Rauði fáninn - 01.05.1924, Síða 2

2
Rauði fáninn
hagsmuni verklýðsstéttarinnar fyrir
brjósti. Verkamenn mótmæltu harð-
Iega þessum aðförum þingmanna
„sinna“, sósíal-demókratanna, þvi að
þeim hefði verið í lófa lagið að hindra
allar breytingar á vinnutímalögun-
um. peir voru sem sé nógu margir
til þess, enda þótt þeir væru í minni
hluta i þinginu, að gera þinginu
ómögulegt að taka ákvörðun i mál-
inu, með þvi að ganga af fundi er til
atkvæðagreiðslunnar kom, því að til
þess að lög séu löglega samþykt, þarf
viss hluti allra þingmanna að vera
á fundi. En þeir kusu heldur að veita
auðvaldinu en verkamönnum, enda
var það ekki i fyrsta sinn, sem þeir
hafa stungið hnifi i bak þeim, sem
þeir þykjast vinna fyrir.
Undir eins og lög þessi öðluðust
gildi, kröfðust vinnukaupendur þess
af verkamönnum, að þeir ynnu leng-
ur en átta tíma, en verkamenn neit-
uðu og gripu til verkfalla, sem stóðu
margar vikur, og unnu þeir sumstað-
ar nokkuð á, þrátt íyrir svivirðilega
framkomu hinna svokölluðu foringja
þeirra, sem æfinlega snerust i Uð með
auðvaldinu, t. d. með þvi að neita að
borga verkfallsstyrk úr sjóðmn þeim,
sem verkamenn sjálfir áttu og höfðu
stofnað í því augnamiði.
íslendingar eru í mörgu á eftir um-
lieiminum, og ekki síst í því er snert-
ir stéttameðvitund og verklýðshreyf-
ingu. Hér hefir auðvaldinu til skams
tíma haldist uppi að pína þræla sína
til að vinna sólarhring eftir sólar-
hring án nokkurrar hvíldar. Fyrir
þrem árum samþykti alþingi loksins
lög um sex stunda hvíld á sólarhring
fyrir þá sem vinna á togurum, en eng-
in slík lög eru enn til fyrir þá, sem
vinna í landi. Enn líðst auðmönnum
þessa lands að þröngva mönnum til
að vinna hvildarlaust svo lengi sem
þeim sýnist, og enginn þorir að mót-
mæla af ótta við að verða sagt upp
allri vinnu framvegis, og fara þar
með á vonarvöl með fjölskyldu sína.
Fyrir nokkrum dögum voru menn
hér í bænum látnir vinna milli 30
og 40 stundir samfleytt.
Islenskir verkamenn! Takið hönd-
um saman gegn þessari svívirðu!
pið hafið nýlega séð livers samtökin
eru megnug. Látið sjá að þið skiljið
gildi þeirra! Vitið það, að auðvaldið
lifir á ykkur, að það er til orðið af
arði þeim, sem hendur ykkar unnu
fyrir; að þið verðið sjálfir að berjasl
íyrir hagsmunum ykkar; að þið
verðið að standa allir saman sem
einn maður ef þið eigið að fá bætt
kjör ykkar i nokkru.
Aðrar stéttir þessa lands hafa sinn
ákveðna frídag; þið einir eruð út-
undan með það. Krefjist þess nú og
framvegis, að þeir, sem kaupa vinnu
ykkar gefi ykkur fri 1. maí, og geri
þeir það ekki með góðu, þá gangið
allir úr vinnunni þenna dag. Enginn
verkamaður má snerta við vinnu 1.
maí, en mætið alhr í kröfugöngu Al-
þýðuflokksins og sýnið auðvaldinu,
að ykkur sé alvara í kröfum ykkar
fyrir einum viðurkendum frídegi á
ári og löggilding ákveðins vinnu-
tima.
„Sameinaðir stöndum vér, sundr-
aðir föllum vér.“
„Öreigar í öllum löndum samein-
ist!“
Aage Berléme
r
á Alþingi Islendinga.
