Tíminn - 11.02.1995, Síða 18

18

Laugardagur 11. febrúar 1995
Georgina var nýlega út-
skrifub sem sálfræ&ing-
ur, 26 ára a& aldri. Sta&-
urinn, sem hún skrifa&i um,
var stofnun fyrir ge&sjúka af-
brotamenn í Torquay, Devon-
sýslu, Englandi.
Georgina haföi verið lausráöin
um skeið, en bauðst síðan vinna í
Devon. Yfirmaöur hennar leit á
starfib sem góða þjálfun fyrir
hana og lofaði henni góöri stöðu
á einkastofunni sem hann rak, ef
hún léti tilleiðast í hálft ár. Sjálf
var hún því mótfallin, en fannst
hún ekki eiga annarra kosta völ.
Georgina var þó vel að manni og
engin gunga. Hún var hávaxin og
haföi stundað líkamsrækt frá
unglingsaldri. Hún haföi búið á
ýmsum stööum í heiminum, þ.á
m. Bandaríkjunum, Austurríki,
Hong Kong, Kambódíu og Víet-
nam. Hún var ekki kona sem
hræddist auöveldlega, langt í frá.
En í þetta skipti var beygur í
henni.
Lítill agi
Það, sem Georgina setti sig að-
allega á móti, var það orð sem fór
af Torquay-hælinu. Þrátt fyrir að
sumir sjúklinganna væru alvar-
lega ofbeldishneigðir, voru örygg-
iskröfur í lágmarki og varasömum
sjúklingum leyft að fara einum
síns liðs í bæinn. Forrábamenn
stofnunarinnar litu svo á að hæfi-
iegt frelsi væri mikilvægur liður í
lækningu fólksins.
Georgina hóf störf í júní og
þrátt fyrir ab hún væri langt í frá
ánægb með kringumstæður, gekk
þó allt vel fram í september.
Árásln
28. september kl. 11.00 var Ge-
orgina ab ljúka fyrsta viðtalstíma
sínum um morguninn. Hvorki
hún né sjúklingur hennar heyrbu
þegar dyrnar opnuðust og maður
gekk hljóðlaust inn. Næstu sek-
úndur voru hryllilegar. Ábur en
Georgina hafði orðið mannsins
vör, náði hann að læðast aftan að
henni með hníf, sem hann stakk
á kaf í bakið á henni. Georgina
féll á gólfið, en áður en meðvit-
und hennar fjaraði út heyrði hún
í sífellu: „Þú skalt deyja, þú skalt
deyja." Áður en yfir lauk, voru 17
stungusár á líkama hennar.
Þegar æbiö rann af árásarmann-
inum, virtist hann fyrst gera sér
grein fyrir atburðinum. Hann
byrjaði að titra og kaliabi upp fyr-
ir sig „Ó guð, hvað hef ég gert."
Síðan hljóp hann hálfkjökrandi
út. Sjúklingur Georginu sat eins
og steinrunninn og kom ekki upp
nokkru hljóði. Hann hringdi ekki
neyðarbjöllunni fyrr en nokkru
eftir að árásarmaðurinn var far-
inn.
Georgina var með lífsmarki
þegar öryggisgæslan kom henni
til aðstoðar, en mjög illa farin.
Farið var með hana í skyndingu á
gjörgæsludeild.
Nál í heystakki
Á meðan hófst leitin að tilræð-
ismanninum. í flestum tilvikum
þegar svona gerist, koma aðeins
örfáir til greina, en í þetta sinn
gegndi öðru máli. Það voru tugir
hættulegra sjúklinga sem hefðu
getað framið glæpinn og sá, sem
þaö hafbi gert, myndi mögulega
endurtaka verkib. Lögreglumaður
lýsti kringumstæðum sem svo, að
leitin væri eins ög að nál í hey-
stakki.
Alls voru um 300 sjúklingar á
hælinu og því var úr vöndu a&
ráöa. Sjúklingurinn, sem horft
hafði á árásina, gat ekki sagt ann-
aö en ab tilræðismaöurinn hefði
veriö með skegg. Þab útilokaði
allmarga, en samt komu 30-40
manns til greina.
Að lokum var hægt aö útiloka
Ceorgina Robinson.
Hættuleg atvinna
Sálfrœöingurinn lét lífiö fyrir starf sitt
binson var talinn í þeirra hópi.
Ef Robinson var sekur, af
hverju hafði hann þá valiö Ge-
orginu? Þetta var sú spurning sem
brann á vörum lögreglunnar.
Skömmu seinna skilaöi Nick
Foster sér heim og eftir stutt við-
tal útilokaöi lögreglan að hann
hefði átt hlut að máli. Þá var Ro-
binson einn eftir.
Á meðan lögreglan leitaði aö
honum, kom þaö henni á óvart
aö vita hve mikiö frelsi Robinson
hafði haft. Hann var iðulega án
eftirlits, fékk að ganga einn um í
garðinum og hafði nokkrum
sinnum farib út fyrir stofnunina
og niöur í bæ síðustu vikurnar.
Robinson var sem fyrr segir yf-
irburða greindur og svo virtist
sem hann hefði leikiö þann leik
ab láta hjúkrunarfólkið halda aö
honum færi sífellt fram og fær-
ustu sérfræðingar stofnunarinnar
báru aö hann væri á miklum
batavegi. En svo var ekki. Robin-
son setti kerfisbundiö bata sinn á
sviö og eftir að hann hafði náð
trausti forráöamannanna keypti
hann sér stóran kjöthníf með 5
tommu löngu blaði í einni af bæj-
arferðum sínum.
