Tíminn - 10.03.1983, Side 8

8
Útgefandi: Framsóknarflokkurinn.
Framkvæmdastjóri: Gísli Sigurösson. Auglýsingastjóri: Steingrimur Gíslason.
Skrifstofustjóri: Jóhanna B. Jóhannsdóttir. Afgreiðslustjóri: Sigurður Brynjólfsson.
Ritstjórar: Þórarinn Þórarinsson, Elias Snæland Jónsson. Ritstjórnarfulltrúi: Oddur
V. Ólafsson. Fréttastjórar: Kristinn Hallgrímsson og Atli Magnússon.
Umojónarmaður Helgar-Timans: Guðmundur Magnússon. Blaðamenn: Agnes
Bragadóttir, Bjarghildur Stefánsdóttir, Friðrik Indriðason, Heiður Helgadóttir, Jón Guðni
Kristjánsson, Kristín Leif sdóttir, Samúel Örn Erlingsson (iþróttir), Skafti Jónsson, Sonja
Jónsdóttir. Útiitsteiknun: Gunnar Trausti Guðbjörnssson. Ljósmyndir:
Guðjón Einarsson, Guðjón Róbert Ágústsson, Árni Sæberg. Myndasafn:
Eygló Stefánsdóttir. Prófarkir: Flosi Kristjánsson, Kristín Þorbjarnardóttir,
María Anna Þorsteinsdóttir. Ritstjórn skrifstofur og auglýsingar:
Siðumúla 15, Reykjavik. Sími: 86300. Auglýsingasími 18300. Kvöldsímar: 86387 og 86392.
Verð í lausasölu 15.00, en 18.00 um helgar. Áskrift á mánuði kr. 180.00.
Setning og umbrot: Tæknideild Timans. Prentun: Blaðaprent hf.
Pinklarnir frá
Geir og Albert
■ Víða af landinu berast þær fréttir að kauphækkunin
um mánaðamótin hafi komið mörgum fyrirtækjum í
greiðsluþrot.
Enn verra er þó það, að margir atvinnurekendur sjá
ekki fram á annað eftir þesSa miklu kostnaðarhækkun en
að þeir verði að draga saman reksturinn eða hætta
honum alveg.
Þetta geta menn vel gert sér Ijóst, þegar atvinnurek-
endur í Noregi og Svíþjóð telja sig ekki geta rekið fyrirtæki
sín áfram, þótt kaup hækki ekki meira en 1-2%. Hér varð
hækkunin um mánaðamótin 15%.
Það fer ekki neitt milli mála hverjir lögðu þennan pinkil
á atvinnurekstur. Það voru þeir, sem stöðvuðu vísitölu-
frumvarp forsætisráðherra um að fresta vísitöluhækkun
um einn mánuð eða á meðan leitað væri samkomulags um
frekari úrræði gegn verðbólgunni.
Það var alltaf vitað, þar sem kosningar voru í nánd, að
Alþýðubandalagið myndi snúast gegn frumvarpinu. For-
sætisráðherra treysti hins vegar á, að flokksbræður hanns
í stjórnarandstöðu myndu veita frumvarpinu brautar.-
gengi. Þeir höfðu talað svo fagurlega um stuðning sinn við
atvinnuvegina.
Þegar á hólminn kom og eftir tilheyrandi leynimakk,
gengu þingmenn Sjálfstæðisflokksins, sem eru í stjórnar-
andstöðu, til liðs við Alþýðubandalagið og hjálpuðu til að
stöðva frumvarpið.
Forustumenn þessa leynimakks voru þeir Geir Hall-
grímsson og Albert Guðmundsson. í raun geta atvinnu -
rekendur þakkað Geir og Albert pinkilinn, sem lagður var
á þá um mánaðamótin.
En það hafa fleiri fengiðpinkla frá þeim Geir og Albert
síðan um mánaðamót. I kjölfar kauphækkunar um
mánaðamótin hafa komið verðhækkanir á landbúnaðar-
og sjávarafurðum,og raunar flestum vörum, því að ekki
greiða kaupmenn launahækkunina úr eigin vasa. Þá hefur
flest þjónustu hækkað.
Þeir eru orðnirsvo margirslíkirpinklar, aðkauphækk-
unin, sem láglaunamenn fcngu um mánaðamótin, erfokin
út í veður og vind.
