Stéttabaráttan - 22.05.1974, Side 3

3
AUÐVALDSHEIMURINN í KREPPU
Borgaxarnir eru óttaslegnir vegna sívaxandi verðbólguþróunar, sem líður
eins og vofa yfir auðvaldsheiminn. Sumir sérfræðingar álíta, að hin öra
verðbólga valdi heiminum efnahagslegum glundroða, sem hafi í för með sér
alvarlegar þjóðfélagslegar og pólitískar afleiðingar; aðrir yppta öxlum
áhyggjulausir og álíta að þessar alvarlegu framtíðarhorfur séu aðeins
ímyndun ein.
Fjölmargar leiðir hafa verið reyndar til að stemma stigu við verðbólgunni.
Vextir eru lagfærðir, verðstöðvun er komið á og skrúfað fyrir launahækkan-
ir. En ekkert hjálpar, vöruverð rýkur upp án nokkurs eftirlits. Borgararn-
ir skella sökinni á hækkað verð á hráefnum, ójafnri þróun og náttúruham-
•farir. En orsakir verðbólgunnar stafa ekki af þessum atriðum, Verðbólgan
er ekki afleiðing náttúruhamfara. Þegar vöruverð og húsaleiga hækkar og
dregið úr launahækkunum er það ekki ójafnr.i þróun eða jarðskjálfta að
kenna, heldur þeim, sem lifa á því að eiga - þeim sem eiga húsin og vör-
urnar, sem við þörfnumst og vilja auka gróða sinn. Leitin eftir hámarks-
gróða veldur verðbólguþróuninni. Þess vegna lendir verðbólgan ekki á
þeim þjóðum, sem hafa losað sig við hákarla auðvaldsins, orsakir verð-
bólgu og vöruhækkana. í Kína hefur verðlag verið stöðugt allt frá því er
landið varð frjálst 1949. Já, og sumar vörur hafa m. a. s. lækkað í verði.
Sú fullyrðing, að verðbólgan tröllríði öllum heiminum er því röng.
(Þýtt úr Proletá'ren 17, *74).
ENGIN VERÐBÓLGA í KÍNA
Kfnaverska myntin, "reminbi", hefur
haldist stöðug á meðan iðnaðurinn og
landbúnaðurinn í Kína hefur aukist og
tekjur ríkisins vaxið. "Reminbi"
nýtur aukins álits og er ein af fáu
stöðugu myntunum í heiminum.
Stöðugaleika myntarinnar má sjá á
stöðugleika markaðsverðsins í Kína.
Verð á daglegum nauðsynjavörum,
s.s. korni, bómull, matarolíu, salti
og koli hefur að mestu leyti haldist
óbreytt frá frelsuninni '49.
A sama tíma og ríkið hefur skipu-
lagslega hækkað innkaupsverð sitt á
korni, bómull, olíufræi, hampi, silki,
tei, sykureyr, kjöti og öðrum land-
búnaðarvörum, hefur ríkið lækkað
útsöluverð sitt á tilbúnum áburði,
skordýraeitri og dieselolíu, sem
landbúnaðurinn þarfnast. Þrátt fyrir
að innkaupsverð á korni hefur verið
hækkað mörgum sinnum undanfarin
ár, þá hefur útsöluverðið staðið í
stað. Innkaups- og útsöluverð eru
nokkurn veginn í jafnvægi í dag og
tap innkaups- og útsöludeildar rfkis-
ins er greitt af ríkinu sjálfu. Um
leið hefur verð á verksmiðjufram-
leiddum nauðsynjavörum stöðugt
laskkað. Og í sumum tilfellum hefur
lækkunin orðið gífurleg. Verð á
meðölum, sem er jú mjög mikilvæg
vara fyrir fólkið, er nú 1/5 af því
sem það var 1950.
Stöðugleika myntarínnar má einnig
sjá á því að bankainnistæður hafa
aukist. Vegna þess að laun fólksins,
bæði til borga og sveita aukast í takt
við vöxt framleiðslunnar, þá getur
fólkið sparað meir og meir og lagt á
banka. Þessi þróun hefur haldið
áfram allt frá frelsuninni 1949, en
sérstaklega hefur sparnaðurinn auk-
ist í tíð menningarbyltingarinnar.
