Tíminn - 02.12.1983, Side 17

FÖSTUDAGUR 2. DESEMBER 1983
17
heim ilistím in n
umsjón B.St. og K.L.
í TÍMAHRAKI
MEÐ SMÍÐI TRU-
LOFU NARH Rl NGA
— parid þurfti ad ná í flugvél eftir hálftíma!
Dagur f llfi Leifs Jónsso
j gullsmlðs og skartgripasala f Gullhöllinni
vekjaraklukka né tölvuúr, því að sonur
minn, sem er 5 mánaða, vaknaði með
miklum látum klukkan 7 og skipti það
hann engu þó að mamma og pabbi
vildu sofa aðeins lengur. Ég lét mig því
hafa það að drífa mig fram úr, þó að
ég gæti varla opnað augun (fór seint að
sofa kvöldið áður) og dreif mig í sturtu
til að vakna betur. Þar sem ég var nú
kominn á kreik frekar tímanlega, mið-
að við hið venjulega, gat ég drukkið
morgunkaffið og lesið morgunblöðin í
mestu makindum áður en ég lagði af
stað í vinnuna.
Um klukkan 8.30 ók ég af stað til
vinnu, en það tekur mig venjulega um
15 mínútur að aka úr Breiðholtinu, þar
sem ég bý, og niður á Laugaveg á
vinnustað. Þennan morgunn tók það
mig þó helmingi lengri tíma, því að ég
stoppaði í raðhúsi sem við hjónin erum
að byggja í Breiðholtinu. Ég var að
athuga hvort þar væri ekki allt í lagi,
og hvort vantaði nokkurt efni eða
annað fyrir þá sem þar eru að vinna,
en svo var ekki.
Ég var mættur í vinnuna rétt rúm-
lega 9, en þar sem ég er svo heppinn
að hafa afgreiðslustúlku, sem er mjög
stundvís, þarf ég ekki að hafa neinar
áhyggjur af því að búðin verði ekki
opnuð þó að ég mæti svolítið of seint.
Mitt fyrsta verk þennan morgun í
vinnunni var að fara í gluggaþvott. Það
hafði einhver haft þörf fyrir að klína
einhverjum óþverra á glugga verslun-
arinnar og ég varð að byrja á að reyna
að þvo það af, því þetta var verulega
sóðalegt að sjá. Ég lenti í hinu mesta
basli með að hreinsa gluggana, en það
hafðist þó að lokum.
Skartgripatískan í dag
er fínleg
Eftir gluggaþvottinn fór ég að skipu-
leggja vinnudaginn. Fyrst var að at-
huga hvort það væru einhverjar við-
gerðir, sem lofað hefði verið að ljúka
við fyrir þennan dag, en síðan að
athuga með greiðslur á reikningum,
hvort ekki þyrfti að fara á pósthúsið og
fleira í þeim dúr.
Þar sem ekkert sérstakt lá fyrir,
hvorki að borga reikninga né annað,
ákvað ég að byrja á smíði gullhringa
fyrir konur, - fínlegra hringja með
pínulitlum steinum. í dag virðist skart-
gripatískan ganga mest út á það, að
allir hlutir séu sem fínlegastir, og af
þeim sökum hafa erlendir, verk-
smiðjuframleiddir skartgripir, bæði
dýrir og ódýrir, orðið mjög vinsælir á
íslandi nú síðustu árin. Gullsmiðir hér
á landi hafa samt sem áður aðlagað sig
þessum breyttu aðstæðum og smíða
nú orðið verulega fínlega og vandaða
skartgripi, sem gefa þeim innfluttu
ekkert eftir í gæðum, en eru samt
yfirleitt aðeins dýrari, þar sem þeir eru
ekki fjöldaframleiddir.
Aður en ég vissi af var klukkan
orðin 12 á hádegi. Þessi morgunn hafði
verið frekar rólegur hjá mér, lítið um
truflanir, en oft fer mikill tími hjá
okkur gullsmiðum í það að ræða við
viðskiptavini, sem eru að koma með
skartgripi í viðgerð. Yfirleitt vilja þeir
leita ráða hjá gullsmiðnum um hvað
þurfi að gera, og hvað viðgerðin komi
til með að kosta.
Ég tek mér aldrei neinn sérstakan
matartíma, en borða bara eitthvað
sem ég kaupi úti í búð. Ég fór út í
Sláturfélag og keypti mér flatkökur og
hangikjöt og smurði sjálfur og borðaði
með bestu lyst.
