Ísafold - 07.04.1927, Síða 4

í S A F 0 L D
Garðar Gíslason
6 Humber Place, Hull,
annast innkaup A erlendum vfirum.
og sfilu islenskra afurda*
Tresmíðaverksmiðia
Jóh. J. Reykdal
Setbergi (við Hafnarfjfirð)
hefir nú fjölgað vjelum í verksnjiðjunni og hefir því ákveöið að setja niður
verð á hurðum, gluggum, listum o. fl. um alt að 20%. Mun hún því hjer
eftir geta kept við erlendar verksmiðjur. Eins mun timbur verða selt með
lágu verði í heil hús. Pantanir afgreiddar út um alt land. Timbrið er frá
Norður-Svíþjóð, af bestu tegund. Fyrirspurnum svarað fljótt.
Verið vandlátir begar um eldfærakaup er að ræða.
Scandia-eldavjelar, Svendborgarofnar
eru ábyggilega þektustu eldfærin
sem notuð eru á Islandi.
Höfum ávalt fyrirliggjandi
fjölbreytt úrval af emailleruðum
og . óemailleruðum ofnum og
eldavjelum, einnig m. stærðir.
af Þvottapottum, Rör,
Stein, Leir, Eldavjela-
hringa, og margskonar
ristar og varahluti til
eldfæra.
✓
Johs. Hansens Enke,
Laugaveg 3 Reykjavík.
Gjalddagi ísafoldar er I. júlí.
Bajeraktöl
Pilsner.
Best. - Údýrast.
Innlent.

Útrýmið rottunum.
Það er nú fullsannað, að afkvæmi
einna rottuhjóna geta á einu ári orð-
ið 860 rottur. Af þessu er auðsæ
þórfin á að útrýma rottunum. Til þess
að ná góðum árangri er því tryggast
að nota Ratin og Ratinin. Ratin
sýkir rotturnar, og þær sýkja svo aðr-
ar rottur, sem þær umgangast ineðan
þær eru veikar, og diepast að 8—10
dögum liðnum. Ratinin hefir aftur á
móti bráðdrepandi verkanir á þær rott-
ur sem jeta það.
Ratin-aðferðin
er: Notið fyrst Ratin, svo Ratinin, þá
fæst góður árangur.
Sendið pantanir til
Ratinkontoret, Köbnnhavn
Allar upplýsingar gefur
Ágúst Jösefsson
heilbrigðisfulltrúi, Reykjavik
Byggingarefm
□g Eldfæri.
Hefi altaf fyrirliggjandi:
Bárujám 24 og 26, 5—10 f.
Sljett járn 24 og 26, 8 f.
paksaum og alsk. saum.
Pakpappi nr. 1 og 2.
Ofnar og eldavjelar.
Skipsofnar og þvottapottar.
Ofnrör, steypt og úr smíðajárni...
Eldf. stein 1”—11/2”-t2”
og eldf. leir.
Vörur sendar út um land gegn
/ eftirkröfu.
G. Behrens
REYKJAVÍK.
Sími 21.
HUDDENS
FINE VTOGINIA
Hafnarmannvirkin á Akureyri. —
Bæjarstjóruin á Akureyri hefir ný-
lega samþykt, að sækja um styrk úr
ríkissjóði, til byggingar hafnarbótanna
í Oddeyrarbót, sem svari helming
byggingarkostnaðar. Astæður bæjar-
stjórnar eru þær, að önnur bæjar og
sveitaf jelög hafi notið opinbers styrks,
þegar þau hafi ráðist í að gera all-
verulegar hafnarbætur.
Dorothea Spinney heitir fræg ensk
leikkona, som kcfir í hyggju að koma
hiagað til íslands í sumar. Mun ís-
landsvinurinn W. Oreutt hafa sagt
henni ýmislegt um land og þjóð, og
hefir það orðið til þess, að hana
fýsir mjög til Islands.Hún hefir ferð-
ast um helstu menningarlönd lieims-
ins. I London hefir hún sýnt leiklist
sína í Queenshall og Steinwayhall, í
ýmsum borgum Bretlandseyja, í Kína
og víða um Evrópu. Viðfangsefni
hennar eru úr leikritum Shakespeare
og bókmentum Forn-Grikkja. Hún
Kaldar - liettar
og bragögóöar.