Samanlögð bankainnistæða í október
1973 var 60% meiri en í október 1965,
árið fyrir menningarbyltinguna.
"Reminbi" nýtur æ meira álits er-
lendis. Aður fyrr var notuð erlend
mynt í Kína til að ákvarða vöruverð,
gera verslunarsamninga og önnur
viðskipti við útlönd. En 1968 varð
breyting þar á. Nú nota fleiri en 60
lönd og svæði "reminbi" f efnahags-
viðskiptum sínum við Kína.
Mikilvæg orsök fyrir efnahagslegum
framförum Kína á öllum sviðum, er
að kínverska fólkið hefúr fylgt megin-
reglunni fyrir efnahagslegri þróun,
sem Maó formaður setti fram: "Land-
búnaðurinn er grunnurinn og iðnaður-
inn er leiðandi. " Þetta hefur gert
myntina að stöðugum efnislegum
grundvelli.
Augljósar framfarir hafa orðið í land-
búnaðinum síðustu 25 árin. Sfðastlið-
ið ár varð metuppskera á korni í Kína
og vegna þessa hefur léttiðnaðurinn
vaxið í sama mæli. Framleiðslan á
efni,papp'r, sykri sígarrettum, hjól-
um og saumavélum er margfalt meiri
en fyrir frelsunina. Afleiðingin verð-
ur sú, að ríkið getur skipulagt sölu á
miklu magni af vörum á stöðugu verði
Vöruverslun hefur meir en sjöfaldast
eftir byltinguna. Um leið hefur rfkið
aúkið vörulagerinn svo að myntin
verði stöðugri, þrátt fyrir að meiri
peningar séu í umferð.
Sjálfstæður efnahagur.
Vegna þess að hinn sósíalíski efna-
hagur hefur vaxið svo ört, hafa tekjur
ríkisins aukist. Þetta er mikilvæg
forsenda fyrir stöðugleika myntarinn-
ar í framtíðinni. Kína hefur lengi
verið skuldlaust við önnur ríki. Það
er mikilvægt merki um hið ágæta
efnahagsástand Kína, að Kína hefur í
einu og öllu fylgt orðum Maós for-
manns: "Jafnvægið milli tekna og
gjalda verður að haldast og verðlag
verður að vera stöðugt. " Tekjur rík-
isins og söfnun höfuðstóls skipuleggj-
ast annars vegar af framleiðsluvext-
inum, hinsvegar er fjármagnið stað-
sett og notað svo skynsamlega, að
allar deildir ríkisins leggja sig fram
um að spara og ná sem mesta mögu-
lega árangri með sem minnstri mögu-
legri fjárfestingu. Kínaverska ríkinu
hefur ekki aðeins tekist að hafa fjár-
lögin í jafnvægi, heldur einnig tekist
að fá umframfjármagn á hverju ári.
Seðlaútgáfan takmarkast við kröfur
hins vaxandi efnahags og Kína sleppur
við það sem er vanalegt í auðvalds-
löndunum: að halli fjárlaganna er leið-
réttur með verðbóleu.
Kína þróar þjóðarbúskap sinn sam-
kvæmt meginreglunni: "Varðveitið
sjálfstæðið, haldið frumkvæðinu í
eigin höndum, og treystið á eigin
krafta." Efnahagurinn beinist að
innri markaðinum og heldur innflutn-
ingi og útflutningi í jafnvægi. Það er
þess vegna sem "reminbi" er stöðug-
ur og álit hans vex í heiminum, þrátt
fyrir að alþjóðlegi peningamarkaður-
mn verður fyrir skakkaföllum af sí-
endurteknum kreppum.
Framleiðslan er skipulögð.
Til þess að seðlaútgáfan sé í samræmi
við hringrás vörunnar er seðlaútgáfa
og peningadreifing undir miðstjórn og
ströngu eftirliti. Yfirleitt eru nýir
seðlar gefnir út allt eftir því að nýjar
vörur eru settar á markaðinn. Utgáfa
og innlausn seðla er skipulögð eftir
ákveðnu kerfi. A sama tíma og ríkið
kaupir landbúnaðarframleiðslu og aðra
framleiðslu af kommúnum, framleiðslu-
sveitum og einstaka kommúnumeð-
limum og gefur leyfi fyrir banka-
lánum til þess að styrkja landbunað-
inn, þá sér ríkið einnig um að fleiri
iðnaðarvörur og framleiðslutaeki
standi landbúnaðinum til boða til að
fylgja eftir vaxandi kaupgetu sveit-
anna.
