Morgunblaðið - 12.02.2006, Síða 14

14 | 12.2.2006
1. „Ásta hefur lifað nokkuð örugguúthverfalífi en svo er þessu öryggi
kippt undan henni og í ljós kemur að fjöl-
skylda hennar stóð í rauninni á brauðfótum.
Lífið er lotterí og óvissupakkinn stór. Kona
getur t.d. orðið ástfangin um þessa helgi en
hafði helgina áður sofið hjá einhverjum gaur
sem henni fannst þokkalega sætur, nógu sæt-
ur til þess en ekki til að hafa frekari eða lang-
vinnari afleiðingar. Svona getum við hagað
okkur, mannfólkið, og við könnumst öll við
það að burðast með sektarkennd út af ein-
hverju, þótt það sé kannski ekki jafn afdrifaríkt og hjá Ástu. Hún hefur bú-
ið með tímasprengju í lífi sínu í áratug en til þess að fela það gerir hún allt í
kringum sig eins fullkomið á yfirborðinu og hún getur. Ég held reyndar að
Ásta trúi því að allt sé í lagi. Það er sterkur trúarlegur strengur í þessu
handriti og í rauninni fjallar sagan um fyrirgefninguna. Fyrirgefningin er
besta hugmynd mannkynssögunnar sl. tvö þúsund ár að minnsta kosti, en
enn erum við á frumstigi með að ná utan um hugtakið. Við eigum svo erfitt
með að vera manneskjur.“
2. „Ég hef kannski ekki fengið mjög stóran trukk á mig, en hann get-ur birst í svo mörgum myndum. Ég hef vissulega fengið yfir mig
eitthvað sem hefur komið mér í opna skjöldu og breytt þeirri mynd sem ég
hafði af manneskjum eða umhverfi mínu. Þar fyrir utan er maður aldrei
nógu meðvitaður um það sem maður getur gert eða hefur gert öðrum, – að
maður geti verið svona trukkur sjálfur!“
MARGRÉT
VILHJÁLMSDÓTTIRÁsta
1. „Þegar bíómyndin hefst og við komum inn ílíf Péturs og fjölskyldu leikur allt í lyndi. Svo
er þeirri undirstöðu, sem hann taldi sig byggja á,
kippt burtu. Mér finnst viðbrögð Péturs við þeirri
kúvendingu trúverðug. Hann fer í tilfinningalegt
uppnám, stekkur út í ástand sem hvorki hefur stefnu,
upphaf né endi, og flækist inn í atburðarás sem hann
hefur ekki stjórn á og flækir í leiðinni aðra inn í. Fólk,
sem lendir í svipuðum aðstæðum, fær jafnan ákveð-
inn umþóttunarfrest eða svigrúm til að vinna úr því
sem gerst hefur og ná áttum. En þegar þessi frestur er
liðinn þarf einstaklingurinn að taka ábyrgð og ákvörðun um hvert skal stefna. Pétur
fer yfir hin leyfilegu tímamörk í þessu efni.“
2. „Ég held að langflest okkar lendi í reynslu sem veldur stefnubreytingu í líf-inu, snöggum endi á því sem var og snöggri byrjun á einhverju nýju. Sjálfur er
ég ekki undanskilinn og hef upplifað vendingar bæði til góðs og ills. „Life as you
know it“ tilheyrir þá liðinni tíð og allt í einu er kominn tími til að takast á við lífið á
öðrum forsendum, hvort heldur er í starfi eða einkalífi. Þá reynir á að hver og einn átti
sig á því að enginn ber ábyrgð á lífi manns annar en hann sjálfur. Hins vegar getur
áfallið eða breytingin valdið því að viðkomandi er ófær um að taka slíka ábyrgð eða
ákvörðun. Það er það sem gerir okkur mannleg. Og kvikmyndir eins og Blóðbönd eru
áhugaverðar vegna þess að þær sýna hvernig venjulegt fólk tekst á við litla eða stóra
sigra og ósigra í lífinu.“
HILMAR JÓNSSON Pétur
1.Hver er skilningur þinn á hlutverkinu?
„Nína, frænka mín, hafði heyrt að það
væri verið að auglýsa eftir strák til að leika
í þessari bíómynd. Hún spurði hvernig
mér litist á það. Ég var alveg til og fór í
prufu, sem var svolítið erfitt; ég þurfti að
reyna að túlka reiði og alls konar skap-
brigði. Þegar ég fékk svo hlutverk Arnar
og las handritið skildi ég hann ágætlega.
Hann á erfitt vegna þess að pabbi hans fer
að heiman og sjálfur er hann dálítið lélegur í fótbolta og það líður stundum yfir
hann. Mér fannst ekkert svo erfitt að leika Örn og setja mig í hans spor. Erfiðast
var að leika þau atriði þar sem ég þurfti að muna margar setningar í einu. En mér
fannst skemmtilegt að leika í myndinni og kynntist skemmtilegu fólki. Væri alveg
til í að leika meira.“
ARON BRINKÖrn