Verklýðsblaðið - 18.08.1931, Blaðsíða 2

Eyðileggur einkasalan síld
fyrir tugi þúsunda króna til að þóknast
sænska síldarauðvalldinu?
Sjómenn verða að fá sínn hlut
fullgreiddan í haust.
stéttarinnar, sem enn fylgir þeim, áfram, svíkja
þá hvað ofan í annað, en viðhalda þó með þessu
móti fylgi þeirra við auðvaldsskipulagið.
Hlutverk „Framsóknar“ er mikið og dýrð-
legt. Hún á bæði að „vernda þjóðfélag“ auð-
valdsins með ríkisvaldi því, sem henni er í hend-
ur fengið með aðstoð „sjálfstæðisins,“ — og
tryggja það, að bændur, sem auðvaldsskipulag-
ið nú pínir og kvelur með kreppu sinni, verð-
falli og vaxtaránum, haldi áfram tryggð sinni
við „Framsókn“ — og þar með fylgi sínu við
auðvaldsskipulagið. „Framsóknar“-höfðingjarn-
i.r eiga að ofurselja bændur öllum afleiðingum
kreppunnar og hindra um leið að bændur svari
þeim með því einu, sem hægt er að mæta þeim,
með miskunnarlausri baráttu gegn auðvaldinu.
Fyrir þessa þjónustu sína, fá „höfðingjar“
þessir svo með hjálp Jóns Þorl. & Co. að ráða
embættum og metorðum auðvaldsríkisins.
Auðvaldið útlenda og innlenda hefir tryggð-
an veðrétt sinn í höfðingjum beggja þessara
fiokka. Því er nú um að gera að blekkja þau
80% íslenzkra kjósenda, sem enn fylgja þeim,
til að gera það áfram.
En skyldi þó svo fara, að þessir flokkar ekki
gætu hamið fjöldann, þá er þriðja gildran til,
til þess að fanga þá, sem alveg væru að tapa
trúnni á tvo fyrnefnda auðvaldsflokka, og halda
þeim rólegum samt.
Krataflokkurinn hefir tekið sér það hlutverk
á hendur að leika stjórnarandstæðinga — þ. e.
a. s. ekki í bæjarstjórnum, þar sem þeir eru
í meirihluta, eða í bönkum, þar sem þeir ein-
hverju geta ráðið, — heldur í Alþingi, þar sem
þeir ekkert geta hvort sem er af sjálfsdáðum.
Hlutverk kratanna er það, að segja alþýðu að
ástandið sé orðið bölvað, að auðvaldið sé vont
og hinir flokkarnir séu „níðingar“, sem skríði
saman og alþýðan skuli þessvegna aldrei kjósa
svona vonda menn á þing oftar. Hún skuli bara
bíða, þangað til kratamir séu komnir í meiri-
hluta á Alþingi. — Að vísu gægjast víða fram
öðruvísi hugmyndir hjá krötunum, t. d. að þeir
eigi að hafa kosningabandalag við „sjálfstæðið“
í næstu kosningum — og í verkunum sýna þeir
sig engu minni níðinga gagnvart verkalýð en
hinir auðmannafulltrúarnir, samanber Norður-
iandskratana. En það stafar af því að þar er
verkalýðurinn orðinn svo róttækur, að kratarn-
ir hafa orðið að sýna hið sanna andlit sitt sem
klofningsmenn, kaupkúgarar og svikar'ar, sem
berjast jafnvel með hnúum og hnefum við
hlið atvinnurekendanna gegn verkalýðnum.
En aðalhlutverk kratanna á nú að vera að
segja það, sem fjöldinn er farinn að hugsa og
sannfærast um: að auðvaldskipulagið sé orðið
ófært og verði að falla. En þegar fjöldinn svo
vill fella það, þá segja kratarnir: Nei, við verð*
um að bíða, þangað til við fáum þingmeirihluta
með úreltri kjördæmaskiptingu og ranglátum
kosningarétti!