Eins og nú horfir, verða þetta þó ekki síðustu pinklarnir
frá þeim Mbert og Geir. Nú eru þeir í óðaönn að semja
við Alþýöubandalagið um tvennar þingkosningar á fyrri
helmingi þessa árs. Ólíklegt er, að eitthvað fáist gert í
efnahagsmálum fyrr en eftir þær. Menn skyldu því fara að
búa sig undir nýtt pinklaflóð frá þeim Geir og Albert í
byrjun júnímánaðar.
Mbl. og réttarríkið
Ofsinn á ritstjómarskrifstofum Morgunblaðsins ríður
ekki við einteyming þessa dagana. Sl. föstudag ræðst
blaðið af heift að Tómasi Árnasyni viðskiptaráðherra,
vegna kröfu Verðlagsstofnunar um lögbann á einhliða
hækkun borgaryfirvalda á fargjöldum Strætisvagna
Reykjavíkur. Segir blaðið viðskiptaráðherra bera
pólitíska ábyrgð á aðgerðum Verðlagsstofnunar.
Þetta er að sjálfsögðu alrangt. Verðlagsstofnun'heyrir
undir verðlagsráð og tekur ekki við fyrirmælum frá
viðskiptaráðherra. Morgunblaðinu væri nær að veitast að
Verðlagsráði, sem án efa getur svarað fyrir sig. I því efni
ættu Morgunblaðinu að vera hæg heimatökin, því í ráðinu
eiga sæti fulltrúar hækjuliðsins í Sjálfstæðisflokknum,
Vinnuveitendasambandsins og Verzlunarráðsins. Báðir
þessir aðilar hafa lagt blessun sína yfir aðgerðir Verðlags-
stofnunar.
Hinar ofsafengnu árásir Morgunblaðsins í þessu máli
sýna vel hversu bágt ástandið er á þeim bæ. Á tyllidögum
er Morgunblaðið að eigin sögn einn af máttarstólpum
réttarríkisins. Þegar annað hentar í hinni pólitísku
baráttu, kveður við annan tón. Þá hvetur Morgunblaðið
borgarstjórann í Reykjavík til að vega að undirstöðum
réttarríkisins og hafa landslög að engu. Þessa ættu
kjósendur að minnast í komandi kosningabaráttu. Þ.Þ,
Óskaframbjóð-
endur
■ Regína Thorarensen á
Selfossi, sem eitt sinn var
kennd við Gjögur, hefur
löngum verið skeleggur
málsvari sjálfstæðisstefnunn-
ar. en talar tæpitungulaust
um þau málefni scm önnur.
Hún gerir lítillega úttekt á
flokknum og framboðsmál-
um hans í grein í DV í gær,
og segir að ráðandi menn
sem stjórna Sjálfstæðis-
flokknum gcri allt sem þeir
geta, bæði viljandi og óvilj-
andi til að kljúfa flokkinn í
cins mörg brot og hægt er.
Greinin er að meginuppi-
stöðu stuðningur við frant-
boð Sigurlaugar Bjarnadótt-
ur á Vestfjörðum, sem
flokksvélin í Reykjavík vildi
ekki hafa í framboði, og telur
Regína það sýna einræði og
fyrirhyggjuleysi hjá stjórn-
endum Sjálfstæðisflokksins.
Síðan gerir Regína grein
fyrir hvcrnig óskaframbjóð-
endur flokkseigenda eru
valdir:
„Sigurlaugu Bjarnadóttir
er ekki uppalin í Heimdaili.
Hún er alin upp á myndar-
heimili í sveit og þar af leið-
andi gjörþekkir hún atvinnu-
vegi þjóðarinnar. Sigurlaug
réttir ekki upp höndina þegar
formaður þingflokksins segir
henni að gera það, eins og
þeir lærðu í Heimdalli að
gera - og cr orðið allt of
mikið af svoleiðis mönnum á
Alþingi í dag, sem eru eins
og páfagaukar, hlýða bara
formanni þingflokksins.
