Verklýðsblaðið - 29.11.1930, Síða 3

Verklýðssambandið
Tillaga kommúnista á verklýðsráðstefn-
unni um stofnun Verklýðssambands Islands
Heimskreppan færist stöðugt í aukana og'
nieð henni vaxa mótsetningamai’ milli stétt-
anna með geysihraða. Auðmennirnir bindast
samtökum í baráttunni gegn Raðstjórnarríkj-
unum og verkalýð heimalandanna, sem tekur
að skilja það, er hann sér sigur jafnaðarstefn-
unnar í Ráðstjórnarríkjunum, að hann fær að-
eins létt af sér okinu með harðri stéttabaráttu.
Um allan heim reyna auðmennirnir að velta
byrðum kreppunnar yfir á herðar verkalýðsins.
Svo er það einnig hér á landi. Sókn atvinnurek-
enda gegn verkalýðnum er margþætt. I fyrsta
lagi nota þeir afstöðu sína til að lækka launin
svo sem auðið er, og í öðru lagi nota þeir ríkis-
vald sitt til þess að hækka tollana, sem er sama
sem launalækkun. Launalækkunarsókn íslenzkra
atvinnurekenda til þess að velta byrðum krepp-
unnar yfir á herðar verkalýðsins er þegar haf-
in. Enginn vafi er á því, að þeir munu enn
gera tilraun til að hækka tollana, þó varla verði
bætt á drápsklyíj ar þeirra.
í baráttu sinni fyrir því að.festa auðvaldið í
sessi njóta atvinnurekendur aðstoðar sósíal-
demókrata. Sósíaldemókratar vilja vernda
vinnufriðinn. Þeir reyna að ginna verkamenn
til að leggja sparifé sitt inn í auðvaldsfyrirtæki,
til þess að tengja þá við auðvaldsþjóðfélagið og
draga huga þeirra frá stéttabaráttunni. —
Sósíaldemókratar taka þátt í stjórn auðvalds-
fyrirtælyanna og í sfað þess að berjast fyrir
stéttarhagsmunum verkalýðsins tala þeir stöð-
ugt um hagsmuni „þjóðarinnar“. Af umhyggju
fvrri þessum „þjóðarhagsmunum“ hjálpa þeir
auðmönnunum til að lsékka launin og hækka
tollana.
Þrátt fyrii’ allt þetta grípa sósíaldemókrat-
arnir til digurmælanna, þegar verkalýðurinn
færist til vinstri og reyna þá að hrifsa til sín
forustuna í baráttu verkalýðsins, til þess að
geta kæft hana og lægt öldumar, þegar at-
vinnurekendum ríður mest á. Fyrir þetta fá
þeir feit embætti að launum, bankastjórastöður
o. s. frv. og reyna jafnframt að telja verkalýðn-
um trú um að hann eigi fulltrúa í stjóm ríkis-
ins og auðvaldsfyrirtækjanna og eigi þannig
hiutdeild í yfirráðunum í auðvaldsþjóðfélaginu.
Kreppan færist yfir. Mótsetningarnar milli
stéttanna eru skarpari en nokkru sinni fyr og
fara fram atkvæðagreiðslu um það, hvort verk-
fallinu skyldi haldið áfram — til málamynda,
því samningurinn skuldbatt þá.
En til þess að halda áfram verkfallinu þurfti
2/3 atkvæða, og þar sem nú hið sósíaldemókrat-
iska íagsamband notaði alla sína miklu vél til
að skipuleggja verkfallsbrotin, var samþykkt að
hætta verkfallinu. Þó héldu 25 þúsund verka-
menn áfram verkfallinu enn nokkra daga.
Hinn 8. nóvember féll dómurinn. Launin
skyldu lækka um 8% sem áður, en til þess að
„hugga“ verkamennina skyldi lækkunin koma
stig af stigi!
Það er til marks um ótta verklýðssvikaranna
við reiði verkamanna, að dagblað kommúnista
„Rote Fahne“ var bannað sama dag undir lé-
legu yfirskini, í heila viku! Hinn nýi lögreglu-
stjóri í Berlín, sósíaldemókratinn Grzesinski
varð til þess.
En verkalýðurinn gleymir þessum böðlum
sínum ekki á einni viku! Verkamennirnir biðu
ekki dómsins. Hinn 30. október var rauða málm-
iðnaðarverkamanna-sambandið stofnað. Hlut-
verk þess er að safna öllum málmiðnaðar-
verkamönnum Berlínar og alls Þýzkalands til
baráttu gegn samfyíkingu auðvalds og sósíal-
demókrata. Það mun leiða málmiðnaðarverka-
mennina út í nýtt verkfall — og sigra.
