Verklýðsblaðið - 25.07.1931, Blaðsíða 3

Alþýðuflokksmönnum sjálfum ofbjóða
óheilíndi Alþýðusambandsstjórnenda.
Erlingur Friðjónsson, meðlimur Alþýðusambandsstjórn-
arinnar, kærður af formanni söltunarfélags
verkaiýðsins fyrir svik.
1. ágúst
Byltingasinnaður verkalýður allra landa
undirbýr sig nú í óðaönn undir kröfugöngur
og samkomur til mótmæla gegn stríðsáformum
stórveldanna og árásarfyrirætlunum þeirra á
hendur verkalýðsríkinu — Sovétlýðveldunum.
Dagurinn — 1. ágúst — varð ekki af tilvilj-
un fyrir valinu að vera baráttudagur verka-
lýðsins gegn auðvaldssyrjöldum. 1. ágúst 1914
hófst fyrsta heimsstyrjöld kapitalistanna.
Með aðstoð sósíaldemókrata tókst auðvaldinu
að fleka verkalýðinn út í blóðbaðið mikla, sem
stóð í fjögur ár, til þess að seðja gTæðgi
kapitalistanna.
Enn á ný undirbýr auðvaldið og skósveinar
þess nýja styrjöld. Vígbúnaður auðvaldsríkj-
anna, sem er stórkostlegri en nokkru sinni áð-
ur .sannar þetta. Heimskreppan, sem hefir nú
teygt hramma sína um öll lönd auðvaldsskipu-
lagsins og allar atvinnugreinar, hefir ekki gert
vart við sig á sviði hergagnaframleiðslunnar.
Styrjaldarhættan er nú meiri en nokkru sinni
áður. Að vísu eru hagsmunamótsetningar stór-
veldanna innbyrðis miklar, en viðburðir síð-
ustu mánaðanna sýna þó ljóslega að þær verði
að víkja fyrir sameiginlegu hagsmunamál auð-
valdsins: herferðinni gegn verkalýðsríkinu.
y Herbúnaður auðvaldsríkjanna er hvergi meiri
en í þeim löndum ,sem liggja að landamærum
Sovétlýðveldanna. Árásarstyrjöldin væri fyrir
löngu hafin ef verkalýðsríkið ætti sér ekki
þann bandamann, sem hinn byitingasinnaði ör-
eigalýður auðvaldslandanna er.
1. ágúst hefir því geysimikla þýðingu fyrir
verkalýðinn. Hann er liðskönnunar- og baráttu-
dagur öreiganna í öllum löndum.
Því meir sem hin sósíalistiska framleiðsla
Sóvétlýðveldanna sýnir yfirburði sína yfir
skipulagsleysi auðvaldsþjóðfélaganna, því
lengra sem líður að fullkominni framkvæmd
hinnar stórkostlegu fimmáraáætlunar verka-
lýðsins í Sovétlýðveldunum, því meiri verður
hættan á árásarstríði auðvaldsheimsins gegn
Sovétlýðveldunum og því meira ríður á sam-
eiginlegri vörn verkalýðs allra landa og bai--
áttu fyrir verkalýðsríkin.
Auðvaldið sér enga leið út úr hinni óskap-
legu kreppu aðra en styrjöld gegn Sovétlýð-
veldunum, og hyggst um leið að lægja öldur
hinnar sívaxandi byltingahreyfingar verka-
lýðsins heimafyrir.
Baráttan gegn stríðsáformum stói’veldanna
hefir því aldrei verið svo aðkallandi fyrir
verkalýðinn sem nú, og íslenzki verkalýðurinn
má og getur ekki látið hjá líða að taka virkan
þátt í þessari baráttu.
Island hefir hingað til verið hlutlaust í hern-
aðarlegu tilliti. En svo sem kunnugt er, var
ætlun íslenzku auðborgaranna að koma landinu
inn í hernaðarbaridalag stórveldanna — Þjóða-
bandalagið — á síðasta þingi. Nutu þeir fulls
stuðnings sósíaldemókrata um þetta áform sitt.
Vegna þingrofsins varð ekki úr þessu, en telja
má víst að úr þessu verði á næsta þingi ef
verkalýðurinn hindrar það ekk', með öflugri
baráttu.
Verkalýðurinn, með Kommúnistaflokk Is-
lands í broddi fylkingar, verður að hefja öfl-
uga baráttu gegn Þj óðabandalaginu, sem með
lognu og lævísu friðarglamri hilmir yfir hina
geigvænlegu hervæðingu stórveldanna og hern-
aðaráform þeirra gegn Sovétlýðveldunum. Með
sama friðarglamrinu dregur sósíaldemókratíið
um allan heim ennþá mikinn hluta verkalýðs-
ins á tálar og beinir athygli hans frá orsölv
styrjaldanna — auðvaldsskipulaginu.
