Tíminn - 01.10.1988, Qupperneq 11

HELGIN
Laugardagur 1. október 1988
11
r

Vekuruppminn
ingar og bætir
við kostum
Tímamynd Árni Bjarna
Fiestir sem sjá þessar myndir hljóta að hugsa til þess tíma
þegar þeir nutu þess að hossast úr réttunum á gamla harða
Land-rovernum með sauðkindartæra ilminn yfír um og allt
í kring.
Þannig er það með mig þegar ég sé Land-rover ■ svip.
Þessi gamla rómantík átti sinn þátt í því að mér þótti ekki
við hæfí að láta sumarið og haustið líða án þess að eiga þess
kost að aka svona eins og eina helgi um á nýjum og
bónuðum jeppa á borð við þann gamla. Nú getur einhver
sagt að ekki séu þetta svo merkilegir bflar, sem auk þess
eru hættir að seljast, samanborið við þær drossíur í
jeppalíki sem boðið er uppá þessi síðustu og léttustu ár.
Sveitarhöfðingi strokka dísilvél með forþjöppu. Sú
Þessu er einmitt þannig varið vél er eins og flestar aðrar dísilvélar
með mig að ég hef lengi þóst vita eru orðnar 1 dag’ um 2’5 lltrar að
Sá stutti er auðvitað meiri bíll til
torfæruaksturs, þótt sá lengri sé
skemmtilegri þegar ekið er um
margar sýslur. Tímamynd Gunnar
Þannig finnst mér alltaf að Land-
Rover taki sig best út. Svona
rétt eins og bjargvættur í gras-
ÍDU. Tímamynd Kristjan
að talsverðar breytingar hafi verið
að ganga yfir hjá Rover-verksmiðj-
unum í sambandi við þennan sveit-
arhöfðingja í jeppastétt. Ég átti
nefnilega lengi vel bíl af þessari
gerð en hann hélt uppá tvítugsaf-
mælið í minni eigu og átti ég hann
þó enn um hríð eftir þann merk-
isáfanga sem slík aldursmörk
hljóta að vera fyrir hvaða bíltegund
sem er.
Hér er á ferðinni nýr höfðingi
sem vissulega á skilið þá athygli að
honum sé ekið um og fjallað sé um
akstur þann í nokkrum orðum í
öðrum eins málsvara bændastéttar
og dreifbýlis og dagblaðið Tíminn
hefur alla tíð verið.
Með tvo í takinu
Ég ætla þá ekki að liggja lengur
á því áliti sem ég hef á þessum nýja
Land-rover og tek ég bæði fyrir
lengri gerðina (County 110) og þá
styttri (County 90). Tölurnar
standa einfaldlega fyrir lengdina
milli fram og afturhásinga, en það
er undirstrikað vegna þess að báðar
lengdir hafa lengst um tvo til þrjá
cm. Sá styttri var með átta sylindra
vélinni úr Range Rover og er það
ein léttasta átta sem boðið er uppá
um þessar mundir, en hún er
framleidd hjá Buick, ef ég man rétt
og er aðeins um 283 cúbik og er
gefin upp fyrir að vera 145 DIN. Sá
lengri var hins vegar með fjögurra
rúmtaki og gefur af sér um 88 DIN
hestöfl.
Er skemmst frá því að segja að
eins og það getur verið gaman og
þægilegt að aka um á átta gata
jeppagræjum, með vökvastýri og
öllum þægindum, þá er það jafn
leiðinlegt að aka þessum sama bíl
ef ekki er mjög lipurt að skipta
honum milli gíra. Þannig var það
því miður með þann stutta sem átti
reyndar að vera liprari samkvæmt
öllum stöðlum, að hann varstirðari
og þar af leiðandi latur af stað í
fyrsta gírnum. Sá lengri var satt að
segja bara þægilegri í akstri ef
eitthvað var, þrátt fyrir aukakílóin
sem hann þurfti að bera með sér.
Að vísu hafði ég ekki mikið
tækifæri til að prófa þann stutta þar
sem ekki var gert ráð fyrir því að
hann yrði með í spilinu upphaflega.
Hann var svona uppbót og hugsað-
ur sem forréttur á hinn eina sanna
langa diesel Land-rover.
Lúxus miðað við
þann gamla
Mikill lúxus er í þessum bílum í
dag og er það út af fyrir sig afar
þægileg viðbót fyrir þá sem alltaf
eru veikir fyrir þessu tákni karl-
mennskunnar og upprunalegs líf-
ernis í lifnaðarháttum okkar Is-
lendinga. Endurminningin er svo
rík að ég stóð mig margoft að því
að tvíkúpla niður í annan gír eins
og gera þurfti á þeim gamla sem ég
átti.
