Alþýðublaðið - 31.08.1922, Blaðsíða 4

4
ALÞÝÐUBLAÐIÐ
• |j 18 *
1 ilkynnmg,
Við i hönd ísrandi mæ!a aflestur, er hagað verður á satna hátt
og aflesturina í bytjua maf, hækks gjöldln aftur upp i hið saraa, sem
þau voru sfðastliðlnn vetur: 75 aura á kwst. til Ijósa, og 20 aura á
fcwst. til suðu og hitunar um sératakan naæli
Kensla
Nokkrar telpur geta fengið til-
sögft í baadavinnu. — Eins gætu
börn fenglð tilsögn i skriit og lestri.
Uppl. á Laugav 23, frá kl. 1—3.
(Mjólkurbúðinni)
Hafmag'nsveita Reykjavíkur.
Hús og byg'g’ingarlóðir
sclur JdnáS H >, Jóffl.aðon, — Bárunai, — Sími 327
Ah-rzia Sögð á hagfeld viðskift! beggja aðila 1 •
Ókey pis
Við höfum íengið nokkur hundr-
uð einfalda hengihnipa og eidbús
lampa fyrir rafljós, sera viö seijgm
mjög ódýrt, og setjuaa upp
ókeypi So
Borgarnes-kjötútsalan
er f ár flutt f
— Notið tækifænð og kaupið
latnpa yðar hjá okkur.
Hf. Rafmf. «iti & Ljés
Laugaveg 20 B Sfmi 830
kjötbúð Milners
og fæst þar kjöt framvegis hvsra dag, me5 lægsta verði, Söma
lelðis er þar ávalt fyrirliggjandi ágætt rjómabússmjör.
Ritstjóri cg ábyrgSarmaðnr;
Olafur Friárikssm.
Prectsmiðjsiœ Gateisbefg.
Edgar Rice Burroughs: Tarzau snýr aí'tur.
„A öllu, herra. Kona yðar er mjög saklaus kona.
Hún ann yður. Það, sem þér sáuð, var alveg mér að
kenna. En það var hvorki mér eða greifaynjunni að
kenna, að eg kom þangað. Hér er bréf, sem mun sanna
það algerlega", og Tarzan dró upp úr vasa sínum við-
urkenninguna, sem RokofF hafði undirskrifað.
Greifinn tók við þvl og las það. d’Arnot ogFiaubert
voru komnir nær. Þeir fylgdu með athygli endalokum
þessarar undarlegu hólmgöngu. Enginn mælti orð frá
vörum meðann skjalið var lesið; þá leit greifinn á Tarzan.
„Þér eruð bæði hugaður maður og göfugur", mælti
hann. „Eg þakka Guði fyrir, að eg drap yður ekki“.
Greifinn var Ffakki. Blóðið 1 Frökkum er heitt. Hann
vafði höndunum um háls Tarzans og faðmaði hann.
Flaubert faðmaði d’Arnot. Enginn gat faðmað lækninn.
Ef til vill var það þvl af afbrýðissemi, að hann greip
fram i og krafðist þess, að fá að gera við sár Tarzans.
„Þessi maður varð að minsta kosti fyrir einu skoti“,
mælti hann. „Kannske þremur“.
„Tvisvar", sagði Tarzan. „Annað kom í vinstri öxl-
ina, og hitt i vinstri hliðina — hvorttveggja holsár,
held eg“. En læknirinn heimtaði, að hann legðist á
jörðina, og nostraði við hann unz sárin voru þvegin,
og um þau bundið.
Árangurinn af hólmgöngunni varð sá, að þeir óku
allir í vagni d’Arnots aftur til Parísar, beztu vinir.
Greifinn var svo ánægður yfir því, að hafa fengið svo
órækar sannanir fyrir trygð konu sinnar, að hann var
Tarzan ekkert gramur. Sennilega hefir Tarzan tekið á
sig fullkomlega sinn hluta af atvikinu um kvöldið, en
ef hann skrökvaði, verður að virða honum það til vork-
unnar, því hann laug konu til þægðar, og hann laug
■eins og göfugmenni.
Apamaðurinn varð að liggja í rúminu í nokkra daga.
Hann fann að það var bjánalegt og óþarft, en læknir-
inn og d’Arnot hugðu þetta svo alvarlegt, að hann
gerði það þeira til geðs, þó hann hlæji að því með
sjálfum sér.
„Það er hlæjilegt", sagði hann. „Að liggja í rúminn
vegna þessar smá skeinul Hafði eg kannske mjúkt
rúm til að liggja í þegar Bolgani, konungur gorillaap-
anna, reif mig því nær i tætlur, meðan eg var dreng-
hnokki? Nei, bæli mitt var að eins rakur og fúinn skóg-
arsvörðurinn. Dögum í)g vikum saman lá eg falinn bak
við runna og enginn hjúkraði mér nema Kala — vesl-
ings, trygglynda Kala, sem varði sárin fyrir skordýrum
og bægði rándýrunura frá mér.
Þegar eg bað um vatn, færði hún mér það 1 munni
sfnum — hún þekti engin önnur ráð. Þar var ekki um
sótthreinsað lln að ræða til umbúða — þar vantaði alt,
svo okkar kæri læknir hefði orðið vitlaus. Samt kom
eg til — kom til, til þess að liggja f mjúku rúmi vegna
smá skeinu, sem skógardýrin mundu ekki skeyta hið
minsta um, nema þær væru á nefbroddi þeirra"
En legutíminn varð skammur, fyr en Tarzan varði,
var hann alheill orðinn. Greifinn hafði oft vitjað hans
og þegar hann vissi að Tarzan var batnað og að hann
langaði til þess að fá eitthvað að gera, lofaði hann að
reyna til þess að hjdlpa honum.
Sama daginn og Tarzan fékk að fara út 1 fyrsta sinn,
fékk hann boð um, að finna greifann um kvöldið.
Greifinn beið hans, og bauð hann hjartanlega vel-
kominn. Hvorugur hafði minst á hólmgönguna, síðan
hún var háð.
„Eg held eg hafi einmitt fengið hæfilegan starfa
handa yður, herra Tarzan“, mælti greifinn. „Það ær á-
byrgðarmikil staða og þarfnast mikils styrkleika og
snarræðis. Eg get engann mann hugsað mér hæfari til
þessa starfa, en einmitt yður, kæri Tarzan. Staðan
heimtar ferðalög, og getur leitt til æðri stöðu — kann-
ske í sendiherrssveitinni.
Fyrst í stað, að eius skarnma stund, munuð þér vera
1 þjónustu hermálaráðgjafans. Eg skal fylgja yður til
mannsins, sem verður yfiwnaður yðar. Hann getur
skýrt skyldurnar betur en eg, og þá getið þér dæmt
um, hvort þér viljið taka stöðuna eða ekki“.
Greifinn fylgdi Taizan til skrifstofu Rochere hers-
höfðingja, sem var æðsti maður stofnunar þeirrar, sem