Sigurlaug hefur efst í huga að
hugsa um hcill og heiður
okkar þjóðar, það sem hún
álítur þjóðinni fyrir bestu í
nútíð og framtíð, og Sigur-
laug á mikið persónufylgi í
Vcstfjarðakjördæmi því að
þar býr greint og fyrir hyggju-
samt fólk. Mér líkar þetta vel
af Vcstfirðingum að fara í
sérframboð láta ekki stutt-
buxnadrengi ráða sem eru
uppaldir og hafa sína visku
og brjóstvit þurrkað út af
Heimdalli. Þeir sjá aldrei
neitt frant í tímann og þegar
sjónin er bcst hjá þeim sjá
þeir bara niður á stóru tá á
sér. Verkin tala svo, að ráð-
andi menn í Sjálfstæðis-
flokknum vilja koma þessum
blessuðum nefanöglum á
þing. Þeir crru vanir að
kunna að rétta upp höndina
þegar formaður flokksins
kallar. Ég verð nú bara að
segja eins og cr að ég vor-
kenni þcssum blessuðum
súkkulaðidrengjum sem
þekkja ekki neitt til atvinnu-
vega þjóðarinnar og eru
kosnir af ofurkappi á Alþing
og lagt mikið í kostnað af
flokksvél Sjálfstæðisflokks-
ins. Hvernig eiga þeir að fara
að því að skipta þjóðarkök-
unni og það þegar hún er lítil
eins og nú cr sagt að hún sé?"
Óskaíhald
Jón Baldvin Hanniblasson,
fyrsti maður á lista Alþýðu-
flokksins í Reykjavík, sendir
Samtökum áhugamanna um
jöfnun atkvæðisréttar kveðju
sína í 10 dálka uppslætti í
Morgunblaðinu í gær. Þar
endurtekur hann afstöðusína
í kjördæmamálinu, sem sagt
algjöra jöfnun atkvæðisrétt-
ar, og tíundar breytingartil-
lögur sínar sem búið er að
fella á Alþingi. en kallar
málamiðlun þá sem formenn
stjórnmálaflokkanna, nt.a.
Alþýðuflokksins, um jöfnun
atkvæðisréttar, gerræði með
meiru. Grcin sína endar
frambjóðandinn með þessum
orðum:
„Og ég beini því til for-
ráðamanna Samtaka áhuga-
manna um jafnan kosninga-
rétt, að þeir beiti áhrifum
sínumm, hvar sem þcir geta,
til þess að fá því framgengt,
að með stuðningi við þessa
breytingartillögu verði því
bjargað seni bjargað verður í
baráttunni fyrir mannréttind-
um og viðurkenningu á
grundvallarreglum lýðræðis;
legrar meirihlutastjórnar í
landinu."
Látið hefur verið að því
liggja, að svo kunni að fara
að íhaldsmennirnir sem
mynda nefnd samtök hyggi á
framboð til áréttingar hugð-
arefnum sínum. Samkvæmt
því getur svo farið að íhaldið
bjóði fram þrjá lista í Reykja-
vík.
En samkvæmt þessu er al-
gjör óþarfi fyrir áhugamenn-
ina um jöfnun atkvæðisréttar
að fara að vasast í sérfrant-
boði. Þeir geta með bestu
samvisku sameinast um Jón
Baldvin Hannibalsson. Það
eru kannski fleiri málefni sem
þeir geta sameinast um en
atkvæðisrétturinn einn, án
þess að þurfa að leita sér-
stakrar málamiðlunar þar
um.
Góður fréttaflutn-
ingur af Framsókn
Talandi um framboðsmál
má ekki gleyma garminum
honum Katli. Þjóðviljinn
hefur sýnt skoðanakönnun-
um og framboðslistum Fram-
sóknarflokksins verðuga at-
hygli undanfarnar vikur og
fjallað um þau af enn meiri
áhuga en framboðsmál Al-
þýðubandalagsins. 1 gær var
það stórfrétt á baksíðu að
Gunnlaugur í Hvilft tæki ekki
sæti á framboðslista fram-
sóknarmannaá Vestfjörðum,
og ástæðan sögð slæm útreið
í prófkjöri. Þetta er rétt hjá
niálgagninu og það er skaði
fyrir Framsóknarflokkinn að
jafn ágætur maður og Gunn-
laugur Finnsson skuli ekki
vera á listanum.
