Tíminn - 21.10.1989, Qupperneq 10

20
HELGIN
Laugardagur 21. október 1989
SAKAMÁL SAKAMÁL SAKAMÁL SAKAMÁL SAKAMÁL SAKAMÁL SAKAMÁ
Sonur auðkýf ingsins
vildi fá arfinn strax
1
Ungi maðurinn, sem skjögraði
inn á Lambrecht-lögreglustöðina,
þriðjudagsmorguninn 24. febrúar
1987, var fölur og skjálfandi og
greinilega í miklu uppnámi.
-Þau eru dáin, sagði hann og saup
hveljur. -Fjölskylda mín er öll dáin.
Varðstjórinn þurfti ekki að spyrja
við hvað hann átti. Metzmannfjöl-
skyldan var sú auðugasta í þessu litla
5.000 manna samfélagi og hinn 19
ára Kai var eini sonurinn.
-Hvar? spurði varðstjórinn og
seildist eftir hljóðnemanum sem var
tengiliður hans við tvo eftirlitsbíla.
Hann taldi næstum víst að um um-
ferðarslys væri að ræða.
-Heima, kveinaði pilturinn og
nefndi heimilisfangið sem var hreinn
óþarfi því allir þekktu Metzmann-
giæsihýsið í hæðum Palatineskógar-
ins með útsýni yfir Speyerdalinn.
Þetta kom varðstjóranum á óvart
en hann bað samt báða bílana að
fara á staðinn. Síðan fór hann með
Kai Metzmann inn í bakherbergi,
gaf honum vænt koníaksstaup og lét
hann leggja sig á bekk.
Andartaki síðar var kallað frá
öðrum bílnum og maðurinn var
æstur. -Þau eru öll dáin, hrópaði
hann í tækið. -Öll fjölskyldan hefur
verið myrt.
Varðstjórinn trúði varla sínum
eigin eyrum en flýtti sér þó að gera
yfirmanni lögreglunnar viðvart, báð-
um rannsóknarlögreglumönnum
staðarins og hringdi í neyðarsíma
lögreglunnar í Neustadt, nokkru
norðar. Þar eru íbúar um 50 þúsund
og lögreglan þar annast neyðarþjón-
ustu í Lambrecht.
' Reinert lögreglustjóri kom á stað-
inn og sá þegar að fólkið var alls ekki
nýlátið og lögreglan í Neustadt var
svo dolfallin að kalla þurfti til aðstoð
frá borginni Ludwigshafen í 50 km
fjarlægð. Þar búa 200 þúsund manns
og glæpir eru þar daglegt brauð svo
lögreglan er þrautþjálfuð.
Það var komið nær hádegi þegar
40 manna lið kom þaðan, enda frost,
þoka og mikil (sing á vegum. Fyrir
rannsóknarliðinu fór Werner Kreiss-
auer sem ásamt lækni fór fyrstur inn
í glæsihýsið.
Peter Falken, aðstoðarmaður
hans, varð eftir úti til að taka skýrslu
af varðstjóranum um tildrög þess að
líkin fundust.
Öll Metzmannfjölskyldan, að syn-
inum undanskildum, lá í blóði sínu
inni í húsinu. Húsmóðirin, Renate,
47 ára, lá í hjónarúminu, maður
hennar, Willi, 49 ára, lá á svefnher-
bergisgólfinu, rétt innan við dyrnar
og Silke, 25 ára dóttir þeirra, var í
skrifstofu föður síns. Öll voru þau í
náttfötum.
Læknirinn byrjaði á að athuga lík
húsbóndans en gat ekki alveg strax
sagt fyrir um dánarorsökina. -Hann
hefur verið skotinn að minnsta kosti
fjórum sinnum í bringuna og kviðinn
með stórri byssu, sagði hann. -Það
gæti verið banvænt en höfuðkúpan
er líka brotin og að auki eru margar
djúpar hnífsstungur. Ég verð að
kryfja líkið áður en ég veit hvað af
þessu banaði honum.
Renate hafði verið skotin í ennið
og margstungin með stórum hnífi.
Ekki sáust nein merki um kynferðis-
legt ofbeldi.