E.E.
hörð stéttabarátta framundan. Samtímis eru
foringjar Alþýðuflokksins gjörsamlega sam-
grónir auðvaldsskipulaginu. Undir slíkum
kringumstæðum, er það hin mesta villa að láta
þokukenndar tálvonir um það að vinna Alþýðu-
flokkinn fyrir stéttabaráttuna „með starfseml
innan flokksins“, einhverntíma í fjarlægri
framtíð, vefjast fyrir sér og tefja fyrir því að
verkalýðurinn skapi sér sterk baráttusamtök í
stéttaárekstrum þeim, sem vér eigum von á og
ef til vill verða harðari en nokkum okkar órar
fyrir.
Öllum ætti að vera það ljóst, að þegar sósíal-
demókratarnir eru farnir að neita mönnum um
upptöku í verkalýðsfélög og hóta mönnum
brottrekstri fyrir það eitt, að þeir hvetja verka-
lýðinn til baráttu, þá er tími til kominn að
losa verkalýðsfélögin undan yfirráðum þeirra.
Af öllum þessum ástæðum leggjum vér til:
1. Að stofnað verði Verklýðssamband með
öilum verklýðsfélögum á landinu.
2. Að Verklýðssambandið starfi á grundvelli
stefnuskmr rauða alþjóða-verkamannasam-
bandsins og í náinni samvinnu við byltinga-
sinnaða verkalýðshreyfingu annara landa.
„Rj ettur“
Tfmarit um þjóðfélags- og menningarmál.
Kemur út 4 sinnum á ári. — Árg. kostar 5 kr
MT Geríst áskrifendur.
Afgreiðslumaður í Reykjavík:
Arinbjörn Sveinbjarnarson, Laugaveg 41.
Verklýðssamband starfar á breiðari grund-
velli en pólitískur flokkur. Verklýðssambandið
á að safna innan vébanda sinna öllum verka-
mönnum á landinu án tillits til skoðana þeirra
á almennum málum, til baráttu fyrir hinum
daglegu hagsmunakröfum þeirra.
Hlutverk Verklýðssambandsins er að skipu-
lagsbinda alla verkamenn, og eigi aðeins þá sem
eru sósíaldemókratar eða kommúnistar, heldur
líka.þá, sem eru undir áhrifum borgaraflokk-
anna. Það útilokar ekkert félag frá verkalýðs-
sambandinu, að það tilheyrir pólitískum flokki,
t.d. Alþýðuflokknum. Eina skilyrðið, sem ber að
setja, er að félögin fylgi lögum og samþykkt-
um sambandsins.
Það er auðvitað verkefni sambandsins að
fræða og þroska meðlimi sína pólitískt, og eins
þá sem óskipulagsbundnir eru. Skýra fyrir
þeim aðferðir og takmark stéttabaráttunnar í
sambandi við allar deilur, sem háðar eru.
Amsterdam-alþjóðasambandið, sem stjórnað
er af sósíaldemókrötum, er ekki fært um að
hafa á hendi forust.una í hinni alþjóðlegu stétta-
baráttu. Amsterdam-sambandið er orðið verk-
færi í hendi verkamálaskrifstofu þjóðabanda-
lagsins, orðið verkfæri í baráttu auðvaldsríkj-
anna gegn verkalýðnum. Foringjar Amster-
dams-sambandsins hafa gerst alþjóðlegir verk-
fallsbrjótar, eins og t. d. í kolaverkfallinu í
Englandi, þegar deildir sambandsins i Póllandi
og Þýzkalandi létu kolaverkamennina vinna
eftirvinnu til þess að fullnægja koiaþörí Eng-
lands og viðskiptavina ensku kolaburgeisánna.
Sama sagan endurtók sig í finnska flutuingá-
mannaverkfallinu, þegar Amsterdams-samband-
ið brást gersamlega. í stað þess að hjálpa
verkalýð nýlendanna í baráttunni gegn kúgur-
unum, taka þeir þátt í kúguninni og foringjar
Amsterdams-sambandsins eiga sæti í stjórnun-
um, sem senda vígbúna heri til nýlendanna til
þess að kæfa baráttu alþýðunnar þar í blóði.
Þannig vinnur Amsterdams-sambandið að því
að sundra verkalýðnum í stað þess að sameina
hann.