Enn þá bíður alþýða manna þess
með óþreyju, að rikisstjórnin hreinsi
sig af sambandi sínu við málgagn
Stórdanans Berléme. Enn þá vilja
menn trúa því, að liún sé laus við
slíkt máltól. Enn þá trúir þjóðin því,
að Jón Kjartansson sé eini maðurinn
ú löggjafarþinginu, sem er í þjónustu
Stórdanans. — íslendingar eru sagð-
ir seinteknir og fáskiftnir um opin-
ber mál, og mun þar ekki miklu log-
ið, en vel getur þó svo farið, að lang-
lundargeð þeirra þrjóti. — Erindi er-
lendra auðmanna hafa verið svo vel
rekin hér síðasta áralug, að ekki er
furða þótt einhverntíma rumski
þjóðin. Eru ekki dæmin nógu mörg?
Höfum við elcki séð erlent auðfélag
(D. D. P. A. eða Standard Oil) skrýð-
ást íslenskum búningi fyrir tilstyrk
íslenskra manna? Hefir erindreki Is-
lendinga á Spáni ekki nýverið hlotið
heiðurstitilinn spænskur varakonsúll
fyrir vel unnið starf? Ótal mörg
dæmi munu finnast þegar vel er leit-
að, þó ekki væri nema iitibú Privat-
bankans danska á íslandi.
Hve lengi skal svívirðing sú látin
afskiftalaus af alþjóð, að innbomir
menn gangi á mála hjá erlendum
stóreignamönnum ?
íslendingar verða að rísa úr svefni
og gera upp reikninginn við þessa
menn, krefjast þess, að Jón Kjartans-
son láti þegar i stað af þingmensku.
Sjái þingið sér ekki fært að gera ráð-
stafanir í þessa átt, er hætt við að
enn rýrni virðing manna fyrir þvi.
— Almenningur mun gera þær ráð-
stafanir gegn blaðinu sjálfu, sem
honum þykir henta.
Krafa allrar þjóðai'innar er: Burt
úr þinginu með hvern þann mann,
sem bundinn er á klafa erlendra auð-
kýfinga — burt með Jón Kjartans-
son úr sölum Alþingis. Hann á þar
ekkert erindi. Aage Berléme á ekki
rétt á neinum fulltrúa þar. — Burt
með hann. X.
InternationaSe
Ungra Kommunista.
Styrjöldin mikla hefir orsakað það
að stéttaskiftingin hefir aukist í öll-
um auðvaldsríkjum heimsins. Bar-
áttan milli kúgaranna og hinna kúg-
uðu hefir orðið yfirgripsmeiri og
hvassari.
Sanna það best hin tiðu verkföll,
allsherjarverföll, kröfugöngur og
uppþot á siðustu árum.
Sléttabaráttan hefir náð hástigi
sínu. Heimsbyltingin er að nálgast.
Samtök verkamanna verða æ öfl-
ugri.
Einnig hinir ungu verkamenn seni
hafa fengið að kenna á þrælasvipu
auðvaldsins, hinir ungu verkamenn
sem verða að þræla erfiðisvinnu sól-
arhringinn i gegn, hinir ungu verka-
menn sem ekki hafa getað aflað sér
mentunar vegna fátæktar — orsakir
hins ranga þjóðskipulags. Einnig þedr
hafa bundist samtökum.
peir liafa stofnað með sér alþjóða-
samband — „Internationale ungra
kommúnista“.
Samband þetta sem risið er upp af
rústum alþjóðasambands hægri jafn-
aðarmanna, hefir sagt auðvaldinu
strið á hendur.
„Internationale ungra Kommún-
ista“ er ekki gamalt, — var stofnað
árið 1920. Samt telur það miljónir
ungra kommúnista í öllum löndum
heimsins. Miljónir ungra áhugasamra
kommúnista hafa ákveðið að berjast
við hlið eldri fclaga sinna, miskunn-
arlausri baráttu gegn hinu rikjandi