Dyrnar að skrifstofunni höfðu ver-
ið brotnar í spön og Silke lá þar á
gólfinu við skrifborð föður síns með
náttkjólinn uppi undir höndum og
bókstaflega allur líkaminn var þak-
inn sárum. Hún hafði einnig bæði
verið stungin og skotin.
Læknirinn var á þeirri skoðun að
öll hefðu þau látist á svipuðum tíma,
líklega milli miðnættis kvöldið áður
og tvö um nóttina. Krufning gæti
leitt í ljós nákvæmari tíma.
Kreissauer bað um að fá fyrst
skýrslu um Silke, þar sem hún gæti
hugsanlega verið ástæða þessa alls.
Nú var mikil vinna framundan fyrir
alla. Kreissauer fór út til Falkens
sem búinn var að afla sér mikilla
upplýsinga um fjölskylduna.
Willi Metzmann var mikils metinn
á staðnum. Hann átti fyrirtæki sem
annaðist rafsuðuþjónustu og versl-
aði með rafsuðutæki og var auk þess
í byggðarstjórn. Hann hafði brotist
áfram af sjálfsdáðum frá því að vera
venjulegur vélvirki. Þau hjón áttu
helgarbústað í skóginum, marga
reiðhesta og álíka marga dýra bíla.
Þau höfðu verið gift í 26 ár og
Renate ávallt starfað við hlið manns
síns í fyrirtækinu. Silkeog Kai höfðu
einnig starfað við fyrirtæki föður
síns, hún í bókhaldinu og hann sem
rafsuðunemi. Þau voru bæði ólofuð
og bjuggu heima.
-Þau voru vellauðug og einhver
ákvað að myrða þau, sagði Kreiss-
auer. -Er vitað hvort þau höfðu háar
fjárupphæðir heima?
Það var ekki vitað en skipti engu
því tæknimenn sáu þess engin merki
að nokkru hefði verið rænt. -Það
eru meira en 40 þúsund mörk í
reiðufé í öryggisskáp og minni upp-
hæðir hér og þar í húsinu, sagði
tæknimaður. -Skápurinn var ekki
almennilega læstur og auk þess voru
skartgripir mæðgnanna öllum að-
gengilegir.
Af þessu mátti ráða að ástæða
morðanna var að minnsta kosti ekki
rán og sitthvað fleira, sem í ljós
kom, var álíka mikil ráðgáta.
Morðvopnin voru augljóslega úr
húsinu sjálfu. Tvo veiðiriffla vantaði
í byssuskáp í anddyrinu, stóran eld-
húshníf vantaði í grind sína og tvö
riddaraliðssverð höfðu hangið kross-
lögð til skrauts á stofuveggnum en
annað var horfið.
Að því er best varð ráðið höfðu
tveir menn farið inn í húsið aðfara-
nótt þriðjudagsins. Annað hvort
höfðu þeir haft lykil, stungið upp
læsingu á hurð eða farið inn um
opinn glugga.
Þá voru Willi og Renate sofandi í
hjónarúminu og Silke í herbergi
sínu framar við ganginn. Mennirnir
fóru beint inn í hjónaherbergið og
skutu Renate í ennið svo hún lést
samstundis. Willi, sem vaknaði við
skotið, stökk fram úr og flaug á
mennina en var þá skotinn sjálfur.
Síðan réðust mennirnir á líkin og
misþyrmdu þeim með hnífnum,
sverðinu og byssuskeftunum.
Silke mun hafa vaknað við hávað-
ann og leitað skjóls í skrifstofu föður
síns og læst sig inni. Hún hefur að
líkindum reynt að kalla lögregluna
til því símtólið lá á skrifborðinu en
mennirnir brutu niður hurðina og
myrtu Silke áður en hún náði sam-
bandi. Síðan fóru þeir og tóku með
sér morðvopnin en ekkert annað.
-Hvað um soninn? vildi Kreiss-
auer vita.
-Það bendir ekkert til að hann
Kai Metzmann nennti ekki að vinna
og vildi fá arf sinn sem allra fyrst.
Hann fær hann bráðlega.
hafi verið heima, svaraði yfirmaður
tækniliðsins.
Kai Metzmann var enn ekki kom-
inn heim því Reinert lögreglustjóri
hafði sent hann heim til konu sinnar
þegar pilturinn neitaði eindregið að
fara til síns heima.