Nýju auglýsingarnar
á Rás 2
Klukkan eitt fór ég í upptökustúdíó
til að hlusta á auglýsingar, - sem verið
var að búa til fyrir mig á Rás 2. Þessar
auglýsingar eru mjög ólíkar þeim, sem
nú eru fluttar hjá Ríkisútvarpinu og
kallast tilkynningar, en þær eru frekar
þurr upplestur, að mér finnst. Maður
hefur það á tilfinningunni, að enginn
nenni að hlusta á þennan lestur, en
samt sem áður er það staðreynd, að
reyndar hlustar fullt af fólki á tilkynm-
ingarnar og fer töluvert eftir þeim. Það
hef ég rekið mig á í verslun minni.
Ég var mjög ánægður með þær
auglýsingar, sem þarna höfðu verið
gerðar fyrir mig og nú bíð ég spenntur
eftir að sjá hvert auglýsingagildi þeirra
verður.
Unga fólkinu lá á
að fá hringana
Ég var kominn aftur upp í búð
klukkan tvö, og var farinn að hlakka
til að halda áfram með að smíða
hringana, sem ég hafði byrjað á um
morguninn. En meðan ég var fjarver-
andi hafði ungt par utan af landi komið
til að kaupa sér trúlofunarhringa, en
þá varð ég að smíða, því að sýnishornin
sem eru í búðinni eru ekki úr gulli.
Hringarnir urðu að vera tilbúnir klukk-
an 5 í síðasta lagi, því að unga parið
þurfti að ná flugvél klukkan 5.30.
Ég settist því niður og smíðaði með
fullum afköstum. Þar sem ég átti ekki
tilbúið efni í hringana varð ég að byrja
á því að bræða gullið í litla stöng sem
ég valsaði út. Þessir hringar, sem ég
var að smt'ða, voru frekar mjóir, eða 3
mm kúptir.
Það hefur orðið mikil breyting á
breidd trúlofunarhringa nú síðustu
árin. Fyrir um það bil 10 árum voru
hringarnir oft 10-12 mm á breidd og
enginn vildi mjórri hringa en 6 mm. En
í dag vill varla nokkur breiðari hringa
en eins og 6 mm og alveg niður í 2 mm
á breidd.
Ég náði að ljúka við hringana rétt
fyrir klukkan 5, en þá var hið ástfangna
par farið að bíða. Létti öllum mikið
þegar kom á daginn að hringarnir
pössuðu alveg.
En nú var annað par búið að koma
og panta hringa, og þurftu þau endi-
lega að fá þá fyrir kvöldið, því að þá
ætluðu þau að setja upp hringana. Þar
sem þau völdu sömu gerð af hringum
og parið á undan, þá losnaði ég við alla
undirbúningsvinnu, því að ég átti efnið
tilbúið. Parið kom aftur í búðina um
klukkan 6, en þá átti ég enn eftir um
20 mín. vinnu við hringana, en þau
féllust á að bíða þar til hringasmíðinni
lauk.
að skreppa á Brauðbæ, sem er rétt hjá
skrifstofu F.l.G. og fengum okkur
léttan kvöldverð, góðan fisk og agnar-
lítið hvítvín með.
Nærri 15 tíma
vinnudegi lokið
Ég var kominn heim um klukkan 11
og hafði þá verið 14 'A tíma að heiman,
án þess að sjá konu og börn. Sonurinn
var sofnaður, en konan og dóttir mín
voru vakandi og biðu eftir mér.
Ég endaði svo þennan ágæta en
annasama dag með því að horfa á
Dallas, sem konan mín hafði tekið upp
á vídeóið fyrir mig. Ég virðist vera
einn af þeim fáu, sem ég þekki, sem
hafa gaman að Dallas.
Það var kominn nýr dagur þegar
Dallasþátturinn var búinn. Það er
alveg makalaust hvað maður fer orðið
seint að sofa eftir að við fengum okkur
vídeó. Áður fórum við yfirleitt að sofa
ekki seinna en klukkan 11.30, en nú
orðið er aldrei farið að sofa fyrr en eftir
miðnætti. Mér finnst þetta vera einn
versti ókosturinn við vídeóið, - en það
hefur samt marga góða kosti. Þegar ég
var kominn í rúmið um klukkan hálf-
eitt leit ég í huganum yfir liðinn dag og
sá að hann hafði verið ósköp venju-
legur vinnudagur. - nema að ég var í
lengra lagi að heiman vegna funda-
halda um kvöldið n flesta virka daga
vikunnar er ég 'kominn heim ekki
seinna en klukkao 7.