Þeirra hlutverk er að hindra það, að alþýðan
verði byltingarsinnuð, viðhalda hjá henni
trúnni á þingræði borgaranna. En nú er þeim
jafnvel sjálfum Ijóst, að með þingræðinu verð-
iir ómögulegt að bjarga verkalýðnum út úr öng-
þveitinu. Hjal þeirra um þingræðið er því aþ-
eins blekking í þágu auðvaldsins, til að halda
róttækri alþýðu frá vægðarlausri árás á auð-
valdið sjálft, sem sök er í öllum hörmungunum.
Og sú blekking er glæpur gagnvart alþýðu, því
hún er notuð til að viðhalda þeirri kúgun og
kvöl, sem alþýðan gæti afnumið.
\
En auðvaldið hefir sinn trygga veðrétt í
krataforingjunum sem hinum höfðingjunum.
Þeir þora né vilja sig hvergi hreyfa.
En verkalýður og fátækir bændur mega ekki
láta blekkjast af verkaskiptingu þessara
þriggja stóru flokka, sem vilja halda alþýð-
unni rólegri undir okinu. Undir forustu Komm-
únistaflokksins, þess eina flokks, sem berst
fyrir algeru afnámi auðvaldsins, verður alþýð-
an að sameinast til byltingarbaráttu gegn auð-
valdsskipulaginu til að vinna sósíalismanum
sigur og vinnandi stéttunum völd að dæmi
verkalýðs- og bænda ráðstjórnarríkjanna.
Það hefir heyrst, að Síldareinkasalan eigi enn
eftir frá í fyrra um 3000 tunnur af síld, liggj-
andi niðri í Svíþjóð, sem ekki hafi verið seld,
af því Einkasalan vill yfirleitt ekki taka upp
vægðarlausa baráttu við sænsku síldarauð-
menn, sökum þess hve hún er háð þeim pen-
ingalega. Ef þetta er satt, þá eru þessar 3000
tunnur líklega alveg ónýtar orðnar og þá fer
að verða vafasamt um hvort mikið kemur í við-
bót við þær 8,50 kr., sem nú hafa verið greidd-
ar fyrir síldina í fyrra.
Er þessi verzlunarpólitík Eínkasölunnar al-
veg í samræmi við hagsmuni auðvaldsins og
framferði allra auðhringa að láta vörurnar
frekar eyðileggjast en láta þær komast ódýrt
til neytenda, ef auðmennimir tapa við það
gróðavon og fé.
Fyrir sjómenn á síldveiðiskipunum, sem all-
ir eru upp á hlut, er það óþolandi tilhugsun að
eiga að hafa allt sitt undir braskinu á síldar-
Atkvæðagreiðslunni um tillögur sáttasemj-
ara í norsku vinnudeilunni er lokið. Verkamenn
neituðu að láta lækka kaup sitt, svo vinnudeil-
an heldur áfram. 80,000 verkamenn, þriðji hluti
norsku verkamannastéttarinnar, heyir áfram
baráttu sína við auðvaldið.
En baráttan verður aldrei leidd fram til sig-
rus meðan sósíaldemókratarnir, sem stjórna
henni enn, fá að halda uppteknum hætti.. Auð-
valdinu er leyft að stöðva aðeins þá fram-
leiðslu, sem því þykir þægilegast, en sú er
látin halda áfram, sem það græðir á og ómiss-
andi er fyrir líf þess og völd. Ætli verkalýður-
inn sér að sigra verður hann að stöðva þá vinnu,
sem auðvaldinu kemur verst, flutningatækin,
hafnarvinnuna, járnbrautirnar, jafnvel gas og
rafmagn og öll borgarablöð. Það verður norski
verkalýðurinn að knýja í gegn, með eða án for-
ingja þeirra, sem nú reyna að halda honurn frá
því, að láta auðvaldið kenna á mætti hans og
rýra með því afstöðu hans í baráttunni og
Hveitiverðið í Bandaríkjum Norður-Ameríku
féll nú í júlí niður fyrir það lægsta, sem vei'ið
hefir síðan kornskráningin hófst 1848. Meðal-
verðið var 50 cent fyrir bushel (2 skeppur —
36 lítrar), en var í fyrra 88 fyrir það sama.
