reka á
land eru menn vinsamlega beðnir
að hirða þær og gera mér viðvart.
G. Zoéga.
mér, að hún hefði nú náð hærra
stigi, og þangað sem hún væri nú
komin gæti hún ekkert jarðneskt með
sér tekið.
Hún hafði ávalt yndi af því að
takaíbyrjun samkomunnar tvo hringi,
sem eg bar — og hún hafði
átt — og skila þeim aftur í fundar-
lok. Einu sinni eða tvisvar skilaði
hún þeim ekki aftur. Leit var haf-
in, en þeir fundust hvergi, og mér
var sagt, að eg hefði séð hið síðasta
af þeim. Eg vissi samt betur, og á
næstu samkomu, hálfurn mánuði síð-
ar, var þeim báðum skilað aftur og
þeir dregnir á fingur mér.
Þessi smá-atvik nægja til þess að
sýna framhald lífsins eftir dauðann
betur en nokkuð annað, sem fyrir
mig hefir komið.
Eg hefi oft séð blóm og aðra hluti
flutta úr öðrum herbergjum hússins
gegn um lokaðar dyr irin í sam-
komusalinn og fengið þar viðstödd-
um í hendur, en nýlega sá eg miklu
sjaldgæfari atvik á litlum tilrauna-
fundi í Chehea.
Sagan utn látúnsspóninn.
Fjórir voru viðstaddir að meðtöld-
um mér sjálfum, en enginn launað-
ur eða reglulegur (professional) mið-
ill. Ýmsir hlutir, undarlegir útlits
(weird-looking), sem áreiðanlega til
,þess tíma voru ekki í húsinu, voru
af ósýnilegum höndum lagðir á borð-
ið fyrir framan okkur, ogfjöldi blóma
af tegundum, sem enginn okkar þekti.
Hálfbjart var í herberginu. í minn
hlut féll kynlegur látúnsspónn með
kattarhaus, og er sagt að hann sé
mexikanskur reykelsisspónn.
Fyrir nálægt io árum var eg eitt
sinn beðinn að koma og rannsaka
reimleika í húsi einu í Norjolk. Her-
bergið, sem reimleikarnir voru í, var
í þeim hluta hússitis, sem var miklu
eldri en hinir aðrir hlutar þess. Það
var stórt, dimt herbergi með eikar-
þiljum; í því var geysistórt, gamalt
rúm spánverskt með fjórum stóipum.
Nokkru eftir hádegi fór eg inn í
herbergið með tveimur konum. Önn-
ur þeirra var miðill með óvenju-
miklum hæfileikum, hin var eigandi
hússins. Það var bjartur júlídagur;
gluggatjöldin voru dregin niður, en
annars var albjart í herberginu. Af
tilviljun tókum við okkur stöðu við
fótagaflinn á rúminu. Undir eins
lagði eitthvað óséð, en mjög áþreif-
anlegt, hönd á hnakka kvenmanna
hvorrar um sig og vindgustur fór
yfir oss. Annars urðum vér ekki
vör.
Alt sem eg gat grafið upp var
það, að samkvætnt munnmælum hefði
fyrir öldum liðnum verið framinn
hræðilegur glæpur í herbergi þessu,
og að" það kæmi iðulega fyrir að
eitthvað gerði vart við sig með þvi
að taka fyrir kverkar þess, sem í
herberginu væri, en hvort það gerði
svo einungis þegar var að tefla um
persónur með miðilshæfileikum eða
ekki, verður ekkert ákveðið um sagt.
Lombroso er þeirrar skoðunar, að
slíkir svipir geri oft vart við sig án
návistar eða tilverknaðar nokkurs
miðils.
Eg gæti haldið áfram að skýra frá
sálarlegri reynslu minni, svo lengi
sem vera vildi. En það yrði heil
bók og hér er mér markaður bás.
Eg hefi fjölda af Ijósmyndum sem
Mr. ‘Burnell sál. tók, en það var
fyrir milligöngu vinar míns, W. T.