Undir handleiðslu hinnar byltingar-
sinnuðu stefnu Maós formanns hefur
flokkurinn og fólkið f Kína yfirunnið
alls kyns truflanir og skemmdarverka-
starfsemi samkvæmt endurskoðunar-
sinnuðu stefnu Líu Sjaó Sjí og Lin
Piaós. Þau fylgja í einu og öllu hinni
byltingarsinnuðu stefnu að halda mynt-
inni stöðugri, þróa hinn sósíalíska
efnahag og treysta alræði öreiganna.
Þetta er grundvallartrygging fyrir
þvi að renminbin verði áfram stöðug
og hafi jákvætt hlutverk f sósíalísku
byltingunni og hinu sósíalíska upp-
byggingarstarfi. _/rl.
Gerist áskrifendur
að
STÉTTABARÁTTUNNI
framhald af forsíðu
PÓLITÍSK
Efifahagsaðgerðirnar framundan eru
sömuleiðis liður í launalækkunar- og
kjaraskerðingarárás auðvaldsins,
sem allir borgaraflokkarnir á Al-
þingi hafa stillt sér á bak við. Því
að ágreiningurinn stendur alls ekki
um það hvort velta skuli byrðum
kreppunnar yfir á herðar verkalýðs-
ins - um það eru allir þingflokkarnir
hjartanlega sammála - deilurnar
standa um það hver eigi að þiggja
laun og mútur fyrir að framkvæma
kjaraskerðinguna. Efnahagsumrótið
í framleiðslu þjóðfélagsins er rótin
að þeirri pólitfsku ringulreið, sem
upp hefur komið í íslenskum stjórn-
málum.
ÞINGROFIÐ MERKI UM PÖLITISKU
KREPPUNA;
Þó að pólitíska kreppan sé ekki full-
þroska ennþá og borgaralega þing-
ræðið njóti enn óskorðaðs trausts
yfirgnæfandi meirihluta verkamanna,
hafa þó atburðir undanfarinna mánuða
orðið til að svipta Alþingi virðuleika
sínum og heilagleika. Venjulegur
verkamaður sem ástundar heiðarlega
atvinnu, getur ekki annað en fyrir-
litið þann rumpulýð - svo notuð séu
orð Bjarna Guðnasonar - sem
skrælist á þingfjölum yfir tilgangs-
lausum og heimskulegum hártogunum
um stafsetningarreglur þegar fjár-
hagur þjóðfélagsins er á vonarvöl.
Aldrei fyrr hefur raunverulegt eðli
þessarar kjaftasamkundu sem nefnt
er Alþingi, komið skýrar f ljós en
einmitt nú þegar pólitískur loddari á
borð við Sverri Hermannsson blaðrar
í 5 tíma meðan allur þingheimur
situr með hendur í kjöltu, borar í nef
sér og veit ekki í hvorn fótinn hann á
að stíga til að geta hafið umræður um
það sem raunverulega skiptir máli -
nefnilega þingrofið. Ungir Fram-
sóknarmenn fylkja sér um Olaf Ragnar
Grfmsson sem dreymir um skjótan
frama á þingsölum, aðeins ef hann fær
sæti. Frjálslyndir geta vart talist
flokkur lengur, jafnharðan og einhver
vafaatriði koma upp á, klofna þeir
í marga patta, hver hleypur þangað
sem hann heldur að skjótastur og auð-
fengnastur grððinn sé. Tilraunir
Gylfa til að endurvekja Alþýðuflokkinn
munu áreiðanlega reynast til einskis.