ráðgerir að koma hingað um miðbik
júlímánaðar, og mun þá leika eitthvað
hjer.
ur þaðan niður til sjávar til þess
að gá að kindum. Vtar> þá kom-
íð íram undir hádegi og komið
gott veður. En er hann kom nið-
ur fyrir sjávarkambinn milli ilúsa
tófta og Járngerðarstaða, rekst
hanri þar á sjórekinn m-ann í fjör-
mmi. Virtist lionum sem líf mundi
leynast með manni þessum og að
hann mundi nýkominn á land. —
Var hann með belg á baki, kom-
ion upp úr fjörumáli og lá þar
hjá honum annað stígvjelið í fjör-
unni, og varð eigi annað sjeð, en
niaCurinn hefði sjálfur dregið það
sjer.
Maður sá, er líkið fann gerði
Jiegar aðvart. Hreppstjórinn, Ein-
ht Jónsson á Húsatóftum skarst
í leikinn. "i'ar hinn sjórekni mað-
nr þeg-ar fluttur til kirkju. Þaug-
að kom maddama Helga Ketils-
dóttir, systir Ólafs bónda á Kal-
manstjörn, og gerði á honum
tvær lífguna«’tilraunir. — En þæv
reyndust báðar árangurslausar ög
veitti þá maddama Helga líkinu
iiábjargirnar.
Þegar eftir að fyrsta líkið fanst
var gvangskötr ger að því að leita
í fjötunum og komast eftir því
hvar skipið mundi vera og hvort
rnginn hefði komist af því lífs á
land- Hú leit reyndist svo, að ar
skipinu fanst rekið borðstokkar,
stefni og „hekk“. Nokkuru síðar
fanst eitthvað rekið .af kolum, en
aldrei fanst neitt af innanstokks-
ruunum skipsins nje áhöldum.
En úti í lóní, sem er rjett fram
af svonefndum Brunnum fundust
lík 10 manna- Voru þau slædd þar
upp. Sex líkin voru tallsnakin að
öðru leyti en því, að eitt þeirra
var með mittisól- Af þessu mátti
sjá það, að þessir menn höfðu
druknað í svefni, eða skipið ffw:-
ist meðan þeir lágu í hvílum sín-
um. En lík skipstjórans fanst ekki
og hefir ekki fundist. Þó gekk
sú sagva, að lík hans hefði rekið
og verið höfuðlaust. Var það af
ýmsum tekið sem tákn þess, að
forsjónin liefði viljað refsa hon-
um fyrir framferðið á Dýrafirði.
Menn eru gjarnir á að trúa slíku
og því fjekk þessi saga svo byr
undir vængi að hún barst um land
alt. En það vitum vjer sannast
um þetta að segýa, að ástæðan til
þess, að þessi saga kom upp, muu
vera sú, að ellefta líkið sem náð-
ist, var mjög skaddað á höfði,
svo mjög, að vart mundi þekkj-
.anlegt þeim, er manninn þektu í
lifanda lífi. En eigi var það skip-
stjóri. — —
Að undirlagi sýslumannsins í
Gullbringu- og Kjósarsýslu rann-
sakaði hreppstjóri náfvæmlega,
hvort eigi væri nein merki á lík-
íninm, e*r vinir eða vandamenn
gæti mörkt af liver maðurinn væri.
Sýslumaður mim einnig hafa lagt
svo fyrir, að sæist engin merki
(tatoveringar) á einhverju líki,
þá skyldi .aðgæta hvort eigi mætti
ráða það af öðru hveir maðurinn
væri, t. d. hvort ekkert væri í
uasa líksins er benti á það, eða
þó ekki væri annað en hringur á
liönd með stöfum.
Nú vildi svo til, að þessum
ellefu líkurn voru 10 með merki á
handlegg eða hönd, en ellefta lík-
ið ekki. En á hönd þess var ein-
bugiw’. Vegna þess að höndin
var sollin, varð honum ekki náð
.af, nema því aðeins að hann væri
sagaður sundur. Var til þess feng-
inn maður frá Stað, Sigurður
Hjeronýmusson að nafni. Fund-
ust þá innan í hringnum stafir.
Skrifaði hreppstjóri þá hjá sjer,
en ætlaði jafnfnamt að senda hring
inn til skipafjelagsins er skipið
átti, svo að hann kæmist til ást-
vina mannsins.