í mótsetningu við Amsterdams-sambandið
vinnur rauða alþjóðaverkamannasambandið að
því að sameina verkamennina um heim allar. á
grundvelli stéttabaráttunnar, án tillits til þjóð-
emis, höiundslitar eða trúarbragða o. s. frv.
Rauða alþjóðasambandið safnar verkamönnun-
um til baráttu um dægurkröfurnar og um ioka-
takmarkið, sem er að ráðá niðurlögum auðvalds-
þjóðfélagsins.
Á sama grundvelli skal Verkalýðssamband
íslands starfa. Það skal vera óháð öllum póli-
tískum flokkum og safna verkalýðnum til bar-
áttu um eftirfarandi kröfur:
1. Hærra kaup. Áherzla skal lögð á að rétta
hlut verkamanna ríkissjóðs og verkamanna í
smákauptúnum, þar sem samtökin eru veik,
ennfremur vinnandi kvenna og unglinga.
2. Gegn sunnudagavinnu, næturvinnu og eft-
irvinnu. I
3. Stytting vinnutímans niður í 7 stundir á
dag almennt og 6 stundir við heilsuspillandi
vinnu, án þess að dagkaup skerðist.
4. Tveggja vikna sumarleyfi’árlega með fullu
kaupi.
5. Stytting á vinnutíma unginga frá 16—18
ára niður í 6 stundir á dag og niður í 4 stundir
á dag fyrir unglinga á aldrinum 14—16 ára.
6. Bann við launavinnu barna innan 14 ára.
7. Almenn atvinnuleysisti’ygging á kostnað
atvinnurekenda. Atvinnuleysisstyrkur sé jafn-
hár meðaldaglaunum.
8. Vemd mæðra og barna.
9. Fullt frelsi fagfélaganna.
10. Gegn því að ríkisvaldið skipti sér af
vinnudeilum. Gegn sáttasemjurum, gerðardóm-
um, ríkislögreglu og opinberri vernd verkfalls-
brjóta.
11. Gegn þátttöku verkalýðsfélaga í því að
auka framleiðslumagn vinnunnar og í stjórn
auðvaldsf yrritækj a.
0
Verklýðssambandið verður að styðja rúss-
neska verkalýðinn með öllum ráðum í viðreisn-
arstarfi hans. Það verður á allan hátt að vinna
að aukinni samvinnu íslenzks verkalýðs við
liinn sigri hrósandi verkalýð RáðstjórnaiTÍkj-
anna. Það verður að útbreiða fræðslu um upp-
byggingu jafnaðarskipulagsins í Ráðstjómar-
lýðveldunum og umfram allt læra af reynslu
rússnesku verkamannanna.
Til þess að geta staðið í broddi fylkingai í
baráttu verkalýðsins verða fagfélögin að losa
sig við alla atvinnurekendur og umboðsmenn
þeirra. Félagar fagfélaganna eiga aðeins að vera
vinnandi menn og konur. Verkakonur og iðn-
nemaiwerða skilyrðislapst að fá aðgang að fag-
íélögunum í sinni atvinnugrein, og er þá heppi-
legast að þau greiði hálft ársgjald.
Öll félög í verkalýðssambandinu verða að
starfa á lýðræðisgrundvelli. Stjórnir og starfs-
menn séu kosnir á almennum fundum 0g al-
mennur fundur geti vikið þeim frá hvenær sem
er.
Verklýðssambandið verður að taka iðnaðar-
sambandshugmyndina, sem er í því fólgin að í
hverri verksmiðju og í hverju fyrirtæki sé eitt
félag eða deild, er síðan mynda samband sín
á milli í sömu atvinnugrein, — upp á stefnu-
skrá sína. Verkalýðssambandið setur sér það
mark að skipulagsbinda alla verkamenn á Is-
landi innan vébanda sinna, bæði í þeim félög-
um, sem fyrir eru og í nýjum félögum, sem það
stofnar. I þessu starfi sínu verður það að hafa
iðnaðarsambandsfyrirkomulagið sér til fyrir-
myndar.
Fyrst í stað verður skipulag Verkalýðssam-
bandsins þannig, að það hefir innan vébanda
sinúa bæði sériðjusambönd og einstök félög.
Ennfremur verða verkalýðsfélögin í hverjum
bæ og í landshlutunum að hafa með sér samtök
innan ramma Verklýðssambandsins. (Fulltrúa-
ráð og fjórðungssambönd).