Þau svik sem Alþýðuflokkurinn hefur
framkvæmt við verkalýðinn og sá
pólitíski skækjulifnaður sem flokkur-
inn hefur ástundað hefur brennimerkt
hann sem hóru í íslensku stjórn-
málalífi. Sjálf "kjölfestan" í
íslenskum stjórnmálum er ekki lengur
söm. Sjálfstæðisflokkurinn engist
sundur af innri deilumog togstreitum.
Valdafikni, eiginhagsmimahyggjaog
klíkustarfsemi einkennir þennan
framvörð fjármálaauðvaldsins.
Albert reynir að vinna hylli út á
VINNUVEITENDASAMBANDIÐ
VILLHERÐA TAKIÐ!
Nú hyggjast íslenskir kapitalistar
herða enn tök sín á verkalýðnum -
fyrir Alþingi liggur tillaga, gerð að
þeirra undirlagi, sem mun herða enn
frekar að þeim möguleikum sem
verkalýðurinn hefur til að berjast fyr-
ir launakröfum sínum. Þessi árás
á réttindi verkafólks kemur á sama
tíma og auðvaldið siglir inn í kreppu-
tímabil - tímabil þar sem átök milli
launavinnu og auðmagns mun óhjá-
kvæmilega harðna gífurlega. Tak-
markið með nýju vinnulöggj öfinni er
að minnka til muna möguleika verka-
lýðsins til að berjast gegn kauplækk-
unartilraunum borgarastéttarinnar -
þess vegna er það brýnt verkefni
alls verkalýðsins að berjast gegn
þessum tilraunum kapitalistanna til
lagabreytinga.
Auðvaldið hyggst nú ganga á higið og
og notfæra sér auðsveipni mútuþeg-
anna f ASf-forystunni til þess að
herða að lýðréttindum verkafólks.
Hvernig er ástandið meðal verkalýðs-
ins nú þegar þessar tillögur auðvalds-
herranna koma fram ? Hvaða mögu-
leika hefur verkalýðurinn til að
hrinda árásinni ? Hver er afstaða
verkalýðsforystunnar ?
I gegnum áratuga áróður hefur auð-
valdið og útsendarar þess innan raða
verkalýðsins tekist að slæva stéttar-
vitund verkalýðsins þannig að telja
verður stéttina mjög illa undirbúna
fyrir komandi átök þegar kreppan
magnast.
Þeir menn sem unnu að því að leggja
niður framvarðarsveit verkalýðsins
á fjórða áratugnum sitja nú í nefndum
og ráðum borgarastéttarinnar og
vinna gegn hagsmunum verkalýðsins
með ráðum og dáð. Þetta eru sömu
mennirnir sem sitja í stólum ASI og
það eru þeir sem hafa sett fram stefn-
una um að verkalýðurinn skuli því
aðeins fákjarabætur að framleiðslan
hafi aukist, þ. e. að arðránið hafi
aukist. Þess vegna er það fyrirfram
töpuð orrusta sem lagt er í með því-
líka hershöfðingj a I broddi fylkingar.
Barátfan gegn árás auðvaldsins verður
því ekki háð með árangri nema að um
leið séu þessir kratabroddar, sem
flestir eru í Alþýðubandalaginu, af-
hjúpaðir og settir til hliðar.
Auðvaldið reynir með þessari nýju
lagatillögu að baktryggja sig með
lagakrókum fyrir komandi átök sem
verða óhjákvæmileg allt eftir því
sem efnahagskreppan harðnar. Gegn
aðgerðum kapitalistanna á verkalýð-
urinn það svar að taka málin í eigin
hendur - treysta ekki á uppkeyptu
"forystuna". Það eina sem dugir er
skipulagning verkalýðsins sjálfs á
grundvelli stéttabaráttunnar. Verk-
efni okkar kommúnista í þessu máli
eru að lyfta sjálfssprottinni andstöðu
verkalýðsins og virkja hana í þágu
baráttunnar fyrir sósíalismanum.
-hh
tillögur VSÍ
Tillögur VSI eru í 9 höfuðliðum, við
munum hér gera stuttlega grein fyr-
ir þýðingarmestu atriðum tillagn-
anna.
I greinargerð með þeim er það talið
"ofur eðlilegt að þörf sé á að endur-
skoða reglur um samskipti aðila
vinnumarkaðarins" og "sé haft í
huga þær miklu breytingar sem orð-
ið hafa á atvinnu- og efnahagslífi
þjóðarinnar" síðan 1938 þegar nú-
gildandi reglur um stéttarfélög og
vinnudeilur voru settar.
