Tíminn - 28.02.1986, Page 9

Föstudagur28. febrúar 1986
Tíminn 9
Hugvitssemi og listfengi er inikil í kínverskri flugdrekagerð.
Frelsi til að búa til flugdreka
Flugdrekarnir þeirra í Jiang-fjöl-
skyldunni kosta allt að 200 dölum
þeir fullkomnustu og þá tekur
nokkra daga að búa þá til. En fjöl-
skyldan framleiðir einnig flugdreka
fyrir börn, en þeir kosta eitt yuan
sem er um 15 krónur.
Kaupendur eru frá meira en 30
löndum og tekjur fjölskyldunnar er
um 625 dalir á mánuði, sem telst
mjög mikið í landi þar sem meðal-
tekjur fjölskyldu eru aðeins 31 dalur
á mánuði.
Jiang Huifang segir að faðir sinn
hafi lært smíðar og föndur af foreldr-
um sínum.
Fjölskyldan byrjaði fyrir alvöru að
framleiða flugdreka árið 1981. Hui-
fang tók alfarið við stjórn framleiðsl-
unnar þegar h.ún féll á inntökuprófi í
menntaskóla.
Hún segir að samkvæmt sögulcg-
um heimildum megi telja að flug-
drekar hafi verið gerðir á 4. öld fyrir
Krist - og voru þá vinsælir hjá öllum
aldurshópum.
Eitt sinn höfðu flugdrekar hernað-
arlega þýðingu í Kína. Þá voru þeir
sendir hátt á loft til að koma boðum
til herdeilda á óvinasvæði. Nú á dög-
um nota sumir Evrópubúar Oug-
dreka til að taka myndir úr lofti.
í Kína hefur flugdreka-notkun
Nýlega var verslunarleyfi rýmkað
í Kína og fjölskylda nokkur notfærði
sér það til einkareksturs á einu elsta
leikfangi heims, flugdrekanum.
Fjölskyldufaðirinn heitir Jiang og
þegar eru flugdrekarnir orðnir það
vinsælir meðal Kínverja og reyndar
einnig útlendinga að 16 aðrir úr fjöl-
skyldunni eru komnir í fulla vinnu
við framlciðsluna og anna varla eftir-
spurn.
Margar gerðir eru af flugdrekun-
um. Fað cru lítil fiðrildi ekki stærri
en barnslófi, litlar svölur, já margs
konar furðufuglar, sem Jiang-fjöl-
skyldan framleiðir.
Á fögrum vordögum má sjá fólk
flykkjast saman í görðum og torgum
með litskrúðuga drekana og jafnan
vekja flugdrekar Jiang mesta hrifn-
ingu og athygli.
Jiang Huifang er aðcins 22 ára
gömul. Hún hefur skrifað bók fyrir
börn um gerð flugdreka. Þar segir
hún m.a. að önnur fyrirtæki fram-
leiði að vísu skrautlegri flugdreka,
en engin dreka sem fljúgi bctur.
En það cr samt varla hægt að segja
að silki-drekarnir á bambusgrindun-
um, sem hanga upp um alla veggi í
stofunni hennar Jiang, séu beinlínis
einfaldir og látlausir. Skærlitaðir,
straunilínulaga gullfiskar, heiðbláir
Litlu Kínverjarnir byrja snemma á
æfínni að fljúga flugdrekum.
fuglar með blómum prýdda vængi
o.s.frv.
„Flugdrekar eru ekki cingöngu til
prýði - þeir verða að svífa vel,“ segir
faðir Huifang, sem er 62 ára. Hann
var áður trésmiður. Nú orðið tckur
hann oft nýja flugdreka í reynslu-
flug. Þá hjólar hann tveggja kíló-
metra vegalengd niður á torg og læt-
ur þá svífa.