Verkalýðurinn verður að afhjúpa friðarlyg-
ar sósíaldemókratanna, sem sitja við hlið
stríðsburgeisanna í Genf á svikráðum við
verkalýð Sovétlýðveldanna og allra landa, þ. e.
styðja bæði innlent auðvald gegn verkalýðnum
í heimalandinu og útlent auðvald gegn verka-
lýðsríkinu.
Sífellt koma svik krataforingjanna betur og
betur í ljós og er nú jafnvel Alþýðuflokks-
mönnum sjálfum farið að þykja nóg um.
Á Akureyri höfðu gerst þau tíðindi, að Er-
lingui- Friðjónsson hafði verið með íhaldinu og
„Framsókn“ í að samþykkja það, að gefa síld-
arsöltunina frjálsa, til þess að reyna þannig
að drepa söltunarfélag verkalýðsins. Sjálf
hafði mannfýla þessi gert allt sem hún gat til
að spilla fyrir félaginu með því að skrökva
því upp, að það hefði skemt síld síðasta ár
fyrir hirðuleysi. Þegar svo söltunarfélagið
reynir að bjarga sér og tryggja meðlimum
sínum, sem er eingöngu skipulagsbundinn
verkalýður, atvinnu, ræðst E. F. heiftarlega á
félagið í blaðsnepli sínum á Akureyri. Sam-
tímis ráðast atvinnurekendur á kaup verka-
lýðsins og reyna að lækka það. Er árás Er-
lings á verkalýðinn beinn stuðningur við at-
vinnurekendur, enda reynir hann að verja þá
með því að söltunarfélagið knýi þá til launa-
hækkunar með samkeppni sinni.
Ki-atarnir berjast fyrir launalækkun.
Stærstir þeirra atvinnurekenda, sem lækk-
uðu laun verkalýðsins, eru þeir sósíaldemó-
kratarnir Jón Kristjánsson og Hallgrímur
Jónsson. Eru þetta aðalstuðningsmenn Erlings
á Akureyri, sátu áður báðir í stjóm Verka-
mannafélagsins, — og E. F. stilti þeim upp
sem fulltrúum sósíaldemókrata við fulltrúa-
kosningarnar í Verkamannafélaginu í vetur,
þegar allir kratarnir féllu. Fór þá H. J. úr
úr félaginu. Það var því eðlilegt að Ei’lingur
styddi atvinnurekenduma.
Það vai'ð hjá þessum mönnum, sem slagur-
inn varð við söltun úr „Rán“.
Óhróður og ósaunindi Alþýðublaðsins, til að
dylja launalækkun kratanna.
Kjölturakki brezku auðvaldsþjónanna, rit-
stjóri Alþ.bl., er að reyna með lygum að dylja
fyrir almenningi aðferð kratanna á Akureyri.
Er hann að reyna að koma því inn hjá alþýðu,
að það hafi verið eigendur ,,Ránar“*), sem
neituðu að greiða hærra kaup við síldai’verk-
unina. „Rán“ og hásetar hennar greiða hærra
kaup hjá kratafélaginu en þeir hefðu þurft að
greiða hjá söltunarfélagi verkalýðsins, — og
það að Rán yfirleitt leggur upp hjá þessu
kratafélagi, stafar af vélbrögðum þessara at-
vinnurekenda, Jóns Kr. & Co., og óhróðri Er-
lings og félaga hans um Söltunarfélagið.
*) Jafnframt er hann með dylgjur um að E. O.
sé hFuthafi í Rán, sem er haugalygi, eins og allt
þvaður svikarans O. F.
Kommúnistaflokkur íslands, sem brjóstfylk-
ing verkalýðsins, verður þó umfram allt að
fræða verkalýðinn um uppbyggingu sósíalism-
ans í Sovétlýðveldunum, þar sem verkalýður-
inn hefir hrist af sér þrældóm ríkjandi auð-
valdsstéttar, þar sem verkalýðurinn hefir upp-
rætt orsök styrjaldanna — auðvaldið.
I hernaðarlöndunum er slagorð verkalýðsins
1. ágúst: Breytum stói’veldastríðinu og árásar-
styrjöldinni á hendur Sovétlýðveldunum í stríð
gegn auðvaldinu í heimalandinu.