Liðirnir 9 ganga allir út á það að
uppfylla óskir auðvaldsins um verka-
lýðshreyfingu sem sé þess fullkom-
lega vanmegnug að berjast fyrir
bættum hag verkalýðsins.
Fyrsta atriðið gengur út á að lengja
samningstímann frá því sem nú
tíðkast og að ákveðið verði með lög-
um lágmarksgildistími samninganna.
Samþykkt þessa liðar myndi hafa í
för með sér stóraukna möguleika
kapitalistanna til þess að skerða
kaup á samningstímabili og binda
hendur verkalýðsins enn frekar í
lagaklæki borgarastéttarinnar.
Reynslan af lengingu samningstíma-
bilsins 1970 (úr einu í tvö ár) hefur
ótvírætt sannað að það er óhagkvæmt
fyrir verkalýðinn að binda samn-
inga til langs tíma, að ekki sé tal-
að um núna þegar kreppan gerir æ
meira vart við sig. Ennfremur vilja
arðræningjarnir lögbinda uppsagnar-
daga kjarasamninganna "til að skapa
vinnufrið" (þ. e. arðránsfrið).
Fimmta grein tillagnanna fjallar um
atkvæðagreiðslu í verkalýðsfélögun-
um. Þessi krafa ásamt talinu um
að lengja verkfallsboðunarfrest úr
7 dögum í 21, miðar að þvi að
hindra verkalýðsfélögin f verkfalls-
boðun. Hærra þátttökuhlutfall í at-
kvæðagreiðslu um vinnustöðvun þýðii
ekkert annað en að erfiðara verður
fyrir verkalýðinn að bregðast við
kauplækkunartilraunum borgaranna,
það gerir hinni svikulu verkalýðsfor-
ystu auðveldara fyrir, þegar hún með
klækjum sínum reynir að hamla gegn
því að verkalýðurinn fari í verkfall.
Sjötta grein fjallar um að þeir sem
gæti unninna verðmæta megi ekki
fara í verkfall, en þetta er hrein-
lega krafa um að vissir hlutar verka-
lýðsins séu sviptir verkfallsréttind-
um og hefði einnig í för með sér
minni þunga í beitingu verkfalls-
vopnsins.
Ennfremur gera tillögur auðvalds-
ins ráð fyrir stórauknu valdi sátta-
semjara - jafnvel skal lagt í hendur
hans vald til að fresta löglega boð-
uðum verkföllum. Með þeim teygir
ríkisvald borgarastéttarinnar klær
sfnar enn lengra - en það hefur jafn-
an verið krafa róttækrar verkalýðs-
hreyfingar að ríkisvald borgarastétt-
arinnar hafi ekki afskipti af samninga-
málum verkalýðsins. Má í þessu
sambandi minna á afstöðu Kommún-
istaflokks Islands á sínum tíma, en
flokkurinn barðist gegn opinberum
afskiptum af samningamálunum, enda
fóru menn þá ekki í neinar grafgötur
með það hverra hagsmunum ríkis-
valdið í auðvaldsþjóðfélaginu þjónaði.
Aðgerðir Alþýðubandalagsráðherr-
anna í síðustu samningum sýna ljós-
lega hversu sá flokkur er andstæður
raunverulegum hagsmunum verka-
lýðshreyfingarinnar.
-/hh
KREPPA...
últra-hægri skoðanir sínar, Gunnar
Thor. reynir árangurslaust að sam-
eina flokkinn að baki sér eins og
Bjarni Ben. og Olafur Thors gerðu
áður fyrr og Geir hefur yfirgefið
borgarstjóraembættið til að komast
f eitthvað feitara á Alþingi. Þessi
samsöfnuður samviskulausra
"egoista" getur ekki til lengdarbúið
undir sama þaki, Sjálfstæðisflokkur-
inn mun án efa klofna um afstöðuna
til sjálfstæðarar skipulagningar og
byltingarbaráttu verkalýðsins.