Steads, að eg komst í kynni við
hann. jungfrú Estelle Stead getur
hans i 22. kap. í hinni nýútkomnu
bók sinni »Faðir minn«. Á öllum
þessum myndum kom meira út en
sá sem sat fyrir. Oft eru aukamynd-
ir þær líkar skýjadeplum, stundum
með óljósum útlimum af andliti í
miðjunni.
Margar eru samt fullkomnar and-
litsmyndir. Eg hefi margar slíkar
ljósmyndir og hafði ennþá fleiri, en
allar hinar beztu, að einni undan-
tekinni, hefi eg lánað og ekki enn
fengið þær aftur.
Eg hefi farið með marga kunn-
ingja mina til Mr. Burnells. Engan
þeirra þekti hann, né gat hafa þekt,
en oft var það að þeir fyltust geig
og gleði, þegar þeir sáu að á plöt-
unni kom fram mynd af ættingja
eða vini, sem þeir höfðu mist.
Eg á eina af þessum myndum,
hina beztu, sem féll í minn hlut.
Á henni birtist svipur móður minn-
ar, h. u. b. 25 ára að aldri, og eg
hefi í höndum smámynd, sem var
tekin á þeim tíma. Báðar sýna þær
rnóður mina eins og hún leit út
þegar eg man fyrst eftir. — —*
W. T. Stead og andamynd
a) jöður hans.
Burnell gaf mér mynd af Stead,
og ásamt honum kom þar fram
gamall maður, sem eins og Stead
sagði mér, var talandi eftirmynd
föður hans.
Burnell er nú genginn og eg
veit ekki af neinum hér á landi sem
gæddur er slikum miðilshæfileikum
til ljósmyndana, sem hann var.
Lombroso helgar þessum undra-
(trancendental) ljósmyndum einn kafl-
ann i bók sinni »Ejtir dauðann, hvað<z,
og hann telur upp nöfn all-margra
vel þektra anda ljósmyndara, sem,
án þess þeir hefðu hugmynd um
það sjálfir, voru gæddir þessum fá-
gætu sálarhæfileikum.
Að ósýnilegar verur eru þannig
myndaðar með ijósmyndavélinni,
er mér einföld en örugg sönnun
þess að, eins og Milton kvað,
»Óteljandi
andlegar verur
yfir jörðu
einatt reika,
alla daga
aí oss ósénar
jafnt hvort vökum
vér eða sofum«.
Eg hefi verið beðinn að skýra frá
nýjustu reynslu minni með tilliti til
sambands við W. T. Stead, hann
sem beztur var allra nauðleitamanna
Og vina, manns sem hafði hið óbil-
ugasta hugrekki og hina óendanleg-
ustu góðfýsi,
»Hann, sem að aldrei undan vék,
en alls-ótrauður sótti fram«.
Eg hefi þegar ritað um þetta sam-
band oftar en einu sinni og vík hér
aðeins að þvi með fáum orðum.
Fáum dögum eftir að Titanic fórst,
birtist hann í húsi minu fyrir nokk-
rum vinum minum, sem allir voru
miðlar. Þegar eg segi, að hann birt-
ist, á eg við það, að rödd hans,
röddin velþekta, heyrðist greinilega.
Hún varð sterkari og sterkari þang-
að til vér að lokum töluðum við
hann eins og hann hefði verið við-
staddur í jarðneskri mynd. Við
höfðum allir þekt hann vel, og ekki
varð vilst á hinni sterklegu rödd.
Eg býst við, að jafnvel þeir, sem
skýra slík fyrirbrigði, sem »óvitandi
sviksemi*, muni ekki halda þvi fram,
að »hugsæir fyrirburðir« geti gerst
samtimis og meðal margra, þar sem
tveir eða fleiri eru samankomnir.
Hann byrjaði með því að segja
að hann hefði ánægju af því að vera
kominn til okkar aítur. flann talaði
talsvert lengi við konu eina, sem
hafði verið einka-skrifari hans um
mörg ár og veitt honum mikla að-
stoð. Síðan sagði hann mér frá síð-
ustu augnablikunum á Titanic, og
hvað siðan hefir gerst, þegar hópur
hinna líkamsvana anda reikaði um,
eins og þeir væru að fálma í myrkri,
og höfðu enga hugmynd um það,.