Á meðan leitin að Robinson
stóð sem hæst, lést Georgina af
áverkum sínum.
„Einhver í hvítum
sloppi"
Andrew Robinson fannst
kvöldið eftir einn á ráfi í almenn-
ingsgarði. Hann játabi þegar á sig
morðið og veitti enga mótspyrnu
vib handtöku.
Þegar hann var spurður af
hverju hann hefði myrt Georg-
inu, svaraöi hann: „Hún var
læknir."
Andrew Robinson bak viö rimla í fylgd lögreglunnar.
SAKAMÁL
alla nema tvo, sem fundust ekki
innan stofnunarinnar.
Annar var Foster sem var
kvæntur og þriggja barna faðir,
áður vel metinn verbbréfasali.
Álagið í vinnunni hafbi valdib
sturlun hjá honum, sem náði há-
marki í tilraun hans til að myröa
konuna sína. Síðan haföi hann
verið mjög þunglyndur, en sér-
fræbingum þótti ólíklegt að hann
væri maðurinn á bak viö verkið.
Snillingurinn
Hinn var Andrew Robinson.
Sem unglingur hafði Robinson
heiminn nánast í höndum sín-
um. Hann var meb greindarvísi-
tölu snillings, mjög myndarlegur
og frábær íþróttamaður. Hann gat
náð sér í hvaða stúlku sem var;
var vinmargur og fyrirmynd ann-
arra í hvívetna. En allt þetta
dugöi ekki til að veita honum
gæfu í lífinu.
Robinson beit þab í sig sem
barn að hann ætlaði að verða orr-
ustuflugmaður í breska konung-
lega flughernum og varö þetta að
þráhyggju þegar fram liðu stund-
ir. Það var ekkert annað sem kom
til greina í hans huga.
Þegar að því kom að stóra
stundin átti að renna upp, kom í
ljós aö Robinson var með sjón-
galla, sem varð til þess að umsókn
hans var hafnað. Tilveran hrundi.
Robinson beit það í sig að hann
væri gjörsamlega misheppnaður
og kenndi útliti sínu um. Hann
eyddi sérhverjum eyri í lýtalækn-
ingar og lét breyta bæbi eyrum,
nefi og munni. Samt var hann
ekki ánægður.
Foreldrar hans hvöttu hann til
háskólanáms og töidu að það yrði
nóg til aö hann fengi um eitthvaö
annab aö hugsa. Robinson lét af
þeim óskum, en gerðist æ þung-
lyndari uns hann reyndi að fyrir-
fara sér með að taka inn svefntöfl-
ur.
Fimm vikum síðar var Robin-
son útskrifabur af spítala og þá
kynntist hann stúlku, sem hann
varð sjúklega ástfanginn af. Hann
vildi eignast hana alla á svip-
stundu, kvænast, eignast með
henni börn og deila allri ævinni
meb henni. Þetta tal hans varð til
þess að stúlkan varb honum frá-
hverf og sleit sambandinu.
Þar með hófst afbrotasaga Ro-
binsons, sem taldi samfélagið
hafa hafnað sér og valdi af handa-
hófi fórnarlömb til að klekkja á.
Milli þess sem hann framdi glæpi
sína — yfirleitt vopnuð rán eða
tilefnislausar líkamsárásir
flakkaði hann á milli hinna ýmsu
stofnana, en var reglulega hleypt
út í samfélagið aftur undir mis-
miklu eftirliti lækna.
Slælegt eftirlit
Robinson hafði verið sendur á
Torquayhælið í sömu viku og Ge-
orgina hóf störf. Við komu var
hann greindur sem „samfélags-
lega hættulegur geðklofi".
Robinson og Georgina höfðu
aldrei átt neitt samneyti. Georg-
ina vann ekki með veikustu sjúk-
lingum stofnunarinnar, en Ro-
Það var hrein tilviljun að Ro-
binson valdi Georginu. Þennan
morgun gekk hann um meö hníf
innanklæða til þess eins að leita
að „einhverjum í hvítum sloppi",
en hann hafði fyllst hatri á lækn-
um sínum í fyllingu tímans og
kennt þeim um hvernig komið
var fyrir honum. Georgina var
fórnarlamb þessarar villu.
Gáleysi
í maí árið 1994 var Robinson
fundinn sekur um manndráp og
dæmdur til 13 ára útilokunar frá
samfélaginu hið minnsta. Stofn-
unin var harðlega gagnrýnd og
yfirlæknirinn sagði upp störfum.
Nú hefúr öryggi og eftirlit verið
stórhert.
Georgina lést í blóma lífs síns,
var drepin af geösjúkum af-
brotamanni vib störf sín og fyr-
ir það þarf einhver að svara.
„Það hefði ljóslega veriö hægt
að koma í veg fyrir þetta," var
mat lögreglufulltrúans, sem sá
um rannsóknina. ■
Georgina Robinson sálfrœöingur var óglöö yfir nýja starfinu. í júní
1993 skrifaöi hún í bréfi til foreldra sinna: „Ég fékk vondar fréttir í
vikunni... ég er miöur min yfir aö þurfa aö fara þangaö, því maöur
hefur heyrt ýmsar sögur. Mér líkar ekki viö andrúmsloftiö."