Nú voru smíðaðar kistur að oll-
um þessum líkum og þau kistu-
lögð. Þá v,ar það annaðhvort nótt-
ina á eftir, eða næstu nótt, að
•
mann, sem býr í Bergskoti, og
Bjarni Ólafsson lijet, dreym'ur það,
að maður kemur á gluggann hjá
iionurn. Bjarni þekkir eigi þenn-
an mtann og hefir aldrei sjeð hann
fyr. Þessi maður taiar til Bjarna
og biður hann að sjá svo um, <ið
hann fái aftur það, sem tekið hafi
verið a-f sjer.
Um morguninn segir Bjárni
þenna draum sinn, og þótti hann
undarlegúr. Var ]iá gestkomandi
hjá honum Sigurður Hjeronýmus-
son. sá, er fy,r getur. Þeg.ar liann
heyrði drauminn, brá honum í
brún og hugsaði með sjer eitthvað
á þessa leið: „Það skyldi þó aldrei
hafa verið maðurinn, sem jeg sag-
aði hringinn af, og nú hefir vitj-
að Bjarna í draumi, og or að kalla
eftir hringnum?“ Þetta var þo þeim
mun ólíklegra sem Bj.arni hafði
eigi hugmynd um hringinn. Samt
sem, áður fer Sigurðvw heim til
hreppstjórans; en livað þeim fór
á milli, eða 'hvort sýslumanns
naut líka að, vitum vjer ekki. En
hitt er vígt, að afráðið var það,
,a.ð senda hringinn eigi af landi
brott, heldu,r skyldi hann leggjast
í kistuna hjá því líki, sem hann
var af tekinn. En nú stóðn þar
11 kistur, og allar eins. Var því
vandi að finna manniim, sem
hringinn átti. Þá voru fengnir til
4>ess trúverðugir menn að brjóta
upp kistuirnar og skila hringnum.
Ekki hittu þeir á rjettu kistuna
fyrst, sem ekki var von, en í
þriðju kistunni lá sá rjetti. Var
nú hringurinn lagður í kistuna
hjá honum, kistunum öllum lok-
,að, og síðan hefir eigi orðið vart
við þennan mann.
Mennirnir ]>essir eru grafnir í
Grindavík, allir í sömu gröf. Sú
gröf sjest enn þá í Qrindavík. —
framandi og nafnlausra sjómanna
gsröf — en enn veit hvert manns-
barn þar syðra hvar hennar er að
leita.
Nú er stutt eftir af þessari sögu,
en þó verður að bæta nokkru vio.
Það var nokkuru eftw jarðar-
förina, ,að stúlku á Stað, Mar-
grjeti Salomonsdóttur að nafni,
dreymiri það, að hún er þar í rútni
sínu inni í baðstofu. Þykir henni
þá maður koma upp í stigagætt-
ina. Hann áva*rpar han.a og segist
vera kominn til þess að þakka
fyrir sig og fjelaga slna. ,,En eitt
þykir mjer verst,“ bætir h,ann við,
„að eigi skyldi jafn mikið haft
við okkur alla.“
Jeg sel það ekki dýrara en jeg
keypti, að stúlkunni fanst þetta
vera sá m.aður frá „Anlaby“, e»r
fyrstur fanst. Var nú margt rætt
um draum þennan og fanst mönn-
um ólíklegt, að hann ætti við nein
rök að styðjast, ef svo væri að
hann ætti að eiga við sjóreknr,
mennina af „Anlaby“, því að eng-
inn vissi betur en að líkum þeirra
allra hefði verið gert jafn liátt
undir höfði og sami sónii sýndur.
En þó varð það sí&nr nokkuru,
er menn hugsuðu sig betur um,
að annað varð uppi á teningnum.
Jafnóðum sem líkin fundust,.
voru þau borin í kiricju. Báru ým-
ist 4 eða 6 menn livert lík og uni
leið og þ,au vofru borin inn úr-
kirkjudyrum, var klultkum hriugt
og sunginn sálmurinn: „Jurta-'
garður er heiwans hjer.“ En af
einhverri vangá, er eigi varð kunn
ugt um fyr en síðar, höfðu biwrð-
armenn eins líksins borið það svo-
í kirkju >að yfir því var hvorki
klukkum hringt nje sálmur sung-
inn-