En hvað hefur Bretinn gert til að
laða til sín nýja kaupendur að
Land-rover? Hann hefur í stuttu
máli sagt gert þetta: Það eru komn-
ir gormar í stað hörðu, stinnu
blaðfjaðranna. Það er komið
vökvastýri. Það er búið að flytja
mælaborðið upp á bak við stýrið
þannig að það er hægt að sjá á
skífurnar. Það er búið að klæða
hvalbakið afar vel þannig að hljóð-
einangrun er með góðu móti og vel
hægt að tala saman bæði við fram-
sætisfarþega og einnig við þá sem
sitja í aftursætunum. Það er búið
að leggja talsverða vinnu í alla
loft-, gólf- og hliðarklæðningu. Það
Mjúkur á
gormum, traust-
ur, frágangur,
seigla, lipurt
stýri, góður til
vinnu, tekur
marga í sæti.
Stirður á gír-
skiptingu, lítið
olnbogarými út
við dyr, frekar
of lítil vél miðað
við þyngd.
er búið að koma fyrir rúðuupp-
hölurum og eru hurðirnar þykkari
sem því nemur.
Auðvitað er búið að gera margt
annað, en þessi upptalning ætti að
vera næg til að gefa einhverja
mynd af breyttum tímum.
Það sem ekki er búið að gera
nógu vel í sambandi við stutta
bensínbílinn er að ekki er gaman
að skipta um gírana á sama gamla
stirða gírkassanum, að því er
virðist.
Saga hans samofin okkar
En þessi gamalreyndi jeppi, sem
á sína sögu svo samofna íslenskri
réttarmenningu og sveitarróm- (
antík, er þrátt fyrir smávægilegar
neikvæðar minningar kominn hér
aftur og nú með nýju sniði. Hann
er nú poppaðri en áður og ýmislegt
hefur verið gert til að yngja hann
upp í útliti. Hefur það að rnínu
mati tekist afar vel og er ég enn
veikur fyrir honum þegar ég sé
honum bregða fyrir og verð ég
líklega alltaf þannig samsettur.
Ef ég ætti að velja mér sjálfur
eina gerð af þessum nýja jeppa þá
yrði ég ekki lengi að hugsa mig um
og segði að sá stutti með diesel-
turbo væri sá sem hentaði mér
best.
Ótrúlegt togafl
Það sem þessi jeppi hefur alltaf
staðið fyrir öðru fremur er það
mikla togafl sem hann ræður yfir
og sá mikli dráttarhæfileiki sem
fáum eða engum jeppa hefur verið
gefinn í jafn ríkum mæli. Hann fer
bara af stað með byrði sína og ber
hana í hljóði. Það er hægt að gíra
hann vel niður og það er hægt að
draga nær hvað sem er. Til dæmis
gerði Tíminn sér það til prófunar
að draga á þeim langa eins tonna
farm án þess að hann setti það fyrir
sig sá breski. Þannig er nú náttúran
samansett. Þyngdarpunkturinn
lági er nú einu sinni þannig að liann
verður til þess að billinn grípur sig
áfram þrátt fyrir þunga dráttar-
byrði við óhæg skilyrði. Þannig er
nú Land-roverinn hugsaður og
þannig er útkoman.
Sídrif og læsanlegur
millikassi
Hér í lokin verð ég að gera
nokkra grein fyrir drifum jeppans.
Hann er með stöðugu fjórhjóladrifi
líkt og yngri bróðir hans Range-
roverinn. Þannig er millikassa-
hugsunin líka nánast sú sama.
Ökumaður notar aðeins eina stöng
til að ákvarða drifin. Ekki þarf að
setja hann í framdrif þar sem
framdrifið er þegar tengt. Hins
vegar er hægt að valsa á milli lága
og háa drifsins eins og hvern mann
lystir. Þá er sama stöng einnig
notuð til að læsa millikassanum þar
sem hann verður að vera ólæstur í
allri venjulegri notkun bílsins.
Annað er ekki um að ræða sem
notkunarmöguleikar á gírum.
Fimmti gírinn er svo lokatromp-
ið, en allir nýir jeppar eru nú með
fimm gírum. Sá fimmti er yfirgír og
er þar engu logið. Hann er ekki
hægt að nota á þeim langa með
díeselvélina nema niðurímóti eða
á algerri flatneskju Suðurlands-
undirlendis, svo einhver viðmiðun
sé tekin. Annars er þetta seigur bíll
sem auðvitað á erindi hingað þrátt
fyrir að tímarnir séu nú breyttir frá
því hann hafði ekki aðra samkepp-
ni en ameríska Willys-jeppan.
Engin hætta er á að hann nái þó
svipaðri markaðshlutdeild og
forðum, bæði vegna stöðugt fjölg-
andi samkeppnisaðila og ekki síður
vegna frekar hallrar stöðu gagnvart
þægindum og lipurð nokkurra
helstu jeppategunda nútímans.
Kristján Björnsson
Á FJÓRUM I
HJÓLUM j
Reynsluakstur:
Land-Rover
County_______
110 diesel
turbo og
County 90 V8:
I
UMBOÐ: HÖLDUR, Akureyri |
I
I
I
I