Meðal bændanna vex hreyfing, er krefst
gjaldfrests fyrir landbúnaðinn og andstaða
bændanna gegn bönkunum skerpist. í ríkinu
Oklohama hafa fjölmargir bændur hætt við að
skera upp hveitið, þar sem aðeins átti að greiða
markaðnum erlendis og verða auk þess að bíða
eftir borguninni jafnvel heilt ár. Nú lítur út
fyrir, að sjómenn fái ekki nema 4—500 kr., eft-
ir að hafa þrælað allt sumarið — og það
minnsta, sem þeir verða að krefjast er að fá út-
borgun strax í vertíðarlok.
En nú er vitanlegt, að útgerðarmenn reyna
að hindra slika útborgun, því hún verður alltaf
á þeirra kostnað, og þessvegna er viðbúið, að
þegar vertíðinni lýkur, þá sigli þeir skipunum
burt án þess að gefa sjómönnum nokkurt tæki-
færi til að koma þessum kröfum í gegn og taka
á móti útborgun. Þessvegna verða allir sjómenn
nú þegar að koma fram með þessa kröfu og
heimta svar undir eins.
Sjómenn! Ef við aðeins erum nógu samtaka,
getum við knúið þessa kröfu í gegn! Sultar-
launin, sem auðvaldið skamtar okkur fyrir
þrældóminn, eru nógu rýr, þó þau minnsta kosti
fáist útborguð strax.
stofna sigri hans yfir auðvaldinu í hættu.
En ríkisvald atvinnurekendanna er auðsjáan-
lega orðið hrætt um að kommúnistaflokknum
norska takist að ná þeim áhrifum á verkalýð-
inn, að hann grípi til þeirra ráða, sem með þarf
til að sigra. Þessvegna hefir norska ríkisstjórn-
nú með úrskurði bannað kommúnistum að taka
þátt í þeim fundum, sem haldnir verða héðan
af um sáttatilboð sáttasemjara. Er þar með
verið með lagaboði að svifta hluta af verkalýðn-
um — þann róttæka — skoðana- og málfrelsi,
— til þess að gera „foringjunum“ hægra fyrir
um að fá verkalýðinn til að ganga inn á tillögur
þær, sem auðvaldinu eru þóknanlegar.
Norska auðvaldið stígur hér skrefinu lengra
í fasistaátt en það hefir gert hingað til. En sá
norski verkalýður, sem háði bardagann við
Menstad á dögunum mun ekki láta undan síga,
þótt til skarpari kúgunarráðstafana verði grip-
ið. heldur fylkja sér fastar um kommúnista-
flokk sinn og sigra.
þeim 25 cenþ fyrir bushel Annarsstaðar kreppir
svo að bænduiíum að þáir verða að þola hungur.
Alstaðar í auSjvalcBheiminum er sama sagan.
Hér á íslandi finias'C bændum heldur ekki borga
sig að hirða ullina, — eða ef þeir gera það
skepnanna vegna þá ekki að þvo hana. Og
íyrir 'sjómennina bárgar sig ekki að hirða síld-
ina handa bræðslun«m, heldur láta hana eiga
sig í sjónum. Þannig notar auðvaldsskipulagið
gæði náttúrunnar, rieðan mennirnir hungra.
Norska stórdeílan heldur áfram
Verkamenn neita kauplækkun.
Ríkísvaidið bannar með lagaboðí áhrif kommúnista!
Ogurlegt hveitiverðfall í
Bandaríkjunum
Bændur hætta vsð að skera upp hveiti
sökum hins lága verðs.