En það er annað fréttamat
sem kemur fram í því að
birtur er í sama tölublaði
listi Alþýðubandalagsins
í Norðurlandskjördæmi
eystra. Svoleiðis frétt er
neðst á síðu inni í blaði og
hvergi minnst orði á að Soffía
Guðmundsdóttir, varaþing-
maður, er hvergi finnanleg á
þeim lista. Ekki sérlega
fréttnæmt, en hvað veldur?
OÓ
starkaóur skrifar
„Hid vonda, sem ég vil
ekki, þad gjöri eg”
■ ÞAÐ hefur reynst mörgum manninum, sem talið hefur sig fyrirmynd annarra
manna og leiðarljós fólksins á hinni einu réttu leið, erfitt að feta þröngan stíg
dyggðarinnar þegar verkin þurfa að tala. Kemur þá fram, það sem Páll postuli
harmaði í Rómverjabréfi: „Hið góða, sem ég vil, gjöri ég ekki, en hið vonda, sem
ég vil ekki, það gjöri ég.“ Um þetta höfum við séð nokkur dæmi nú að undanförnu.
Nærtækast er að minna á krossfarann gegn „spillingu" stjórnmálafiokkanna,
Vilmund Gylfason. Hann hefur lengi gagnrýnt flokkana harðlega fyrir að þeir noti
ríkiskerfið sér og sínum til framdráttar og hruðli með almannafé í eigin þágu.
Auðvitað eru þcssar alhæfingar hans fjarri öllu lagi, en látum það vera; þetta er hans
skoðun. En hvað gerir hann svo sjálfur? Jú, hann misnotar aðstöðu sína sem eini
þingmaður Bandalags jafnaðarmanna og lætur Alþingi senda út fimm þúsund
áróðursbréf fyrir sig og Bandalagið. Þarna lætur þingmaðurinn allan almenning í
landjnu greiða fyrir eigin áróður. Hér áður fyrr hefði þessum þingmanni þótt slíkt
framferði hjá öðruin í meira lagi siðlaust. Þannig er oft erfitt að sjá bjálkann í eigin
auga.
Þetta litla dæmi er - eða ætti að vera - ósköp lærdómsríkt fyrir fólk. Það ætti að
sýna Ijóslega hversu lítið er að marka stóryrtar fordæmingar upphlaupsmanna, sem
eru ekki fyrr komnir í valdaaðstöðu en þeir fara sjálfir að framkvæma það sem þeir
höfðu áður fordæmt.
BLINDA á eigin sök er vafalaust algeng, en hún kemur þá fyrst verulega að sök
er viðkomandi láta til sín taka á opinberum vettvangi. Eðliicgt er að krafist sé
sérstakrar varkárni og aðgætni af þeim, sem af einhverjum ástæðum hafa verið ráðnir
til ábyrgðarstarfa hjá ríkisfjölmiðlum. Öhlutdrægni er sú vinnuregla, sem krafist er af
fréttamönnum á ríkisfjölmiðlunum, og það á auðvitað ekki aðcins við óhlutdrægni
pólitískt heldur einnig á öðrum sviðum. Þegar fréttamenn leiðast út af þcssari braut
og eru sýnilega sjálfir með ákveðna skoðun á því máli, sem þeir eru að fjalla um -
eins og fram kom í Kastljósþætti nýverið um komu frönsku þyrlanna hingað til lands
- er sjálfsagt og eðlilegt að vakin sé athygli á þeim mistökum ef vera kynni að það
yrði til aðvörunar síðar.
Það er augljóst mál, að starf fréttamanna við ríkistjölmiðlana er erfitt, og þeir liggja
jafnvel enn frekar undir gagnrýni en blaðamenn almennt, þar sem almenningur telur
sig eiga heimtingu á enn skýrari óhlutdrægni af þeirra hálfu en annarra. En þótt
skilningur sé á þessu erfiöa hlutverki, þá getur það aldrei orðið til þess að réttmæt
gagnrýni sé látin liggja í þagnargildi. Þeir, sem telja sig yfir gagnrýni hafnir, eru líka
vísastir til að blindast svo mjög að þeim verði rásgjarnt á braut óhlutdrægninnar.
Umfjöllunin í dagblööum um þáttinn um frönsku þyrlurnar verður því vonandi til
þess að draga úr líkunum á því að slíkir hlutir endurtaki sig. Og þá er tilganginuin náð. ■
- Starkaður