Þannig leið þe; dagur í Iífi gull-
smiðs við vinnu og félagsstörf og
rólega miðnætursi ind til hvíldar eftir
langan vinnudag.
■ í dag ætlar Leifur Jónsson, gull-
smiður og skartgripasaU að segja okkur
frá einum degi í lífi gullsmiðs í Reykja-
vík. Hann kynnir sig sjálfur þannig:
„Ég heiti Leifur Jónsson, 31 árs,
fæddur í Reykjavík. Konan mín heitir
Anna Arndís Árnadóttir, 28 ára, og
eigum við 2 böm. Ingiríður Helga
dóttir okkar er 7 ára og sonurinn,
Hreiðar Pétur, er 5 mánaða.
Ég byrjaði að læra guUsmíði hjá
Jóhannesi Leifssyni 1969 og útskrifað-
ist sem gulismiður í desember 1973. Ég
hef rekið mína eigin verslun síðan 1976
og heitir sú búð Gullhöllin. Hún er að
Laugavegi 72. Þar hef ég vinnustofu og
þar sel ég allar gerðir af skartgripum,
svo sem demantsskartgripi, víravirki
og margt fleira.
Þegar ég var beðinn um að skrifa um
einn dag í lífi mínu tók ég strax vel í
það, - en ég hafði varia lagt símann á
aftur, þegar ég fékk bakþanka. Hvað
gerist svo sem á degi hverjum annað
en þessi venjulcgi hversdagsleiki, en
þegar grannt er skoðað eru uuövitað
ótal atriði sem ske hvern dag en koma
aldrei aftur. Ég ætla því að reyna að
segja frá lífi mínu dag éinn núna fyrir
stuttu. Dagurinn varmiðvikudagur".
Sonurinn er besta
vekjaraklukkan
Ég stilli vekjaraklukkuna mína alltaf
á 7.40 en tölvuúrið stilli ég svo á 8, -
svona til vonar og vara, því að stundum
kemur það fyrir að maður leggur sig
aftur eftir að vekjaraklukkan hringir,
og þá er gott að hafa varaklukku svo
maður sofi ekki alveg yfir sig.
En þennan morgunn vakti mig engin
Stjórnarfundur hjá F.Í.G.
Ég átti að mæta á stjórnarfundi hjá
Félagi íslenskra gullsmiða klukkan
6.30, þar sem ég er formaður. Ég
reyndi að flýta mér eins mikið og ég
mögulega gat, en ég var þó ekki
mættur á fundinn fyrr en kortéri of
seint, en allir stjórnarmeðlimir voru
mjög skilningsríkir vegna þessarar
óstundvísi minnar. Aðalmálið á
dagskrá fundarins var útgáfa Gull-
smiðablaðsins 2. tbl. 2. árg. Þó að
þetta sé ekki stórt blað og komi aðeins
út í 100 eintökum, þá er mikil vinna
við að gefa út svona blað. Á þéssum
fundi vorum við að leggja síðustu hönd
á blaðið fyrir prófarkalestur og
prentun.
Við erum að vonast til að blaðið
komi út um mánaðamótin nóvember/
desember. Stjórnarfundinum lauk
klukkan 7.45, en klukkan 8 átti að
byrja annar fundur, sem ég þurfti líka
að mæta á. Það var fundur skemmti-
nefndar Félags íslenskra gullsmiða,
þar sem ég er einnig formaður. Verk-
efni þess fundar var að ljúka undirbún-
ingi okkar fyrir vetrarfagnað gullsmiða,
sem halda átti næsta laugardág.
Við hringdum í alla félagsmenn, en
í félaginu eru um 70 manns, til að
kanna þátttöku. Það virtist stefna í
metaðsókn að vetrarfagnaðinum, enda
er mikið lagt í þessa skemmtun, sem
haldin verður í „Kvosinni" (Rósen-
berg-kjallaranum) sem virðist vera al-
veg sérstaklega skemmtilegur staður
fyrir svona fagnað. Klukkan 9.30 lauk
fundi skemmtinefndar og vorum við
öll þrjú, sem erum í nefndinni, orðin
ansi svöng og þyrst, svo við ákváðum
(Tímamynd GE)
■ Leifur Jónsson, gullsmiður, við vinnu sína