Alþýðubandalagið hefur þegar fyrir
löngu getið af sér Hannibalista og
undanfarið hefur óánasgjan með
forystuna flæmt burtu meðlimi til
Bjarna Guðnasonar og Frjálslynda
flokksins. Það fylgi sem Bjarni
Guðna. hefur öðlast byggir að mestu
upp á óánægðum úr röðum AB. og
Samtakanna, smáborgaralegt nöldur
hans um "stórflokkinn" og rumpu-
lýðinn sem meinar verkamönnum
aðgang aðkjötkötlum auðvaldsins
hefur fengið hljómgrunn vegna þess
hversu mjög aðrir flokkar hafa af-
hjúpað svik sín og vegna þess að
verkaíýðurinn hefur búið við
"óstjðrn" allra þingflokka.
Þessi glimdroði sem skapast hefur í
íslensku þingræðisgoðsögnina ogsýna
fram á að bak við þingræðið glyttir í
alræði borgarastéttarinnar. Sérstaka
áherslu verður að leggja á að sýna
fram á, að þingræðisbylting Alþýðu-
bandalagsins er ekki einungis and-
stæð kenningum marxismans-lenín-
ismans heldur óframkvæmanleg og til
þess eins fallin að viðhalda trausti
verkalýðsins á pólitísku forræði
auðvaldsins og þeim þingræðislegu
fordómum sem borgarastéttin hefur
innprentað verkalýðnum. Qfurtrú
AB-broddanna á borgarastéttinni og
þingræði hennar er ekki tilviljun,
þvert á móti er það svo, að íslenska
fj ármálaauðvaldið hefur með auka-
gróða sínum tekist að múta efstalagi
verkalýðsins og gera hann að hand-
löngurum sfnum og erindrekum innnn
verkalýðsstéttarinnar. Þessasvikara
verður að afhjúpa, annars verðasvik
þeirra ávallt þrándur í götu verka-
lýðsins f baráttu hans fyrir
frelsi og lausn undan launaþræl-
dómnum. öll barátta gegn auðvald-
inu sem ekki beinist samtímis gegn
erindrekum þess innan raða verka-
lýðsstéttarinnar er orðin tóm. Að
fara út í stríð með hershöfðingja sem
eru á mála hjá óvininum er ekki
einasta heimskulegt heldur líka ófram-
kvasmanlegt, því að af slíkri baráttu
yrði aldrei. Þess vegna verðurverka-
lýðurinn að heyja baráttu gegn hinni
uppkeyptu og svikulu forystu sem
stendur í dag með óvininum - íslensku
borgarastéttinni. Við verðum að
leggja áherslu á að þingræðið mun
aldrei megna að leysa vandamál verka-
■ lýðsins. Engri efnahagskreppu eða
gengisfellingu verður bægt frá með
handauppréttingu í sölum Alþingis.
Þannig eru það með alla raunverulega
hluti, þeim verður ekki hnikað með
óskum eða bænum, framkvsemdirnar
skipta þar mestu máli. En hverjir
eru það þá sem taka ákvarðanir og
framkvæma ? Það eru ráðuneytin og
nefndirnar sem auðvaldið stjórnar
beint og óbeint, með mútum eða í
gegnum bankana. Þessa staðreynd
verður að draga fram í dagsljósið og
KSML verða að leggja mikið kapp á
að afhjúpa borgaralega þingræðið sem
er kúgunartæki gegn verkalýðnum,
Það verður best gert innan frá, þess
vegna bjóða KSML fram til alþingis-
kosninga - til að styðja byltingar-
baráttuna sem fer fram utan þingsins.
-/kg.
Lesióbæklinga KSML
REYNSLAN AG KJARABARATT
UNNI.
(Alyktun Alþjóðasambands Rauðra
Verkalýðsfélaga frá 1929 um bar-
áttuaðferðir í verkföllum). 50 kr.
UM VERKFÖLL. (eftir Lenin)
DlALEKTlSKA OG SÖGULEGA
E FNISHYGGJAN(eftir Stalin)
(2. námsfundur í námshring KSML
með formál.i og eftirmála KSML)
150 kr.
UM FLOKKINN
(8. námsfundur í námshring KSML
með formála KSML)150 kr.