Honum líst best á drekana sem
líkjast fuglum „því þeir kljúfa loftið
bcst og þar af leiðandi hafa mest
svifþol."
einnig hagnýtt gildi.Huifang segir að
það að líta upp sé ntjög gott fyrir
hálsvöðvana „það er góð þjálfunar-
aðferð. Þú hleypur til að koma drek-
anum á loft og þú hleypur líka til að
koma í veg fyrir að hann fjúki út í
buskan n.“
En niesta ánægja er þó sú að sjá
þcssa hljóðu silkifugla dansa á himn-
inum í tign sinni.
Flugdrekagerð er heimilisiðnaður í Kína.
Allir villast í Tokyo
Höfuðborg Japan er fræg fyrir
furðulegustu götumerkingar í heimi.
Varla fyrirfinnast götunöfn.
Japanir viðurkenna og fárast yfir
skipulagsleysinu og útlendingar sent
skrifa um Tokyo fara hörðum orðum
uni ruglinginn. Ef tekinn er leigubíll
í Tokyo er næsta víst að hann fer allt
annað en ætlast er til og um leið fjas-
ar bílstjórinn um lélegar merkingar
gatna.
Ekki bætir úr skák að götur og
stræti eru flest hlykkjótt og þröng.
En hvers vegna er svona crfitt að
rata? Götukort af Tokyo eru ódýr og
ágæt útaf fyrirsig. Póstnúmeraskrá-
in er reyndar líka í stakasta lagi. Og
ekki vantar skiltin við götur og á
mannvirki.
Tokyo er skipt niður í 23 borgar-
hluta. Þessum borgarhlutum er síð-
an skipt niður í úthverfi sent aítur er
deilt niður í minni svæði.
Ef þú færð uppgefið heimilisfang
er fyrst nefndur borgarhlutinn, þá
úthverfið og síðan svæðið. Allt er
þetta skilgreint í tulustöfum. Þá
færðu númerið á íbúðarlengjunni og
síðast númerið á húsinu sjálfu.
Því miður eru hverfin og bygging-
arnar ekki nærri alltaf merktar í
réttri talnaröð og rnargir ranghalar
og öngstræti með allt öðrum tölu-
stöfum én rökrétt er.
Ef maður vill vcra viss um að kom-
ast á réttan ákvörðunarstað er vísast
að verða sér úti um sérstaka götuskrá
sem inniheldurekki aðeins tölustafa-
merkingarnar heldur einnig nöfn
húseigenda. Þessar götuskrár er
hægt að fá- á lögreglustöðvum og
stærri verslunum.
En gallinn við þessar götuskrár er
sá að þær eru aðeins á japönsku svo
það getur verið erfitt fyrir útlendinga
að átta sig á þeim. Þannig er einnig
um götuskiltin. Og þó japanskir
lögregluþjónar séu vingjarnlegir og
hjálpfúsir þá eru þeir sjaldan vel að
sér í erlendum málum. einu leið-
beiningarnar sem fyrirfinnast á
ensku eru við járnbrautir og neðan-
jarðarlestar.
Því getur verið harla erfitt fyrir út-
lendinga að komast leiðar sinnar í
Tokyo. En það virðist vera jafn flók-
ið fyrir innfædda. Algengt er að lög-
regluþjónar og leigubílstjórar botni
hvorki upp né niður í öllu þessu
númerkerfi.
Kannski er skýringin sú að margir
Tokyobúar fara varla út fyrir svæðið
sem þeir búa á. Tokyo er enn eins og
ótal mörg lítil þorp og byggðarlög
sem sameinast hafa í eitt stórt risa-
veldi. Á hverju afmarkaða svæði
rata íbúarnir og geta vísað til vegar.
En oftast bara ef þú veist nafn á hús-
inu eða búðinni sem þú leitar að,
ekki númerið. Það er ekki víst að þér
verði hjálpað ef þú veist aðeins:
„borgarhluti 4, svæði 5, bygging 10,
íbúð 7“, eins og götuskráin segir. Og
ef þú dregur fram skrána verða Jap-
anirnir bara óvissari.
í Tokyo rísa stórhýsi, en borgin er mynduð af fjölmörgum smáþorpum, sem
nær ógjörningur er að rata um.