Hann sagðist seinna hafa verið í
samkvæmi í Neustadt alla nóttina og
ekki komið heim fyrr en undir
morgun og þá fundið foreldra sína
og systur myrt.
Falken bað um nöfn þeirra sem
voru í samkvæminu og fékk staðfest
að Kai og vinur hans, Juergen
Lischer, 18 ára, hefðu verið í veislu
all? nóttina og ekki farið fyrr en
klukkan níu um morguninn.
-Þetta hefur greinilega verið mikil
veisla, sagði Falken við Kreissauer.
-Krakkarnir eru allir af auðugu
foreldri og klæða sig og mála eins og
afglapar til að vekja á sér athygli.
-Er nokkurt þeirra líklegt til að
fremja þrjú morð? spurði Kreiss-
auer.
-Nei, svaraði Falken. -Eitthvað
af þeim gæti vissulega verið kynferð-
islega brenglað og sjálfsagt andlega
líka. Það er algengt um unglinga
sem eiga allt of ríka foreldra.
í krufningsskýrslu kom fram að
kúla í ennið af mjög stuttu færi varð
Renate að bana. Síðan voru 11
stungur á líkinu, átta eftir hnífinn og
þrjár eftir sverðið. Höfuðkúpan var
sprungin á fjórum stöðum eftir mikil
högg með riffilsskeftinu að því talið
var. Ekki hafði hún verið áreitt
kynferðislega og líklega dáið í
svefni, þar sem adrenalínmagn í
blóðinu var eðlilegt.
í blóði Willis var hins vegar óeðli-
lega mikið adrenalínmagn sem benti
til mikillar skelfingar á dauðastund-
inni. Sverðinu hafði verið marg-
stungið í gegnum hann og höfuðkúp-
an moluð af mörgum, þungum
höggum.
Silke hafði verið skotin tvisvar í
- Það er ranglátt að gamla fólkið
eigi peningana, sagði 19 ára
pönkarinn. - Unga fólkið kann
betur að njóta þeirra
. vÁr*"
í
Hjónin Willi og Renate Metzmann
voru bæði innan við fimmtugt og
höfðu unnið hörðum höndum fyrir
eignum sínum.
bringuna og á líkama hennar fundust
alls 44 stungur og stórir skurðir,
bæði eftir sverðið og hnífinn. Kyn-
færi hennar voru þannig leikin að
útilokað var fyrir lækninn að segja
um hvort henni hefði verið nauðgað
en engin merki sæðis fundust í eða á
líkinu.
Öll þrjú virtust hafa látist milli
hálfeitt og fjórðungi fyrir eitt, að-
faranótt þriðjudagsins 24. febrúar
1987.
-Ég er að reyna að skilja tilgang-
inn með þessu, sagði Kreissauer.
-Fólkið var ekki myrt til að ræna
húsið og ekkert kynferðislegt virðist
hafa átt sér stað. Ástæðan hlýtur að
vera hatur eða hefnd en hvað í
ósköpunum gætu þau hafa gert til að
kalla yfir sig slíka óvini? Þetta er
líkara aftöku en nokkru öðru.
-Hvað um hryðjuverk? spurði
Falken. -Slíkir menn virðast ekki
myrða fólk af neinum sérstökum
ástæðum. Kannski þetta séu leifarn-
ar af Baader-Meinhofsamtökunum.
-Það efast ég stórlega um, svaraði
Kreissauer. -Metzmann var ekki
svo óskaplega ríkur og hryðjuverka-
menn taka venjulega með sér vopn
á staðinn. Þeir ætlast ekki til að
fórnarlömbin leggi þau til.
Falken yppti öxlum. -Hvað um
keppinaut á atvinnusviðinu?
-Ég get ekki ímyndað mér að
samkeppnin á rafsuðumarkaðnum
sé svona hörð, svaraði Kreissauer.
-Samt verður að athuga alla mögu-
leika. Ekki dettur mér neitt skárra í
hug.
Falken hafði heldur ekki betri
hugmynd og þótt hann væri næstum
viss um að þessi uppástunga hans
væri út í hött, tók hann að kanna
fjárreiður Metzmann-fyrirtækisins.
Hann komst bráðlega að því að
fjölskyldan átti sér bitran fjandmann
sem var þó ekki lengur keppinautur
þar sem hann hafði verið þvingaður
til gjaldþrots árið áður.