Borgarastéttin á íslandi á enn sem komið er
ekki her. Verkalýðurinn hefir hindrað að það
tækist. I kreppunni, sem harðnar óhjákvæmi-
lega hér á landi mjög bráðlega, þegar atvinnu-
reltendurnir hefja sókn á kaupgjald verkalýðs-
ins, mun auðvaldið enn á ný reyna að skapa
sér fast herlið til að berja á verkalýðnum.
Þeir, sem neita að greiða hærra kaup, eru
sósíaldemókratisku atvinnurekendumir á Ak-
ureyri, hinir verðugu flokksbræður Jóns Bald.
og Ólafs Fr.
En þeir, sem síðan vega aftan að verka-
lýðnum, eru ritstjórar Alþýðumannsins og Al-
þýðublaðsins, — en hefði þó hinum síðar-
nefnda að minnsta kosti verið skammarnær að
reyna að sjá til þess, að sunnlenzkir sjómenn
létu ekki hafa sig til að berja á norðlenzkum
verkalýð.
' Er Alþýðusambandsstjórnandi hluthafi í at-
vinnurekendafélaginu á Akureyri?
En eftir áhuganum að dæma virðist meir en
venjuleg illgirni og skilningsleysi kratafor-
ingjanna Erlings og ó. F. búa á bak við þetta,
— og liggur þá næst að ætla, að það sé það
afl, sem mest áhrif hefir á smásálir eins og
þeirra, — sem sé peningamir.
Það er vitanlegt að 1928 var Erlingur Frið-
jónsson meðlimur Alþýðusambandsstjómar-
innar, hluthafi í félagi Jóns Kristjánssonar og
fékk sinn ríflega gróða af þeirra ágóða þá.
Hvort hann hefir hætt því síðan er oss ó-
kunnugt, — en sé svo ekki, þá eru það jafn-
framt hans persónulegu hagsmunir og gróði
hans á vinnu verkalýðsins, sem Alþýðusam-
bandsstjórnandinn er að verja.
Svar Alþýðuflokksmanna á Akm’eyri.
Kæra send á Erling.
En þeim fáu sósíalistum, sem enn eru utan
kommúnistaflokksins á Akureyri, ofbuðu að-
farir Erlings. Varð það því úr, að sjálfur
frambjóðandi Alþýðuflokksins í Skagafjarðar-
sýslu, Steinþór Guðmundsson, sem er form.
Söltunarfélags verkalýðsins, sendi kæru á Er-
ling fyrir svik hans, til Alþýðusambands-
stjórnarinnar. Er þai’ með gerð síðasta til-
raun þeirra á Akureyri, sem halda að öll Al-
þýðusambandsstjórnin sé ekki jafn. gerspillt,
til að hnekkja svikum kratabroddanna. En
svar Alþýðusambandsstjómarinnar hefir enn
sem komið er ekki verið annað en það, að
birta vísvitandi villandi frásagnir um verk-
fallið, reyna að skrökva upp lygasögum um
Einar Olgeirsson og harma, að þessi „prýði-
legi maður“ Erlingur Friðjónsson skuli ekki
hafa komist á þing!
Slíkt framferði sem þetta opnar augu alls
verkalýðs og sannra sósíalista fyrir því hve
óhæf Alþýðusambandsstjómin er og haldi
svona áfram, þá má ganga út frá að Alþýðu-
sambandsstjómin tapi ekki aðeins kjósendum
sínum, heldur og þeim fáu frambjóðendum,
sem eru heiðarlegir sósíalistar, — og hvar
stendur hún þá!
Þessvegna verður verkalýðurinn 1. ágúst að
hefja sókn gegn föstu herliði borgaranna,
hvaða nafni sem það verður nefnt (að yfir-
skini), en skapa sér vamarlið gegn lögreglunni
og verkfallsbrjótum.
íslenzki verkalýðurinn verður 1. ágúst að
leggja sitt til að hlaða varnarmúr um fyrsta
verkalýðsríkið í sameiningu með verkalýð ann-
ara auðvaldslanda og rauða herinn, sem er
alþjóðlegt iandvarnarlið verkalýðs allra landa,
gegn sameiginlegum herjum auðvaldsheimsins.
Barátta verkalýðsins gegn styrjöldum er
jafnframt barátta gegn auðvaldinu, kúguninni,
hungrinu og atvinnuleysinu.
Baráttan fyrir vöm Sovétlýðveldanna er
jafnframt barátta verkalýðsins fyrir frelsi, at-
vinnu, mat, hollum húsakynnum, í einu orði
barátta fyrir sósíalismanum.
L