Tíminn - 10.12.1988, Qupperneq 12

fjiji - I 't
12 W HELGIN
Laugardagur 10. desember 1988
Rannsóknarlögreglan í Alabama fékk flókið mál til
meðferðar í mars 1986. Það varðaði dularfullt hvarf eins
þekktasta málafærslumanns borgarinnar og gullfallegr-
ar konu hans. Svartur glæsibíll hjónanna af Cadillac-
gerð var einnig horfinn sporlaust.
Hjónin, sem töldust til máttar-
stoða samfélagsins, virtust hafa farið
burt skyndilega og án þess að skilja
eftir boð til eins eða neins um
brottför sína.
Rannsóknarlögreglumenn voru
sammála um að þetta væri meira en
lítið undarlegt og fréttamenn tóku
undir og bættu við að hér væri á
ferðinni saga á borð við einhverja úr
„Morðgátu". Þeim skjátlaðist ekki
þar.
Málið hófst með því að síðdegis
föstudaginn 28. mars I986 hringdi
stúlka til iögreglunnar og kvaðst
vilja tilkynna hvarf Freds Blackmon,
76 ára, og Evelyn konu hans, 41 árs.
Stúlkan bjó hjá hjónunum í rúm-
góðu húsi þeirra við Fairway Drive.
Hún sagðist hvorki hafa heyrt þau
né séð í tvo daga og hefði áhyggjur
af þeim.
Símtalinu var beint til rannsóknar-
lögreglunnar en sá sem þar tók við
því, lét sér næsta fátt um finnast.
Hann taldi að þar sem viðkomandi
fólk væri fullorðið og ef það langaði
til að skreppa burtu, án vitundar
annarra, væri það þess einkamál.
Unga stúlkan í símanum hélt hins
vegar fast við sitt, að það væri
eitthvað að. - Það er ekki líkt þeim
að fara svona, sagði hún. - Er ekki
hægt að gera eitthvað?
Gary Carroll lögregluforingi fór
ásamt nokkrum manna sinna til
heimilis hjónanna í Anniston, út-
borg Alabama. - Það er naumast
hús, sagði einn þeirra með aðdáun,
þegar þeir óku upp heimreiðina sem
lá í hálfhring. Sannarlega var húsið
tilkomumikið og stóð í gríðarstórum
garði á besta stað.
Lögreglumennirnir vissu að til að
kaupa svona hús þyrfti að minnsta
kosti sexföld árslaun þeirra og ein í
viðbót til rekstrarins.
Stúlkan, sem hringdi, tók á móti
lögreglunni. Hún kvaðst hafa komið
heim á miðvikudag og þá hefðu
hjónin ekki verið heima. Síðan hefði
ekki bólað á þeim. - Ég hafði engar
áhyggjur fyrst, bætti hún við. - Ég
hélt að þau væru í klúbbnum. Þar
átti hún við Anniston Country Club
skammt frá, en þar voru allir helstu
menn svæðisins félagar.
í nokkra daga. Skartgripir Evelyn og
föt voru í herbergi hennar, öll föt
húsbóndans virtust heima og meira
að segja tannburstarnir á sínum stað
í báðherberginu.
Lögreglumennirnir urðu að viður-
kenna að þetta væri einkennilegt. Á
hinn bóginn var þetta ekki bara
venjulegt hvarf, því Fred og Evelyn
Blackmon voru ekki venjulegt fólk.
Fred var einn af best þekktu
málafærslumönnum svæðisins og
hafði á sfnum tíma vakið ótta. Hann
var stórvaxinn og herðabreiður og
athyglisgáfu hans og skarpskyggni
var við brugðið. Hann gekk svo
vel í starfi að hann dró sig í hlé um
fertugt til að sinna áhugamálum
sínum sem tengdust viðskiptum og
fjárfestingum af ýmsu tagi.
Ekki gekk honum síður þar og
hann keypti glæsihýsið og gekk í
heldri manna klúbbinn, þar sem
aðeins þeir frægustu og auðugustu
fengu aðgang fyrir stórfé. Á síðari
árum hafði Fred Blackmon eytt
Hjónin horfin sporlaust
Þegar stúlkan fór í skólann morg-
uninn eftir, voru þau enn ókomin og
þegar hún kom heim síðdegis,
hringdi hún í ýmsa kunningja þeirra,
en enginn vissi um roskna mála-
færslumanninn og hina fögru konu
hans.
Stúlkan sagðist hafa hugsað um að
hringja þá til lögreglunnar en ákveð-
ið að bíða litlu lengur. Þremur
dögum eftir hvarf hjónanna brast
hana þolinmæði og hún gerði lög-
reglunni viðvart.
Carroll og menn hans leituðu í
húsinu en fundu hvorki blóð né
annað sem bent gæti til að glæpur
hefði verið framinn.Ekki hafði verið
brotist inn óg einskis var saknað.
Hins vegar benti heldur ekkert til
að hjónin hefðu farið burt til dvalar
drjúgum tíma í klúbbnum. Þá varð
bridge aðaláhugamál hans og hann
var talinn einn snjallasti spilari f
öllum Bandaríkjunum. Það kom
engum á óvart því allt sem Blackmon
tók sér fyrir hendur, gekk honum
einkar vel.
Sótti peninga í banka
Árið 1982 kom hann öllum á óvart
með því að kvænast Evelyn Green-
wood, gullfallegri ljóshærðri konu.
Hún var þá aðeins 37 ára og gat verið
barnabarn hins 72 ára eiginmanns
síns þess vegna. Hún var fráskilin og
átti ekki til neins hefðarfólks að
telja.
Fred og Evelyn Blackmon. Hvarf þeirraogörlögfylltufólkhrylllngi.
Ekkert sérstakt hafði gerst síðdeg-
is á miðvikudag. Að því lögreglan
komst næst ætlaði Evelyn í búðir en
Fred var heima þar til hann ætlaði
að spila í klúbbnum um kvöldið.
Lögreglan sendi út lýsingu á hjón-
unum og bíl þeirra. Gera skyldi
viðvart hvar sem til þeirra sæist. Á
mánudeginum tilkynnti Alríkislög-
reglan, FBI að rannsókn væri hafin
á hvort aðstoðar hennar væri þörf.
Jafnframt tilkynntu ættingjar að þeir
veittu 5000 dollara fyrir upplýsingar
sem leitt gætu til þess að Blackmon-
hjónin fyndust.
Ekki var útilokaður sá möguleiki
að hjónunum hefði hreinlega verið
rænt en fallið var frá þeirri kenningu
þegar engin krafa barst um lausnar-
gjald. Væru þau í leyfi, hlytu þau að
staðgreiða alla hluti því ekki var
hreyft við greiðslukortareikningum
þeirra.
Á mánudagskvöld var leitað til
fjölmiðla og hverjum sem gæti gefið
upplýsingar heitið áðurnefndum
5000 dollurum. Það bar þann árang-
ur að morguninn eftir hringdi banka-
gjaldkeri í Alabama. Hún sagði að
Fred Blackmon hefði komið á mið-
vikudag síðdegis í bílaafgreiðsluopið
og tekið út 5000 dollara í smáum
seðlum. í sjálfu sér var það ekki
óvenjulegt því Blackmon tók oft út
háar upphæðir. Það sem konunni
fannst óvenjulegt, var að við hlið
Blackmons sat piltur og þeir litu
ekki hvor á annan eða töluðust við
meðan bíllinn stóð þarna. - Mér
fannst það einkennilegt, sagði
konan. - Blackmon er venjulega
brosandi og vingjarnlegur en í þetta
skipti stökk honum ekki bros.
Staðhæfing um morð
Hún lýsti piltinum sem slavnesk-
um útlits, rúmlega tvítugum, háum
og þrekvöxnum með dökkt hár greitt
aftur frá enninu.
- Hann hefur líklega neytt gamla
manninn til að taka út peningana,
stakk Williams lögreglumaður upp
á. - Ef við finnum hann, vitum við
líka hvað varð um hjónin.
Einn maður sem hringdi kvaðst
hafa séð svartan Cadillac á mikilli
hraðferð á fimmtudagsmorgun.
Hann sá ekki ökumanninn né tók
eftir númerinu. Annar kvaðst hafa
séð roskinn mann og ljóshærða konu
á kaffihúsi í Alabama seint á mið-
vikudag.
Þá hringdi unglingur og gaf upp-
lýsingar sem settu hroll að lögregl-
unni. - Ég held að þau hafi verið
myrt, tilkynnti hann.
- Hvers vegan heldurðu það? vildi
símavörðurinn vita.
Eftir langa þögn svaraði ungl-
ingurinn: - Vinur minn sagði mér
það. Hann sagðist hafa drepið þau
bæði.
Lögreglumenn hröðuðu sér heim
til unglingsins sem virtist í uppnámi
og það af góðum og gildum ástæð-
um. Nokkrum dögum áður hafði
gamall skólafélagi hans, hinn tvítugi
William Glenn Boyd, heimsótt
hann. Þerr fengu sér bjór og ræddu
um gamla daga, en svo sagði Boyd
að hann væri orðinn þreyttur á
Anniston og ætlaði að fara í ferða-
lag.
Unglingurinn spurði um ástæðuna
og fékk það svar að Boyd hefði gert
svolítið slæmt og teldi best að halda
sig fjarri þar til málið færi að fymast.
- Ég spurði hann hvað hann hefði
gert, hélt pilturinn áfram. - Hann
sagðist hafa myrt tvær manneskjur.
Það hefði bara átt að vera rán en allt
farið úr böndunum.
Vitnið sagði lögreglunni ennfrem-
ur að Boyd hefði látið sig sverja að
þegja en þegar fréttin um hvarf
hjónanna kom í blöðunum á mánu-
deginum, hefði Boyd komið aftur í
heimsókn og spurt hvort hann tryði
Wllliam Boyd gat ekki þagað yfir
„afrekinu". Lausmælgin varð
honum að falli.
Hjónin lifðu fremur rólegu lífi og
voru ekkert út á við nema í
klúbbnum. Þau áttu sitt hvorn Cad-
illacinn og hún mikið af dýrum
fötum og skartgripum.
Ættingjar sögðu lögreglunni að
afar ótrúlegt væri að þau hefðu farið
burt í marga daga án þess að segja
neinum frá því. - Það er bara ekkert
líkt þeim, sagði kona í fjölskyldunni.
- Evelyn fer aldrei neitt án þess að
segja dóttur sinni það.
SAKAMÁL SAKAMÁL SAKAMÁL SAKAMÁL SAKAMÁL SAKAMÁL SAKAMÁL
Morðingjarnir vísuðu á lík fórnarlamba sinna:
Hann er í bílskotti,
hún I olíutunnu
Áætlunin hljóðaði upp á einfalda fjárkúgun en endirinn varð morð á auðugum og
vinsælum hjónum